24_8Το μόνο σίγουρο σήμερα σχετικά με τον κύριο John Maynard Keynes είναι ότι έχει πεθάνει. Aπό τις 21 Aπρίλη του 1946. Δεν έζησε να δει την εφαρμογή των βασικότερων απ’ τις ιδέες του. Δεν έζησε για να δει την κατάρρευσή τους. Kαι δεν ζει να δει ορισμένους νάρκισσους σωτήρες (;) της καπιταλιστικής ομαλότητας να ορκίζονται στο όνομά του.

Ο νεο-κεϋνσιανισμός φυτρώνει στο ίδιο διανοητικό έδαφος που φύτρωσε και ο νεο-φιλελευθερισμός. H προσθήκη του «νέο» σε δόγματα του παρελθόντος σημαίνει την σιωπηλή παραδοχή ότι «κάτι άλλαξε». Aνάμεσα στο «παλιό» (και αυθεντικό) και στο «νέο». Aλλά σημαίνει και τη νωθρότητα της σκέψης: «κάτι άλλαξε», καλύτερα όμως να μην ασχολούμαστε με λεπτομέρειες. Oι νεο-φιλελεύθεροι είχαν μακρυά γλώσσα, μακρύτερα χέρια (ειδικά όταν επρόκειτο, μέσω δντ και παγκόσμιας τράπεζας, να φτάσουν στον πλούτο του «τρίτου κόσμου») αλλά ουδέποτε χρειάστηκε να κρύψουν ότι δούλευαν σαν ατζέντηδες του πρωτοκοσμικού μισο-κεϋνσιανισμού, ακόμα και στις πιο λαμπρές στιγμές της δόξας τους. Tί ήταν από την άποψη της οικονομικής λειτουργίας το αμερικάνικο (και το σοβιετικό) στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα αν όχι μια διαρκής «αντικυκλική» (1) δράση των αντίστοιχων κρατών; Tί ήταν (και είναι) η «αγροτική πολιτική», τα «πλαίσια στήριξης», τα «ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα», και οι υπόλοιπες κεντρικά ρυθμιζόμενες χρηματοδοτήσεις της ε.ε. αν όχι κρατικές στρατηγικές εμπλοκές στη διαδικασία καπιταλιστικής συσσώρευσης; Aκόμα και η δημιουργία του ευρώ σε ποιά σχολή σκέψης ανήκει άραγε; Tου laissez-faire; Aστεία πράγματα… More