Ποιός φοβάται την ισότητα;

Ξέρετε κάτι συμπολίτες;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε μία μεγάλη αλήθεια.Δέν τρέφει αυταπάτες για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες.Ούτε κι εμείς.Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η ιστορία και η ζωή των ανθρώπων είναι γεμάτη ανισότητες.Αυτό που δέν διευκρινίζεται σε αυτή τη φράση είναι το πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι ανισότητες.Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι πιστοί του πιστεύουν πως  η αιτία όλων αυτών των ανισοτήτων είναι η φύση.Δηλαδή για παράδειγμα η φύση προίκισε κάποιους με εξυπνάδα,πονηριά -πείτε το όπως θέλετε-  να κατέχουν τον πλούτο όλου του κόσμου και τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια ανθρώπους απλά να είναι σκλάβοι τους.

Αυτή…είναι η φύση του Κυριάκου Μητσοτάκη και των «έξυπνων» πιστών του σημερινού συστήματος.

ΠΩΣ ΘΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Ένα διαχρονικό κείμενο του Μπα Κιν από το 1921

Τη σήμερον ημέρα οι λέξεις «ελευθερία και ισότητα» είναι μέρος του λεξιλογίου του καθενός μας. Αλλά κάντε μερικές έρευνες και ρωτήστε: Τί είναι ελευθερία; και θα σας ειπωθεί «Ελευθερία σημαίνει ελευθερία της γνώμης, ελευθερία του τύπου, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι, η ελευθερία του απορρήτου της επικοινωνίας.»

Ρωτήστε: Τί είναι ισότητα; και θα σας ειπωθεί: «Όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, χωρίς καμία διαφορά μεταξύ του υψηλής καταγωγής και του χωριάτη». Τώρα, τέτοιοι στενοί ορισμοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ελευθερία, την πραγματική ισότητα. Δεν με πιστεύετε; Διαβάστε τότε το παρακάτω.

Η καπνιά πάνω από την ελευθερία των ανθρώπων είναι το Κράτος. Από τότε που το Κράτος ήρθε στην ύπαρξη, έχουμε σταματήσει να είμαστε ελεύθεροι. Ασχέτως τι κάνουμε ή τι λέμε, το Κράτος χώνει τη μύτη του. Το μόνο που ζητάμε είναι να ζούμε με αγάπη με τα αδέλφια μας από άλλα έθνη, αλλά το Κράτος θα μας είχε πατριώτες πάση θυσία, θα μας δήλωνε στους στρατούς του και θα μας ανάγκαζε να δολοφονούμε τους γείτονές μας. Και εδώ στην Κίνα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: εδώ έχουμε Κινέζους να δολοφονούν άλλους Κινέζους. Για αρκετά χρόνια τώρα, στη Χουνάν και τη Σαανσί και τη Σετσουάν, «το ρεύμα του αίματος έχει φουσκώσει και τα πτώματα συσσωρεύονται».

Θύλακοι ευρωζώνης σε παλαιά Βαλκάνια

φωτ.: Maggie and Dennis, 1980. (C) Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Οτι θα κλείσει το 2013 με ύφεση 4%, για έκτη συνεχή χρονιά, είναι κάτι που το περιμέναμε όλοι λίγο -πολύ. Οτι θα κυλήσει και το 2014 με ύφεση, είναι επίσης κάτι που αρκετοί περιμένουμε· αλλά δεν ξέρω αν το αντέχουμε. Διότι πίσω από τους αμείλικτους δείκτες ύφεσης και ανεργίας ψυχομαχά ήδη μια κοινωνία· εκατομμύρια άνεργοι, απλήρωτοι, μισοπληρωμένοι, χρεωμένοι, ενδεείς. Και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι οι οποίοι αντικρίζουν μπροστά τους τείχη και βάραθρα.

Το ελληνικό πρόβλημα

ζωγραφική: Γιώργος Μανουσάκης, Πλάκα, ακουαρέλα, 1963.

Ελληνικό πρόβλημα υπάρχει, αν και δεν είναι μοναδικό· ως προς τους δείκτες ύφεσης και ανεργίας, απελπισίας και κατάθλιψης, σύγχυσης και μετανάστευσης, μοιάζει με το πορτογαλικό πρόβλημα, το ιρλανδικό, το ισπανικό. Υπό αυτή την έννοια, το ελληνικό πρόβλημα είναι απεικόνιση και προοικονόμηση του ευρωπαϊκού προβλήματος: ανοιχτά, επώδυνα ερωτήματα για τη διατήρηση της ευημερίας, τους δρόμους ανάπτυξης, την προστασία της δημοκρατίας, την εύρεση μιας λειτουργικής κοινής ταυτότητας.

Το ελληνικό πρόβλημα έχει φυσικά και ιδιαίτερους χαρακτήρες, πηγάζοντες από γεωπολιτικά, ιστορικά, εθνικά δεδομένα. Και φανερώνεται διαφορετικά εντός και εκτός Ελλάδος. Αλλιώς το αντιλαμβάνονται οι ξένοι αναλυτές ή απλοί παρατηρητές, και διαφορετικά οι ζώντες εντός συνόρων, πολύ περισσότερο όσοι, πολλοί δυστυχώς, βιώνουν το πρόβλημα ως αλυσίδα καταστροφών.

Όταν οι επαναστάτες έγιναν καπιταλιστές

Οι 34 απεργοί μεταλλωρύχοι που σκοτώθηκαν από την αστυνομία στο ορυχείο πλατίνας της Μαρικάνα υιοθετήθηκαν αμέσως από τα ΜΜΕ ως κομπάρσοι. Για κάποιους η σφαγή στην Μαρικάνα θυμίζει το αστυνομικό μακελειό της Σάρπβιλ το 1960. Άλλοι την είδαν ως απόδειξη ότι η φτώχεια και ο κοινωνικός διχασμός δεν τελείωσαν μαζί με το Απαρτχάιντ. Άλλοι , πάλι , είδαν τους φόνους ως τον πρόλογο μιας γενικευμένης σύγκρουσης ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας . Τέλος, για πολλούς επιβεβαιώνει την πολιτική και ηθική αποσύνθεση του κυβερνώντος Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσο.

Η κοινή γνώμη προτιμά να δει την Μαρικάνα κεντρισμένη από την φονική χρήση της αστυνομικής βίας για την υπεράσπιση μιας αυτοκρατορικής εξοριστικής επιχείρησης με έδρα το Λονδίνο , της Lonmin , και των λευκών διευθυντών της με τα ρόλεξ και τις μερσεντές τους.