Το μονοπώλιο της καλοσύνης

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Μπορεί να σπάει νεύρα η διαμαρτυρία του υπουργού Οικονομικών της Ιρλανδίας, που αρνείται πεισματικά τον παγκόσμιο εταιρικό φόρο, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει και τα δίκια του. «Μια παγκόσμια συμφωνία πρέπει να παίρνει υπόψη και τις ευαισθησίες των αδύναμων χωρών», είπε ο κ. Ντόναχιου, χωρίς βέβαια να εισακουστεί.

Ιρλανδία: Η πρώτη χώρα της ΕΕ που καταδικάζει τους Ισραηλινούς εποικισμούς

Η Ιρλανδία έγινε η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναγνωρίζει ότι το κτίσιμο Ισραηλινών εποικισμών στις Παλαιστινιακές περιοχές αποτελεί «de facto προσάρτηση», έπειτα από ψηφοφορία του Ιρλανδικού κοινοβουλίου την Τετάρτη σε πρόταση του κόμματος Sinn Fein.

Η πρόταση του Sinn Fein είχε τη στήριξη της κεντροδεξιάς κυβέρνησης της Ιρλανδίας, η οποία όμως απαίτησε να προστεθεί στην πρόταση όρος καταδίκης της «βίας από όλες τις πλευρές της σύγκρουσης», κάτι που το Sinn Fein αποδέχτηκε.

Ιρλανδία: Τα ιδιωτικά νοσοκομεία περνούν στον έλεγχο του κράτους στη διάρκεια της πανδημίας

«Όσοι ασθενούν από τον ιό θα περιθάλπτονται δωρεάν και θα αντιμετωπίζονται ως μέρος ενός ενιαίου, εθνικού νοσοκομειακού συστήματος»

Το ιρλανδικό κράτος αναλαμβάνει τον έλεγχο όλων των ιδιωτικών δομών υγείας. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία θα λειτουργήσουν ως μέρος του δημόσιου συστήματος υγείας για όλη τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1972 – ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ – Bloody Sunday…

Τοιχογραφία από καλλιτέχνες του Μπόγκσαϊντ που απεικονίζει αυτούς που σκοτώθηκαν από το Βρετανικό Στρατό κατά την Ματωμένη Κυριακή

Η Ματωμένη Κυριακή (ιρλ.: Domhnach Na Fola), είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα γεγονός που έλαβε χώρα στο Ντέρρυ της Βόρειας Ιρλανδίας, στις 30 Ιανουαρίου 1972.

Σε μια πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Βόρειας Ιρλανδίας, για την κατάσταση που επικρατούσε στη Βόρεια Ιρλανδία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην περιοχή Μπόγκσαϊντ, 26 ατομα πυροβολήθηκαν από τα μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών, του οποίου ηγούνταν ο Συνταγματάρχης Ντέρεκ Ουίλφορντ και ο υποδιοικητής (αργότερα Στρατηγός) Μάικ Τζάκσον. 13 άνθρωποι, 6 εκ των οποίων ήταν ανήλικοι, πέθαναν αμέσως, ενώ άλλος ένας πέθανε ύστερα από 4½ μήνες υποκύπτοντας στα τραύματά του. Δύο άτομα τραυματίστηκαν από οχήματα του στρατού. Πολλοί μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων και δημοσιογράφων, πιστοποιούν ότι όλοι όσοι πυροβολήθηκαν ήταν άοπλοι. Πέντε από εκείνους πυροβολήθηκαν στην πλάτη.

Brexit: Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Του Ηλία Σταθάτου

Η πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων ολοκληρώνεται

Μπορεί να μην δηλώνεται ανοικτά αλλά, έπειτα από διαπραγματεύσεις εννέα μηνών, η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι δέχτηκε σχεδόν το σύνολο των αξιώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να «κλείσει» η πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων, και το Eurogroup να δώσει το πράσινο φως για το δεύτερο στάδιο των συνομιλιών: αυτό της μεταβατικής και εμπορικής συμφωνίας. Ιρλανδικό διασυνοριακό καθεστώς, ύψος «αποζημίωσης», δικαιώματα πολιτών της Ε.Ε. στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και η δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, φαίνονται προσωρινά να τακτοποιούνται. Όμως, η πρώτη ήττα της Βρετανίδας πρωθυπουργού, αλλά και το τι ακολουθεί, δεν αφήνουν περιθώρια για «ανάσες». 

Πώς έκλεισε το «Ιρλανδικό»

Ο τρόπος με τον οποίο λύθηκε, για την ώρα, το διασυνοριακό καθεστώς μεταξύ Ιρλανδίας και Βόρειας Ιρλανδίας θέτει το μοτίβο που ακολουθήθηκε σε πολλά σημεία των διαπραγματεύσεων. Να θυμίσουμε πως η διαφωνία, όπως αναλύθηκε στην προηγούμενη καταχώρηση των «Ημερολογίων», έχει να κάνει με το γεγονός πως το Brexit θα απομακρύνει τη Βόρεια Ιρλανδία από το κανονιστικό εμπορικό και νομικό πλαίσιο της Ιρλανδίας, με συνακόλουθη ανάγκη για επιστροφή του συνόρου και τελωνειακές δομές μεταξύ τους. Κάτι που η Ιρλανδία θέτει ως βέτο, πιέζοντας να υπάρχει και μετά το Brexit το ίδιο καθεστώς για όλο το νησί – καθεστώς στο οποίο το βορειοϊρλανδικό κόμμα DUP (κυβερνητικός εταίρος των Συντηρητικών) αντιτίθεται στο βαθμό που διαχωρίζει τη Βόρεια Ιρλανδία από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ημερολόγιο sci-fi

INFOWAR

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

Από το 2017 και για τα επόμενα δέκα χρόνια οι εραστές της επιστημονικής φαντασίας αναμένουν να εκπληρωθούν οι «προφητείες» των αγαπημένων τους συγγραφέων και σκηνοθετών. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένες από τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις αποτελούν ήδη πραγματικότητα

Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος φαντάσου μια μπότα επάνω στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Για πάντα

Τζορτζ Οργουελ

Οταν σκεφτόμαστε χρονολογίες τις οποίες είχαν επιλέξει συγγραφείς για να στήσουν τα μελλοντολογικά τους έργα, το μυαλό μας πηγαίνει συνήθως στο 1984 του Τζορτζ Οργουελ.

Αν και υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες για το κατά πόσον επιβεβαιώθηκαν οι σκοτεινές προβλέψεις για τη δημιουργία μιας κοινωνίας διαρκούς επιτήρησης, όλοι εφησυχάζουμε με μια κοινή σκέψη: η επόμενη μεγάλη δυστοπία, την οποία οραματίστηκε ο Αλντους Χάξλεϊ στο βιβλίο του «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», απέχει 523 χρόνια, αφού η ιστορία διαδραματίζεται το έτος 2540 μ.Χ. (ή το 632 μετά Φορντ, σύμφωνα με το βιβλίο).

Η σφαγή του Springhill και οι Ματωμένες Κυριακές της Ιρλανδικής Ανεξαρτησίας

Του Γιάννη Μπάκου

«Δολοφονία ενός λαού εις το όνομα του Πατρός»

Στις 9 Ιουλίου 1972 γράφεται άλλη μια μαύρη σελίδα στην ατέρμονη μάχη του IRA με τις Βρετανικές αρχές. Τα γεγονότα του Springhill Massacre περιλαμβάνουν την δολοφονία πέντε αμάχων από την Βρετανική αστυνομία. Οι Margaret Gargan, 13 ετών και Patrick Butler, 39 ετών, πυροβολήθηκαν στο κεφάλι. Οι John Dougal, 16 ετών και David McCafferty, 15 ετών, πυροβολήθηκαν στο στήθος. Ο ιερέας Father Noel Fitzpatrick, 40 ετών, πυροβολήθηκε στον λαιμό.

Με αφορμή την στυγνή αυτή δολοφονία πριν από 45 χρόνια, θυμόμαστε την έννοια της «Ματωμένης Κυριακής», (Domhnach na Fola στα ιρλανδικά), τα τέσσερα αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις.

Στις 13 Νοεμβρίου του 1887  χιλιάδες αριστεροί, αναρχικοί και άνεργοι κατευθυνόταν από διαφορετικά σημεία της πόλης προς την πλατεία Trafalgar του Λονδίνου. Εκεί τους περίμεναν δύο χιλιάδες αστυνομικοί και τετρακόσιοι ένοπλοι στρατιώτες, με εντολή να καταπνίξουν τη διαδήλωση. Η άγρια σύρραξη άρχισε όταν διαδηλωτές και δυνάμεις καταστολής ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Οι έφιπποι χτύπησαν ανελέητα την πορεία, όχι μόνο με ρόπαλα, αλλά και με σπαθιά. Η αστυνομία και οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ και τρεις διαδηλωτές έπεσαν νεκροί.

Πολ Μέρφι: ο Ρομπέν των νερών

INFOWAR

Tου Αρη Χατζηστεφάνου

Ενας Ιρλανδός πρώην ευρωβουλευτής απειλείται με ισόβια δεσμά. Το έγκλημά του; Πίστευε ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο δεν μπορεί να υπερκοστολογείται και να περνά στα χέρια ιδιωτικών μονοπωλίων.

Ο Ρομπέν των Δασών προστάτευε τα δημόσια αγαθά από τα αδίστακτα αρπακτικά

Νόαμ Τσόμσκι

Για αιώνες η φιγούρα του Ρομπέν των Δασών είχε συνδεθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο εκατομμυρίων ανθρώπων με έναν αλτρουιστή ληστή, ο οποίος έπαιρνε τα χρήματα των πλούσιων ταξιδιωτών και τα αναδιένεμε στους φτωχούς – ακριβώς δηλαδή το αντίστροφο απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα με τους σταθμούς διοδίων σε αρκετές αποικίες χρέους της Ευρώπης.

Οι ιστορικοί διαφωνούν εάν ο μύθος στηρίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο που έζησε τον 13ο αιώνα στην Αγγλία, αλλά και εάν ο Ρομπέν των Δασών δήλωνε πίστη στον βασιλιά ή αμφισβητούσε το σύνολο της κρατικής εξουσίας.

Μια φορά κι έναν καιρό στην Ιρλανδία… (2)

Βρυξέλλες, Γιούρογκρουπ 14/2/2011: Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου συνομιλεί με τον Μπράιαν Λένιχαν. Στο φόντο οι υπουργοί οικονομικών Γαλλίας και Ισπανίας, Κριστίν Λαγκάρντ και Έλενα Σαλγάδο.

Στις 15 Οκτωβρίου 2010 ο Ζαν-Κλωντ Τρισέ αναλαμβάνει δράση προκειμένου να υποχρεώσει (και όχι να πείσει) την ιρλανδική κυβέρνηση να αποδεχτεί ένα πρόγραμμα στήριξης, ένα μνημόνιο. Στέλνει μια πρωτοφανούς χυδαιότητας απειλητική επιστολή στον ιρλανδό υπουργό οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν, με την οποία δηλώνει ευθέως ότι η ΕΚΤ θα διακόψει κάθε χρηματοδότηση των ιρλανδικών τραπεζών αν η Ιρλανδία δεν υπογράψει μνημόνιο με την Ευρωζώνη. Ο Τρισέ θυμίζει στον Λένιχαν ότι οι τράπεζες της χώρας του έχουν λάβει ιδιαίτερα υψηλή έκτακτη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ αλλά αυτό “δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο ως μακροπρόθεσμη λύση” και σημειώνει ότι “το διοικητικό συμβούλιο δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει σε μόνιμη βάση το μέγεθος της χρηματοδότησης”.

Ο Κόουεν καταλαβαίνει ότι είναι στριμωγμένος αλλά διστάζει να υπακούσει επειδή φοβάται την λαϊκή κατακραυγή. Όμως οι τραπεζίτες δεν είναι διατεθειμένοι να περιμένουν πολύ. Έτσι, στις 19 Νοεμβρίου ο Τρισέ στέλνει δεύτερη επιστολή στον Λένιχαν. Αυτή την φορά αφήνει κατά μέρος και το τελευταίο ίχνος αβρότητας, δείχνοντας ωμά στον Λένιχαν ποιος είναι το αφεντικό:

Μια φορά κι έναν καιρό στην Ιρλανδία… (1)

Μέχρι το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης τού 2008, η Ιρλανδία ήταν μια ευτυχισμένη χώρα εξίμισυ εκατομμυρίων κατοίκων. Από την μια, ο παραδοσιακά χαμηλός φορολογικός συντελεστής 12,5%, ο οποίος ισχύει αμετάβλητος ως σήμερα, λειτουργούσε ως κράχτης για πολλές μεγάλες ξένες επιχειρήσεις (Βουλγαρία και Κύπρος είχαν μεν 10% αλλά ήσαν στην άλλη άκρη τής Ευρώπης), κάτι που διατηρούσε την ανεργία στο παραδεισένιο επίπεδο του 4,2%. Από την άλλη, ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης των ισχυρών οικονομιών τής Ευρώπης κρατούσε χαμηλά την εγχώρια ζήτηση δανείων, οπότε οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως της Βρεττανίας και της Γερμανίας) στράφηκαν στην Ιρλανδία και την πλημμύρισαν με δάνεια. Ευτυχισμένα χρόνια.

Δυστυχώς, σ’ εκείνα τα χρόνια τής ευφορίας δεν βρέθηκε κανείς να χτυπήσει το καμπανάκι και να φωνάξει ότι αυτή η ευφορία ήταν επίπλαστη. Μέσα στην εξαετία 2003-2008 ο τιμάριθμος ξεπέρασε το 18% και τα αφειδώλευτα δάνεια εκτίναξαν την αξία των ακινήτων στα ύψη αλλά ουδείς “θεσμός” αισθάνθηκε την ανάγκη να επέμβει και να τραβήξει μερικά χαλινάρια. Ούτε καν η ΕΚΤ, η οποία εξακολουθούσε να τροφοδοτεί τις τράπεζες με φτηνό χρήμα, βοηθώντας ουσιαστικά στην μεγέθυνση της φούσκας. Προφανώς, οι αρχιτραπεζίτες τής Ευρώπης δεν θεώρησαν ανησυχητικό το εύρημα της Ντώυτσε Μπανκ ότι τα ξένα κεφάλαια που είχαν τοποθετηθεί στην Ιρλανδία άγγιζαν το δεκαπλάσιο του ΑΕΠ ούτε το εύρημα της Τράπεζας Διεθνών Συναλλαγών (BIS) αυτό το ποσό αναλογούσε σε κάτι λιγώτερο από 700.000 δολλάρια ανά νοικοκυριό (*).

Σύννεφα στις οικονομικές σχέσεις ΕΕ – ΗΠΑ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η εκδίκηση είναι κρύο πιάτο κι αν την προσφέρουν Γερμανοί μπορεί να σερβιριστεί ακόμη και παγωμένο… Προς επιβεβαίωση το πρόστιμο ύψους 13 δις. ευρώ που κρέμεται πάνω από τον κολοσσό της Apple. Είναι ένα ποσό προφανώς άσχετο με το διασυρμό που υπέστη η αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen πριν λίγους μήνες, όταν οι αμερικάνικες αρχές αποκάλυψαν στα οχήματά της λογισμικό που αλλοιώνει τα αποτελέσματα των ελέγχων εκπομπών ρύπου μειώνοντας τις πραγματικές τιμές, αλλά είναι παραπάνω από βέβαιο ότι το πλήγμα στον κατασκευαστή των δημοφιλών κινητών τηλεφώνων iphone αποτέλεσε την απάντηση του Βερολίνου στον εντεινόμενο οικονομικό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ.

Ιρλανδία: Ένα ακόμη success story που πήγε κατά διαόλου

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

«Δείτε πόσο καλά τα καταφέρνει η Ιρλανδία» ήταν όλα τα τελευταία χρόνια μια συνήθης επωδός όσων επιχειρούσαν να πείσουν πως μπορεί να βρεθεί άκρη μέσα από τις ακραίες πολιτικές λιτότητας. Είναι αλήθεια πως το ιρλανδικό παράδειγμα φαινομενικά είχε δώσει στην ευρωπαϊκή ελίτ αλλά και στο ΔΝΤ το ιδανικό success story, το οποίο για πολύ καιρό απεγνωσμένα αναζητούσαν.

Πράγματι, η κυβέρνηση του Έντι Κένι «τα είχε κάνει όλα τέλεια», για τα μνημονιακά πρότυπα: εφάρμοσε πολύ σκληρά μέτρα με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερες κοινωνικές αντιδράσεις, κράτησε πολύ χαμηλά το φορολογικό συντελεστή των επιχειρήσεων, προσέλκυσε ξένες επενδύσεις, παρουσίασε μείωση στα ποσοστά ανεργίας. Μετά απ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση ανακοίνωσε γύρω στα τέλη του 2013 την πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο και κατάρτισε έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό, αναμένοντας μάλιστα αύξηση του ΑΕΠ. Όπως έγραφαν χαρακτηριστικά οι NYT, η Ιρλανδία «πήρε τα φάρμακά της, έφτιαξε ένα παραμύθι όπου η υπομονή ανταμείβεται».

Τέλος των αυταπατών φέρνουν οι κάλπες στην Ιρλανδία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κανέναν ηρωικό συνειρμό που να παραπέμπει στην ιρλανδική επανάσταση που ξεκίνησε ακριβώς πριν εκατό χρόνια σηματοδοτώντας το τέλος της βρετανικής κυριαρχίας για το μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της χώρας, δεν πρόκειται να γεννήσουν οι εκλογικές κάλπες στην Ιρλανδία, που παραμένουν κλειστές την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Το ερώτημα ωστόσο που συνόδευσε την ψηφοφορία την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου είναι κατά πόσο τα κόμματα που ως τώρα κυβερνούσαν (συνασπισμός Φίανα Γκάελ και Εργατικών) θα υποστούν την ήττα που τους αξίζει λόγω των πολιτικών λιτότητας που εφάρμοσαν από το 2011 που εκλέχτηκαν και, από την άλλη, πόσο υψηλά θα είναι τα αποτελέσματα που θα καταγράψουν τα κόμματα που τάσσονται κατά της λιτότητας (Σιν Φέιν, Συμμαχία κατά της λιτότητας και Οι άνθρωποι πριν τα κέρδη). Τα πρώτα έξιτ πολς μας φέρνουν της εφημερίδας Irish Times φέρνουν το Φίανα Γκάελ και τους Εργατικούς από 36,1% και 19,5% το 2011 να κερδίζουν 26,1% και 8% αντίστοιχα, ενώ το Σιν Φέιν από 10% φαίνεται να κερδίζει 14% και η Συμμαχία 3,6%.

Τους παίρνουν τα σπίτια στο βωμό της ανάκαμψης

Έχει χαρακτηριστεί ως η χώρα πρότυπο που κατάφερε να εφαρμόσει απόλυτα τα μνημόνια και πλέον διαφημίζεται ως το «ιρλανδικό θαύμα», όμως, η καθημερινότητα στην Ιρλανδία είναι… ελαφρώς διαφορετική.

Η Deutsche Welle, σε σημερινό της δημοσίευμα, φιλοξενεί ιστορίες ανθρώπων που έχασαν τα σπίτια τους από τις τράπεζες και καταγράφει την ραγδαία άνοδο των εξώσεων στον… βωμό της δημιουργίας του «Κέλτικου Τίγρη».

Ιρλανδία: Ψήφισαν ΝΑΙ και έχουν τριπλάσιο χρέος

Όπως μας επεσήμανε αναγνώστρια ένα από τα επιχειρήματα που προωθούν τα τελευταία 24ωρα τα ΜΜΕ και κομματικά στελέχη των μνημονιακών κομμάτων είναι ότι η Ιρλανδία ψήφισε ΝΑΙ σε δημοψήφισμα για την επιβολή μνημονίου και τώρα όλα είναι ρόδινα.

Σχετικές πληροφορίες διακινεί ο πρόεδρος της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Η Ιρλανδία προχωράει, η Ελλάδα κοιτάει

Η Ιρλανδία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επέτρεψε με δημοψήφισμα τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ενώ άλλες 18 χώρες -οι 13 στην Ευρώπη- έχουν νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων, μέσω των κοινοβουλίων τους.

Θεωρώ τον γάμο αναχρονιστικό και παρωχημένο θεσμό αλλά, ως ανθρώπινο δικαίωμα, δεν μπορεί παρά να επιτρέπεται για όλους.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι διαφορετικά ανάλογα με το φύλο, τη σεξουαλικότητα, το θρήσκευμα ή την εθνικότητα.

Νέο δάνειο και μνημόνιο ή Ιρλανδία! Ας διαλέξουν…

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αν η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει ένα νέο δάνειο που θα συνοδεύεται από μνημόνιο, ως συνήθως, δεν έχει παρά να επαναλάβει ό,τι έκανε η Ιρλανδία το Δεκέμβριο του 2010, όταν «τύπωσε» 51 δισ. ευρώ στο πλαίσιο ενός προγράμματος παροχής έκτακτης ρευστότητας

Βουλγαρία “γιοκ”, φάρος η Ιρλανδία

του Διονύση Ελευθεράτου

Μοστράρουν πάλι ως παράδειγμα προς μίμηση τον πάλαι ποτέ «κέλτικο τίγρη»

Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι, φτωχαίνουμε αεί συμβουλευόμε­νοι. Από το 2010, έτος – πρεμιέρα των Μνημονίων, μας βομβαρδί­ζουν νουθεσίες για στωικότητα, αλλά και… θετικά παραδείγματα εξωτερικού.

Πριν από λίγα χρόνια, το «όραμα» ήταν η …Βουλγαρία, λόγω του «ευλογημένου» συν­δυασμού χαμηλότατων μισθών και μηδαμινής φορολογίας επιχειρήσεων. Ανελλιπώς διαλα­λούσαν ότι η «βουλγαροποίηση» της ελληνι­κής οικονομίας θα έκανε τη χώρα ακαταμάχη­το «πόλο έλξης» ξένων επενδύσεων. Ποιοι; Οι ίδιοι «φωστήρες» που πετσόκοβαν τον προϋ­πολογισμό δημοσίων επενδύσεων παραπάνω από όσο είχαν δεσμευτεί στην τρόικα, για χά­ρη του «πρωτογενούς πλεονάσματος».

Οι κατασχέσεις κατοικιών αποτελούν τον νέο εφιάλτη της Ιρλανδίας

Οι Ιρλανδοί που δεν εξυπηρετούν το δάνειό τους για περισσότερο από δύο χρόνια αποτελούν τα 2/3 του συνόλου των ιδιοκτητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην εξυπηρέτηση των στεγαστικών τους δανείων.

Της dara doyle

Ο κ. Μπάιρον Τζένκινς λέει ότι προτιμάει να γκρεμίσει το σπίτι του από το να το παραδώσει στους τραπεζίτες. Ο πρώην οικοδόμος χρωστάει περίπου 750.000 ευρώ για το στεγαστικό δάνειο που πήρε προκειμένου να αγοράσει το σπίτι στην πόλη Κίλντερ, περίπου 60 χιλιόμετρα δυτικά του Δουβλίνου. Μετά 15 δίκες εξακολουθεί να αντιστέκεται στην κατάσχεση του σπιτιού του. «Το μόνο που θα πάρουν πίσω θα είναι ένας σωρός από τούβλα», λέει ο κ. Τζένκινς. «Τους το έχω πει». Οι τράπεζες κατέθεσαν 10.000 αιτήσεις κατασχέσεως σπιτιών το διάστημα Σεπτεμβρίου 2013-Σεπτεμβρίου 2014, δηλαδή τέσσερις φορές περισσότερες απ’ ό,τι τον προηγούμενο χρόνο. Η ιστορία της χειρότερης κατάρρευσης αγοράς ακινήτων στη δυτική Ευρώπη μπαίνει σε νέο κεφάλαιο και φέρνει μαζί της την ιρλανδική εκδοχή αντισυστημικής αντίδρασης που σαρώνει την Ευρώπη. Καθώς οι Ελληνες στρέφονται στον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να αντιστρέψουν πέντε χρόνια λιτότητας και κόμματα που τάσσονται κατά της μετανάστευσης κερδίζουν έδαφος σε χώρες όπως η Γαλλία και η Σουηδία, στην Ιρλανδία οι ιδιοκτήτες σπιτιών αρχίζουν να οργανώνουν τη δική τους αντίσταση.

Η Ιρλανδία… “τυπώνει” ευρώ για τις τράπεζές της

Του Γιώργου Παπανικολάου

Στη ριζική και αμφισβητούμενη λύση της… δημιουργίας χρήματος φαίνεται να καταφεύγει η Ιρλανδία για να αντιμετωπίσει το κύμα φυγής τραπεζικών καταθέσεων. Ερωτήματα για τη στάση της EKT.

Στη ριζοσπαστική λύση της… δημιουργίας χρήματος φαίνεται πως έχει καταφύγει η Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας προκειμένου να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, που υποφέρει, συν τοις άλλοις, και από ασταμάτητη φυγή καταθέσεων.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας “Independent” της Ιρλανδίας, (μέλους του γκρουπ που εκδίδει και την ομώνυμη της Βρετανίας), τα οποία επιβεβαιώνονται σχεδόν στο σύνολό τους, παρότι υποβαθμίζονται ως προς τη σημασία, η Ιρλανδία έχει καταφύγει σε μία λύση που θεωρητικά είναι ανεπίτρεπτη στις χώρες της ευρωζώνης, οι οποίες έχουν παραχωρήσει την εκχώρηση αυτού του δικαιώματος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Θα ζητήσει κάποιος συγγνώμη από την κυρία Ραχήλ Μακρή;

Χτες το απόγευμα, ήμουν με τον Σπύρο Γραμμένο και κάναμε ετοιμασίες για τη σημερινή του εμφάνιση στο Passport στον Πειραιά. Όταν το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι, διαπίστωσα πως διάφοροι με κατηγορούσαν και με έβριζαν επειδή η Ραχήλ Μακρή είχε κάνει μια δήλωση -που την θεωρούσαν απαράδεκτη- και εγώ πριν έξι μέρες είχα γράψει στο Twitter «Βλέποντας ποιοι γλίτσες βρίζουν την Ραχήλ Μακρή, την έχω συμπαθήσει πάρα πολύ». Αλλά τι δήλωση έκανε η Ραχήλ Μακρή;

Η Ιρλανδία λέει «ναι» σε διάσκεψη για το χρέος

Η Ιρλανδία φαίνεται να στηρίζει τη διάσκεψη για το ελληνικό χρέος…

Αυτό αναφέρει σημερινό (14/01) δημοσίευμα στη διαδικτυακή πύλη ευρωπαϊκής ενημέρωσης euobserver.com, όπου επισημαίνεται ότι ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Μάικλ Νούναν φέρεται σύμφωνα με ρεπορτάζ των «Irish Times» να δήλωσε σε συνάντηση Ιρλανδών πρέσβεων στο Δουβλίνο ότι δεν απορρίπτει την ιδέα μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος, στην οποία θα συζητηθεί το ελληνικό, το ιρλανδικό, το ισπανικό και το πορτογαλικό χρέος.

Να σημειώσουμε πως είναι είναι η πρώτη φορά που Ευρωπαίος πολιτικός τάσσεται δημοσίως υπέρ αυτής της ιδέας, η οποία έχει πέσει στον τραπέζι από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το νερό …νεράκι θα πουν οι Ιρλανδοί

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Εάν παίρναμε στα σοβαρά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, οι Ιρλανδοί που εξήλθαν της μνημονιακής εντατικής ακριβώς πριν ένα χρόνο, αρχές Δεκεμβρίου 2013, θα έπρεπε να ζουν σε ένα ατελείωτο πάρτι. Η αλήθεια είναι πως πράγματι βρίσκονται στους δρόμους, κατά χιλιάδες μάλιστα. Όχι όμως επειδή γιορτάζουν, αλλά επειδή διαδηλώνουν εναντίον της Τρόικας!

Μετά – μνημονιακή εποχή: Το παράδειγμα της Ιρλανδίας

Την ώρα που η Κομισιόν ανακηρύσσει την Ιρλανδία «πρωταθλήτρια Ευρώπης» στην ανάπτυξη, δεκάδες χιλιάδες Ιρλανδοί συμμετέχουν στις μαζικότερες και δυναμικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών με ένα και μόνο μήνυμα: Tο νερό δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί

Το 2010 η Ιρλανδία προσέφυγε σε ένα διεθνές πρόγραμμα βοήθειας ύψους 85 δισ. ευρώ, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τη στεγαστική φούσκα που πλήττει τον τραπεζικό της τομέα. Τρία χρόνια μετά, τον Δεκέμβριο του 2013, ο ιρλανδός πρωθυπουργός – «εθνικά υπερήφανος» και παράλληλα συγκρατημένος – ανακοίνωνε το τέλος του μνημονίου και την έξοδο στις αγορές. Οι ευρωπαίοι ηγέτες χαιρέτιζαν το γεγονός ως ένδειξη του ότι η χειρότερη φάση της κρίσης χρέους έχει πλέον περάσει.

Οι προβλέψεις της Κομισιόν, στις αρχές του τρέχοντος μήνα, μάλιστα, δεν επιβεβαιώνουν απλά την αναπτυξιακή τροχιά της Ιρλανδίας, αλλά την θέλουν και «πρωταθλήτρια Ευρώπης» στην ανάπτυξη, καθώς μέσα στο 2014 αναμένεται να αυξήσει το ΑΕΠ της κατά 4,6%. Παράλληλα, η Ιρλανδία φέρεται να δανείζεται 3,75 δισ. ευρώ με επιτόκιο ρεκόρ, μόλις 2,49%, προκειμένου να αποπληρώσει νωρίτερα δάνεια που είχε λάβει από το ΔΝΤ με επιτόκιο 5%.

Ποιος κυβερνά στην Ευρώπη;

Πόσο ζυγίζει μια τράπεζα; Πόσο ζυγίζει ένα κράτος; Στη ζυγαριά του Ζαν Κλωντ Τρισέ, τέως προέδρου της ΕΚΤ, τα συμφέροντα των τραπεζών βάραιναν αποφασιστικά περισσότερο από τα συμφέροντα των κρατών και των πολιτών τους. Και με αυτή τη λογική ενήργησε στον χειρισμό της κρίσης σε Ελλάδα και Ιρλανδία, όπως αποκαλύπτουν οι εκβιαστικές επιστολές του προς τις κυβερνήσεις των χωρών, τη διετία 2010-11 («Καθημερινή», χθες και 9.3.2014).

Οι επιστολές επιβεβαιώνουν όσα έχουν υποστηρίξει αναλυτές και πολιτικοί ηγέτες: η Ελλάδα και η Ιρλανδία θυσιάστηκαν για να μην πληγούν οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που είχαν επενδυτικές θέσεις στο ελληνικό κρατικό χρέος και στις ιρλανδικές τράπεζες.