Μάρτυρες ενός εγκλήματος ενάντια στην ανθρωπότητα

Της Αρουντάτι Ρόι

Η Αρουντάτι Ρόι δημοσίευσε την Τετάρτη 28/4 ένα άρθρο για την καταστροφική εξέλιξη της πανδημίας στην Ινδία. Πρόκειται για ένα δριμύ κατηγορώ της βραβευμένης συγγραφέως και κοινωνικής αγωνίστριας και ταυτόχρονα μια δραματική κραυγή για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα της.

Κίνα – Ινδία: Οι ΗΠΑ σπρώχνουν στον πόλεμο τέσσερις στους 10 κατοίκους του πλανήτη

Του Άρη Χατζηστεφάνου

O Αϊνστάιν προέβλεψε κάποτε ότι ο Δ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα διεξαχθεί με πέτρες και ξύλα καθώς τα πυρηνικά όπλα που θα χρησιμοποιηθούν στον Γ’ Παγκόσμιο θα ισοπεδώσουν όλες τις υποδομές του ανθρώπινου πολιτισμού.

Αυτό που δεν μπορούσε να προβλέψει είναι ότι εν έτει 2020 στρατιώτες δυο πυρηνικών δυνάμεων, στις οποίες κατοικεί το 40% των κατοίκων του πλανήτη και οι οποίες παράγουν σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ, θα συγκρούονταν με πέτρες, δοκάρια αλλά ακόμη και με τα γυμνά τους χέρια. Αυτό ακριβώς συνέβη, όμως, τα τελευταία 24ωρα, σε μια από τις τουλάχιστον τέσσερις διαμφισβητούμενες περιοχές των σινο-ινδικών συνόρων.

«Ζωντανεύει» η όγδοη πληγή του Φαραώ

Του Τάσου Σαραντή

Από τις αρχές της χρονιάς τεράστια σμήνη ακρίδων της ερήμου έχουν εισβάλει στην Ανατολική Αφρική. Η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες επέτρεψαν τη γενίκευση της αναπαραγωγής του επιβλαβούς οργανισμού στην Ανατολική Αφρική, τη Νοτιοδυτική Ασία και την περιοχή γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα.

Τα σμήνη -που τροφοδοτήθηκαν τουλάχιστον εν μέρει από την κλιματική κρίση- καταστρέφουν τώρα το Κέρας της Αφρικής. Και παρ’ όλο που η περιοχή βρίσκεται αντιμέτωπη με λιμό, οι αεροψεκασμοί γίνονται από ελάχιστα αεροσκάφη, ενώ τα εντομοκτόνα δεν επαρκούν.

«Δεν περισσεύει ούτε σταγόνα»: Η Ινδία ξεμένει από νερό

Οι ολοένα υψηλότερες θερμοκρασίες και η έντονη ξηρασία πυροδοτούν κρίση λειψυδρίας στη δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη, την Ινδία.

Στο Λαντάκ, γνωστό και ως «μικρό Θιβέτ», στα βόρεια της χώρας, επί αιώνες τα χιόνια που έλιωναν από τα Ιμαλάια τροφοδοτούσαν με νερό τα χωριά και τους κατοίκους τους. Τώρα η περιοχή έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο ξηρά μέρη του πλανήτη. Η έκρηξη του αριθμού των τουριστών έχει οδηγήσει στην κατάρρευση το παραδοσιακό σύστημα συντήρησης του νερού.

Μπορεί το κρίκετ να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η πάλαι ποτέ βρετανική αυτοκρατορία κληροδότησε στην Ασία το κρίκετ και τη διαρκή αντιπαράθεση Ινδίας – Πακιστάν. Σήμερα το άθλημα αυτό στέλνει τις δύο πυρηνικές δυνάμεις ένα βήμα πιο κοντά στον πόλεμο.

Οταν στις αρχές του καλοκαιριού οι εθνικές ομάδες της Ινδίας και του Πακιστάν συναντήθηκαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κρίκετ, τη μάχη έκλεψε ένα μουστάκι. Ενας Ινδός αθλητής εμφανίστηκε με το λεγόμενο μουστάκι του Αμπιναντάν Βαρθαμάν, του πιλότου της ινδικής πολεμικής αεροπορίας ο οποίος αιχμαλωτίστηκε στις αρχές του 2019 στο Πακιστάν, όταν το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια αερομαχίας.

Ο ρόλος του Ισραήλ στην ένταση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν

Του Ανδρέα Κοσιάρη

Στην πρόσφατη αύξηση της έντασης μεταξύ των δύο πυρηνικών δυνάμεων της Ινδίας και του Πακιστάν, μια άλλη πυρηνική δύναμη λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά παίζει έναν, όχι και τόσο αόρατο, ρόλο.

Πρόκειται για το Ισραήλ, που με τις πωλήσεις όπλων στην Ινδία και την πολυδιαφημισμένη ιδεολογική συνάφεια του ακροδεξιού κόμματος του Νετανιάχου, Likud, με το εθνικιστικό κυβερνών κόμμα BJP της Ινδίας, δημιουργεί μια συμμαχία επικίνδυνη για τη σταθερότητα στη Νότια Ασία και την πολυπληθή μουσουλμανική μειονότητα στην Ινδία.

Πατάτα με πατέντα!

Τον κολοσσό που λέγεται PepsiCo μάλλον τον ξέρετε. Ίσως, μάλιστα, να ξέρετε ότι σ’ αυτή την υπερεταιρεία ανήκουν πολύ γνωστά προϊόντα, όπως τα αναψυκτικά Pepsi και Seven-Up, το τσάι Lipton, τα πατατάκια Lays και Ruffles, τα σνακ Doritos και Cheetos, οι νιφάδες βρώμης Quaker, το ενεργειακό ποτό Gatorade, το νερό και οι χυμοί Ηβη (στην Ελλάδα) κλπ.

Αν αναρωτιέστε προς τι ο λόγος για την PepsiCo σήμερα, ας όψεται η ραστώνη των τελευταίων ημερών, η οποία ευνόησε μερικές πολύωρες περιπλανήσεις μου στον αχανή κόσμο του διαδικτύου. Σε μια απ’ αυτές, έπεσα σε ένα δημοσίευμα του CNN, το οποίο κατάφερε να με εκνευρίσει τόσο ώστε να το μοιραστώ μαζί σας. Ακούστε με και πείτε μου αν ο εκνευρισμός μου ήταν παράλογος

Κάπου στην Ινδία, λοιπόν, μια χούφτα αγρότες από το ινδικό κρατίδιο Γκουτζαράτ έβαλαν να καλλιεργήσουν πατάτες. Τέσσερις οικογένειες φουκαράδων όλες κι όλες αποφάσισαν να καλλιεργήσουν πατάτες και κόντεψε να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα επειδή τους πήραν χαμπάρι τα καρακόλια της PepsiCo. Τι δουλειά έχει η PepsiCo εδώ; Μα την ίδια δουλειά που έχει το κεφάλαιο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου: να βγάλει λεφτά! Αλλά ας γίνω σαφέστερος.

Επίδικο το Κασμίρ, στο στόχαστρο η Κίνα

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα ερώτημα ήρθε στα χείλη όσων παρακολουθούσαν τον σαουδάραβα μονάρχη Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν να προσφέρει στην πακιστανική πολιτική ηγεσία το ασυνήθιστο δώρο του, ένα χρυσό όπλο(!), κατά την πρόσφατη διήμερη επίσκεψή του στην Ισλαμαμπάντ: Εναντίον τίνος θα  στραφεί;

Και δε χρειάστηκαν παρά λίγες ημέρες για να απαντηθεί το ερώτημα: εναντίον της Ινδίας.

Τυπικά όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου όταν η αεροπορία του Πακιστάν, σύμφωνα με δήλωσή της, κατέρριψε δύο μαχητικά αεροσκάφη της Ινδίας τα οποία επιχειρούσαν στα πακιστανικά εδάφη. Η παραβίαση των πακιστανικών συνόρων στόχο είχε τον βομβαρδισμό των στρατοπέδων εκπαίδευσης της μουσουλμανικής εξτρεμιστικής οργάνωσης Τζαΐς ε Μοχάμεντ (JeM) που ανέλαβε την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση της 14^ης Φεβρουαρίου, όταν στο ινδικό κομμάτι του Κασμίρ έχασαν τη ζωή τους 42 Ινδοί αστυνομικοί και προσωπικό ασφαλείας.

Ινδία – Πακιστάν: Ο Τραμπ παίζει με τη φωτιά του πυρηνικού πολέμου

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Καθώς οι εκατέρωθεν βομβαρδισμοί, που πραγματοποίησαν τα τελευταία 24ωρα Ινδία και Πακιστάν, δημιουργούν φόβους γενικευμένης σύρραξης μεταξύ δυο πυρηνικών δυνάμεων, ελάχιστοι δίνουν προσοχή στο (όχι και τόσο) αόρατο χέρι που πυροδότησε την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης.

Θεωρητικά, αφορμή αποτέλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποίησε η ισλαμική οργάνωση Jaish-e Mohammed, στις ελεγχόμενες από την Ινδία περιοχές του Κασμίρ. Το πραγματικό «πράσινο φως» όμως για τους βομβαρδισμούς που πραγματοποίησε η πολεμική αεροπορία της Ινδίας ίσως να άναψε στον Λευκό Οίκο.

Οι πλημμύρες δεν πνίγουν μόνο τις ΗΠΑ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την ώρα που η προσοχή όλων είναι στραμμένη στις δραματικές επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στο Χιούστον των Ηνωμένων Πολιτειών, κι όπου μέχρι στιγμής οι νεκροί ανέρχονται σε 13 άτομα, μια άλλη ανθρώπινη τραγωδία παραμένει στη σκιά της επίσημης ενημέρωσης, σχεδόν στα αζήτητα της ειδησεογραφίας. Κι ας έχει προκαλέσει μέχρι στιγμής περισσότερους από 1.200 νεκρούς. Κι ας είναι ίδια η αιτία που προκαλεί το θάνατο, με τις εικόνες της απόγνωσης να μοιάζουν απελπιστικά…

Υπάρχει χρέος και χρέος

Το ζήτημα του τεράστιου χρέους των ΗΠΑ είναι κάτι που κατά καιρούς συζητιέται ακόμη και από συστημικούς αναλυτές και από «έγκυρα» ΜΜΕ, αλλά συνήθως με τρόπο συγκεχυμένο – σαν να επιχειρούν να ξορκίσουν το κακό. Στα σύντομα κείμενα που ακολουθούν* δίνονται αριθμοί (που ζαλίζουν) και επισημαίνονται ποιοτικά στοιχεία – δηλαδή το γεγονός ότι, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με το χρέος άλλων σημαντικών κρατών, το χρέος των ΗΠΑ κατέχεται σε μεγάλο βαθμό από κυρίαρχα κράτη όπως η Κίνα και η Ιαπωνία. Επιπλέον, γίνεται αναφορά σε μια ακόμη πλευρά του αμερικανικού χρέους που σπάνια συζητιέται, ενώ περισσεύουν οι έως και ρατσιστικού τύπου επιθέσεις στους «νότιους τεμπέληδες». Εννοούμε την επίσημη χρεοκοπία 11, μέχρι στιγμής, πολιτειών των ΗΠΑ…

Δύο πρόσθετα στιγμιότυπα από άλλες πλευρές του πλανήτη χρωματίζουν την εικόνα γεωπολιτικών συσχετισμών που αλλάζουν ραγδαία και οπωσδήποτε θα εντείνουν περαιτέρω την αντιπαράθεση μεταξύ «παραδοσιακών» και αναδυόμενων μεγάλων δυνάμεων. Το πρώτο επιβεβαιώνει την υπόθεση ότι η κινεζική οικονομική διείσδυση στην αφρικανική ήπειρο (και όχι μόνο) δεν μπορεί παρά να συνοδευτεί, τελικά, και από μια στρατιωτική παρουσία ώστε «να προστατευθούν τα κινεζικά συμφέροντα στο εξωτερικό». Και το δεύτερο αφορά την εκτίμηση ότι ο, νεαρός σε μέσο όρο ηλικίας, πληθυσμός της Ινδίας ξεπέρασε αυτόν της Κίνας – γεγονός που θα επηρεάσει τόσο τις κοινωνικές εντάσεις στο εσωτερικό αυτής της μεγάλης χώρας, όσο και την παγκόσμια οικονομία.

Ινδία: Ζωή χωρίς μετρητά

Νέο Δελχί: Διαδηλωτές καίνε ομοίωμα του πρωθυπουργού, διαμαρτυρόμενοι για την απόσυρση των χαρτονομισμάτων.

“Πάμε για πόλεμο;”, με ρώτησε χτες το πρωί ο φίλος, με αφορμή την δολοφονία τού ρώσσου πρέσβυ στην Άγκυρα. “Δεν το βλέπω”, του απάντησα. “Γιατί;”, επέμεινε, “εμείς δεν λέμε ότι για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση, χρειάζεται μια δραστική καταστροφή κεφαλαίων, άρα ένας πόλεμος…”. “Οι μεγάλοι αντέχουν ακόμη”, τον διέκοψα. “ΗΠΑ, Γερμανία, Κίνα αντέχουν, η Ρωσσία το παλεύει… Ποιός θα κάνει πόλεμο μεγάλης έκτασης; Η Βραζιλία ή η Ινδία;”. Κάπου εκεί, η κουβέντα άλλαξε μονοπάτι.

Η αναφορά μου στην Βραζιλία και στην Ινδία δεν ήταν τυχαία. Οι προ ολίγων ετών προβαλλόμενες ως ελπιδοφόρο αντίβαρο στην μονοπώληση της παγκοσμιοποίησης εκ μέρους ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης χώρες των BRICS κάθε άλλο παρά διανύουν περίοδο παχέων αγελάδων. Η Κίνα προσπαθεί χωρίς μεγάλη επιτυχία να διατηρήσει τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης παίζοντας με το γουάν, η Ρωσσία πασχίζει να μη πνιγεί στον βρόγχο των χαμηλών τιμών τού πετρελαίου, η Βραζιλία έχει βυθιστεί εδώ και δυο χρόνια σε ύφεση (το ρεάλ έχει πιάσει πάτο και το “ολυμπιακό” Ρίο βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης), η Νότια Αφρική παραμένει μεν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά τα σημάδια για το μέλλον είναι ανησυχητικά, ενώ η Ινδία… Εδώ, αξίζει τον κόπο να μείνουμε λίγο παραπάνω.

Γιατί επιστρέφω το βραβείο μου

της Αρουντάτι Ρόι

Η εκλογή του ακραίου ινδουιστή Ναρέντρα Μόντι στην προεδρία της Ινδίας (του δεύτερου πολυπληθέστερου κράτος διεθνώς, που βαυκαλίζεται ότι είναι «η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο»…) σήμανε παραπέρα χειροτέρευση της ζωής για εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών της χώρας. Κι όχι μόνο από οικονομική άποψη, καθώς τα κέρδη μιας καταστροφικής για το περιβάλλον ανάπτυξης τα νέμονται ξένες πολυεθνικές και μια χούφτα ντόπιοι δισεκατομμυριούχοι μπίζνεσμεν, μαζί με τη διεφθαρμένη πολιτική τάξη που τους υπηρετεί.

«Στην Ελλάδα συμβαίνει ό,τι επιφυλάσσουν για όλους μας: λιτότητα»

 

του Τάσου Τσακιρόγλου

Οταν η Ινδία πιέστηκε ανάλογα τη δεκαετία του ’90 από την Παγκόσμια Τράπεζα, έκανα μια ανάλυση και απέδειξα ότι το ένα τρίτο του χρέους ήταν επιδοτήσεις για χημικά λιπάσματα για τη γεωργία ή για φράγματα που κατέστρεφαν τη φύση. Είμαι σίγουρη πως κάτι ανάλογο έχει γίνει και στην Ελλάδα με το χρέος.

Δικό τους οίκο αξιολόγησης στήνουν οι BRICS

Του Μπάμπη Μιχάλη

Είδαν κι απόειδαν οι BRICS με τους αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης και τις κατευθυνόμενες εκτιμήσεις τους και ετοιμάζονται να δημιουργήσουν τον δικό τους ανεξάρτητο οίκο. Οπως αποκαλύπτει δημοσίευμα του ρωσικού πρακτορείου Sputnik, αξιωματούχοι από τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Ν. Αφρική (BRICS) συζητούν το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός νέου ανεξάρτητου οίκου αξιολόγησης ο οποίος θα διαφοροποιείται δραστικά έναντι των προκατειλημμένων αξιολογήσεων των τριών μεγάλων οίκων της Δύσης (Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch).

Επενδύσεις στις ανθρωποκτονίες

Του Περικλή Κοροβέση

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, τον παλιό καλό καιρό που είχαν αποικίες, απαγόρευαν κάθε βιομηχανική ανάπτυξη. Επρεπε να πουληθούν τα δικά τους τα προϊόντα και όλη η γεωργική παραγωγή των αποικιών ήταν σχεδιασμένη για να καλύπτει τις ανάγκες της μητρόπολης, άσχετα αν αυτό προκαλούσε λιμό στους ιθαγενείς. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου μεταναστευτικού κύματος που εφοδίαζε τους αποικιοκράτες με φτηνό εργατικό δυναμικό. Δηλαδή, έγδερναν το βόδι δυο φορές. Οι πρώην αποικίες, ο λεγόμενος Τρίτος Κόσμος, μετά υπανάπτυκτος και στη συνέχεια υπό ανάπτυξη, είχε ανάγκη από επενδύσεις. Και δυο ήταν τα ατού του: φτηνό εργατικό δυναμικό που θα έριχνε το κόστος του παραγόμενου προϊόντος και, το άλλο, η απόλυτη ελευθερία της επενδύτριας εταιρείας που λειτουργούσε με δικούς της νόμους και δεν είχε κανέναν έλεγχο από το κράτος. Και όλα αυτά πριν από την παγκοσμιοποίηση. Κριτήριο των επενδυτών ήταν το ύψος της αμοιβής της εργασίας.

Επίδομα εκ γενετής

 

Του Περικλή Κοροβέση

Οι άνθρωποι κατά κανόνα αγαπούν τη βολεψιά τους. Αυτό δεν σημαίνει ψυχική αρμονία ούτε φυσικά προσωπική ελευθερία. Είναι κάτι πολύ πιο απλό. Γουστάρουμε την κατανάλωση και τη θεωρούμε κοινωνική άνοδο. Αν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου υποσχόταν πως, μετά τα μνημόνια, όλοι οι Ελληνες θα αποκτήσουν μια Μερσεντές δωρεάν και η βενζίνη τους θα είχε την απαιτούμενη επιδότηση, θα είχαν αποκτήσει μαζικό κίνημα. Κατά την άποψή μου η παθητικότητα του κόσμου και η έλλειψη αντίδρασης στην καταστροφή του (υπάρχουν σίγουρα αντιδράσεις, αλλά όχι ανάλογες με το μέγεθος της συμφοράς) οφείλονται στο γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητα αυτού του λαού δεν θέλει ούτε δημοκρατία ούτε ελευθερία. Θέλει το στάνταρ ζωής που είχε πριν από την κρίση.

Φτώχεια και φυλακή

 

του Περικλή Κοροβέση

Εχω σπουδάσει και στις δύο αυτές σχολές. Και χωρίς να φανεί πως περιαυτολογώ, είναι όμως πραγματικότητα, έχω πάρει και δύο ντοκτορά με άριστα. Αρα εκ των πραγμάτων έχω την άδεια να μιλήσω και για τα δύο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μπορώ να τα πω και σωστά. Συνήθως στο περίπου μιλάμε, όχι γιατί θέλουμε να αποφύγουμε την αλήθεια, αλλά για έναν και μόνο λόγο. Καταλαβαίνουμε αυτά που χωράει το κεφάλι μας. Αλλά δυστυχώς δεν τα χωράει όλα ή δεν θέλουμε να του φορτώσουμε και πολλά. Και ας αρχίσω με τη φυλακή. Πήγα σε δύο διάσημα ιδρύματα, στις Εγκληματικές Φυλακές Αβέρωφ και Αίγινας επί χούντας. Και για τους νεότερους, η χούντα ήταν η Χρυσή Αυγή στην εξουσία και το γνήσιο παιδί των ένοπλων δωσίλογων, δηλαδή η «Δεξιά Χειρ» των ναζί κατακτητών.

Η ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ BRICS

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ψύχραιμο το κύριο άρθρο της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» την Τετάρτη: «Ανταγωνισμός για το ΔΝΤ» ο τίτλος του: «Η πρωτοβουλία των BRICS είναι πριν από όλα ένα σήμα της Κίνας εναντίον της επικυριαρχίας των ΗΠΑ» ο υπότιτλος.

Πιο τολμηροί οι τίτλοι της γαλλικής «Λε Μοντ» την προηγούμενη μέρα, την Τρίτη: «Οι χώρες BRICS θέλουν να αψηφήσουν την ηγεμονία του ΔΝΤ» ο ένας. «Απηυδισμένες από την κηδεμονία της Δύσης, οι χώρες BRICS λανσάρουν τη δική τους αναπτυξιακή τράπεζα». Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου έχει μια δόση αγγλικής υστερίας: «Η Ρωσία παρακινεί τα κράτη BRICS να αμφισβητήσουν τις ΗΠΑ»! Αιτία όλης αυτής της δημοσιογραφικής εκστρατείας είναι η σύνοδος κορυφής την Τρίτη και την Τετάρτη στη Φορταλέζα της Βραζιλίας των ηγετών των χωρών που αποκαλούνται BRICS από το αγγλικό ακρωνύμιό τους – Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και Νότιας Αφρικής.

ΕΟΖ: H νέα αποικιοκρατία

Toυ Άρη Χατζηστεφάνου

Η εμπειρία από τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες παραπέμπει σε εργασιακά κάτεργα με τεράστια επιβάρυνση για την οικονομία της χώρας υποδοχής.

Οι νεαρές εργάτριες ξυπνούν πολύ πριν ανατείλει ο ήλιος στο Ταμπαράμ της Ινδίας. Ένα φορτηγάκι τις μεταφέρει σε απόσταση 60 χιλιομέτρων μέχρι την ειδική οικονομική ζώνη του Μαντράς. Από εκεί μοιράζονται στα περίπου 100 εργοστάσια και χάνονται ανάμεσα σε άλλους 22.000 εργάτες. Τα γραφεία εύρεσης εργασίας που τις είχαν προσεγγίσει ζητούσαν εργαζόμενους που θα δέχονταν συμβόλαια πολύ μικρής διάρκειας, κυρίως όμως ζητούσαν επίμονα γυναίκες. Τότε δεν ήξεραν γιατί. Μετά κατάλαβαν.

Η WWF Ελλάς χέρι – χέρι με την Coca – Cola για την… προστασία των υγρότοπων στην Κρήτη!

Φαίνεται ότι η WWF Ελλάς έχει βαλθεί να φτιάξει το εταιρικό προφίλ της Coca – Cola. Δε μπορούμε να εξηγήσουμε αλλιώς  αυτή την εμμονή για συνεργασία και προβολή της εταιρείας. Τελευταίο περιστατικό, η συνεργασία στην πρωτοβουλία και δράση της εν λόγω εταιρίας (εταιρεία με συμφέροντα στη διαχείριση/ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων της χώρας) μέσω του προγράμματος της WWF Hellas «υγρότοποι: μια ιστορία για το νησί μου». Πρόγραμμα μέσω του οποίου η εταιρεία πλέον επιθυμεί να απευθυνθεί στους μαθητές των σχολείων της Κρήτης ως εκφραστής της περιβαλλοντικά ευαίσθητης ορθής διαχείρησης των νερών του τόπου! Ναι! Για την ίδια εταιρεία μιλάμε! Την Coca Cola! Την εταιρεία, δηλαδή, που είναι υπεύθυνη για την καταστροφή υγρότοπων σε περιοχές του πλανήτη, την εταιρεία που έχει συμφέροντα από την ιδιωτικοποίηση των πηγών χωρών… Όπως και στην Ελλάδα;