Απών ο ιδιωτικός τομέας υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας

Του Βασίλη Τουμπέλη

Στις μέρες της πανδημίας, δοκιμαστήκαν όλα τα συστήματα υγείας σε παγκόσμια κλίμακα, όπου και φάνηκε η γύμνια τους, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες, όπως στις  ΗΠΑ, αλλά και στις χώρες της ΕΕ. Στις χώρες όπου ο νεοφιλελευθερισμός και η ιδιωτικοποίηση είχαν προχωρήσει η επέλαση του Covid19 έφερε τραγικά αποτελέσματα ιδιαίτερα στα εργατολαϊκά φτωχά στρώματα. Χαρακτηριστική ήταν η διασπορά του ιού στις ΗΠΑ.

Τα υγειονομικά συστήματα βρέθηκαν ουσιαστικά απροετοίμαστα μπροστά στην πανδημία,  παρά τις προειδοποιήσεις πολλών επιστημόνων. Οι κυβερνήσεις και οι σύγχρονες κοινωνίες βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα γενική καραντίνα για να αντέξει το σύστημα υγείας και να σωθούν ζωές, με τίμημα την οικονομική παράλυση τμήματος της παραγωγής ή τη διάσωση των καπιταλιστικών κερδών με την εφαρμογή της αντιανθρώπινης αντίληψης της ”ανοσίας της αγέλης”. Ένα τέτοιο δίλημμα, σε μια εποχή τεράστιων επιστημονικών κατακτήσεων και αμύθητου πλούτου,  λογικά δεν θα έπρεπε καν να  τεθεί.

Άνοδος του συντηρητισμού: Πολιτικές ιδεολογίες στην Ελλάδα μετά το Μνημόνιο

του Γιάννη Μαυρή

Πως άλλαξε ο ιδεολογικός χάρτης, στην περίοδο 2009-2017

«Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει (…) να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της Ελληνικής Διοίκησης» («3ο Μνημόνιο», Ν.4334/16 Ιουλίου 2015, ΦΕΚ Α’80).

Μετά από επτά χρόνια βαθειάς κρίσης και έντονων κοινωνικών ανταγωνισμών, η ελληνική κοινωνία δείχνει να οδηγείται σε συντηρητική διέξοδο. Η στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό είναι προφανής, όχι μόνον στο επίπεδο των τάσεων του εκλογικού σώματος, αλλά –περισσότερο σημαντικό- στο πεδίο της ιδεολογίας.

Μονοπώλιο και στο ελαιόλαδο προωθεί η κυβέρνηση

Η είδηση προέρχεται από το περιοδικό “Επίκαιρα” και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: “Mε διάθεση… υπερυπουργού ακόμα και στην αυλαία της θητείας του, ο τεχνοκράτης επί των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έδειξε τις προθέσεις του γι’ αυτό που θεωρεί ανάπτυξη του ελληνικού πρωτογενούς τομέα, την οποία, μάλιστα, συνέδεσε με τρεις κινήσεις ματ: την άνευ όρων παράδοση της αγροτικής δραστηριότητας της χώρας σε μια χούφτα επενδυτών, την υποταγή σε αυτούς όλων των μικροπαραγωγών και, εντέλει, την οικονομική εξόντωση και εκδίωξη από τον κλάδο των μικρών και μικρομεσαίων. Το υπουργικό πλάνο τέθηκε σε εφαρμογή την 5η Μαΐου, καθώς, όπως καταγγέλλει το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, ο κ. Στουρνάρας υπέβαλε στο Eurogroup ένα σχέδιο για την «Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα δέκα χρόνια», αμελώντας επιδεικτικά να συζητήσει το περιεχόμενό του με τα συναρμόδια υπουργεία και τους εμπλεκόμενους κλάδους. Το σχέδιο-σοκ δείχνει το δρόμο προς την ανεργία σε χιλιάδες αγρότες και μικροεπιχειρηματίες, αφού προβλέπει ότι ως το 2024 θα πρέπει να λειτουργούν σε όλη την επικράτεια μόλις δύο φαραωνικές επιχειρήσεις, δύο ελαιοτριβεία και τρία συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών, τα οποία θα ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής...”

Φοροαποφυγή και πρακτικές της Lidl στην χώρα μας

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε Γερμανόφιλοι. Από την άλλη όμως παράλληλα ΔΕΝ προσπαθούμε σώνει και καλά να βρούμε κάτι κακό στα όσα κάνουν οι Γερμανοί στην χώρα μας. Όμως κάποιες φορές, θέλουμε δε θέλουμε τα γεγονότα επιβάλλουν μια επιθετική στάση, ιδιαίτερα απέναντι στις πρακτικές που γερμανικά συμφέροντα χρησιμοποιούν για να δράσουν στην χώρα μας. Για τη διαπλοκή στην οποία οι μεγάλες Γερμανικές εταιρείες ήταν “πρώτα βιολιά” πριν ακόμα τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε γράψει εδώ. Δεν είναι όμως δυστυχώς μόνο η διαπλοκή στην οποία οι Γερμανικές εταιρείες πρωτοστατούν. Είναι η φορο-αποφυγή (αυτή που οι Γερμανοί μας “καταδικάζουν” καθημερινά) αλλά και οι πρακτικές πώλησης που κάθε άλλο παρά καθαρές είναι. Το ρεπορτάζ που πρωτοδημοσιεύτηκε στο “Olympia.gr” (έχοντας στοιχεία από παλαιότερη έρευνα της “Ελευθεροτυπίας”) είναι χαρακτηριστικό και περιέχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία, τα οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν πριν λειτουργήσουμε ως “ανυποψίαστοι” καταναλωτές.

Ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι παντού…

Όσο η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη διανομή+ του πλεονάσματος (σε λίγους και λίγα) και υπόσχεται “καλύτερες μέρες”, φροντίζει παράλληλα να διαλύει τον εργασιακό τομέα – ό,τι δηλαδή έχει απομείνει όρθιο. Αυτό βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Δημόσιο, όπου ακόμα υπάρχουν κάποια εργασιακά δικαιώματα τα οποία αναγκαστικά δίνονται στους εργαζομένους. Αυτό όμως θ’ αλλάξει – και επειδή δεν μπορεί ν’ αλλάξει απευθείας, θ’ αλλάξει δια της πλαγίας οδού – πως θα γίνει αυτό; Μ’ ένα απλό και συννάμα καταστροφικό τρόπο…

Πολυεθνική κλοπή εις βάρος των φτωχών χωρών (ευρωπαϊκών και όχι μόνο)

Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί στο πως οι πολυεθνικές εταιρείες καταφέρνουν και “αισχροκερδούν” εις βάρος των εθνικών οικονομιών μεταφέροντας τα κέρδη τους μεταξύ χωρών ώστε να αποφεύγουν να πληρώνουν φόρους. Την ίδια στιγμή που ζητούν νέες μειώσεις μισθών (στην χώρα μας και όχι μόνο) και που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν – εκβιάζοντας την οικονομική αδυναμία χωρών όπως η χώρα μας. Το άρθρο της “Εφημερίδας των Συντακτών” πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και περιγράφει πρακτικές αλλά και το πως συμμετέχουν στο παιχνίδι αυτό ανθηρές ευρωπαϊκές οικονομίες, εις βάρος των “φτωχών” χωρών…

Στα χέρια ιδιωτών τα επικουρικά ταμεία

Γράφει ο Τ.Ρούσσος στην “Εφημερίδα των Συντακτών” :  “Με όχημα ένα συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου και βασικό χορηγό ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τείνει χείρα σωτηρίας στην ιδιωτική ασφαλιστική αγορά…Ηδη λοιπόν στο συνέδριο, που φέρει τον τίτλο «Συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για την προαγωγή της απασχόλησης και της ασφάλισης», ο διοικητής του ΙΚΑ (φρόντισε να γνωστοποιήσει νωρίτερα τις απόψεις που θα εκφράσει την ερχόμενη Πέμπτη στο συνέδριο) κάνει λόγο για αναγκαιότητα σύμπραξης των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών με την κοινωνική ασφάλιση…

Η μεγάλη πληγή: Κρατικοδίαιτοι νεοφιλελεύθεροι

Του Κώστα Καπνίση

“ Ζουν ανάμεσά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο και το απομυζούν επί δεκαετίες ”

Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.