Βρώμικες Σελίδες, ψεύτικες ειδήσεις, κατασκευασμένες προοπτικές

Της Λαμπρινής Θωμά

Toν Απρίλιο του 2005 o 73χρονος Τακίσι Νισιγιάμα μήνυσε την ιαπωνική κυβέρνηση για ανεπανόρθωτες ζημίες, ηθική βλάβη και δημόσιο διασυρμό. Ζητούσε αποζημίωση 33 εκατομμυρίων γεν και τη δημόσια συγγνώμη του ιαπωνικού κράτους.

Ο Τακίσι Νισιγιάμα υπήρξε πολιτικός συντάκτης της μεγάλης Ιαπωνικής εφημερίδας Μαϊνίτσι Σιμπούν και η υπόθεση για την οποία μήνυε την κυβέρνηση ήταν κοντά 35 χρόνων.

Το 1971, επί πρωθυπουργίας Ιζάκου Σατό και προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον, η Ιαπωνική κυβέρνηση και οι Ηνωμένες Πολιτείες συζητούσαν, για μία ακόμη φορά, την ελευθέρωση της Οκινάουα – νήσου του ιαπωνικού αρχιπελάγους και αμερικάνικου προτεκτοράτου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Η Ουάσιγκτον είχε συμφωνήσει να επιστρέψει το (πολυβασανισμένο) τροπικό νησί στην Ιαπωνία, αλλά ζητούσε να πληρωθεί για τα κόστη της παραμονής του στρατού της εκεί επί έτη, όπως και το κόστος της απομάκρυνσής του.

Φουκουσίμα: Η Ιαπωνία εγκρίνει την απόρριψη τόνων μολυσμένου νερού στον ωκεανό

Ανεύθυνη απόφαση σε υπερθετικό βαθμό, λέει η Κίνα – Greenpeace: Για άλλη μια φορά το Τόκιο απογοητεύει τους πολίτες του.

Ενεκρίθη από την κυβέρνηση της Ιαπωνίας το σχέδιο απόρριψης εκατομμυρίων τόνων μολυσμένου νερού από το κατεστραμμένο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, Φουκουσίμα, στη θάλασσα. Η ιαπωνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι το νερό που θα απορριφθεί στον ωκεανό θα έχει περάσει από ειδική επεξεργασία και αραίωση ώστε τα επίπεδα ακτινοβολίας να είναι χαμηλότερα ακόμα και από αυτά που έχουν καθοριστεί για το πόσιμο νερό. Ωστόσο, ντόπιοι, κυρίως επαγγελματίες του κλάδου της αλιείας, μαζί με την Κίνα και τη Νότια Κορέα αντιτίθενται στα σχέδια της Ιαπωνίας που σε λίγους μήνες θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέρος της διοργάνωσης θα διεξαχθεί σε εγκαταστάσεις που δεν απέχουν παρά 60 χιλιόμετρα από τον σταθμό της Φουσκουσίμα.

Στη χώρα των ρομπότ και των φαξ

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η επίσημη κατάργηση, από 1ης Οκτωβρίου, των συσκευών φαξ στο ελληνικό Δημόσιο ακούγεται σαν μια λογική και ίσως καθυστερημένη απόφαση. Αν το πείτε όμως σε έναν Ιάπωνα, θα σας κοιτάξει με σοκ και δέος. «Και πώς μπορεί να λειτουργεί μια κοινωνία χωρίς φαξ;», θα σας ρωτήσει.

Ανταπόκριση από Τόκιο

Πώς θα σας φαινόταν αν για να ενεργοποιήσετε μια νέα σύνδεση ίντερνετ στο διαμέρισμά σας έπρεπε να στείλετε αίτηση με φαξ; Αν ύστερα από έναν μήνα τηλεφωνημάτων, για να εντοπίσετε τον μοναδικό υπάλληλο που μιλά αγγλικά, τελικά σας έστελναν έναν τεχνικό, ο οποίος θα συνέδεε με νέο καλώδιο την πολυκατοικία σας με την απέναντι κολόνα; Αν ο τεχνικός σας άφηνε ως εξοπλισμό ένα απλό μόντεμ, που μπορεί να συνδεθεί μόνο με καλώδιο με τον υπολογιστή σας και όχι ασύρματα; Αν τα καλώδια του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου έξω από το διαμέρισμά σας σάς έκρυβαν τον ήλιο; Και αν για να πληρώσετε στην τράπεζα τη νέα σας σύνδεση έπρεπε να έχετε πάντα μαζί σας μια μικρή σφραγίδα που λειτουργεί σαν προσωπική υπογραφή;

Καλωσήρθατε στον τεχνολογικό μεσαίωνα της Ιαπωνίας.

Σίνζο Άμπε: Eνας Τραμπ λιγότερος

infowar

Toυ Άρη Χατζηστεφάνου

Η παραίτηση του μακροβιότερου πρωθυπουργού της Ιαπωνίας σηματοδοτεί το τέλος μιας από τις πιο σκοτεινές πολιτικές δυναστείες που καθόρισαν την πορεία της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη.

«Ο Αμπε ήταν Τραμπ πριν από τον Τραμπ»
Στιβ Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου

Οσο μεγαλύτερη είναι μια πολιτική δυναστεία τόσο δυσκολότερο είναι να κατηγοριοποιήσεις τις σχέσεις μεταξύ των μελών της. Πώς να παρουσιάσεις, λόγου χάρη, τον απερχόμενο Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Αμπε;

Κορονοϊός: Το μαθήματα που πρέπει να πάρουμε από το Χοκάιντο

Το μικρό νησί της Ιαπωνίας ήταν ένα μεγάλο success story. Τώρα, το δεύτερο κύμα εξάπλωσης του κορονοϊού μας διδάσκει τι πήγε στραβά μετά τον αρχικό περιορισμό.

Ο τρόπος αντιμετώπισης της επιδημίας κορονοϊού στο νησί Χοκάιντο της Ιαπωνίας θεωρήθηκε ένα success story αφού προχώρησε αποφασιστικά και χωρίς χρονοτριβή στην επιβολή μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης και το κατάφερε.

Στα τέλη Φεβρουαρίου ήταν η πρώτη περιοχή της Ιαπωνίας που κήρυξε κατάσταση έκτακτης. Τα σχολεία έκλεισαν, πολυπληθείς συγκεντρώσεις απαγορεύθηκαν και οι αρχές ενθάρρυναν τους πολίτες να μείνουν στα σπίτια τους ενώ οι ασθενείς εντοπίζονταν άμεσα και απομονώνονταν.

Γράμμα από το Τόκιο: Οι Ολυμπιακοί αγώνες και η μυστηριώδης «ανοσία» στον κορονοϊό

Του Άρη Χατζηστεφάνου

«Τι απέγινε η έκρηξη κρουσμάτων του Κορονοίου που αναμέναμε» αναρωτιόταν προ ημερών η εφημερίδα Japan Times σε πηχυαίο τίτλο της. Την ξεφύλλιζα στα ράφια ενός σούπερ μάρκετ ενώ η ζωή γύρω συνεχιζόταν κανονικά. Ανταπόκριση του Άρη Χατζηστεφάνου από το Τόκιο.

Το απέναντι καφέ ήταν γεμάτο κόσμο που δούλευε στον υπολογιστή του ή χάζευε στο κινητό του. Οι περισσότεροι είχαν έρθει ως εδώ, χρησιμοποιώντας κάποια κατάμεστη γραμμή του μετρό και πολλοί από αυτούς θα συγκεντρώνονταν, σε λίγες ώρες, σε εστιατόρια και μπαράκια, στα οποία δύσκολα βρίσκεις μια άδεια θέση.

Φυσικά, τα σχολεία και τα μουσεία είχαν κλείσει, εδώ και εβδομάδες, ενώ οι μάσκες που φορούσαν οι περαστικοί ήταν σχετικά αυξημένες σε σχέση με ό,τι έβλεπα πριν από μερικούς μήνες. Όχι και πολύ όμως.

Καραντίνα: από τον Μωυσή στον κορονοϊό

ΙΝFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η ανακοίνωση του ΠΟΥ ότι περισσότερα από τα μισά κρούσματα του κορονοϊού εκτός Κίνας βρίσκονταν στο κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess προκαλεί θύελλα αντιδράσεων εναντίον της Ιαπωνίας. Κυρίως όμως μας θυμίζει ότι η επιβολή καραντίνας είναι συνήθως μια απόφαση αμιγώς πολιτική

Ανταπόκριση, Τόκιο

Η ιστορία του κρουαζιερόπλοιου Diamond Princess, που παρέμενε σε καραντίνα στο λιμάνι της Γιοκοχάμα για την αποφυγή μετάδοσης του κοροναϊού, θα μπορούσε να αποτελέσει το σενάριο ταινίας τρόμου. Πρώτα όμως επείγει να κυκλοφορήσουν πολιτικές, γεωπολιτικές και οικονομικές αναλύσεις για τους τρόπους με τους οποίους ένα κράτος ΔΕΝ πρέπει να αντιμετωπίζει ενδεχόμενα περιστατικά πανδημίας.

Κάρλος Γκοσν: ο «Χουντίνι» του ιαπωνικού ονείρου

Infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η κινηματογραφική απόδραση του ισχυρού ανδρός της Nissan, της Renault και της Mitsubishi από την Ιαπωνία, όπου κατηγορούνταν για σειρά σκανδάλων διαφθοράς, έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας σε μία από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας. Ελάχιστοι αναρωτήθηκαν όμως τι σημαίνει αυτή η απόδραση για το μεταπολεμικό όνειρο της Ιαπωνίας.

Αποστολή, Τόκιο

Η φωτογραφία του Κάρλος Γκοσν, που προβαλλόταν κάθε λίγα δευτερόλεπτα στις οθόνες του μετρό του Τόκιο, ήταν η μόνη εικόνα που διατάρασσε το εορταστικό (και αδιάλειπτα καταναλωτικό) πνεύμα στην ιαπωνική πρωτεύουσα.

Πρωτότυπο πείραμα μείωσης των ωρών εργασίας από την Microsoft

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το πείραμα της Microsoft στην Ιαπωνία μπορεί να χαρακτηριστεί ως η καινοτομία της χρονιάς! Για πρώτη φορά η αλλαγή που επιτυχημένα εισήγαγε η αμερικανική εταιρεία δεν αφορά την εμπειρία του χρήστη ή τις εφαρμογές γραφείου αλλά την ποιότητα ζωής του ίδιου του παραγωγού, του εργαζόμενου ανθρώπου!

Το πείραμα της εταιρείας παραγωγής λογισμικού διεξήχθη στα γραφεία της Ιαπωνίας τον Αύγουστο. Προέβλεπε ότι και οι 2.300 εργαζόμενοι θα σταματούν να εργάζονται επί 5 εβδομάδες τις Παρασκευές, χωρίς να μειωθεί καθόλου ο μισθός τους. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά και εντελώς αναπάντεχα ακόμη και για τη διεύθυνση της πολυεθνικής: η παραγωγικότητα του προσωπικού αυξήθηκε κατά 40%, το 92% του προσωπικού δήλωσε ότι έμεινε ευχαριστημένο από την μείωση της εργάσιμης εβδομάδας, η κατανάλωση ηλεκτρικού μειώθηκε κατά 23%, οι εκτυπώσεις κατά 59%, κοκ. Αυτό ωστόσο που δεν μπορούν να αποδώσουν οι παραπάνω αριθμοί είναι τα αισθήματα ενθουσιασμού και χαράς που ένιωθαν οι εργαζόμενοι ξέροντας ότι έχουν μία ημέρα ακόμη να ξεκουραστούν, να διασκεδάσουν και να την περάσουν με την οικογένεια ή την παρέα τους. «Δούλευε λίγο, ξεκουράσου αρκετά και μάθαινε πολύ» ήταν η παρότρυνση του προέδρου της Microsoft Ιαπωνίας όπως αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της εταιρείας.

G20: Αδιεξόδων συνέχεια

Του Ερρίκου Φινάλη

Πρόσχημα για ραντεβού τετ-α-τετ η Σύνοδος Κορυφής των Είκοσι

Η 14η Σύνοδος Κορυφής του G20 ολοκληρώθηκε το προηγούμενο Σάββατο στην Οσάκα της Ιαπωνίας με την υιοθέτηση μιας δωδεκασέλιδης «Διακήρυξης των Είκοσι Ηγετών» αποτελούμενης από 43 σημεία που καλύπτουν όλη την επίσημη θεματολογία της συνάντησης. Εντυπωσιακός απολογισμός, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, δεδομένου ότι ακόμη και τα πιο μετριοπαθή ρεπορτάζ από το διήμερο έδιναν μια εικόνα στομώματος αυτής της παγκοσμιοποιητικής πρωτοβουλίας, στη διάρκεια της οποίας όλο το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στις διμερείς συναντήσεις μεταξύ των σημαντικότερων ηγετών. Αρκεί όμως μια ανάγνωση της Διακήρυξης για να διαπιστωθεί ότι πρόκειται για το πιο γενικόλογο και αυτοαναιρούμενο ντοκουμέντο που έχει ποτέ παράξει το G20.

Φέτος περισσότερο παρά ποτέ η συνάντηση του G20 αντιμετωπίστηκε από τους ισχυρότερους διεθνείς ηγέτες απλά ως ευκαιρία διμερών επαφών: δεν υπήρξε κανένα άγχος από καμία πλευρά για τις επίσημες καταλήξεις

Επενδύσεις με χρήμα από το πουθενά

Σύγκριση εξέλιξης του ιαπωνικού ΑΕΠ και περιουσίας τής Κεντρικής Τράπεζας Ιαπωνίας

Υποθέτω ότι πολλοί από σας έχετε δει (ας είναι καλά οι “πειρατές” του διαδικτύου!) την εξαιρετικά καλογυρισμένη ισπανική τηλεοπτική σειρά “La casa de papel”. Για τους υπόλοιπους, πρέπει να πω ότι το θέμα τής σειράς είναι η κατάληψη του ισπανικού νομισματοκοπείου από μια συμμορία κακοποιών, οι οποίοι δεν έχουν σκοπό να το ληστέψουν αλλά να μείνουν μέσα καμμιά δεκαριά μέρες ώστε να τυπώσουν 2,4 δισ. ευρώ για πάρτη τους.

Κάνω την παραπάνω εισαγωγή επειδή θέλω να σταθώ σε κάποια σκηνή προς το τέλος τής σειράς, όπου ο επί κεφαλής τής συμμορίας εξηγεί στην αστυνόμο που τον συλλαμβάνει ότι δεν πρόκειται για ληστεία εφ’ όσον δεν κλέβουν κανέναν αλλ’ απλώς χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις για να τυπώσουν φρέσκο χρήμα, ακριβώς όπως κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όλες οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου. Μόνο που αυτό το φρεσκοτυπωμένο χρήμα δεν θα πάει στα συρτάρια τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων αλλά σε φτωχούς ανθρώπους.

Συναγερμός στον Ειρηνικό: Η Ιαπωνία θα διοχετεύσει τόνους ραδιενεργού νερού της Φουκουσίμα στον ωκεανό

Χιλιάδες τόνους ραδιενεργού ύδατος ετοιμάζεται να διοχετεύσει στον Ειρηνικό Ωκεανό η Ιαπωνία.

Σύμφωνα με το Russia Today, καθώς πλέον λιγοστεύει ο χώρος αποθήκευσης του ραδιενεργού ύδατος από την κατεστραμμένη πυρηνική εγκατάσταση της Φουκουσίμα, η κυβέρνηση της Ιαπωνίας σκοπεύει να αδειάσει μία τεράστια ποσότητα στον Ειρηνικό Ωκεανό – παρά την παρουσία ραδιενεργών υλικών.

Η Ιαπωνία «λυπάται» επειδή ο ΟΗΕ της ζήτησε να προστατεύσει τους εργαζόμενους στον καθαρισμό της Φουκουσίμα!

Η Ιαπωνία χαρακτήρισε σήμερα “εξαιρετικά λυπηρή” την έκκληση, την οποία απηύθυναν ειδικοί του ΟΗΕ στον τομέα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για μεγαλύτερη προστασία των εργαζομένων στον καθαρισμό του πυρηνικού της σταθμού Νταϊίτσι στην Φουκουσίμα και επισήμανε ότι έχει γνωστοποιήσει στους αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών την αντίδρασή της.

Η Tepco, η εταιρεία στην οποία ανήκει ο πυρηνικός αυτός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον οποίο σημειώθηκε το πυρηνικό δυστύχημα το 2011, έχει δεχθεί ευρέως επικρίσεις για τη μεταχείριση των εργαζομένων και τη διαχείριση του καθαρισμού του σταθμού, η οποία αναμένεται να διαρκέσει δεκαετίες.

Η εργασιακή υπερκόπωση σκοτώνει του Ιάπωνες

Ίδιος αριθμός νεκρών με τα τροχαία

Στην Ιαπωνία, η εργασιακή υπερκόπωση μπορεί να περιγραφή με μία μόνο λέξη: Karoshi ή «θάνατος από υπερβολική εργασία» αναφέρεται σε θανάτους από καρδιακές προσβολές, αυτοκτονίες και άλλα προβλήματα υγείας που προκύπτουν από το άγχος και την κόπωση των πολλών ωρών εργασίας. Αν ακούγεται τρελό, δεν είναι. Αρκετοί Ιάπωνες εργαζόμενοι περνούν ακόμα και 60 ώρες την εβδομάδα στο γραφείο, με αποτέλεσμα να κοιμούνται ελάχιστες ώρες και να βρίσκονται συνεχώς σε κατάσταση στρες. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να είναι επιβαρυντικοί για την υγεία κάποιου, πολλές φορές και θανάσιμοι.

Χιροσίμα – Ναγκασάκι

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ό,τι περιγράφεται στη φωτογραφία συνέβη στις 6 Αυγούστου 1945. Δεν επρόκειτο για «στιγμιαίο» έγκλημα. Το έγκλημα επαναλήφθηκε τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, στο Ναγκασάκι.

Αυτή την μαζική δολοφονία, μια από τις μεγαλύτερες που υπέστη ποτέ η ανθρωπότητα, την διέταξε ένα κάθαρμα που λεγόταν Τρούμαν.

6 Αυγούστου 1945: Ώρα μηδέν για τη Χιροσίμα – Ώρα μηδέν για την ανθρωπότητα

Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ως όπλο την ατομική βόμβα, που πρώτοι αυτοί είχαν κατασκευάσει τον Ιούνιο του 1945, και σκόρπισαν τον όλεθρο σε δύο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945). Με την ενέργειά τους αυτή, που βρήκε πολλούς επικριτές, κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου στα μέτωπα του Ειρηνικού και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους απώλειες. Παράλληλα, δήλωσαν με εμφατικό τρόπο ποιος θα είναι το αφεντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά τη λήξη του πολέμου.

Μονάδα 731: Το πιο αποτρόπαιο έγκλημα του ανθρώπινου είδους

Του Νικόλα Ακτύπη

Υπάρχουν πολλά σημεία του πλανήτη στα οποία κατά καιρούς το ανθρώπινο είδος λησμόνησε την ανθρωπιά του. Πουθενά όμως δεν συνέβη αυτό με τον πέρα από κάθε αρρωστημένη φαντασία φρικιαστικό τρόπο που έγινε στη Μονάδα 731.

Οι εικόνες φρίκης δεν είναι κάτι άγνωστο στους στρατιώτες σε περίοδο πολέμου. Ειδικά όταν μιλάμε για τον πιο φονικό που είχε ζήσει ως τότε η ανθρωπότητα, τον Β’ Παγκόσμιο. Ακόμη κι αυτοί, όμως, ανατρίχιασαν όταν έμπαιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το βλέμμα τους διασταυρώθηκε με εκείνο των αποστεωμένων μαρτύρων της ναζιστικής κτηνωδίας. Αντίθετα, από το ιαπωνικό Άουσβιτς, τη φοβερή και τρομερή Μονάδα 731, δεν έμειναν πολλά που να θυμίζουν ότι εκεί συντελέστηκαν τα πιο αποτρόπαια πειράματα στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους. Ένα έγκλημα διαρκείας για το οποίο δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες και -ακόμη χειρότερα- οι βασικοί υπεύθυνοι όχι μόνο δεν λογοδότησαν, αλλά έζησαν για να τιμηθούν για την προσφορά τους στην επιστήμη…

Κορέες

Τελευταία φορά γράψαμε επ’ αυτού πριν σχεδόν 20 ημέρες. Στις 16 Δεκέμβρη. Μιλούσαμε τότε για την δημιουργία ενός «τετράγωνου» μεταξύ Μόσχας, Πεκίνου, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ, με σκοπό την διαχείριση της «κορεατικής κρίσης» με τέτοιο τρόπο που θα παραμερίζονται η Ουάσιγκτον και το Τόκιο. (Το ότι όσο και να ψάξατε δεν βρήκατε κάποια παρόμοια αναγγελία οπουδήποτε αλλού, δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε…! Είπαμε: Περιθωριακοί; Ναι… Εγκάθετοι; Ποτέ!)

Να που έγινε η πρώτη, μάλλον αστεία ως προς την «αφορμή» της αλλά και πολύ σβέλτη κίνηση, που πετάει στην άκρη τον αμερικανικό (και τον ιαπωνικό) μιλιταρισμό· μια κίνηση που έχει πάνω της διακριτικά τα δακτυλικά αποτυπώματα και του Πεκίνου και της Μόσχας. Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο αφεντικός της βόρειας κορέας αφού ξεκαθάρισε (βερμπαλίζοντας…) ότι είναι έτοιμος για πυρηνικό πόλεμο με τις ηπα (;;!!) δήλωσε ανοικτός σε διάλογο με την Σεούλ, και διατεθειμένος να συμμετάσχει βορειοκορεατική ομάδα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες που πρόκειται να γίνουν στη νοτιοκορεατική Pyeongchang, μεταξύ 9 και 25 Φλεβάρη… (Υποθέτουμε ότι οι σχετικοί αθλητές προπονούνται γι’ αυτή τη συμμετοχή εδώ και μήνες…)

Το σκοτάδι της Φουκουσίμα

του Ρόμπερτ Χάντσικερ*

Απαγόρευση «διαρροών» ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020

Πάνω από έξι χρόνια έχουν παρέλθει από τότε που σημειώθηκε η τριπλή πυρηνική τήξη στη Φουκουσίμα. Καθώς περνά ο καιρός, ο κόσμος εύκολα παύει να παρακολουθεί τις σοβαρές συνέπειες της μεγαλύτερης βιομηχανικής καταστροφής στην παγκόσμια ιστορία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ιαπωνικής κυβέρνησης και της TEPCO (Ηλεκτρική Εταιρία του Τόκιο), για τον καθαρισμό και παροπλισμό του κατεστραμμένου πυρηνικού εργοστασίου θα χρειαστούν πιθανότατα τέσσερις δεκαετίες και 189 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτό είναι το εύκολα αντιληπτό κομμάτι της ιστορίας της πυρηνικής καταστροφής στη Φουκουσίμα. Το δύσκολο και επώδυνο κομμάτι αποκρύπτεται σε μεγάλο βαθμό από το κοινό, χάρη σε έναν πολύ περιοριστικό και αυστηρό νόμο περί εθνικού απορρήτου (Νόμος 108/2013 περί Προστασίας Ειδικώς Καθορισμένων Απορρήτων). Επικουρικά, ασκούνται πολιτικές πιέσεις ώστε να αποσιωπούνται οι εγγενείς κίνδυνοι τήξεων πυρηνικών αντιδραστήρων. Ισχυρά συμφέροντα απαιτούν αυτό να παραμένει εκτός συζήτησης. Σύμφωνα με το νόμο του 2013, οι δημόσιοι ή άλλοι υπάλληλοι που «διαρρέουν απόρρητα» αντιμετωπίζουν μέχρι και 10 χρόνια φυλάκισης, ενώ εκείνοι που «ενθαρρύνουν διαρροές», ειδικά οι δημοσιογράφοι, θα υπόκεινται σε φυλάκιση 5 ετών. Πρόκειται για μια αποτρόπαιη, ολοκληρωτικού τύπου νομοθεσία, τη στιγμή που οι πολίτες χρειάζονται (και στην πραγματικότητα απαιτούν) διαφάνεια.

Ένα «κανονικό κράτος»…

Η επανεκλογή του δεξιού, φιλοπόλεμου Shinzo Abe στην πρωθυπουργία της ιαπωνίας, βάζει σε τροχιά την αλλαγή του ιαπωνικού συντάγματος, σε ότι αφορά την χρήση, και άρα το μέγεθος και το είδος του στρατού. Όπως είναι (ίσως) γνωστό το μεταπολεμικό (β παγκόσμιος) σύνταγμα του Τόκιο απαγόρευε την ύπαρξη και την χρήση του στρατού εκτός συνόρων. Αυτό σήμαινε έναν στρατό χωρίς επιθετικά όπλα και χωρίς ανάλογη εκπαίδευση. Ο Abe ήδη έκανε μια συνταγματική αλλαγή το 2015, ανοίγοντας το παράθυρο για συμμετοχή του ιαπωνικού στρατού οπουδήποτε στον κόσμο «σαν συνδρομή σε συμμάχους». Δεν ξέρουμε αν πήγαν ιάπωνες πεζοναύτες οπουδήποτε, και που. Δεν έχει σημασία. Η αλλαγή του ’15 ήταν «μεταβατική». Τώρα ο Abe πρόκειται να καταργήσει οτιδήποτε αντιμιλιταριστικό. Η ιαπωνία θα ξαναγίνει ένα «κανονικό ιμπεριαλιστικό κράτος».

Το κουμπί του Κιμ και το χοντρό δούλεμα…

Του Δημήτρη Μήλακα

Είναι αξιοσημείωτος ο συντονισμός των δυτικών (και κατ επέκταση των ελληνικών) ΜΜΕ σε μια πανομοιότυπη «ανάλυση» των εξελίξεων γύρω από την υπόθεση της Βόρειας Κορέας η οποία συνοψίζεται ως εξής: ένας παράφρονας έχει αποφασίσει να αποκτήσει πυρηνικά για να τινάξει τον κόσμο στον αέρα.

Η εν λόγω «ανάλυση» διαχέεται παγκοσμίως με τέτοιον τρόπο ώστε να συσκοτίσει το πραγματικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή με έπαθλο την παγκόσμια ηγεμονία ή με άλλα λόγια τη διατήρηση του αμερικανικού ελέγχου της περιοχής. Ενός ελέγχου που έχει στόχο τον περιορισμό της Κίνας ο οποίος είναι ο πραγματικός αντίπαλος των Αμερικάνων.

Προσπαθώντας κανείς να απομακρύνει τη σκόνη που σηκώνεται από τις «προκλητικές» ενέργειες της Βόρειας Κορέας και τον κουρνιαχτό που δημιουργούν οι αμερικανικές / συμμαχικές ανταπαντήσεις και το παγκόσμιο σύμπλεγμα των media θα πρέπει να θυμηθεί και να λάβει υπόψη του τα εξής:

Βόρεια κορέα

Είναι συστατικό της μαζικής δημαγωγίας η κινδυνολογία. Δεν είναι μόνο η τακτική δόση φόβου που χρειάζονται οι υποτελείς για να “κοιτάνε τη δουλειά τους” (και την οικογένειά τους) αποκλειστικά. Είναι και η τακτική δόση σύγχισης που εξασφαλίζει ότι δεν θυμούνται και δεν μπορούν να κρίνουν μόνοι τους.

Το βορειοκορεατικό καθεστώς εκτόξευσε χτες έναν πύραυλο που “πέρασε πάνω απ’ την ιαπωνία”! Ουάου! (Εκτιμάται ότι ήταν της κατηγορίας που θα μπορούσε να κτυπήσει και το Guam· αλλά η χθεσινή βολή ήταν σε εντελώς άσχετη κατεύθυνση). Πριν λίγες ημέρες είχε δοκιμάσει τρεις βαλιστικούς μικρού βεληνεκούς, για τους οποίους κανείς δεν ξέρει πάνω από που πέρασαν… Τρεις φορές ουάου!!! Πάντως σε καμία περίπτωση οι πύραυλοι δεν σημάδευαν αμερικάνικο, ιαπωνικό ή νοτιοκορεάτικο στόχο. Κι αυτό είναι που έχει σημασία. Ειδικά μετά απ’ το ξεκαθάρισμα που έκανε το Πεκίνο· ξεκαθάρισμα που όλοι οι δημαγωγοί και “αναλυτές” παραλείπουν να υπενθυμίζουν.

Της κορέας…

Η συγκέντρωση στρατών γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο και η φιλοπόλεμη ρητορική της Ουάσιγκτον πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες ανάφλεξης στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Φαίνεται πως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να κερδίσει το έδαφος που έχει χάσει στην ανατολική ασία στη διάρκεια της φιλόδοξης μεν αλλά όχι ιδιαίτερα πετυχημένης εκστρατείας “Asian pivot” της προηγούμενης διοίκησης (Ομπάμα). Μια ακόμα απόδειξη της συνέχειας στην αμερικανική «εξωτερική πολιτική».

Κάνουμε ωστόσο την σκέψη ότι ο αποφασιστικός παράγοντας για το τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες και βδομάδες εκεί ΔΕΝ είναι ο διακηρυγμένος αμερικανικός τσαμπουκάς αλλά οι αδήλωτες προθέσεις του Πεκίνου. Κάνει μεγάλη διαφορά αν το κινεζικό καθεστώς ξεκαθαρίσει στην Ουάσιγκτον ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της Πγιονγκ Γιανγκ θα θεωρηθεί επίθεση και κατά του Πεκίνου, ή όχι.

Karoshi: πεθαίνοντας στην δουλειά

Τριγυρνώντας στο διαδίκτυο, ανακάλυψα μια καινούργια λέξη που έβαλαν στο λεξιλόγιό τους οι ιάπωνες: karoshi. Υποψιάζομαι ότι δεν πρέπει να υπάρχει άλλος λαός ο οποίος να έχει νιώσει την ανάγκη να εκφράσει μονολεκτικά κάτι που όλοι εμείς οι υπόλοιποι εκφράζουμε περιφραστικά: θάνατος από υπερεργασία.

Το θέμα μού κίνησε το ενδιαφέρον και άρχισα να ξεφυλλίζω την ηλεκτρονική The Japan Times. Σε άρθρο με τίτλο “Μία στις τέσσερις επιχειρήσεις στην Ιαπωνία λέει ότι εργαζόμενοι πραγματοποιούν πάνω από 80 ώρες υπερωριακή εργασία κάθε μήνα“, διαβάζω μερικά ανατριχιαστικά πράγματα. Π.χ., στο 10,8% των επιχειρήσεων υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν υπερωριακά από 80 έως 100 ώρες μηναίως ενώ στο 11,9% των επιχειρήσεων υπάρχουν εργαζόμενοι που ξεπερνούν τις 100 ώρες μηνιαίας υπερωριακής δουλειάς. Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στους εργαζόμενους στον τομέα της πληροφορικής (IT workers), αφού στο 44,4% των επιχειρήσεων υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν κάθε μήνα τουλάχιστον 80 ώρες παραπάνω από το κανονικό τους ωράριο. Να θυμίσω εδώ ότι η εβδομάδα έχει 40 εργάσιμες ώρες, οπότε 80 ώρες υπερωρία σημαίνει παραπανίσια δουλειά δύο εβδομάδων.

Οι οβίδες του πολιτισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Το 1793, κατέφτασε στην Κίνα μια διπλωματική αποστολή από τη Μεγάλη Βρετανία με επικεφαλής έναν πανέξυπνο και πεπειραμένο πολιτικό: τον Τζορτζ Μακάρτνι. Σκοπός της αποστολής ήταν η αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων, με προοπτική την κατάκτηση της αχανούς αγοράς της Κίνας.

Η αποστολή κουβαλούσε δεκάδες κιβώτια με πλούσια δώρα για τον αυτοκράτορα Κιανλόγκ. Ολα, βιομηχανικά προϊόντα που μαρτυρούσαν την υψηλή τεχνολογία της Βρετανίας. Ανάμεσα στα δώρα ήταν και κάποια υπερσύγχρονα κανόνια που μπορούσαν να ρίξουν εφτά οβίδες το λεπτό.

Για την εποχή του ήταν ένα υπερόπλο που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για την απόκτηση νέων αποικιών. Ο αυτοκράτορας άκουσε τον Μακάρτνι με προσοχή και αρνήθηκε όχι μόνο όλα τα δώρα του αλλά και την εγκατάσταση μιας πρεσβείας στην Κίνα.