H τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) για την Ελλάδα, τον Ιούνιο του 2013, επισημοποίησε την σοβούσα εδώ και καιρό, διάσταση ανάμεσα στο «υπερατλαντικό» και «ευρωπαϊκό» μπλοκ σχετικά με το ποιός κάνει κουμάντο στην Ευρωζώνη εφαρμόζοντας και τα αντίστοιχα «οικονομικά εργαλεία» θανάτου ολόκληρων κοινωνιών. Η διαμάχη αυτή φανερώνει ότι η ανασυγκρότηση της κυριαρχίας, αντίθετα με τα θρυλούμενα, δεν είναι μια γραμμική πορεία ενοποίησης των επί μέρους κομματιών της κυριαρχίας σε μια ενιαία πλανητική υπερκυριαρχία από κάποια υπερδύναμη με θεϊκές ικανότητες (ούτε υπήρχε, ούτε θα υπάρξει ποτέ τέτοια δύναμη), ούτε ακριβώς το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας των ισχυρότερων οικονομικών κέντρων του πλανήτη μέσω των κυβερνήσεων που ελέγχουν. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν αδυσώπητο πόλεμο διαφόρων κέντρων και παράκεντρων, που ακροβατούν στο τεντωμένο σκοινί μιας περίπλοκης παγκόσμιας κατάστασης. Αδυσώπητος αλλά έως τώρα ελεγχόμενος, αφού η προοπτική να θαφτούν όλοι «επί των κοινών ερειπίων» φαντάζει ακόμα εφιαλτική για τους «λογικούς» παίχτες, που γνωρίζουν ότι κινούνται σε ένα σχιζοφρενικό περιβάλλον συγκρούσεων και ταυτόχρονα αλληλεξαρτήσεων.
Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται με φανφαρόνες διακηρύξεις, αλλά και αιφνιδιασμούς, με θεσμικές αλλά ταυτόχρονα ανορθόδοξες τεχνικές, υπονομεύσεις αλλά και υπόγειες διαβουλεύσεις. Ο χτεσινός σύμμαχος είναι εν δυνάμει ο αυριανός εχθρός. Κάθε βεβαιότητα για την έκβαση και τις πιθανές συνέπειες είναι μάταιη. Από έναν «τρελό» που θα τινάξει την μπάνκα στον αέρα ως την αναβίωση των αυτοκρατορικών σχηματισμών του παρελθόντος και των παμπάλαιων ηγεμονισμών, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί ως ενδεχόμενο σε αυτή την παρανοϊκή και αυτοκαταστροφική πορεία. More
