Του Θάνου Καμήλαλη
«Μισθοί Στάλιν 360 ευρώ για 600.000 εργαζόμενους» ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» που αποτελούσε και το πρωτοσελιδό της κυριακάτικης εφημερίδας. Μολονότι το κείμενο ήταν (παραδόξως) τεκμηριωμένο, προβάλλοντας μια εικόνα της αγοράς εργασίας που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η έκθεσή του στη δημόσια σφαίρα ήταν εξαρχής βλαπτική, λόγω του τίτλου του. Γιατί στην Ελλάδα απ΄όσο γνωρίζουμε την οικονομική πολιτική δεν την ασκεί ο Στάλιν ή κάποιος συνεχιστής του, αλλά οι «τεχνοκράτες» δανειστές.
Το ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Η δεξιά και ακροδεξιά μερίδα του Τύπου που επιθυμεί να ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το ίδιο αδιέξοδο με την αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας. Το βασικό ερώτημα είναι εδώ και δύο πλέον χρόνια το ίδιο: «Τι μπορείς να κάνεις όταν ο αντίπαλος σου σου έχει κλέψει την πολιτική;». Καθώς οι μνήμες από τις περικοπές των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά ξεφτίζουν, η κοινωνία αγανακτεί πλέον με τις περικοπές Τσίπρα (και ξεχνά ότι το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε και από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι), δημιουργείται σιγά σιγά το πρόσφορο έδαφος για την καταγγελία των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το αδιέξοδο όμως παραμένει, απλά μετασχηματίζεται σε μια «άρρωστη» επίθεση στην κυβέρνηση, όπου οι συνέπειες της πολιτικής της δεν μένουν κρυφές, οι αιτίες όμως όχι απλά αποσιωπούνται, αλλά παραποιούνται σε τέτοιο βαθμό που οδηγούν στην κατασκευή μύθων. More