Tο παρελθόν μας δίνει μαθήματα για το μέλλον

της Άννας Καρακατσούλη*

Πηγή :  “Εφημερίδα των Συντακτών”, 26/11

Καθώς οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τα Προεδρικά Διατάγματα υποκαθιστούν στις μέρες μας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και υπονομεύουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον κοινοβουλευτισμό, θα ήταν σκόπιμο να επαναφέρουμε στη μνήμη μας την κατάληξη ανάλογων πρακτικών από το όχι και πολύ μακρινό ευρωπαϊκό παρελθόν. Στη Γερμανία της περιόδου 1930-1933, όταν η κατακερματισμένη σύνθεση του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που τόσο προσφιλές σύστημα αναφοράς έχει γίνει τελευταία στη χώρα μας, καθιστούσε απαγορευτική την υπερψήφιση των νόμων που εισηγούνταν οι ασταθείς κυβερνήσεις συνασπισμού, η καγκελαρία εγκαινίασε την πρακτική της καταφυγής σε προεδρικά διατάγματα με άμεση ισχύ νόμου, αναθέτοντας ουσιαστικά το έργο της διακυβέρνησης στον πρόεδρο Χίντεμπουργκ και παρακάμπτοντας την κοινοβουλευτική διαδικασία.

Η ατέρμονη δίκη μιας αγωνίστριας

Της Χριστίνας Πάντζου από την “Εφημερίδα των Συντακτών”

Οταν ξεκίνησε τις κοινωνιολογικές της μελέτες για τα προβλήματα των αποκλεισμένων της Τουρκίας, ήξερε ότι θα ενοχλούσε το τουρκικό κατεστημένο, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα της στοίχιζαν την αέναη δίωξή της.

Μάθημα 1ον: Αλληλεγγύη

Της Αφροδίτης Τζιαντζή από την Εφημερίδα των Συντακών

«Φέτος το μάθημα αρχίζει από A: Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Ανατροπή». Η αφίσα της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης, που πληροφορεί για τα δωρεάν μαθήματα σε παιδιά ανέργων και χαμηλόμισθων, δεν χρειάστηκε καν να κολληθεί σε δρόμους και σχολεία, όπως είχε γίνει πέρυσι.

Οι ενδιαφερόμενοι το είχαν μάθει στόμα με στόμα και οι τάξεις συμπληρώθηκαν αμέσως. Εκτός από φροντιστηριακά μαθήματα για μαθητές Λυκείου, υπάρχουν τμήματα ξένων γλωσσών, φωτογραφίας, ζωγραφικής, χορού, ενώ σύντομα ξεκινάει Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο.

«Αν μπορούσαν, θα μας εξόντωναν χωρίς τύψεις»

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου από την Εφημερίδα των Συντακτών

Η ιστορία του είναι γνωστή: συνελήφθη από την Ασφάλεια ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου. Στα χέρια των βασανιστών του πέρασε φάλαγγα, ηλεκτροσόκ, εικονική εκτέλεση. Φυγαδεύτηκε από την Ελλάδα και κατέθεσε ως μάρτυρας ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η έκθεση της επιτροπής ήταν καταπέλτης για τη χούντα.

 Οι συνταγματάρχες …καταδίκασαν την Ευρώπη: «Το Συμβούλιο ενοχλεί την Ελλάδα όσο ένα κουνούπι στο κέρατο ενός βοδιού» είχε δηλώσει ο Παττακός. Η μαρτυρία του έγινε βιβλίο («Ανθρωποφύλακες»). Είναι ο Περικλής Κοροβέσης. Η δική τους ιστορία, παραδόξως, είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο και εν πολλοίς άγνωστη στην ίδια τους τη χώρα.

Συμμετείχαν στην αντιφασιστική μοτο-πορεία στις 30 Σεπτεμβρίου. Συνελήφθησαν κι οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ μαζί με 13 συντρόφους τους. Εκεί τους χτύπησαν, τους έκαναν ηλεκτροσόκ. Τα βασανιστήρια που υπέστησαν δημοσιοποιήθηκαν στην Ελλάδα μέσω του …ξένου Τύπου. Είναι ο Χάρης κι ο Πάνος.

Η «απεργία της φροντίδας» – Οι γυναίκες του Σαλέ – Μάντεψε ποιός κάνει… διακρίσεις

Της Χριστίνας Πάντζου

• Η «απεργία της φροντίδας»

Ισπανικές φεμινιστικές οργανώσεις κάλεσαν τις γυναίκες στις 14 Νοέμβρη να απέχουν από τις δουλειές του σπιτιού οι οποίες είναι απλήρωτες και αφανείς.

Ένα από τα πολλά που πέρασαν απαρατήρητα στην μεγαλειώδη ευρωπαϊκή κινητοποίηση της 14ης Νεμβρίου ήταν η έκκληση που έκαναν οι γυναικείες οργανώσεις της Ισπανίας για μια παράλληλη «απεργία της φροντίδας» με σύνθημα «Δεν δουλεύουμε, δεν καταναλώνουμε, δεν μαγειρεύουμε ούτε σιδερώνουμε». Στόχος των παράλληλων κινητοποιήσεων -που έχουν σφραγίσει και το κίνημα 15Μ των αγανακτισμένων- είναι να καταστεί ορατή μια δουλειά που δεν αμοίβεται αλλά παράγει πλούτο και ευημερία.

Τα πάθη του Ρούσσου

του Γιώργου Σταματόπουλου

Βιαζόταν να ξεμπερδεύει με το εν είδει προλόγου σημείωμά του στο βιβλίο «Η άχρονη χώρα» (εκδόσεις “Ποταμός”), «πριν ο χρόνος -έγραφε- προλάβει να καταπιεί και εμένα ίσως το μοναδικό μου άδολο κίνητρο γι’ αυτό το βιβλίο».

Από του κορυφαίους γραφιάδες ο Ρούσος (Βρανάς), ίσως γιατί ήξερε «το τέλος όλων των πραγμάτων», ίσως γιατί ήξερε ότι ο Θάνατος τον φλέρταρε με επιμονή, ίσως, τέλος, γιατί ήταν ο ίδιος καλός τρυγητής λέξεων, σχέσεων, καταστάσεων. Η ματιά του στον ξένο Τύπο, από όπου αντλούσε τα κείμενα-κοσμήματά του στα «Νέα», στη στήλη «Δρόμοι», ήταν επιεικής, κριτική, αυστηρή. Αλίευε την είδηση, τη μετέφραζε σε άψογα ελληνικά, τη φιλτράριζε στην παιδεία του, προσαρμόζοντάς την στη δική μας πραγματικότητα και μας τη δώριζε καθημερινά χωρίς ίχνος έπαρσης, χωρίς κάποια ιδιοτέλεια.

Η αδράνεια και το συνεταιρίζεσθαι

Του Γιώργου Σταματόπουλου Πολιτικό κενό υπάρχει, η δυσπιστία των πολλών προς τους πολιτικούς ηγέτες είναι διάχυτη, ο κοινωνικός ιστός λόγω των τεράστιων οικονομικών ανισσορροπιών έχει διαρραγεί, η αγωνία για νέες μορφές επικοινωνίας αρχίζει και θεμελιώνεται, αχνοφαίνεται επίσης η τάση για επιβολή νέων δομών εξουσίας.Όλα αυτά προϋποθέτουν λαϊκή εξέγερση, λείπει, όμως, κάτι σημαντικό για να γίνει εκρηκτικό το μείγμα· και αυτό το κάτι είναι ο ενθουσιασμός για τη συμμετοχή στην έκρηξη, μάλλον ο ενθουσιασμός της συμμετοχής.

Από τα προκαταρκτικά οι έρευνες πετρελαίου

Του Βασίλη Γεώργα από την “Εφημερίδα των Συντακτών”, 12/11/2012

Η ώρα της αλήθειας για τα πετρέλαια στην Ελλάδα και την επιβεβαίωση ή τη διάψευση όσων υποστηρίζουν ότι οι Ελληνες ως άλλος «περιούσιος λαός», κάθονται πάνω σε δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και φυσικού αερίου έφτασε μετά από δύο χρόνια προετοιμασίας και πολύ περισσότερα οργιώδους παραφιλολογίας. Από σήμερα το ερευνητικό σκάφος της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo-Services, που πλειοδότησε στον σχετικό διεθνή διαγωνισμό, ξεκινά τις γεωφυσικές έρευνες σε μια θαλάσσια έκταση 225.000 χιλιομέτρων.

Τ’ αγάλματα λυγίζουν

Του Πέτρου Μανταίου από την “Εφημερίδα των Συντακτών”, 17-18/11/2012

Από τον Σεφέρη ο τίτλος. «Κι όμως τ’ αγάλματα λυγίζουν κάποτε». Iσως και να λυγίζουν συλλογισμένα και περίλυπα με την κακομοιριά και την κατάντια των ανθρώπων. «Δεκάδες συμμορίες στο κυνήγι του χαλκού» («Νέα», 25-26.2.12). Πρώτα ήταν η «εποχή του μετάλλου» γενικώς.

ΠαραΧ.Α.ράκτες της Ιστορίας

Του Τάσου Τσακίρογλου

<<Είδα τον Ντερτιλή να βγάζει το περίστροφό του και να σκοτώνει ένα νεαρό στην οδό Πατησίων.Μετά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και, χρυπώντας με στην πλάτη, μου είπε:”Με παραδέχεσαι, ρε;Με την μία τον πέτυχα στο κεφάλι”>>.

Ιντιφάντα των γυναικών στον αραβικό κόσμο – Αυτονόητο και διακρίσεις

Της Χριστίνας Πάντζου

• Ιντιφάντα των γυναικών στον αραβικό κόσμο

Η Ναχάλ είναι Αιγύπτια και ποζάρει με ένα χαρτί που γράφει “Συμμετέχω στην Ιντιφάντα των γυναικών του αραβικού κόσμου, γιατί αυτές οι κοινωνίες προτιμούν μια γυναίκα μαντιλοφορεμένη από μια μορφωμένη”.Η Ντιμά, Παλαιστίνια, διαμαρτύρεται που “η γυναίκα πάντα θεωρείται άτομο ελλειμματικό, χωρίς δικαιώματα, που πρέπει να ικανοποιεί τις επιθυμίες του άνδρα”.Η Ιορδανή Λούλου διεκδικεί “το δικαίωμα να περπατώ στον δρόμο με το κεφάλι ψηλά και χωρίς να φοβάμαι”.Η Χάλα από τη Σαουδική Αραβία θέλει “να είμαι μια γυναίκα κι όχι ένα πλάσμα ανέγγιχτο”.

Περί αντιστάσεως και άλλων δαιμόνων

Της Πέπης Ρηγοπούλου

Πηγή :  “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ”, 14/11/2012

Αμέσως μετά το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε και ο προϋπολογισμός.Η επίθεση κατά των μισθών και των συντάξεων και τα άλλα μέτρα που συνεπάγονται θα καταστήσουν αδιανόητη κάθε ανάπτυξη και ανάκαμψη.Οδηγώντας πολύ περισσότερους ανθρώπους εκτός παραγωγικής διαδικασίας, εκτός κοινωνίας και, καθόλου σπάνια, εκτός ζωής, θα υλοποιηθεί έτσι η άποψη ότι υπάρχουν άνθρωποι, κλάδοι, τάξεις ή και λαοί που δεν χρειάζεται να επιβιώσουν.

Στοχάσου μόνο και αρκεί

της Πέπης Ρηγοπούλου από την “Εφημερίδα Των Συντακτών”, 7/11/2012  

Ήταν μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα.Με τα πάνω και τα κάτω της, πότε σκύβοντας το κεφάλι και πότε κραδαίνοντας ένα ξύλινο τουφέκι, προχωρούσε τον δρόμο της.Κάθε τόσο σταματούσε για λίγο να ξανασκεφτεί ποιά είναι, από που ερχόταν, που θα ήθελε να πάει.Συζητήσεις έντονες που είχαν ως αιτία τραυματικά ιστορικά γεγονότα, όπως τη Μικρασιατική Καταστοφή, την Κατοχή και τον Εμφύλιο και τη χούντα ή ακόμα, όπως γίνεται σήμερα, την καταστροφή της χώρας από τις φίλιες δυνάμεις, που αποφάσισαν να την τιμωρήσουν για χίλιους και έναν λόγους και βασικά γιατί κάτι τέτοιο ταιριάζει στα σχέδιά τους.

Εξέγερση εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων

της Χριστίνας Πάντζου από την “ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ” , 7 Νοεμβρίου 2012

“Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας συμβάλλει στην ανάπτυξη, καθιστώντας την περιοχή πιο ανταγωνιστική στο διεθνές τοπίο.Οι πόροι από την πώληση μιας περιουσίας που σήμερα αποδίδει ελάχιστα μπορούν να προοριστούν για σημαντικά έργα”. Η επιχειρηματολογία για την αναγκαιότητα της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας θυμίζει τον Αντώνη Σαμαρά και θα μπορούσε άνετα να αφορά, π.χ., την προωθούμενη εκποίηση του Ελληνικού.Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση άνηκε στον πρόεδρο του Παναμά, τον επιχειρηματία Ρικάρντο Μαρτινέλι, που, ακολουθώντας τις ίδιες νεοφιλελεύθερες επιταγές, επιχείρησε να νομοθετήσει την πώληση δημοσίων εκτάσεων στη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου του Κολόν.Μάταια, καθώς μια δίχως προηγούμενο στη χώρα κινητοποίηση πολιτών, συνδικάτων, της αντιπολίτευσης, ακόμη και του Εμπορικού Επιμελητηρίου και της Εκκλησίας, ανέτρεψε τα σχέδια και ανάγκασε την κυβέρνηση να ακυρώσει τον νόμο.