Στο γάμο του Καραγκιόζη – Εταιρεία παραγωγής κάλεσε ηθοποιούς να υποδύονται τους σερβιτόρους σε δήθεν δοκιμαστικό που ήταν πραγματική δεξίωση για οικείο της πρόσωπο!

Σε καταγγελία μιας αδιανόητης εργοδοτικής αυθαιρεσίας προχώρησε η Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών μέσω ανάρτησής της στο Facebook.

Σύμφωνα με την ΔΕΗ γνωστή εταιρία κάλεσε ηθοποιούς για ένα δοκιμαστικό που υποτίθεται πως ήταν σε δεξίωση και για ένα γύρισμα διάρκειας 10 περίπου λεπτών. Οταν, όμως, ολοκληρώθηκε το υποτιθέμενο δοκιμαστικό, ζητήθηκε  από τους ηθοποιούς να συνεχίσουν καθώς η δεξίωση του δήθεν γυρίσματος, ήταν πραγματική και αφορούσε σε δεξίωση οικείου προσώπου της παραγωγής!

Ο γυμνός βασιλιάς

Της Δημήτρας Μυριλλα

Μια ιστορία για τις εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών

Σε ένα από τα πλέον γνωστά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο βασιλιάς της χώρας  ζητάει συνεχώς από τους ράφτες του να του φτιάχνουν καινούργια ρούχα διότι πιστεύει ότι έτσι, μαζί με τον θαυμασμό, θα κερδίσει και την υποταγή των υπηκόων του.

Οι ραφτάδες όμως δεν προλαβαίνουν και έτσι κάθε τόσο, προσλαμβάνονται καινούργιοι. Ανάμεσά τους και δύο-τρεις απατεώνες που τον πείθουν ότι θα του ράψουν ρούχα από ένα μαγικό ύφασμα το οποίο θα μπορούν να δουν μόνο οι έξυπνοι.

Προσποιούνται ότι κόβουν, ράβουν και κεντάνε αόρατες φορεσιές. Κανείς δεν τις βλέπει –του βασιλιά συμπεριλαμβανομένου –αλλά κανείς δεν το ομολογεί για να μη θεωρηθεί βλάκας.

Οι αντισημίτες που δημιούργησαν το Ισραήλ

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ενας αντισημίτης που προωθούσε τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, ένας Εβραίος που προσπαθούσε να τον αποτρέψει και ο «γυναικάς» προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ καθόρισαν την Ιστορία της Μέσης Ανατολής πριν από 100 χρόνια. Οπως θα γράψει αργότερα η Αρουντάτι Ρόι, «ήταν το αιματοβαμμένο δώρο της Βρετανίας στον σύγχρονο κόσμο»

Με τον Εντουάρντ Σαΐντ συμφωνούσαμε ότι το έτος 1917 καθόρισε τον 20ό αιώνα. Εγώ το απέδιδα στη Ρωσική Επανάσταση, ενώ αυτός στη διακήρυξη του Μπαλφούρ

Ταρίκ Αλί

Στις 2 Νοεμβρίου, καθώς συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τη διακήρυξη του Μπαλφούρ (το κείμενο των 67 λέξεων με το οποίο η βρετανική αυτοκρατορία έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ), η εφημερίδα «Haaretz» παρουσίασε μια πικάντικη αν και προκλητικά ανιστόρητη εκδοχή των γεγονότων. Ισως τίποτα να μην είχε συμβεί, άφηνε να εννοηθεί η εφημερίδα, εάν ο Χέρμπερτ Χένρι Ασκουιθ, ο πρωθυπουργός με τον οποίο η Βρετανία εισήλθε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (και συμπτωματικά προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ) μπορούσε να κρατήσει κλειστά τα κουμπιά του παντελονιού του.

«Γιατί είμαστε τόσο διαβολεμένα σκληροί με τους πρόσφυγες;»

Της Λήδας Γαλανού

Ο Ακι Καουρισμάκι είναι ένας γίγαντας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι πολύ ψηλός, πολύ μεγαλόσωμος, με μια παρουσία άκρως υπαρκτή, μια γενναιόδωρη αίσθηση του χιούμορ, μια μεγάλη καρδιά και μια τεράστια αίσθηση του στιλ.

Εκτός από αυτά, είναι ένας σπουδαίος Φινλανδός σκηνοθέτης που στα 60 του χρόνια και στην περίπου εικοστή ταινία του καταφέρνει όχι μόνο να ανανεώνεται, όχι μόνο να ενσωματώνει στις ταινίες του την κερδισμένη ωριμότητα, αλλά και να μιλά για το σήμερα, για το προσφυγικό και τον ανθρωπισμό, με τον πιο καίριο, ζεστό και καμουφλαρισμένα μαχητικό λόγο.

Ο Φινλανδός μετρ του αποστασιοποιημένου χιούμορ, του αφαιρετικού πολιτικού λόγου και του πεισματικού ροκ εν ρολ παρουσίασε τη νέα του ταινία «Η άλλη όψη της ελπίδας» στη φετινή Berlinale, έφυγε με το Βραβείο Σκηνοθεσίας και μας άφησε με την ανάμνηση μιας από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Ο πόλεμος των… άσπρων

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου Star Wars: Rogue One, ορισμένοι από τους πλέον «ψεκασμένους», ακροδεξιούς ψηφοφόρους του Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησαν μποϊκοτάζ της ταινίας υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για φεμινιστική, πολυπολιτισμική προπαγάνδα που στρέφεται εναντίον του νέου προέδρου. Το πρόβλημα είναι ότι κατά μία έννοια δεν είχαν και απόλυτα άδικο

Ετσι λοιπόν πεθαίνει η ελευθερία. Με ένα θυελλώδες χειροκρότημα Star Wars Επεισόδιο III: Η εκδίκηση των Σιθ

Ολα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο όταν ο Κρις Γουέιτζ, ένας εκ των σεναριογράφων της ταινίας, έστειλε στο twitter το παρακάτω μήνυμα: «Μην ξεχνάτε ότι η Αυτοκρατορία είναι μια οργάνωση της λευκής ανωτερότητας». «Η οποία» συμπλήρωσε αμέσως ο Βρετανός συγγραφέας Γκάρι Γουίτα «έχει απέναντί της μια πολυπολιτισμική ομάδα με επικεφαλής μια γενναία γυναίκα».

Οπως ήταν αναμενόμενο, μέσα στη μετεκλογική πολιτική πόλωση που ακολούθησε τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ αρκετοί υποστήριξαν ότι το νέο Star Wars εμπεριέχει νύξεις εναντίον του νέου προέδρου.

H δημιουργία και η ερμηνεία της

Του Περικλή Κοροβέση

Αρχές της δεκαετίας του ’80, το Θεατρικό Τμήμα του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας εξέδωσε έναν υπερπολυτελή τόμο, σε μέγεθος τηλεφωνικού καταλόγου, αφιέρωμα στον Πίτερ Μπρουκ.

Διάφοροι σοφοί θεατρολόγοι, που είχαν μελετήσει το έργο του Μπρουκ, ανέλυαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δουλειά του σκηνοθέτη, με πληθώρα φωτογραφιών, και εξηγούσαν τι σημαίνει η κάθε στιγμή.

Σημαίνοντα, σημαινόμενα, αλληλεπίδραση, κώδικες, αναφορές, υπέρβαση, γραφήματα με τοξάκια, συγκρούσεις και συνθέσεις. Το βιβλίο παρουσιάστηκε στο θέατρο του Πίτερ Μπρουκ (Theatre des Bouffes Du Nord) ένα μεσημέρι. Είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ εκεί. Στο πάνελ, όλοι οι συντελεστές του βιβλίου. Αλλά έλειπε ο Μπρουκ.

Πίτερ Μπρουκ – Από το τρομερό παιδί στον τρομερό παππού

 του Περικλή Κοροβέση

«Η καταστροφή δεν ζυγώνει ποτέ με το όπλο στο χέρι. Ερχεται ύπουλα, στις μύτες των ποδιών. Σε κάνει να βλέπεις το κακό στην καλοσύνη και το καλό στην κακία». Αυτά λέει ο Κρίσνα, στο Μαχαμπαράτα, συμβουλεύοντας τον υποψήφιο σοφό και δίκαιο βασιλιά, Γιουντίστιρα.

Ο μεγάλoς επαναστάτης του θεάτρου, Πίτερ Μπρουκ, επανέρχεται για δεύτερη φορά στο σημαντικό αυτό ινδικό έπος και δημιουργεί ένα δεύτερο θεατρικό έργο, μινιατούρα του πρώτου, με τέσσερα πρόσωπα και έναν μουσικό που παίζει ένα παραδοσιακό ιαπωνικό τύμπανο. Το έργο λέγεται «Battlefield», που ο Μπρουκ το ήθελε αμετάφραστο και σημαίνει «πεδίο μάχης».

Ο Δράκουλας πέθανε. Ζήτω ο Δράκουλας

Ο θάνατος του Κρίστοφερ Λι σηματοδοτεί το δεύτερο κινηματογραφικό τέλος του Κόμη Δράκουλα, μετά τον θάνατο του Μπέλα Λουγκόσι

ΙΝFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο βρικόλακας δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει ένας ακόμη μυς, ένα νεύρο ή μια σταγόνα αίματος προς εκμετάλλευση

Κάρολος Μαρξ

Ο θάνατος του Κρίστοφερ Λι σηματοδοτεί το δεύτερο κινηματογραφικό τέλος του Κόμη Δράκουλα, μετά τον θάνατο του Μπέλα Λουγκόσι. Μερικοί βρικόλακες όμως, όπως αυτοί που περιέγραφε στα έργα του ο Κάρολος Μαρξ ή ακόμη και ο Νιλ Γιανγκ, παραμένουν απέθαντοι.

«Είμαι, μωρό μου, ένας βρικόλακας που ρουφά αίμα από το έδαφος. Είμαι μια μαύρη νυχτερίδα με υψηλό αριθμό οκτανίων» τραγουδούσε πριν από τέσσερις δεκαετίες ο Νιλ Γιανγκ. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν βέβαια ότι ο πόλεμος που κήρυσσε εναντίον της βιομηχανίας του πετρελαίου -εν μέσω μάλιστα της πετρελαϊκής κρίσης της δεκαετίας του ’70- θα τον κυνηγούσε σαν ζωντανός νεκρός για το υπόλοιπο της ζωής του. Μόλις πριν από μερικούς μήνες εταιρείες όπως η Shell τού επιτέθηκαν με την κατηγορία ότι δυσφημεί το έργο τους.