Οι λαοί επιχειρούν να βγουν από τις φυλακές του χρέους

Της Ζέζας Ζήκου

Υπάρχουν περισσότερες αλήθειες στο εικοσιτετράωρο ενός ανθρώπου απ’ όσες σε όλες τις φιλοσοφίες, έλεγε ο ανατρεπτικός φιλόσοφος Ραούλ Βανεγκέμ. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι πια φανερό πως αρκετές από τις αλήθειες αυτές τις έχουμε δει. Σιγά σιγά και ένας ένας, οι ευρωπαϊκοί λαοί επιχειρούν να βγουν από τις φυλακές του χρέους. Αλλά…

Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ προειδοποίησε ότι αποτελεί απειλή για την Ευρωζώνη ένα νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Η κ. Μέρκελ στην ετήσια συνέντευξη Τύπου προχθές Παρασκευή, λίγο πριν αποχωρήσει για τις θερινές της διακοπές, επεσήμανε τις πιθανές συνέπειες μιας νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο να ζητήσουν και άλλες χώρες της Ευρωζώνης μια αντίστοιχη συμφωνία. Είχε προηγηθεί η σύσταση του κ. Σόιμπλε να σταματήσουμε κάθε συζήτηση για νέο «κούρεμα» του χρέους μας.

Μια χώρα πάνω σε κινούμενη άμμο

Της Ζέζας Ζήκου

Η ειρωνεία είναι ότι η πολυθρύλητη «Νέα Μεταπολίτευση» ξεκίνησε με το διαβόητο Μνημόνιο. Από τις 23 Απριλίου 2010, με το διάγγελμα του Γ. Παπανδρέου από το Καστελλόριζο και από τις 5 και 6 Μαΐου του 2010 που ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος που μετέφερε το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη, η χώρα εισήλθε στην μετά Χρεοκοπία εποχή. Αλλά λίγοι πολίτες το αντιλήφθηκαν, καθώς η φαιδρή οικονομική – τεχνοκρατική σκέψη των οικονομολογούντων καθηγητών, πολιτικών και δημοσιογράφων, παρέλυσε, δυστυχώς, κάθε σοβαρή πολιτική συζήτηση.

Οτι οι ισορροπίες θα άλλαζαν και οι ρόλοι θα εναλλάσσονταν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι κάτι που θα μπορούσε να το προβλέψει ένας καλός αναλυτής. Απλώς, η κρίση μεγέθυνε τις αδυναμίες και απογύμνωσε τους πολιτικούς, τους έδειξε όπως είναι: λίγους, αδύναμους, ανεπαρκείς. Ζούσαν και ζουν με τον δανεικό χρόνο του ευρώ, που μετέτρεψε την ελληνική οικονομία σε σωρό ερειπίων. Ελάχιστοι διασώζονται, κι αυτοί δεν είναι αρκετοί να αλλάξουν τη συνολική εικόνα ή να αλλάξουν τον ρουν των εξελίξεων. Και όταν τα πάντα καταρρέουν, παρασύρουν και το πολιτικό σύστημα.

Αυτές οι «καταραμένες» επενδύσεις…

Της Ζέζας Ζήκου

Στην Ελλάδα τα πάντα καταρρέουν. Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία καλπάζει, η ύφεση βαθαίνει, δεν κινείται τίποτε – εκτός από το θρίλερ των επενδύσεων, που ορισμένοι δημοσιογράφοι (;) το προσφέρουν αφειδώς. Ενα θρίλερ που θα μπορούσε να ήταν κωμικό, αλλά στην ουσία του είναι αρκούντως θλιβερό. Γράφουν ότι οι ξένοι επενδυτές συνωθούνται στην Αθήνα, βαφτίζοντας έτσι τους κερδοσκόπους των hedge funds που χτίζουν θέσεις στις ελληνικές τράπεζες και στα ελληνικά ομόλογα, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική οικονομία, η οποία χρειάζεται άμεσες ξένες επενδύσεις.

Χρειαζόμαστε επενδυτές που θα συμμετάσχουν με κάθε διαφάνεια σε όλους τους διαγωνισμούς για τις αποκρατικοποιήσεις! Αλλά φαίνεται ότι οι ελληνικές αποκρατικοποιήσεις επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό «καταραμένες» επενδύσεις… Για τη ΔΕΠΑ, εκτός από τους Ρώσους που δεν ήλθαν ούτε άλλος κανείς, για τον ΟΠΑΠ, όπως και για τον ΔΕΣΦΑ υποβλήθηκε μία και μόνη προσφορά, όπως άλλωστε συνέβη και στην περίπτωση της έκτασης στην Κασσιόπη Κέρκυρας και του IBG. Από το «ναυάγιο» της ΔΕΠΑ δημιουργείται «τρύπα» 1, 2 δισ. στα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων, που υπολογίστηκαν για φέτος στο μίνιμουμ των 2 δισ.

Ξυπνήστε… ο «Ευρωγεδδών» είναι προ των πυλών

Της Ζέζας Ζήκου

Υφεση, λιτότητα, χρέος, μνημόνιο, δόσεις, ανεργία είναι λέξεις που μονοπωλούν τις σκέψεις μου και τις συζητήσεις μου συνεχώς τα τελευταία χρόνια, ενώ άλλες όπως π.χ. η αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου που μας υποσχέθηκε προεκλογικά ο Αντώνης Σαμαράς, ή ο «Ευρωγεδδών», δηλαδή η απειλή μιας οικονομικής κατάρρευσης της Ευρωζώνης, αποδεικνύονται αρκετά ενοχλητικές στην επιρροή τους. Από χθες προστέθηκε και η λέξη-τίτλος «The Sleepwalkers» του περιοδικού Economist που απεικονίζει τους Ευρωπαίους ηγέτες -μεταξύ τους και ο Σαμαράς- ως… υπνοβάτες μέσα σε μία οικονομική έρημο, βαδίζοντας με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό.

Δυστυχώς, η ιδέα ότι το ευρώ είναι ένα πρόβλημα του παρελθόντος είναι μία επικίνδυνη μυθοπλασία, ενώ η ευρω-καταστροφή είναι προ των πυλών, προειδοποιεί ο Economist. Αντί να περιμένουν τις γερμανικές εκλογές, θα πρέπει να χαλαρώσουν τη λιτότητα και να ενισχύσουν την απασχόληση των νέων και των επενδύσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιφέρειας, αξιοποιώντας χρήματα από τον πυρήνα της Ευρωζώνης, επισημαίνει: «Εάν οι υπνοβάτες ενδιαφέρονται για το νόμισμα και τους λαούς τους, πρέπει να ξυπνήσουν», καταλήγει ο Economist. Ok.

Οταν το Πεκίνο μελέτησε τον Τζον Μέιναρντ Κέινς

Της Ζέζας Ζήκου

Το SDR δημιουργήθηκε το 1969, στο πλαίσιο του συστήματος συναλλαγματικών αξιών του Μπρέντον Γουντς, λόγω της ανασφάλειας για έλλειψη ρευστότητας στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Αρχικός στόχος των εμπνευστών του ήταν να χρησιμοποιηθεί ως αποθεματικό νόμισμα, αλλά σήμερα χρησιμοποιείται στις συναλλαγές του ΔΝΤ με τα κράτη-μέλη. Το Πεκίνο έχει προτείνει την αντικατάσταση του αμερικανικού δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος με ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα θα μπορούσε να προκύψει από ένα καλάθι ισχυρών νομισμάτων, ως εξελιγμένη μορφή των Ειδικών Τραβηχτικών Δικαιωμάτων (SDR) του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τις απόψεις αυτές τις ασπάζεται και η Μόσχα. Το σχέδιο του Πεκίνου μπορεί να κερδίσει την υποστήριξη των αναδυόμενων αγορών που διαθέτουν τεράστια συναλλαγματικά διαθέσιμα. Κατά πάσα πιθανότητα, όμως, δεν θα αποκτήσει το σχέδιο αυτό ρεαλιστική διάσταση. Το συνολικό ποσό των SDR ισοδυναμεί περίπου με 32 δισ. δολάρια, δηλαδή σε λιγότερο από το 2% των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Κίνας, έναντι της αξίας του χρέους του αμερικανικού Δημοσίου που έχει ξεπεράσει τα 16 τρισ. δολάρια.

Λέτε… να γίνονται «θαύματα»;

Της Ζέζας Ζήκου

«Αν βγάλουμε τον Ιούνιο, από τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε»… δήλωσε ο πρωθυπουργός… Προφανώς, ο Αντώνης Σαμαράς ίσως ξέρει κάτι που εμείς το αγνοούμε ή, τελικώς, πιστεύει στα θαύματα. Πάντως, η συγκίνηση έχει θολώσει τον νου. Στον απόηχο της επίσκεψης του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο κ. Σαμαράς έδειξε απόλυτα ικανοποιημένος από τις επαφές που είχε, αλλά έσπευσε να διευκρινίσει ότι όλα πλέον είναι στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης. Εμφανίστηκε υπέρμαχος της άποψης ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιταχύνει τους ρυθμούς της, διότι οι επόμενοι μήνες είναι δύσκολοι και πρέπει να υπάρξουν αποτελέσματα για να φανεί συνεπής η χώρα έναντι των πιστωτών! Ωστόσο, όλα τα υπουργεία υπολειτουργούν, οι καθυστερήσεις όχι μόνο σε ό,τι αφορά τους στόχους της κυβέρνησης αλλά και αυτούς του Μνημονίου, είναι χαοτικές.

Η πραγματικότητα κάνει τις λέξεις να… ντρέπονται

Tης Ζέζας Ζήκου

Δεν αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση η κάθαρση του πολιτικού συστήματος, είναι λαϊκή απαίτηση. Η κοινωνία φαίνεται να τη θέλει διακαώς πιστεύοντας πως χωρίς κάθαρση του πολιτικού συστήματος, χωρίς να πληρώσουν εκείνοι που διέλυσαν τη χώρα, που έφαγαν με χρυσά κουτάλια και ήπιαν στην υγεία των κορόιδων, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά. Οπως θα περίμενε κανείς, στο σημείο που έχουμε φτάσει, οι βουλευτές να μην τροφοδοτούν το αίσθημα απαξίωσης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Ανοησίες. Η εικόνα της ολομέλειας προχθές δίνει το δικαίωμα ακόμη και σε όσους διατηρούσαν μια μικρή ελπίδα, να την πετάξουν στην τουαλέτα και να τραβήξουν το καζανάκι. Η χώρα ασθμαίνει. Η αγωνία της φτώχειας, κι αν τρύπωσε στην κοινωνία, έμεινε αμήχανη και σιωπηλή σε κάποια γωνία. Κρίση, απολυμένοι, κομμένοι μισθοί, κλειστά μαγαζιά. Αλλά είναι το ανεπίγνωστο και ταυτόχρονα συνειδητό ξεγύμνωμα των λέξεων από το νόημά τους: κάθαρση, συναίνεση, μεταρρύθμιση, εξυγίανση, θυσίες, απολύσεις…

Σε κατάσταση πολιορκίας…

Της Ζέζας Ζήκου

Η καταστροφή από μια επερχόμενη κρίση συχνά έρχεται πολύ αργά. Πρόκειται για αξίωμα, κάτι σαν «βρώμικο» μυστικό, της οικονομικής πολιτικής. Αυτοί που τη χαράζουν και είναι υπεύθυνοι για την πορεία της οικονομίας, αργούν να αντιληφθούν (;) τις συνέπειες που εκκολάπτει η διάλυση του ιστού της χώρας. Επειτα αργούν να αντιδράσουν. Το εξοργιστικό είναι ότι, ενώ οι κοινοί θνητοί έχουν πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και των κινδύνων, πολύ προτού αυτά γίνουν αντιληπτά (;) στους φωστήρες των υπουργείων Οικονομικών, εν τούτοις αυτοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα.

Το ρήγμα διευρύνεται επικίνδυνα…

Της Ζέζας Ζήκου

Ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε πρωθυπουργός σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές στην ιστορία της χώρας. Δηλαδή, ανέλαβε μια τεράστια ευθύνη: να μετατρέψει μια καταστροφική πολιτική, αλλά και να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές μας. Παράλληλα, όμως, καλείται να πείσει τους πολίτες ότι το σκληρό πακέτο των 11,6 δισ. ευρώ είναι και κοινωνικά δίκαιο, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Διότι αν συνομολογήσουμε ότι η μοίρα της Ελλάδας είναι να κόβει μισθούς και να σφάζει συντάξεις, τότε ελάχιστη σημασία έχει αν ο Ηρώδης λέγεται Παπανδρέου ή Σαμαράς.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ:Ομορφοι θεσμοί, όμορφα καταρρέουν…

Της Ζέζας Ζήκου

«…Μετά την απροειδοποίητη χρεοκοπία της Ελλάδας, συνεδρίασε στο Λουξεμβούργο η Επιτροπή Ευρωπαϊκής Σωτηρίας υπό τον δυναμικό Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ και ανακοίνωσε την κατάργηση της Κομισιόν και την αναστολή όλων των συνθηκών. Είκοσι από τα 29 μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συμφώνησαν. Η Βρετανία διαχώρισε τη θέση της, ο πρωθυπουργός Νικ Κλεγκ δήλωσε ότι η Ε.Ε. δεν υπάρχει πλέον και μία εβδομάδα αργότερα συνήλθε στο Λονδίνο η Επιτροπή Ελευθέρων Ευρωπαϊκών Κρατών. Από τη διχοτόμηση της Ευρώπης προέκυψαν δύο ενιαίες αγορές, τρεις ζώνες ελεύθερης κυκλοφορίας τύπου Σένγκεν και είκοσι νομίσματα. Η κυκλοφορία στη σήραγγα της Μάγχης διεκόπη και στο Λονδίνο ξέσπασαν ταραχές πολύ χειρότερες από εκείνες του 2011».

Ο εθνικός κλαυσίγελως…

Πηγή : Καθημερινή

Tης Ζέζας Ζηκου

Ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζει τις βαλίτσες του για μια σειρά διαλέξεων στο Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, έγραψαν τα ΝΕΑ. Στα θέματα που θα αναπτύξει περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι συστημικές αδυναμίες της Ευρωζώνης, καθώς και προτάσεις για τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι τόσο κωμικά όλα αυτά, που σου ’ρχεται να κλάψεις.