«Εποχή του Σιδήρου: Μια Ευρώπη χωρίς σύνορα»

Mια εντυπωσιακή έκθεση στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης παρουσιάζει ευρήματα από την Εποχή του Σιδήρου, από τα Ουράλια Όρη ως την λεκάνη της Μεσογείου. Μια σημαντική γερμανορωσική σύμπραξη εν καιρώ πανδημίας.

Η πανδημία ανάγκασε πολλά μουσεία φέτος να κλείσουν τις πύλες τους στους επισκέπτες. Ωστόσο παρά τις δυσκολίες, το Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης εγκαινίασε στις αρχές Νοεμβρίου μια μοναδική έκθεση που προετοίμαζε από καιρό. Η έκθεση με τίτλο «Εποχή του Σιδήρου. Ευρώπη χωρίς σύνορα» είναι το τρίτο κατά σειρά μεγάλο γερμανορωσικό πρότζεκτ στο πλαίσιο των ευρύτερων κοινών πολιτιστικών και ερευνητικών δράσεων που φέρει επίσης το όνομα «Ευρώπη χωρίς σύνορα». Η πρώτη συνεργασία αφορούσε τη Δυναστεία των Μεροβίγγειων από τον 5ο ως τον 8ο αιώνα μ.Χ. ενώ η δεύτερη ανέτρεχε πολύ πίσω στην ανθρώπινη ιστορία, στην Εποχή του Χαλκού.

«Ράπισμα» από τον Π.Ο.Υ. στην Ευρώπη: «Δεν στήσατε δομές το Καλοκαίρι, κάντε το τώρα αλλιώς έρχεται τρίτο κύμα»

Σοβαρές ευθύνες επιρρίπτει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τους χειρισμούς τους στην υπόθεση του κορωνοϊού στέλεχος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Πρόκειται γοα τον Ντέιβιντ Νάμπαρο, ειδικό για την COVID-19 του ΠΟΥ, ο οποίος προέβλεψε ένα τρίτο κύμα της πανδημίας στην Ευρώπη στις αρχές του 2021 αν επαναληφθεί η αποτυχία, σύμφωνα με τον ίδιο, των κυβερνήσεων να κάνουν αυτό που χρειαζόταν ώστε να προληφθεί το δεύτερο κύμα.

Τα datacenters της Microsoft και το ηλεκτροσόκ στους αμερικανικούς εταιρικούς φόρους

του Γιάννη Νικολόπουλου

Τα datacenters στις ΗΠΑ έχουν προκαλέσει ένα πολιτειακό και παναμερικανικό ντάμπινγκ, με αντικείμενο τις προκλητικές φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις που απολαμβάνουν οι εταιρείες του κατασκοπευτικού καπιταλισμού.

Η ίδρυση datacenters (και) στην Ελλάδα από τη Microsoft θεωρήθηκε από σημαντική μερίδα του συστημικού Τύπου ως επενδυτική ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της ΝΔ και τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Η αντίστοιχη ίδρυση ή αναβάθμιση των datacenters της εταιρείας, και όχι μόνο αυτής, στις ΗΠΑ έχουν προκαλέσει ένα υπερδεκαετές καθοδικό ράλι στους φόρους που η Microsoft πληρώνει, ενώ την ίδια στιγμή απολαμβάνει φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις, οι οποίες έχουν εκχωρηθεί από διάφορες πολιτείες, προκειμένου να εγκατασταθούν τα datacenters με βραχυπρόθεσμο όφελος κάποιες λίγες θέσεις εργασίας και μακροπρόθεσμη ζημία στα πολιτειακά φορολογικά έσοδα και τα δημόσια οικονομικά.

Με μια παράσταση Μακρόν, δυο τρυγόνια

Γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς

Kαι ξαφνικά ο Μακρόν σίγησε.

Έκανε τη δουλίτσα του.

Πούλησε την πραμάτεια του και πήγε στον επόμενο!

Κι εκεί δεν χρειάστηκε να στείλει πολεμικά και Ραφάλ.

Με μια «παράσταση» έπιασε …δυο τριγόνια!

Μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς ανάπτυξη;

Του Γιώργου Αλοίμονου

Μεγάλο στοίχημα η μείωση του πολλαπλασιαστή της ανισότητας

Από τις αρχές της δεκαετίας του1970 ειδικοί είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την ασυμβατότητα της ανάπτυξης με τις αντοχές του πλανήτη. Δεν ήταν η οικολογία το πρώτο τους μέλημα, απλώς η προοπτική γενικότερης κατάρρευσης της οικονομίας και του ευρύτερου χώρου όπου αυτή λειτουργεί.

Η μελέτη είχε τον τίτλο «Οι περιορισμοί της ανάπτυξης» και αναπτύχθηκε από ειδικούς του «Κλαμπ της Ρώμης» το 1972. Με αυτήν, σχεδόν 50 χρόνια πριν, οι ειδικοί είπαν: «Είτε πατάτε το φρένο στην έξαλλη ανάπτυξη χωρίς σχεδιασμό είτε θα καταβαραθρωθούμε». Δηλαδή «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ως κοινωνία, ως οικονομία, ως πλανήτης.

Το “κόστος εργασίας” στην Ευρώπη το πρώτο τρίμηνο του 2020

Το κόστος εργασίας στην Ευρώπη το πρώτο τρίμηνο του 2020 (Στοιχεία της Eurostat, Ιούνιος 2020)

Ο δείκτης του κόστους εργασίας (Labour Cost Index – LCI) παρουσίασε άνοδο το πρώτο τρίμηνο του 2020 (σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2019), με την ετήσια ποσοστιαία μεταβολή να είναι 3,4% στις χώρες της ευρωζώνης και 3,7% στην ΕΕ των 27. Για την Ελλάδα η αύξηση, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, ήταν 1,5%.

Οι “αξίες της Ευρώπης”

Του Θανάση Σκαμνάκη

Και μια που πήραμε το λόγο περί δημοκρατίας, ας ακούσουμε προσεκτικά τους αγωνιούντες και τους προτείνοντες.

Καθένας δεν έχει το δικαίωμα; Το οφείλει, μάλιστα.

Στο κάτω-κάτω δεν έχουν οριστεί αυστηρά και με πρωτόκολλο οι ιππότες της στρογγυλής δημοκρατικής μας τράπεζας. Όσο περισσότεροι συνειδητοποιούν την απειλή, όσο περισσότεροι ενεργοποιούνται, τόσο καλύτερα.

Ακόμα κι αν ορισμένοι, ως εκ της πράξεώς τους, έχουν αποδειχθεί αναξιόπιστοι και συνεπώς γίνονται διαβλητοί υπερασπιστές της.

Κατέρρευσε τον Απρίλιο η μεταποιητική δραστηριότητα στην Ευρωζώνη

Η μεταποιητική δραστηριότητα στην Ευρωζώνη κατέρρευσε τον Απρίλη, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας IHS Markit, καθώς τα περιοριστικά μέτρα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις για να σταματήσουν την εξάπλωση του νέου κορονοϊού οδήγησαν στο κλείσιμο εργοστασίων και στην παραμονή των καταναλωτών στα σπίτια τους.

Ο δείκτης υπεύθυνων προμηθειών (PMI) για τον μεταποιητικό τομέα της εταιρείας μειώθηκε στις 33,4 μονάδες από 44,5 τον Μάρτη, στο χαμηλότερο επίπεδο από τα μέσα του 1997 που ξεκίνησε η έρευνα και πολύ κάτω από τις 50 μονάδες που αποτελούν το όριο μεταξύ συρρίκνωσης και αύξησης της δραστηριότητας.

Τα μέτρα όλων των ευρωπαϊκών χωρών για τον ιό – Οι πιο «αυστηρές»

Άνθρωποι στην απομόνωση, έλεγχοι στα σύνορα, κλείσιμο σχολείων, απαγόρευση συναθροίσεων… Ακολουθούν τα κυριότερα μέτρα που έχουν ληφθεί στην Ευρώπη για να αναχαιτιστεί η εξάπλωση του νέου κορονοϊού.

Περιορισμός στο σπίτι

Η Ιταλία ζήτησε από τους πολίτες να παραμείνουν στα σπίτια τους μέχρι και τις 3 Απριλίου. Μπορούν ωστόσο να βγαίνουν για να εργαστούν, να πάνε στον γιατρό ή να αγοράσουν τρόφιμα. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει όλα τα εμπορικά, εκτός από τα φαρμακεία και τα καταστήματα τροφίμων.

Η Ρουμανία συνιστά στους πολίτες της που εργάζονται στην Ιταλία να μην επιστρέψουν στη χώρα για την αργία του Πάσχα. Οι Αυστριακοί που ζουν στην Ιταλία θα επαναπατριστούν και θα τεθούν σε απομόνωση.

Ήττα Μητσοτάκη από Ευρωπαίους

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με την απέραντη ικανοποίηση και την απόλυτη βεβαιότητα πώς η Ελλάδα θα συνεχίσει να λειτουργεί σαν ο «πορτιέρης» της «Ευρώπης –φρούριο» αναχώρησαν από τον Έβρο οι τρεις επικεφαλής των κορυφαίων ευρωπαϊκών θεσμών,

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Επιτροπής, Σαρλ Μισέλ, πρόεδρος του Συμβουλίου και Νταβίντ Σασόλι, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Φεύγοντας άφησαν πέραν της υπόσχεσης για ενίσχυση της (ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενης) Frontex και 700 εκ. ευρώ που είναι αβέβαιο μάλιστα αν θα δοθούν σε ρευστό ή θα χορηγηθούν υπό την μορφή βοήθειας (κουβέρτες, κ.α.).

Ο Τραμπ, η Huawei και ο ευρωπαϊκός γρίφος

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου

Αν οι πληροφορίες αληθεύουν – και προσώρας δεν έχουν διαψευστεί –, τότε η «ειδική σχέση» Ουάσιγκτον και Λονδίνου βρίσκεται σε κρίση και αιτία είναι η… Κίνα.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να μην αποκλείσει τη Huawei από την υποδομή των δικτύων κινητής τηλεφωνίας πέμπτης γενιάς (5G) προκάλεσαν την οργή του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φέρεται εν εξάλλω καταστάσει να έκανε τηλεφώνημα στον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον και να τον επέπληξε δριμύτατα για την απόφαση αυτή.

Brexit: το γεωλογικό διαζύγιο πολύ πριν από το οικονομικοπολιτικό

Του Σπύρου Μανουσέλη

Στις 31/1/2020 πραγματοποιήθηκε η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Ομως, γεωλογικές έρευνες έδειξαν ότι η πραγματική έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την ευρωπαϊκή ήπειρο είχε ήδη πραγματοποιηθεί κατά την πλειστόκαινο εποχή.

Η ιστορία του πρόσφατου διαζυγίου της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι γνωστή: στις 23 Ιουνίου 2016, ο βρετανικός λαός αποφάσισε μέσω δημοψηφίσματος την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Η αποχώρηση υπερψηφίστηκε με το 51,9% των καταγεγραμμένων ψήφων. Στις 29 Μαρτίου 2017, η βρετανική κυβέρνηση ενεργοποίησε το άρθρο 50 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΕΕ), που προσδιορίζει τον τρόπο αποχώρησης ενός κράτους-μέλους.

Η ακροδεξιά στην ΕΕ δεν υποχωρεί, απλά ακολουθεί τις υποδείξεις του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Του Αλέξανδρου Βέλμαχου

Ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και το AfD στη Γερμανία υλοποιούν σταθερά και μεθοδικά τη συμβουλή του νυν βουλευτή της ΝΔ ηια μια «σοβαρότερη Χρυσή Αυγή» στις χώρες του. Το πρώτο εξάμηνο του 2017 ήταν κομβικής σημασίας για τον τρόπο με τον οποίο τα παραδοσιακά μεγάλα ΜΜΕ της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αντιμετώπιζαν στο μέλλον την άνοδο της ακροδεξιάς, περισσότερο ή λιγότερο επικίνδυνης για την ίδια την ΕΕ, σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Αφού πρώτα θέλησαν να υποβαθμίσουν τα ποσοστά που κατέλαβαν παρόμοια κόμματα σε σειρά ισχυρών χωρών της Ένωσης (το «Κόμμα για την Ελευθερία» του Γκερντ Βίλντερς στην Ολλανδία, το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία και το «Εναλλακτική για τη Γερμανία» στη Γερμανία), στη συνέχεια προέβησαν σε μακροσκελείς αναλύσεις γύρω από το ότι οι πολίτες αυτών των χωρών γύρισαν την πλάτη τους στη «μισαλλοδοξία και τον ευρωσκεπτικισμό» αυτών των κομμάτων.

Κλείνοντας 2,5 χρόνια από τότε, μια καταγραφή του πολιτικού συσχετισμού που διαμορφώνεται στις 3 μεγαλύτερες δυνάμεις της Ευρωζώνης φανερώνει πως αυτά τα κόμματα δεν έχουν ακριβώς αποδυναμωθεί. Απλά, φρόντισαν να ακολουθήσει την αλήστου μνήμης συμβουλή που έδινε ο νυν βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπη Παπαδημητρίου, όταν υπηρετούσε τη δημοσιογραφία του ΣΚΑΪ: Απλά, μετατρέπονται σε μια σοβαρότερη (ανά χώρα) Χρυσή Αυγή.

Ευρώπη στο μεσοπόλεμο: Δημοκρατία, φασισμός και αποικιοκρατία

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Ακόμα και οι πιο έγκυροι ιστορικοί αποφεύγουν τα «περάσματα» που η δυτική πολιτική κουλτούρα θεωρεί κακοτοπιές. Στην πλειονότητα των πιο πρόσφατων μεγάλων τόμων που έχουν γραφτεί και κυκλοφορούν για την ευρωπαϊκή ιστορία του 20ού αιώνα, δύο ζητήματα μέγιστης σημασίας προσεγγίζονται με εξαιρετικά επιλεκτικό και επιφυλακτικό τρόπο. Αφενός το φασιστικό φαινόμενο και αφετέρου η αποικιοκρατία.

Κατά κανόνα, ο ναζισμός κι ο φασισμός αποδεσμεύονται από τον καπιταλισμό, σαν να είναι φαινόμενα «κατ’ εξαίρεσιν», ακόμα κι εχθρικά στον καπιταλισμό, ενώ είναι γνωστό ότι πέρα από τη δημαγωγική αντικαπιταλιστική ρητορεία των εκλεγμένων δικτατόρων το μεγάλο κεφάλαιο στήριξε τα φασιστικά καθεστώτα και στηρίχτηκε απ’ αυτά. Στην ευρωπαϊκή αφήγηση, το ούλτρα καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό καθεστώς της Γερμανίας εξαφανίζεται ή γκριζάρεται υπό τη σκιά του Χίτλερ που δεσπόζει σαν να είναι ο κομιστής ενός νέου συστήματος ασύμβατου με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Το ίδιο και με το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό καθεστώς της Ιταλίας που εξαφανίζεται ή γκριζάρεται υπό τη σκιά του Μουσολίνι, ακόμα και το φασιστικό καθεστώς της Ισπανίας που αναφέρεται ως «φρανκικό» και όχι ως ακραία επιθετικό καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό ή της Πορτογαλίας το οποίο ήταν αποικιοκρατικό-ιμπεριαλιστικό από τα γεννοφάσκια του εδραιωμένο επί ευρωπαϊκού εδάφους μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970!

Επιθυμία για αυταρχισμό… Η νέα μόδα;

Του Τάσου Βαρούνη

Σχόλια με αφορμή μια συνέντευξη του Μάριο Πρόντι

Την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε στο Βήμα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Μάριο Πρόντι. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, 81 ετών σήμερα, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, είναι ανησυχητικό σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η καθαρή επιθυμία σημαντικού κομματιού της κοινωνίας για αυταρχική διακυβέρνηση. Αναμφίβολα πρέπει να ανανεώσουμε τις δημοκρατίες μας. Στην Ευρώπη η δημοκρατία είναι ακόμα ισχυρή, αλλά έχει έρθει και εδώ αυτή η περίεργη μόδα, η «επιθυμία για αυταρχισμό», που οφείλεται στις εισοδηματικές διαφορές, στον φόβο της παγκοσμιοποίησης, στη μετανάστευση.»

Μία νέα «φούσκα» στην αγορά ακινήτων απειλεί την Ευρωζώνη

Στο Αμστερνταμ, μεταξύ 2013 και 2018, το κόστος των κατοικιών αυξήθηκε κατά 64,6%, ενώ το ίδιο διάστημα το διαθέσιμο εισόδημα αυξήθηκε κατά 4,4%.

Στο επίκεντρο  κινδύνου «φούσκας» στην αγορά ακινήτων βρίσκεται η Ευρωζώνη, όπου τα χαμηλότατα επιτόκια δανεισμού συνέβαλαν στην εκτόξευση του κόστους της ακίνητης περιουσίας. Σύμφωνα με σχετική έκθεση της UBS, το Μόναχο βρίσκεται στην πιο ευάλωτη θέση σε σχέση με τις υπόλοιπες 23 πόλεις που εξετάστηκαν, ενώ όλο και περισσότερο απειλούνται οι αγορές ακινήτων σε Φρανκφούρτη, Παρίσι και Αμστερνταμ. Από την άλλη πλευρά, στο Λονδίνο και σε άλλες τρεις πόλεις, οι οποίες επίσης θεωρούνταν παλαιότερα υψηλού κινδύνου, το κόστος των ακινήτων έχει μειωθεί κατά μέσον όρο 10% τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Η αγορά του Μονάχου διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο «φούσκας» λόγω της ανεπαρκούς προσφοράς νέων ακινήτων και της ταυτόχρονης αύξησης του πληθυσμού. Την ίδια στιγμή, η τοπική οικονομία είναι ισχυρή και στηρίζεται σε ευρύ φάσμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των ακινήτων έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί τα τελευταία δέκα χρόνια και στο ίδιο χρονικό διάστημα τα ενοίκια έχουν αυξηθεί κατά 40%.

65 χρόνια από το πραξικόπημα που άλλαξε τον κόσμο

Φωτογραφίες αγνοουμένων της δικτατορίας στη Γουατεμάλα, πλάι στην τοιχογραφία του πρώην δικτάτορα Εφρέν Ρίος Μοντ AP Photo/Moises Castillo

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αποστολή στη Γουατεμάλα
< p title=”Υπέρτιτλος”>Mια γυναίκα σε αναπηρικό αμαξίδιο σήκωνε τη σφιγμένη γροθιά της. Στο άλλο χέρι κρατούσε ένα πλακάτ με το σήμα της ειρήνης. Ηταν 2 Ιουλίου του 1954 στην Πόλη του Μεξικού και η θρυλική κομμουνίστρια ζωγράφος Φρίντα Κάλο έπαιρνε μέρος στην τελευταία συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ζωής της. Θα πέθαινε μόλις 11 ημέρες αργότερα. Χιλιάδες πολίτες κατέβαιναν μαζί της στους δρόμους ενάντια στο πραξικόπημα που μόλις είχε πραγματοποιήσει η CIA στη Γουατεμάλα για την ανατροπή του προέδρου Γιάκομπο Αρμπένς.

Και η Φρίντα Κάλο δεν ήταν η μόνη που μετέτρεπε την οργή της σε δύναμη εκείνες τις μέρες. Αρκετοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το πραξικόπημα στη Γουατεμάλα ήταν αυτό που βοήθησε τον Τσε Γκεβάρα να συνειδητοποιήσει ότι μόνο με τη δύναμη των όπλων θα μπορούσε να αλλάξει το μαύρο σκηνικό της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.

Ευρωστιγμιότυπα

► Στη Γαλλία τα φερέφωνα της κυβέρνησης Μακρόν στα μεγάλα ΜΜΕ κατηγορούν τα Κίτρινα Γιλέκα, που λένε ότι ο Μακρόν σκοπεύει να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, για «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Ή μάλλον, κατηγορούσαν. Διότι τώρα αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει τη «βελτίωση των κυκλοφοριακών ροών». Πώς; Μα, ιδιωτικοποιώντας και το επαρχιακό οδικό δίκτυο, τη συντήρηση του οποίου θα αναθέσει σε εταιρίες όπως η Vinci με αντάλλαγμα την ανέγερση νέων σταθμών διοδίων. Ορθή σκέψη: εάν βάλει διόδια έξω από το σπίτι κάθε «αμόρφωτου λαϊκιστή», θα λυθεί το κυκλοφοριακό. Θα πηγαίνουν όλοι με τα πόδια και δεν θα μολύνουν και το περιβάλλον… Ούτε η Vinci θα δυσαρεστηθεί: θα προβλεφθεί αποζημίωση για έσοδα χαμηλότερα των αναμενόμενων.

10 χώρες κινούν τα νήματα της παγκόσμιας φοροδιαφυγής

Η έρευνα του Tax Justice Network αποκαλύπτει τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ, κυρίως ευρωπαϊκών, στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και την απώλεια φόρων μισού τρισ. δολαρίων κάθε χρόνο.

Καταπέλτη για τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ -κυρίως ευρωπαϊκών- στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και στην απώλεια φορολογικών εσόδων μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων ετησίως αποτελεί η νέα μελέτη του ανεξάρτητου διεθνούς δικτύου ερευνών Tax Justice Network (TJN).

Η μελέτη διαπιστώνει ότι οι «φορολογικοί πόλεμοι» δεκαετιών μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου αποσάθρωσαν το παγκόσμιο σύστημα φορολόγησης των επιχειρήσεων έχοντας ως τελικό αποτέλεσμα το 40% των διασυνοριακών επενδύσεων -αξίας 18 τρισ. δολαρίων- να περιορίζεται σήμερα σε μόλις 10 χώρες ή δικαιοδοσίες του πλανήτη που προσφέρουν συντελεστές φορολόγησης επιχειρήσεων 3% ή και λιγότερο.

Οι δύο όψεις της αντίδρασης στην Ευρώπη

Σαν γλυπτό στο Μάτι: Το καμένο πολιτικό μας σύστημα (φωτό Στ. Ελληνιάδης)

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Υπάρχει, σύμφωνα με τις μετρήσεις λένε οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, αισθητή άνοδος των «λαϊκιστών» στην Ευρώπη, θέτοντας κάτω από την ετικέτα αυτή ομοιογενή αλλά όχι ταυτόσημα πολιτικά κινήματα, που έχουν τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορείας θέσεις φιλολαϊκές, εθνικιστικές, φυλετικές, αντιμεταναστευτικές, χριστιανοκεντρικές και αντιμουσουλμανικές, προστατευτικές, σε διάφορους βαθμούς αντιευρωπαϊκές και σε αρκετές περιπτώσεις εμφανώς αντικομμουνιστικές και μάλλον συγκαλυμμένα αντιαραβικές και αντιεβραϊκές.

Αυτή, όμως, είναι η μία όψη της πραγματικότητας. Με την άλλη δεν ασχολούνται διεξοδικά οι σχολιαστές για προφανείς λόγους. Οι «λαϊκιστές» απειλούν τα παραδοσιακά κόμματα, αλλά δεν απειλούν το σύστημα. Αντιθέτως, το στηρίζουν στην πιο ακραία παραδοσιακά μορφή του. Οπότε ανησυχούν μόνο οι γραφειοκράτες. Το βαθύ κράτος, η οικονομική ελίτ, ο στρατός και η αστυνομία δεν ανησυχούν. Γι’ αυτό και οι αντιδράσεις είναι μετριοπαθείς έως συγκαταβατικές.

Ευρω-αποικιοκρατικές εκλογές

Του Περικλή Κοροβέση

Τον Μάη θα κληθούμε όλοι να ψηφίσουμε τους ευρωβουλευτές μας. Η μικρή Ελλάδα θα στείλει τους εκπροσώπους της στο Ευρωκοινοβούλιο και δίπλα με τους Γάλλους και Γερμανούς συναδέλφους τους θα αποφασίζουν για την τύχη των λαών της Ευρώπης.

Φυσικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν έναν ευγενικό σκοπό, ασχέτως σε ποιο κόμμα ανήκουν. Και εκεί υπάρχουν «διεθνή» κόμματα: της Αριστεράς, του Κέντρου, της Δεξιάς, που το καθένα από τη σκοπιά του επιδιώκει την ευημερία και την ευτυχία μας. Και αυτό δηλώνουν στις προεκλογικές τoυς διακηρύξεις. Αλλά φυσικά ο καθένας με διαφορετική μέθοδο.

Περιττό να πούμε πως οι ευρωβουλευτές μας έχουν κάνει λαμπρές σπουδές στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, συχνά έχουν περισσότερα προσόντα από αυτά των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Και γι’ αυτό διαπρέπουν. Ο,τι πει Ελληνας ευρωβουλευτής, όχι σπάνια, γίνεται τσιτάτο. Και υπάρχουν περιπτώσεις που τους συγκρίνουν με τους αρχαίους κλασικούς.

Μελέτη-καμπανάκι για αυξημένη λειψυδρία στην Ελλάδα

Η Ελλάδα και οι άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης (Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος), καθώς και η Τουρκία προβλέπεται να αντιμετωπίσουν αυξημένες ελλείψεις νερού, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η έρευνα -που αξιολογεί τις μελλοντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των αλλαγών στις χρήσεις γης και των συνηθειών στην κατανάλωση του νερού- εκτιμά ότι ενώ από τη μία θα υπάρχουν αυξημένες πλημμύρες, από την άλλη θα επιδεινώνεται η λειψυδρία, ιδίως τα καλοκαίρια.

Οι συνέπειες αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην κλιματική αλλαγή (σε ποσοστό 80% ως 90%) και δευτερευόντως σε άλλους παράγοντες, όπως η χρήση της γης και του νερού (10% ως 20%).

Λ. Βατικιώτης: Καταρρέει η Ελίτ της Ευρώπης

Από τα Κίτρινα Γιλέκα στο Brexit

Όσο αδυνατίζει η θέση της Μέι, παρά τα όσα η επίσημη ενημέρωση επιχειρεί να περάσει, δεν αυξάνει το κύμα υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε., αλλά η άποψη για ένα σκληρό Brexit, εκτιμά ο οικονομικός αναλυτής και δημοσιογράφος Λ.Βατικιώτης , στον 98.4. Την ίδια ώρα τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία, ουσιαστικά, άσχετα αν ο Μακρόν ανακοίνωσε ψιχία παροχών χθες βράδυ, ουσιαστικά ηττήθηκε, αφού έστω και έτσι φρενάρισε τις φουλ αντιμεταρρυθμιστικές κινήσεις του, βγαίνουν νικητές σημειώνοντας έτσι την πρώτη ήττα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Κανόνες στον… γάμο του Καραγκιόζη – Πώς «εφευρέθηκε» το σκληρό όριο ελλείμματος 3% του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου

Αν κάποιος θέλει να περιγράψει με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις τον τρέχοντα «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών, αρκεί μια μικρή φράση: «Ο ιταλικός προϋπολογισμός παραβιάζει τον ευρωπαϊκό κανόνα για το έλλειμμα». Βλέπετε, στο επίκεντρο της διαμάχης Ε.Ε. – Ιταλίας βρίσκεται ένας κανόνας που αποτελεί τον βασικό πυλώνα λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και περιγράφεται ως Σύμφωνο Σταθερότητας.

Στον πυρήνα του Συμφώνου Σταθερότητας βρίσκονται τρεις αριθμοί ή, για μεγαλύτερη ακρίβεια, τρία ποσοστά: οι χώρες – μέλη της Ευρωζώνης δεσμεύονται ότι θα έχουν πληθωρισμό έως 3%, δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ και ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ. Το πρώτο σκέλος το έχει αναλάβει η ΕΚΤ, η οποία λειτουργεί ως στρόφιγγα για το χρήμα που κυκλοφορεί εντός Ευρωζώνης. Το ζήτημα του χρέους αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, το οποίο θα μας απασχολήσει λίγο αργότερα.

Ωστόσο το έλλειμμα είναι αυτό που βρίσκεται στο επίκεντρο του «πολέμου» Βρυξελλών και Ρώμης, καθώς το προσχέδιο προϋπολογισμού που η ιταλική κυβέρνηση κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει για το 2019 έλλειμμα 2,4% του ΑΕΠ (εντός του ορίου 3%), αλλά αυξημένες δαπάνες του δομικού ελλείμματος, που σε συνδυασμό με το υψηλό χρέος κάνει την Κομισιόν να ζητάει αναθεωρήσεις, την Ιταλία να αρνείται και τα πράγματα να φαίνεται πως οδηγούνται σε σύγκρουση.

Άλλη Ευρώπη ή καμιά Ευρώπη

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Την ώρα που οι κατεστημένες, συστημικές πολιτικές δυνάμεις καταρρέουν σε Ε.Ε. και ΗΠΑ, ο Μακρόν θεώρησε ότι είναι ευκαιρία να μιλήσει για ανεξάρτητη Ευρώπη βασισμένη σε αυτόνομη ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη. Αυτός ο άνθρωπος όλο κατεβάζει ιδέες, υποτίθεται μεγαλειώδεις, αλλά μάλλον χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Οι λεγόμενοι ειδικοί (πτυχία, υψηλές θέσεις και υψηλότερες αμοιβές) αποδίδουν την αποτυχία στην ατολμία του έναντι του Βερολίνου. Ο λόγος είναι βαθύτερος: Η Γαλλία είναι μια αδύναμη μικρομεσαία χώρα στη διεθνή σκακιέρα και ο λόγος της βαραίνει όσο η δύναμή της. Οι Γερμανοί δεν θέλουν να μοιραστούν την εξουσία τους με τη Γαλλία ενώ ταυτόχρονα φοβούνται τους Αμερικάνους. Το Βερολίνο είναι εύκολο να κάνει το παλληκάρι στην Ελλάδα, πολύ πιο δύσκολο στην Ιταλία και άκρως επώδυνο στις ΗΠΑ.

Η Γαλλία είναι πολύ αδύναμη, αλλά η Γερμανία είναι πολύ απειλητική ως επικεφαλής του στρατού της ανεξάρτητης Ευρώπης. Να φύγουν οι Αμερικάνοι για να έρθουν οι Γερμανοί; Γιατί; Ο μόνος που είχε όραμα ήταν ο Ντε Γκωλ, και το εννοούσε: Αντίπαλος της τευτονικής αγριότητας και εναντίον των ΗΠΑ και του αγγλοσαξωνικού άξονα, των αδιάλλακτων πουριτανών. Αλλά ο Ντε Γκωλ έχει πεθάνει μαζί με το όνειρό του για μια Ευρώπη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια». Συνοπτικά, η κατάρρευση των συστημικών δυνάμεων συμπαρασύρει και το οικοδόμημα που κατασκεύασαν, τη σημερινή Ε.Ε. Με την Ιταλία ή με άλλο γεγονός να είναι η τυχαία αφορμή.