Πακέτο διάσωσης της ΕΕ με πολλές γκρίζες ζώνες

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Το σχέδιο που παρουσίασε την Τετάρτη, 27 Μαίου, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την αντιμετώπιση της τρομερής οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής κρίσης στις χώρες- μέλη της ΕΕ λόγω κορωνοϊού συνιστά ένα φιλόδοξο, για τα μέχρι τώρα δεδομένα της Ένωσης, εγχείρημα. Το συνολικό πακέτο, υπό τον τίτλο «Next Generation EU», προβλέπει τη διάθεση 750 δισ ευρώ, εκ των οποίων τα 500 θα είναι επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Αν συνυπολογίσουμε τα προγράμματα (SURE κ.α.) ύψους 540 δισ ευρώ που ανακοινώθηκαν στις 9 Απριλίου, η ΕΕ ρίχνει στο τραπέζι έκτακτη στήριξη 1,290 τρισ ευρώ, ποσό που εξακολουθεί να υπολείπεται σημαντικά των ανάλογων προγραμμάτων ΗΠΑ και Ιαπωνίας, αλλά δεν παύει να αποτελεί σημαντική ανάσα.

Πέραν της ποσοτικής πλευράς, η πρόταση της Κομισιόν, η οποία στηρίζεται στην πρόσφατη συμφωνία Μακρόν- Μέρκελ, σπάει δύο παραδοσιακά ταμπού. Για πρώτη φορά εισάγεται, έστω και ad hoc, κοινός δανεισμός των 27 και επίσης για πρώτη φορά η Ένωση στηρίζεται σε δαπάνες και επενδύσεις μέσω ελλειμμάτων (κάτι που μέχρι χθες θα αποτελούσε ανάθεμα, μιας και στην υπαρκτή ΕΕ, όχι μόνο ο Μαρξ, αλλά και ο Κέινς τελούν υπό παρανομία). Εν ολίγοις, σε αντίθεση με το γνωστό σλόγκαν του κ. Μητσοτάκη, οι Ευρωπαίοι δέχονται, έστω και με κλειστή τη μύτη, ότι τα περιφρονημένα λεφόδεντρα κάποιες φορές είναι η μόνη λύση.

Οι χρήσιμοι ‘παλιάτσοι’ της Γερμανίας

Του Νίκου Αλεξάτου

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που σε μιαν άλλη εποχή, σε έναν ολότελα διαφορετικό κόσμο, ο φανατικός αντικομμουνιστής και επί χρόνια πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Φραντς Γιόζεφ Στράους, δήλωνε στο ραδιόφωνο ότι “δεξιά της Χριστιανοδημοκρατίας δεν επιτρέπεται να υπάρχει άλλο δημοκρατικά νομιμοποιημένο κόμμα”. Ήταν καλοκαίρι του 1987 και τότε στη γερμανική πολιτική σκηνή προσπαθούσε να δημιουργήσει ερείσματα το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, συγκεντρώνοντας στις τάξεις των ψηφοφόρων του ακραία συντηρητικούς, ακροδεξιούς και νεοναζί.

Τη δεκαετία του 1980 στη Δυτική Γερμανία είχαν κάνει την εμφάνισή τους με ανησυχητικό τρόπο νεοναζί, με την χαρακτηριστική του εμφάνιση – ξυρισμένα κεφάλια, αρβύλες και στρατιωτικά αεροπορικά αμερικάνικα μπουφάν. Μάλιστα στις τοπικές εκλογές της Βαυαρίας εκείνης της χρονιάς οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), η βαυαρική εκδοχή της Χριστιανοδημοκρατίας, είχαν χάσει την απόλυτη πλειοψηφία λόγω του διεμβολισμού τους  από τους  Ρεπουμπλικάνους και γινόταν έντονη συζήτηση για το αν πρέπει να υπάρξει μαζί τους κάποια συνεργασία ή αν αυτοί πρέπει να πολεμηθούν ανελέητα. Είναι στο συγκεκριμένο πλαίσιο, που ο Στράους διατύπωσε τη μνημειώδη εκείνη φράση, που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο δόγμα για τον γερμανικό συντηρητικό χώρο.

Η Ε.Ε. στην εντατική, το Eurogroup “μένει σπίτι”

του Γιώργου Παυλόπουλου

Η τελευταία σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup) για τα μέτρα αντιμετώπισης του κορονοϊού τελείωσε με τα τυπικά χειροκροτήματα, αλλά τα πραγματικά ερωτήματα έμειναν ανοικτά. Ως γνωστόν, η απόφαση περιλαμβάνει πακέτο 540 δις ευρώ, το οποίο αφορά 3 ενότητες.

Πρώτον, τη δυνατότητα χρηματοδότησης 240 δισ. μέσω του ESM για άμεσες δαπάνες υγείας (π.χ. νοσοκομειακά, κτλ.), ενώ για έμμεσες δαπάνες προβλέπονται δεσμεύσεις, κοινώς “χαλαρά μνημόνια” για όσες χώρες κάνουν χρήση.

Δεύτερον, δάνεια 200 δισ. ευρώ προς τις επιχειρήσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, δηλαδή κρατικές εγγυήσεις προς τις τράπεζες για να χορηγήσουν δάνεια στις εταιρείες. Ένα μέρος των δανείων θα τονώσει την οικονομία, επίσης όμως ένα σημαντικό μέρος από το ανωτέρω ποσό θα καταλήξει σε επισφαλή δάνεια με κρατικές εγγυήσεις, δηλαδή θα ωφεληθούν κυρίως οι τράπεζες και θα πληρώσει η κοινωνία.

Γιατί πρέπει να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση

Μετά και την τελευταία συνοδο του Γιούρογκρουπ –όπου κυριάρχησαν τα «γαλλικά» και οι λογομαχίες μεταξύ υπουργών οικονομικών και κυβερνώντων– κατανοείται όλο και περισσότερο από τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων σε όλο τον γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης, ότι η πολυδιασπασμένη ΕΕ έχει ήδη χρεοκοπήσει, όχι μόνο ηθικά αλλά και πολιτικά. Μπορεί ο χθεσινός συμβιβασμός να μην την οδήγησε σε μια ακόμα διάσπαση, αλλά δεν την κατέστησε ικανή –τουναντίον αυξησε τους όρους– να αποφύγει τη διάλυση. Γιατί τι άλλο από πορεία προς τη διάλυση αποτελεί η γνωστή δημόσια ρήση του Κόντε «η ΕΕ να πάει να γ..»; Το επόμενο ερώτημα βεβαίως θα είναι με ποιους όρους και με ποιο ταξικό πρόσημο θα γίνει η όποια νέα διάσπαση ή η ολοκληρωτική διάλυση.

Γιατί όμως η ΕΕ πρέπει να διαλυθεί;

1) Γιατί για πολλοστή φορά καταγράφτηκε η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, των πολλών συμφερόντων και των πολλών αντίθετων πόλων. Στο χθεσινό επαναληπτικό Γιούρογκρουπ η ΕΕ εμφανίστηκε με τρεις πόλους: πρώτος ο άγριος πόλος του βορρά με τις ισχυρές οικονομίες και τη σκληρή γραμμή για ισχυρό ευρώ, δεύτερος ο πόλος των νοτίων, καθημαγμένων από την κρίση και το ξεζούμισμα των «βορείων», και τρίτος ο «ημιπόλος» των «ειρηνοποιών» πέριξ της Γαλλίας που πασχίζει να εκφράζει τους νότιους αλλά πάντα στο τέλος ακολουθεί τους Γερμανούς. Δεν αποτελούν αντιθετικό πόλο χώρες σαν την Ελλάδα των Τσίπρα-Μητσοτάκη γιατί και δεδομένες είναι, και προβλέψιμες, και χρόνια υποταγμένες στο δόγμα της «ευρωπαϊκής οικογένειας», έχοντας το σύνδρομο της ψωροκώσταινας. Η ΕΕ δεν μπόρεσε όχι μόνο να ομοσπονδιοποιηθεί (κάτι σαν το αλήστου μνήμης σύνθημα-αυταπάτη της «Ευρώπης των λαών») λόγω ανταγωνιστικών συμφερόντων, αλλά δεν μπόρεσε καν να αντιμετωπίσει από κοινού μια πανδημία. Απέτυχε σαν ενιαία, σαν Ευρώπη της αλληλεγγύης, του διαφωτισμού και του πολιτισμού, όταν μάλιστα υπήρξαν παραδείγματα από τους οικονομικούς «νάνους» Κούβα και Βενεζουέλα.

Ιο-ευρωομόλογα και ιο-ευρωμνημόνιο (Μέρος Β)

Του Σπύρου Μαρκέτου

Μηχανισμοί του χρέους

Η αδράνεια των εθνικών κυβερνήσεων δεν είναι συμπτωματική, αλλ’ αντίθετα αποτυπώνει τον τρόπο με τον οποίο έχουν δομηθεί και λειτουργούν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη. Για να πάρουν μέτρα οι κυβερνήσεις χρειάζονται πόρους. Σχηματικά, στο βαθμό που δεν έχουν δική τους παραγωγική δραστηριότητα, τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη βρίσκουν πόρους με δύο τρόπους, φορολογούν ή δανείζονται. Τρίτος τρόπος δεν υπάρχει. Μέσα στην ύφεση που έχει ήδη ξεκινήσει η φορολόγηση της οικονομικής δραστηριότητας θα ήταν καταστροφική, ενώ η φορολόγηση του πλούτου είναι αδιανόητη για τις ολιγαρχικές μας κυβερνήσεις.  Απομένει λοιπόν ο δανεισμός. Οι κυβερνήσεις που δεν φορολογούν τους πλούσιους δανείζονται απ’ αυτούς, και γι’ αυτό το εκπληκτικό προνόμιο τους πληρώνουν και τόκο. Υπολογίζεται ότι η αντιμετώπιση της επιδημίας θα εκτινάξει το χρέος ακόμη και των ισχυρότερων χωρών της ευρωζώνης πάνω από το 150% του ΑΕΠ, ενώ της Ιταλίας γύρω στα 180%. [Grégory Claeys, Guntram B. Wolff, “COVID-19 Fiscal response: What are the optionsfor the EU Council?”, Bruegel, 26 Mαρτίου 2020,  · Silvia Sciorilli Borrelli, Matthew Karnitschnig, “Italy’s future is in German hands”,  Politico, 2 Απριλίου 2020]

Ιο-ευρωομόλογα και ιο-ευρωμνημόνιο (Μέρος Α)

του Σπύρου Μαρκέτου

Μέρος Α’

Εξαφανισμένη την κρίσιμη στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση άφησε τα μέλη της αβοήθητα στην κατάσταση ανάγκης. [Σπύρος Μαρκέτος, “Την ΕυρωπαϊκήΈνωση την είδε κανείς πουθενά;”, Τiken,  15 Mαρτίου 2020] Ακόμη χειρότερα, καθώς ξεκινούσε η επιδημία Γερμανία και Γαλλία απαγόρευσαν να σταλούν ιατρικές μάσκες και υγειονομικό υλικό στους λεγόμενους εταίρους. Τα εσωτερικά σύνορα ξανάνοιξαν μόνον όταν η Ιταλία ξεσηκώθηκε κατά των Βρυξελλών, κι ενώ κινέζικα και ρωσικά αεροπλάνα της έφερναν εξοπλισμό για ΜΕΘ, προστατευτικές στολές και φάρμακα. Η απότομη σιγή ασυρμάτου του θεσμού στον οποίο εδώ και δεκαετίες επένδυσαν τις ελπίδες τους οι ευρωπαϊκές ολιγαρχίες ήρθε ενώ η κρατική παρέμβαση στην οικονομία ξαναζωντανεύει, και ο κόσμος μοιάζει ν’ αντιλαμβάνεται ξανά πόσο κρίσιμο ρόλο παίζει το κράτος στη ζωή του. [David Harvey, “Anti-Capitalist Politics in the Time of COVID-19”, 19 Μαρτίου 2020] Οφείλεται στ’ ότι η ΕΕ δεν μπορεί να παρακάμψει ένα δυσεπίλυτο δίλημμα, που περιγράφεται στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου.

Ρυπογόνο λόμπινγκ στις Βρυξέλλες

Του Μιχάλη Μπάμπη

Πάνω από μία φορά την εβδομάδα συναντούσαν επιτρόπους και άλλους κορυφαίους Ευρωπαίους αξιωματούχους οι εκπρόσωποι των πετρελαϊκών εταιρειών στα τελευταία πέντε χρόνια.

Πάνω από 250 εκατομμύρια δολάρια ξόδεψαν την τελευταία δεκαετία οι πέντε μεγαλύτερες ιδιωτικές πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου προκειμένου να επηρεάσουν τις αποφάσεις της Ε.Ε. για την κλιματική αλλαγή.

Σύμφωνα με έρευνα που είδε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα το φως της δημοσιότητας, BP, Chevron, ExxonMobil, Shell και Total -οι πέντε μεγαλύτερες εισηγμένες εταιρείες πετρελαίου του κόσμου- και οι σύνδεσμοι προώθησης των συμφερόντων τους έχουν δαπανήσει τουλάχιστον 251 εκατ. δολάρια από το 2010 για λόμπι στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται για την κλιματική αλλαγή

του Ανδρέα Δάνου

Φαίνεται πως για τη νέα ελληνική πολιτική ηγεσία τρεις καταστροφές μέσα σε ένα χρόνο από ακραία καιρικά φαινόμενα (Μάνδρα, Μάτι, Χαλκιδική) δεν ήταν αρκετές για να αναζητήσουν λύση από κοινού με τους Ευρωπαίους εταίρους για το τρομακτικό ζήτημα της κλιματικής κρίσης, και μάλιστα τη στιγμή που όλα δείχνουν –και οι επιστήμονες ομολογούν– πως είχε υποτιμηθεί η κατάσταση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ταχύτητα εξέλιξης του φαινομένου.

Η αόρατη πλειοψηφία

του Περικλή Κοροβέση

Οι δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή, αμέσως μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, έμοιαζαν περισσότερο να απευθύνονται στον Αϊ-Βασίλη (Santa Claus) παρά στον ελληνικό λαό. Ηταν όλοι τους ευχαριστημένοι. Αυτό να το καταλάβω για τον κ. Μητσοτάκη. Συνένωσε Ακροδεξιά και Δεξιά στο κόμμα του και με μια ακροδεξιά ρητορική κέρδισε την αυτοδυναμία στην κυβέρνηση.

Και αυτό σημαίνει πως την επόμενη τετραετία θα έχουμε μια φιλελεύθερη ακροδεξιά πολιτική, που θα στηρίζεται στην καταστολή. Αλλά ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝ.ΑΛΛ., ΚΚΕ, γιατί να χαίρονται; Το ΠΑΣΟΚ είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια άλλη Ελλάδα. Εγινε κυβέρνηση και δεν το έπραξε. Και τιμωρήθηκε. Και από πυλώνας του δικομματισμού έγινε ένα κόμμα-τσόντα. Προς τι, λοιπόν, η αγαλλίαση;

10 χώρες κινούν τα νήματα της παγκόσμιας φοροδιαφυγής

Η έρευνα του Tax Justice Network αποκαλύπτει τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ, κυρίως ευρωπαϊκών, στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και την απώλεια φόρων μισού τρισ. δολαρίων κάθε χρόνο.

Καταπέλτη για τον ρόλο μιας χούφτας πλουσίων χωρών του ΟΟΣΑ -κυρίως ευρωπαϊκών- στην κατάρρευση του παγκόσμιου συστήματος φορολόγησης των πολυεθνικών επιχειρήσεων και στην απώλεια φορολογικών εσόδων μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων ετησίως αποτελεί η νέα μελέτη του ανεξάρτητου διεθνούς δικτύου ερευνών Tax Justice Network (TJN).

Η μελέτη διαπιστώνει ότι οι «φορολογικοί πόλεμοι» δεκαετιών μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου αποσάθρωσαν το παγκόσμιο σύστημα φορολόγησης των επιχειρήσεων έχοντας ως τελικό αποτέλεσμα το 40% των διασυνοριακών επενδύσεων -αξίας 18 τρισ. δολαρίων- να περιορίζεται σήμερα σε μόλις 10 χώρες ή δικαιοδοσίες του πλανήτη που προσφέρουν συντελεστές φορολόγησης επιχειρήσεων 3% ή και λιγότερο.

Και αν η Βενεζουέλα ήταν μέλος της Ε.Ε.;

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αρκετές από τις κατηγορίες που απευθύνει η Ε.Ε. εναντίον της Βενεζουέλας θα μπορούσαν να ασκηθούν και εναντίον αρκετών ευρωπαϊκών χωρών. Αφού λοιπόν κάναμε την Κολομβία εταίρο μας στο ΝΑΤΟ, γιατί να μη δώσουμε  μία ευκαιρία και στο Καράκας; 

Η επιχείρηση της αστυνομίας διήρκεσε σχεδόν 24 ώρες. Περίπου 16 άτομα προσήχθησαν στα κεντρικά της Ασφάλειας, όπου ανακρίθηκαν και ύστερα προφυλακίστηκαν ή τους ανακοινώθηκε δικάσιμος. Ανάμεσά τους δύο δήμαρχοι, τοπικοί αξιωματούχοι, ένας φωτορεπόρτερ και μέλη αντικυβερνητικών οργανώσεων. Αρκετοί από τους προσαχθέντες θα καταλήξουν σε διπλανά κελιά με τους τέσσερις σημαντικότερους πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται στη φυλακή ή θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν κρυφά τη χώρα και να ζουν σαν πολιτικοί πρόσφυγες. 

Είναι το Brexit το νέο bug της χιλιετίας;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στη Βρετανία κάποιοι σταμάτησαν να τσακώνονται για τις συνέπειες από την αποχώρηση από την Ε.Ε. και γύρισαν την κουβέντα δύο δεκαετίες πίσω, όταν τα ΜΜΕ προέβλεπαν την έλευση ενός ψηφιακού Αρμαγεδδώνα. Και η τρομολαγνεία συνεχίζεται 

Tους τελευταίους μήνες, δημοσιογράφοι βρετανικών εφημερίδων επισκέπτονται πολίτες οι οποίοι στοιβάζουν στις αποθήκες τους κονσέρβες αλλά και τεράστιες ποσότητες ζωοτροφών, φοβούμενοι ότι το Brexit θα οδηγήσει σε κατάρρευση των δικτύων διανομής τροφίμων. Οι εικόνες που καταγράφουν δεν διαφέρουν σε τίποτα από όσα ζήσαμε λίγους μήνες πριν από την έλευση της νέας χιλιετίας, όταν Αμερικανοί πολίτες έστηναν ακόμη και υπόγεια καταφύγια, όπου εκτός από τρόφιμα συγκέντρωναν κοσμήματα αλλά και όπλα.

Η θρησκεία της αγοράς και του αποκλεισμού

Του Περικλή Κοροβέση

Από τις αρχές του έτους περίπου δύο χιλιάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να βρουν μια δουλειά και να ζήσουν τίμια, σύμφωνα με την ηθική της αστικής κοινωνίας. Εκαναν τα πάντα για να μπουν στην επίσημη αγορά εργασίας, να ακολουθήσουν τους νόμους της και να αποφύγουν την παράνομη, που σίγουρα θα τους έδινε δουλειά. Αυτή η παράλληλη αγορά εργασίας δεν γνωρίζει ανεργία και δίνει όλες τις δυνατότητες για αυτοαπασχόληση.

Είναι η μόνη αγορά εργασίας που δεν γνωρίζει κρίση. Χρόνο με τον χρόνο οι δουλειές πάνε καλύτερα. Μιλάμε για κείνα τα επαγγέλματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Ποινικού Κώδικα. Ολα τα εγκλήματα -εκτός από αυτά που χαρακτηρίζονται εγκλήματα τιμής ή βεντέτες- είναι εμπορικές πράξεις με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος, που δεν καλύπτονται νομικά. Εντούτοις, ο στόχος είναι «ηθικός», σύμφωνα με το κυρίαρχο παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, αυτό του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου, αρπακτικού καπιταλισμού.

Η μαύρη τρύπα της Δεξιάς

Του Περικλή Κοροβέση

Ιστορικά ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία εμφανίζονται μαζί. Ο νέος τρόπος παραγωγής, που αντικατέστησε τη φεουδαρχία, χρειαζόταν μιαν άλλη πολιτική εκπροσώπηση. Η μοναρχία με τους βαρόνους γαιοκτήμονες δεν ήταν κατάλληλο πολιτικό σύστημα για τη Βιομηχανική Επανάσταση που χρειαζόταν πιο ευέλικτες μορφές πολιτικής διακυβέρνησης.

Απαιτούνταν μια πολιτική ηγεσία, και κατ’ επέκταση ένα κράτος, που να διασφαλίζει τα κέρδη του κεφαλαίου μέσα από την κοινωνική ηρεμία. Και επινοήθηκαν τα κόμματα και το Κοινοβούλιο στην υπηρεσία του καπιταλισμού και του κέρδους (δεν υπάρχει Σύνταγμα που να μην κατοχυρώνει την ιδιοκτησία, δηλαδή το κεφάλαιο) δίνοντας κάποια δικαιώματα στους πολίτες, ευθέως ανάλογα με τους αγώνες που είχαν κάνει.

Δημοσιογράφοι στο αυτόφωρο και προεκλογικό κλίμα

Της Βασιλικής Σιούτη

Η μήνυση του Πάνου Καμμένου στους δημοσιογράφους της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» μετά από ρεπορτάζ για τα κονδύλια του προσφυγικού και η αυτόφωρη διαδικασία που ακολούθησε στοίχισε στην κυβέρνηση ακριβά. Εκεί που ο Αλέξης Τσίπρας πάσχιζε να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά του «επικίνδυνου λαϊκιστή», με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές να του βάζουν πλάτη, ο κυβερνητικός του εταίρος με την κίνηση αυτή πέτυχε ένα σοβαρό πλήγμα στο νέο προφίλ που χτίζει. Την επίθεση του Πάνου Καμμένου, μάλιστα, την επιδοκίμασε και το Μέγαρο Μαξίμου.Με non paper που έστειλε σε δημοσιογράφους, όχι μόνο υπερθεμάτιζε αλλά χαρακτήριζε τη συγκεκριμένη εφημερίδα «τοξική».

Η ΝΔ εκμεταλλεύτηκε το γεγονός, φροντίζοντας να το γνωστοποιήσει στην Ε.Ε., ειδικά στα αδελφά κόμματα, πολιτικοί των οποίων δεν δίστασαν να αναδείξουν το θέμα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους σοσιαλιστές που προσπαθούν εδώ και καιρό να υποστηρίξουν τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε στην Ε.Ε. να διώκει δημοσιογράφους που δεν της είναι αρεστοί, κάτι που δύσκολα μπορούσαν να αντικρούσουν ακόμα και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

PNR: εκατομμύρια «αθώοι» πολίτες επισήμως φακελωμένοι από τη νέα ΕΥΠ

Του Νικόλα Λεοντόπουλου

Από τον Μάιο 2018 οι χώρες της Ε.Ε. φακελώνουν όλους τους επιβάτες πτήσεων από και προς την Ε.Ε., αποθηκεύουν τα στοιχεία τους σε γιγαντιαίες βάσεις δεδομένων και τα διαβιβάζουν στις αρχές άλλων χωρών, ακόμα και των ΗΠΑ. Tο σύστημα PNR είναι πράγματι χρήσιμο όπλο κατά της τρομοκρατίας; Είναι νόμιμο; Ποιος πίεζε στο παρασκήνιο για την εφαρμογή του; Ποιος θα αναλάβει την υλοποίησή του στην Ελλάδα; Δεν είναι η ΕΥΠ, αλλά μοιάζει

Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη ώς τώρα επιχείρηση στην ευρωπαϊκή ιστορία μαζικού φακελώματος των Ευρωπαίων πολιτών από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους – αλλά και παράδοσης των στοιχείων τους στις ΗΠΑ.

Μυστική επιχείρηση; Οχι, πρόκειται για ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει από τις 28 Μαΐου 2018.

Ε.Ε. και ΝΑΤΟ στο ίδιο συνδικάτο

Του Τάσου Τσακίρογλου

Η διήμερη σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και η ατζέντα της μάς θύμισαν μια πραγματικότητα που, για ευνόητους λόγους, συζητείται ελάχιστα και αποκαλύπτεται ακόμα λιγότερο.

Ολοι ξέρουμε ότι διανύουμε έναν νέο τύπο ψυχρού πολέμου ανάμεσα στις χώρες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και τη Ρωσία, ο οποίος αναζωπυρώθηκε μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα και τις παρατεταμένες οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της.

Σε μια περίοδο μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, στην οποία η οικονομική ανέχεια και η υψηλή ανεργία πλήττουν πολλές χώρες –κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου– το ΝΑΤΟ πιέζει για αύξηση των αμυντικών δαπανών και η Ε.Ε. σπεύδει να ανταποκριθεί.

Bullshit Jobs: Σε δουλειά να βρισκόμαστε

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Τo 1930 ο οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς προέβλεπε ότι μέχρι το τέλος του αιώνα η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα επιτρέπει στους πολίτες των καπιταλιστικά αναπτυγμένων κοινωνιών να εργάζονται 15 ώρες την εβδομάδα. Σήμερα, καθώς ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα καθεστώτα της Ε.Ε. προωθούν τη 12ωρη ημερήσια εργασία, κάποιοι αναρωτιούνται: Και τι δουλειά θα κάνουμε 12 ώρες τη μέρα;

Αν καμία χώρα δεν είχε στρατό, οι στρατοί θα ήταν άχρηστοι. Το ίδιο ισχύει και για τους υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων.

Ντέιβιντ Γκρέμπερ

Η Ε.Ε. πιέζει υπερχρεωμένες χώρες να ιδιωτικοποιήσουν το νερό τους

του Σωτήρη Μανιάτη

Τον γνωρίσαμε ιδιαίτερα με τον «Εξάντα», αλλά τα τελευταία χρόνια έχει υπογράψει μια σειρά από ξεχωριστά ντοκιμαντέρ, όπως το «Αγορά», «Πωλείται ζωή», ενώ απόψε θα μεταδοθεί από την ΕΡΤ-2 (21.00) η τελευταία του ταινία με τίτλο «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» (Up to the last drop), στην οποία καταγράφει τον μυστικό πόλεμο του νερού στην Ευρώπη.

Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, όμως, ξεκίνησε, όπως εξομολογείται, την ενασχόλησή του «με την κινούμενη εικόνα από το MEGA κι έχω στεναχωρηθεί πολύ με το επικείμενο κλείσιμό του. Τότε, νέος στο χώρο, Φεβρουάριο του 1990, το MEGA ήταν ένα πεντάρι διαμέρισμα στην οδό Ξενοφώντος. Οι συντάκτες κάθονταν σε μια μεγάλη ροτόντα, μια τραπεζαρία, και υπήρχε μία ηλεκτρική γραφομηχανή. Θεωρώ πως είναι μια απίστευτη κοροϊδία της εργοδοσίας προς τους εργαζομένους».

Ο αποκλεισμός των ψυχικά ασθενών σε Ελλάδα και Ε.Ε.

Της Δήμητρας Διδαγγέλου*

Στην έκθεση με τίτλο «Χαρτογράφηση και κατανόηση του αποκλεισμού στην Ευρώπη: ιδρυματικές, αναγκαστικές και παρεχόμενες στην κοινότητα υπηρεσίες και πρακτικές σε όλη την Ευρώπη», που παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, αποτυπώνονται πληροφορίες σχετικά με νόμους των ευρωπαϊκών χωρών για την ψυχική υγεία, τη χρήση της ακούσιας ή αναγκαστικής νοσηλείας και θεραπείας, την πρακτική της απομόνωσης και του προστατευτικού κλινοστατισμού/καθήλωσης, καθώς και αναδυόμενα ζητήματα στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ευρώπη.

Πρόκειται για μια νέα, διευρυμένη έκδοση της έκθεσης του 2012 για τη χαρτογράφηση του αποκλεισμού στην ψυχική υγεία, η οποία δημοσιεύτηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ψυχική Υγεία Mental Health Europe.

Η Julie-Beadle Brown, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, παρουσίασε τα αποτελέσματα της έκθεσης και τόνισε πως από το 2012 έχουν σημειωθεί ελάχιστες αλλαγές.

16+1 λόγοι να ανησυχεί το Διευθυντήριο της Ε.Ε.;

του Γιώργου Αναστασίου

Σύνοδος «περιφερειακών» Ευρωπαίων, Βαλκάνιων και Κινέζων

Στα ψιλά πέρασε μια σημαντική συνάντηση μεταξύ 16 ευρωπαϊκών χωρών (11 κρατών μελών της Ε.Ε. και 5 υπό ένταξη βαλκανικών) και της Κίνας στη Βουδαπέστη. Πέραν της κινεζικής αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Λι Κετσιάνγκ και της ουγγρικής υπό τον πρόεδρο Βίκτορ Ορμπάν, συμμετείχαν όλοι οι… πρώην: Τσέχοι και Σλοβάκοι, Βαλτικές χώρες, Πολωνοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Αλβανοί, και όλα τα κράτη που δημιουργήθηκαν από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Ήδη συμφωνήθηκε η επόμενη συνάντηση να πραγματοποιηθεί του χρόνου στη Σόφια, με τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ να σημειώνει ότι «θα επικεντρωθούμε στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεών μας με την Κίνα, και φυσικά στην κατάσταση των Δυτικών Βαλκανίων».

Ο Ορμπάν δεν ήταν διόλου φειδωλός στο εγκώμιο που έπλεξε προς το Πεκίνο: «Το αστέρι της Ανατολής λάμπει ψηλά», είπε, προσθέτοντας ότι «η Κίνα έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχη οικονομική και τεχνολογική δύναμη στα πλαίσια του υπό διαμόρφωση νέου διεθνούς συσχετισμού» και ότι «προσφέρει πλειάδα ευκαιριών στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης». Έσπευσε επίσης να υπενθυμίσει στους άσπονδους εταίρους του εντός της Ε.Ε. ότι «οι 16 ευρωπαϊκές χώρες που συμμετέχουμε αποτελούμε την ατμομηχανή της οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, η οποία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ιστορικές προκλήσεις χωρίς ισχυρούς συμμάχους». Παρεμφερείς ήταν οι παρεμβάσεις και των υπόλοιπων ηγετών.

Ρομπέρτο Ουνγκέρ: «Ξεπεράστε τη σημερινή Ευρώπη και αποκτήστε εθνικό σχέδιο»

Πριν τέσσερα χρόνια ο Ρομπέρτο Ουνγκέρ, καθηγητής του πανεπιστημίου του Χάρβαντ και πρώην υπουργός στην κυβέρνηση του βραζιλιάνου προέδρου Λούλα ντα Σίλβα, μιλώντας στο Βήμα έθεσε ορισμένες σοβαρές σκέψεις για την ελληνική πραγματικότητα που διατηρούν την επικαιρότητα τους.

Κύριε καθηγητά, πριν από ακριβώς έναν χρόνο, όλοι στην Ευρώπη έκαναν λόγο για «Grexit» (σ.σ.: έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη). Σήμερα όλοι επαινούν την Ελλάδα για τη βελτίωση των μακροοικονομικών της δεικτών. Ποιο είναι το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;

Η επικρατούσα άποψη υπαγορεύει την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το αντίτιμο είναι οι περιορισμοί που επιβάλλουν το κοινό νόμισμα και η «απαγορευτική» υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Ομως αυτή η θεώρηση δεν λαμβάνει υπ’ όψιν το κόστος της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ. Πρώτον, η Ελλάδα μετατρέπεται σε αντικείμενο της άτεγκτης κανονιστικής ενοποίησης της ΕΕ, στόχος της οποίας είναι να επιβάλει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έναν ενιαίο χάρτη κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Δεύτερον, για την Ελλάδα και για άλλες χώρες στην Ευρώπη, η συμμετοχή στην ΕΕ και στην ευρωζώνη αποτελεί δικαιολογία για την απουσία εθνικής στρατηγικής. Αν ρωτήσουμε τους πολιτικούς σας “ποια είναι η ελληνική στρατηγική;”, είναι ξεκάθαρο ότι η απάντηση θα είναι μονολεκτική: “Ευρώπη”.

Η Κομισιόν ξεπουλά τα «ασημικά» της Ευρώπης

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στο τέλος Νοεμβρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει τα πορίσματα ομάδων τεχνοκρατών για την αποδοτικότητα των δημόσιων επιχειρήσεων των 28 χωρών-μελών. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση ό,τι είναι ανήθικο είναι και παράνομο.

Εβαλαν τον Δράκουλα υπεύθυνο στην τράπεζα αίματος

Τζάκι Ντέιβις, πρόεδρος της Επιτροπής για τη Διάσωση του NHS

Σε λίγες ημέρες ομάδα στελεχών της ελεγκτικής εταιρείας KPMG και του ιταλικού Πανεπιστημίου Bocconi θα περάσει τις πύλες του περίφημου Berlaymont – του αρχηγείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες. Στους χαρτοφύλακές τους θα κουβαλούν μια πολυσέλιδη έκθεση για την οικονομική κατάσταση των μεγαλύτερων δημόσιων υπηρεσιών στις 28 χώρες-μέλη της Ε.Ε.

Οι κοστουμαρισμένοι επισκέπτες της Επιτροπής θα λάβουν μια επιταγή 800.000 ευρώ για τις υπηρεσίες τους και αμέσως μετά (αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι αρκετών ερευνητικών ιδρυμάτων και δημοσιογράφων στις Βρυξέλλες) ίσως ξεκινήσει μία από τις μεγαλύτερες «σφαγές» του δημόσιου τομέα που έχει γνωρίσει η Ευρώπη από τα χρόνια της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Καρικατούρα δημοκρατίας η «Νέα Ευρώπη»

του Τάσου Τσακίρογλου

«Εχουμε μια Ευρώπη των τραπεζών και των τραπεζιτών, μια Ευρώπη των επιχειρήσεων και των εργοδοτών, μια Ευρώπη των αστυνομιών και των αστυνομικών, σε λίγο θα αποκτήσουμε επίσης μια Ευρώπη των στρατών και των στρατιωτικών… δεν έχουμε κατορθώσει όμως να δώσουμε ζωή σ’ ένα κριτικό κοινωνικό κίνημα της Ευρώπης… το οποίο να μπορεί να ακουστεί, αλλά και να αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα».

Αυτά τόνιζε το 2000, σε συνέδριο των ελβετικών συνδικάτων με τίτλο «Για μια κοινωνική Ευρώπη», ένας από τους κορυφαίους κοινωνιολόγους της εποχής μας -που έφυγε νωρίς- ο Πιερ Μπουρντιέ.

Από τη συζήτηση για το μέλλον και τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρώπης που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα απουσιάζει ο βασικός πρωταγωνιστής: οι ευρωπαϊκοί λαοί, τα κινήματα και οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί που -υποτίθεται- τους εκφράζουν.

Eurostat: Σε Ελλάδα και Ισπανία η μεγαλύτερη ανεργία

Ανεργία στα ύψη

Οριακή μείωση στο 21,7% κατέγραψε το επίπεδο της ανεργίας στην Ελλάδα τον Μάιο του 2017, σε σχέση με τον Απρίλιο (21,8%), σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία.

Τα στοιχεία, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, δείχνουν ότι τον Ιούλιο του 2017 το επίπεδο της ανεργίας παρέμεινε σταθερό, τόσο στην Ευρωζώνη (9,1%), όσο και στην Ε.Ε. (7,7%), σε σχέση με τον Ιούνιο.

Ένα χρόνο πριν, τον Ιούλιο του 2016 η ανεργία στην Ευρωζώνη και στην «Ε.Ε. των 28» ήταν 10% και 8,5% αντιστοίχως.  Συνολικά, τον Ιούλιο καταγράφονται 18,916 εκατομμύρια άνεργοι στην Ε.Ε. και 14,860 εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρωζώνη.