Ευρωζώνη -15% το ΑΕΠ Μεγάλες διαφορές στην πτώση του ΑΕΠ μεταξύ των χωρών – μελών

Τα πλήγματα που επέφερε ο κορονοϊός στις οικονομίες της Ευρωζώνης ήταν πολύ διαφορετικά, όπως προκύπτει από τα προσωρινά στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat για το ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο του 2020.

Η συρρίκνωση της οικονομίας της Ευρωζώνης κατά 15% (σε σύγκριση με το δεύτερο τρίμηνο του 2019) συγκαλύπτει τις μεγάλες διαφορές μεταξύ των 10 χωρών (σε αυτές δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα), για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, με την πτώση του ΑΕΠ να κυμαίνεται από 3,7% στη Λιθουανία έως 22,1% στην Ισπανία.

Οι χώρες του Νότου έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες στις οικονομίες τους, οι οποίες είναι έως και διπλάσιες σε σχέση με αυτές της Γερμανίας, ενώ οι χώρες της Βαλτικής έχουν τις χαμηλότερες απώλειες. Μετά την Ισπανία, τη μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ κατέγραψαν η Γαλλία (19%), η Ιταλία (17,3%) και η Πορτογαλία (16,5%), ενώ η πτώση στη Γερμανία ήταν 11,7%. Χαμηλότερη από τον μέσο όρο ήταν η μείωση του ΑΕΠ στο Βέλγιο (14,5%), την Αυστρία (13,3%), την Τσεχία (10,7%) και τη Λετονία (9,6%).

Ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομία

Του Παύλου Δερμενάκη

Η Ευρωζώνη ο μεγάλος χαμένος της επιβράδυνσης των ρυθμών μεγέθυνσης

Στο άρθρο «Οι προκλήσεις της παγκόσμιας οικονομίας το 2019» (Δρόμος φ. 437, 12/1/2019) είχαμε αναφέρει ότι από το 2019 φαίνεται να ξεκινά μια επιβράδυνση του ρυθμού μεγέθυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, με έμφαση στη Ε.Ε. Τρεις μήνες μετά, τα πράγματα δείχνουν πολύ πιο ανησυχητικά, αν δει κανείς τα πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία και τις τελευταίες εκθέσεις με αποκορύφωμα εκείνην του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ).

Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ, που δημοσιοποιήθηκε στις 6/3/2019 μεταξύ άλλων επισημαίνει:

Κανόνες στον… γάμο του Καραγκιόζη – Πώς «εφευρέθηκε» το σκληρό όριο ελλείμματος 3% του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη

Του Δημήτρη Χρυσικόπουλου

Αν κάποιος θέλει να περιγράψει με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις τον τρέχοντα «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών, αρκεί μια μικρή φράση: «Ο ιταλικός προϋπολογισμός παραβιάζει τον ευρωπαϊκό κανόνα για το έλλειμμα». Βλέπετε, στο επίκεντρο της διαμάχης Ε.Ε. – Ιταλίας βρίσκεται ένας κανόνας που αποτελεί τον βασικό πυλώνα λειτουργίας της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) και περιγράφεται ως Σύμφωνο Σταθερότητας.

Στον πυρήνα του Συμφώνου Σταθερότητας βρίσκονται τρεις αριθμοί ή, για μεγαλύτερη ακρίβεια, τρία ποσοστά: οι χώρες – μέλη της Ευρωζώνης δεσμεύονται ότι θα έχουν πληθωρισμό έως 3%, δημόσιο χρέος έως 60% του ΑΕΠ και ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ. Το πρώτο σκέλος το έχει αναλάβει η ΕΚΤ, η οποία λειτουργεί ως στρόφιγγα για το χρήμα που κυκλοφορεί εντός Ευρωζώνης. Το ζήτημα του χρέους αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, το οποίο θα μας απασχολήσει λίγο αργότερα.

Ωστόσο το έλλειμμα είναι αυτό που βρίσκεται στο επίκεντρο του «πολέμου» Βρυξελλών και Ρώμης, καθώς το προσχέδιο προϋπολογισμού που η ιταλική κυβέρνηση κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει για το 2019 έλλειμμα 2,4% του ΑΕΠ (εντός του ορίου 3%), αλλά αυξημένες δαπάνες του δομικού ελλείμματος, που σε συνδυασμό με το υψηλό χρέος κάνει την Κομισιόν να ζητάει αναθεωρήσεις, την Ιταλία να αρνείται και τα πράγματα να φαίνεται πως οδηγούνται σε σύγκρουση.

Ελληνική «λύση» στο ευρωπαϊκό χρέος

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πώς διασταυρώνονται τα τεχνικά σενάρια του ESM για την Ελλάδα με τον επιζητούμενο γαλλογερμανικό συμβιβασμό για την τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης

Η μία από τις δυο εκκρεμότητες που επεσήμανε το Eurogroup στη συνεδρίαση της προηγούμενης Δευτέρας για την εκταμίευση της δόσης των 5,7 δισ. έκλεισε. Το ΣτΕ απέρριψε και τις τελευταίες δειλές ενστάσεις της υπουργού Πολιτισμού και έκρινε νόμιμο το Προεδρικό Διάταγμα για το Ελληνικό. Η δεύτερη εκκρεμότητα, αυτή της προόδου στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που έγινε και αφορμή φραστικής έντασης μεταξύ Ντράγκι και Ε. Τσακαλώτου, δεν μπορεί να κριθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι κι αλλιώς, η δέσμευση για 10.000 πλειστηριασμούς ακινήτων φέτος δεν μπορεί να αξιολογηθεί πριν το τέλος του έτους. Εκτός απροόπτου, στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 12 Μαρτίου θα δοθεί το τελικό «οκ» για την εκταμίευση, εφόσον επιδειχθεί ένα έστω συμβολικό αποτέλεσμα και από τους πλειστηριασμούς, από τις 28 Φεβρουαρίου και μετά που θα γίνει γενικευμένη εφαρμογή τους, υπό αστυνομική φρούρηση και μακριά από τα ενοχλητικά βλέμματα των κινημάτων.

Το πείραμα του ομολόγου και η «γενναιοδωρία» των δανειστών

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η γαλλογερμανική διελκυστίνδα για το χρέος και το τρικ μιας ελάφρυνσης που μπορεί να αποδειχθεί σχεδόν αποκλειστικά ελληνική υποχρέωση

Η έκδοση του επταετούς ομολόγου, εν μέσω της νέας μεγάλης αναταραχής στις αγορές, του λεγόμενου παγκόσμιου sell off, μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ελληνικό παράδοξο». Η κυβέρνηση δικαίως δηλώνει ικανοποιημένη από την υπερκάλυψη της έκδοσης των 3 δισ. ευρώ, με προσφορές 7 δισ. και επιτόκιο 3,5%. Βεβαίως, η επιτυχία είναι κάτι σχετικό. Κινείται εντός συγκοινωνούντων δοχείων. Δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα ότι λίγο μετά την έκδοση η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου είχε μικρή άνοδο, στο 4%, ότι το χρηματιστήριο δεν γλίτωσε από τον πανευρωπαϊκό πανικό πωλήσεων και, πολύ περισσότερο, ότι ο σχεδιασμός για τα επόμενα βήματα επανασύνδεσης με τις αγορές χρέους μπαίνει σε μια ζώνη αβεβαιότητας και, αναγκαστικά, θα επανεξεταστεί. Η έκδοση του επταετούς ομολόγου ήταν επιτυχής γιατί ήταν ελεγχόμενη, με εγγυημένη απόδοση για τους υποψήφιους επενδυτές και σε ένα πολιτικό περιβάλλον που υπόσχεται στις αγορές ότι, από πλευράς ευρωπαϊκής ελίτ, το ελληνικό success story είναι μη αναστρέψιμο.

Να προσέχετε τι εύχεστε… για τη Γερμανία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η κατ’ αρχήν συμφωνία για μεγάλο συνασπισμό φωτογραφίζει αδρά τις γερμανικές προθέσεις για τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και τη μεταμνημονιακή επιτήρηση της Ελλάδας

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έχοντας ανοίξει το παράλληλο μέτωπο της ονομασίας της FYROM και με τη φιλοδοξία μιας «εθνικής επιτυχίας» σ’ αυτήν την ατελέσφορη, σχεδόν τριακονταετή σκιαμαχία, αισιοδοξεί ότι στις 22 Ιανουαρίου θα κλείσει ήρεμα η τρίτη αξιολόγηση, για ν’ ανοίξει η τέταρτη και τελευταία των μνημονίων. Προϋπόθεση είναι να διατηρηθεί αδιασάλευτη η συγκυρία που επικρατεί μεταξύ των εταίρων στην Ευρωζώνη και η πολιτική τους βούληση για ελληνικό happy end. Και κεντρικό στοιχείο αυτής της συγκυρίας είναι να σταθεροποιηθεί η σχετική βούληση της γερμανικής ελίτ. Εξ ου και ανοιχτή παρότρυνση του πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης προς την ηγεσία του SPD «να μην αφήσουν να πάει χαμένη η ευκαιρία σχηματισμού μεγάλου συνασπισμού». Προς όφελος της σταθερότητας στην Ευρώπη, όπως δημοσίως επιχειρηματολόγησαν κυβερνητικά στελέχη, και προς όφελος του καθυστερημένου ελληνικού success story, όπως υπόρρητα εννοείται.

Η «ανθηρή» Ε.Ε. σε δίνη πολιτικών αδιεξόδων

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Παρά την εικονική μακροοικονομική της ευημερία, αντιμετωπίζει πρωτοφανές κενό ηγεμονίας – Η γερμανική ακυβερνησία και η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς

Υποτίθεται ότι η Ε.Ε. βρίσκεται στα καλύτερά της εδώ και μια δεκαετία. Οι βασικοί μακροοικονομικοί της δείκτες προβάλλονται ως αδιάσειστες αποδείξεις ότι έχει αφήσει οριστικά πίσω της την κρίση. Η ευρω-αισιοδοξία έχει παρασύρει και την ελληνική «εξαίρεση», προεξοφλώντας την ήρεμη ολοκλήρωση της μνημονιακής προσαρμογής. Πολλοί αναλυτές της διεθνούς οικονομικής πραγματικότητας, νεοφιλελεύθεροι ή όψιμοι νεοκεϊνσιανοί, οι οποίοι ανησυχούν για το γεγονός ότι, ενώ η οικονομία «τρέχει» με σχετική παγκόσμια ομοιομορφία, ταυτόχρονα απειλείται από γεωπολιτικούς παράγοντες και από πολυδιάσπαση και κενό ηγεσίας στη Δύση, τολμούν να βλέπουν την Ε.Ε. ως πυλώνα σταθερότητας και ακουμπούν σ’ αυτήν τις ελπίδες υπεράσπισης της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ακροβατεί σε τέλμα πολιτικής ασάφειας. Οπωσδήποτε το ενδεχόμενο «μεγάλου συνασπισμού» στη Γερμανία θα διαμορφώσει ένα πλαίσιο συμβιβασμών. Αλλά η αβεβαιότητα μπορεί να τροφοδοτηθεί εκ νέου τον Μάρτιο, στις ιταλικές εκλογές, όπου το απρόβλεπτο «Κίνημα των 5 αστέρων» προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Οι ενέσεις μακροοικονομικής αισιοδοξίας στην Ε.Ε. μπορεί να αποδειχθούν ανεπαρκείς για να αποτρέψουν μια ανακύκλωση της κρίσης από πολιτικές και γεωπολιτικές σφήνες

Project europe

Το πιθανότερο είναι ότι «τέτοιες ιδέες είναι απόλυτα εχθρικές» για τον μέσο έλληνα πατριώτη, που στενάζει κάτω απ’ την γερμανική κατοχή… Θα ήταν κάπως πιο αποδεκτές μόνο υπό μία προϋπόθεση: ότι δισεκατομμύρια ευρώ θα έρρεαν στην φτωχή και τίμια ελλάδα χωρίς προϋποθέσεις και ελέγχους· όπως εκείνες τις ωραίες εποχές των ‘90s και των ‘00s.

Δεν ανήκουμε σ’ αυτήν την κατηγορία, έτσι κι αλλιώς. Ποτέ δεν λιμπιστήκαμε «ευρωπαϊκά κονδύλια», και φυσικά ποτέ δεν φάγαμε το παραμύθι ότι για τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλιστικού συμπλέγματος (και των ιδεολογιών του) φταίνε…. οι «γερμανοί»… Συνεπώς οι δηλώσεις της γερμανίδας πρωθ. Μέρκελ στο ετήσιο συνέδριο του γερμανικού σεβ αξίζουν την προσοχή μας:

Η Ευρώπη έχει πλάκα

Ποτέ κανείς δεν περίμενε ότι οι ηγεσίες των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ και της ευρωζώνης θα έκαναν τόσα πολλά για να καταστρέψουν τις πολυεθνικές αυτές ενώσεις, με αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία.

Στη Βρετανία συνέβη γιατί ο Κάμερον ήθελε να είναι με το ζόρι πρωθυπουργός. Ο ίδιος, πριν το δημοψήφισμα, είχε επαναλάβει παρόμοιες τακτικές και στο εσωτερικό της χώρας για να γίνει αρχηγός του κόμματός του, αλλά και στο ευρωκοινοβούλιο για να γίνει αρχηγός της ευρω-παράταξής του.

Στη Γερμανία ο Σόιμπλε και η Μέρκελ έκαναν το ίδιο στις περασμένες εκλογές τους, κι επαναλαμβάνουν τα πάντα φέτος. Η Ολλανδία παίζει τον ίδιο ακριβώς ρόλο μέσω του αστείου υπουργού Οικονομικών της, ο οποίος δεν ντρέπεται να ρεζιλεύεται κάθε τρεις και λίγο αναιρώντας ακόμη και τον εαυτό του όποτε πετάει κατά λάθος καμιά κακία για τους χειρισμούς των Γερμανών.

Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ

Το θέμα του Grexit επιστρέφει στην επικαιρότητα και αυτό είναι λογικό, αφού, εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία της, η Ελλάδα δεν έχει επιστρέψει στις αγορές και δεν προβλέπεται να επιστρέψει σύντομα.

 Στο πλαίσιο της ψύχραιμης και έγκυρης ενημέρωσης των πολιτών, θέλω να σας ενημερώσω για το τι θα συμβεί στην Ελλάδα, αν η χώρα βγει από την ευρωζώνη και επιστρέψει στην δραχμή.

Αν η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, θα κυριαρχήσει η φτώχεια, η εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, η μείωση μισθών και συντάξεων, θα χαθεί σημαντικό μέρος των αποταμιεύσεων, οι πολίτες δεν θα μπορούν να ξεπληρώσουν τα δάνειά τους, θα υπάρχει τεράστια ανεργία, υπογεννητικότητα και μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό.

Ευρωζώνη εκτός νόμου

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ως σεσημασμένος «δραχμιστής», το αναμενόμενο σ’ αυτό το κείμενο θα ήταν να υπερθεματίσω τη συζήτηση που άνοιξε ο Νίκος Ξυδάκης για την ανάγκη να αποδαιμονοποιηθεί η κουβέντα για το ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Βεβαιότατα. Αλλά η υστερική αντίδραση της αντιπολίτευσης και η απολογητική αναδίπλωση της κυβέρνησης θολώνουν αντί να αποσαφηνίζουν τους όρους μιας τέτοιας συζήτησης.

Δεν είναι θέμα ακαδημαϊκό, αλλά ανταπόκρισης στα επίκαιρα δεδομένα της πραγματικότητας, που είναι ολοκάθαρα ανοικτή σε τρία ενδεχόμενα: Πρώτο, στην ασύνταχτη, «πολεμική» διάλυση της Ευρωζώνης ως αποτέλεσμα και της επίδρασης του «τυφώνα Τραμπ» στην Ευρώπη. Δεύτερο, στην ολική επαναφορά του κατά Σόιμπλε Grexit, με την εξώθηση της αξιολόγησης σε πλήρες αδιέξοδο, στο πλαίσιο του ευρύτερου γερμανικού σχεδίου για μικρότερη και συνεκτικότερη Ευρωζώνη. Τρίτο, σε μια ολοκλήρωση της αξιολόγησης και παραμονή στην Ευρωζώνη με εξοντωτικούς, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αφόρητους όρους.

Προς σύγκρουση με τη Γερμανία;

του Γιώργου Δελαστικ

Πληθαίνουν οι ενδείξεις – ενδείξεις, όχι αποδείξεις – ότι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ εξελέγη για να προσωποποιήσει την αναμέτρηση με το Βερολίνο. Να ηγηθεί δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ ενός συνασπισμού ανάλογου με εκείνον, ο οποίος υπήρχε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιχειρώντας να αποτρέψει τη συγκρότηση του Τέταρτου Ράιχ, οικονομικού αυτή τη φορά, της Γερμανίας. Αυτό που υπήρχε και είναι ακόμη υποψία, ενδέχεται να αποδειχθεί πολιτική πραγματικότητα. Θα δούμε τι θα γίνει σύντομα.