Οι φωτιές έκαψαν (και) το παραμύθι

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η ατζέντα της κυβέρνησης (στόχοι – χρονοδιαγράμματα) υπήρξε επακριβώς προκαθορισμένη, και μάλιστα πριν τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 που ξεκίνησε η θητεία της. Η εν λόγω ατζέντα αποτυπώνεται στο τελευταίο μνημόνιο, το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο ψηφίστηκε – ας μην το ξεχνάμε – από το σύνολο (εκτός ΚΚΕ και Χ.Α.) των κομμάτων που ήταν στη Βουλή εκείνη την εποχή.

Ακολουθώντας κατά γράμμα τη συγκεκριμένη ατζέντα, η κυβέρνηση έπρεπε, υπό τη θεσμική καθοδήγηση των δανειστών (υπερ-ταμείο και ανεξάρτητος φοροεισπρακτικός μηχανισμός), να (ξε)πουλήσει εθνική περιουσία και να (περι)κόψει δαπάνες. Βασική αποστολή που αποδέχτηκε ήταν και είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεων (επιστροφή των δανεικών) της χώρας στους δανειστές της. Από εκεί και έπειτα, το περιθώριο «πολιτικών πρωτοβουλιών», πέραν της προκαθορισμένης ατζέντας, ήταν από στενό έως ανύπαρκτο.

Η εκκένωση που κανείς δεν ήξερε πώς γίνεται

Η λεωφόρος Μαραθώνος την ώρα που η φωτιά έχει περάσει από τον Νέο Βουτζά και έχει μπει στο Μάτι. Το κυκλοφοριακό αλαλούμ που επικράτησε στο ύψος της διασταύρωσης για Ραφήνα ήταν πρωτοφανές.

 

Δόθηκε εντολή εκκένωσης; Πότε; Σε ποιον; Από ποιον; Και αν ναι, υπήρχε σχέδιο εκκένωσης συγκεκριμένο και δομημένο για να εφαρμοστεί; Οπως αποκαλύπτει η «Κ», εντολή εκκένωσης δεν έλαβαν ούτε καν εκείνοι όπου πραγματοποιήθηκε εκκένωση, δηλαδή οι κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων.

Αλλωστε το αλαλούμ των δηλώσεων που ακολούθησαν, δείχνει ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία αρμόδιοι θεωρούσαν εαυτούς αναρμόδιους. Υπό αυτές τις συνθήκες στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που υπήρχε και χωρίς καμία άσκηση προσομοίωσης έκτακτου κινδύνου σε μια περιοχή κτισμένη μέσα στα πεύκα, η εφαρμογή σχεδίου εκκένωσης προφανώς δεν μπορούσε να γίνει.

Πώς ο Δήμος Αθηναίων πρόλαβε να εκκενώσει εγκαίρως τις κατασκηνώσεις στον Αγιο Ανδρέα; Η απάντηση είναι ανατριχιαστική. Σχεδόν από τύχη ή για να είμαστε πιο ακριβείς χάρη στην προνοητικότητα κάποιων ανθρώπων.

De facto ζήτημα εκλογών, άπαντες προ των ευθυνών τους

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Όσο κι αν «παίζουν τις κουμπάρες» οι δανειστές σχετικά με την τελική συμφωνία γύρω από το ελληνικό ζήτημα, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που αντιλαμβάνονται πια ότι αυτή θα βρίσκεται πέρα από τις «κόκκινες γραμμές» όχι απλά της κυβέρνησης, αλλά κυρίως ενός πολύ σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Ήδη το περίγραμμα που έχουμε δεν προδιαθέτει και με τον καλύτερο τρόπο. Δίπλα στο πάγωμα βασικών προεκλογικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και το αφορολόγητο των 12 χιλιάδων ευρώ, έρχεται ένα κύμα ανατιμήσεων, ακόμη και σε κρίσιμους τομείς της καθημερινότητας, μέσω της αύξησης του ΦΠΑ καθώς κι η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων,  με τον ΟΛΠ και τα περιφερειακά αεροδρόμια να βρίσκονται στην κορυφή της σχετική λίστας.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει βάλει στο τραπέζι και την παράταση του υπάρχοντος προγράμματος(του Μνημονίου κατά το κοινώς λεγόμενον), προκειμένου να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της χώρας το προσεχές διάστημα, ελπίζοντας πως μέχρι τότε θα έχει πετύχει τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

“Όταν εγώ μπαμπά γεννιόμουν, εσύ χαιρόσουν με τον νεοπλουτισμό σου”: Σκληρή κριτικών μαθητών από το Ηράκλειο στους γονείς τους

Δημοσιεύουμε το βραβευόμενο στην εκδήλωση άρθρο, με τίτλο «Σήκω!», του Δεκαπενταμελούς Συμβουλίου του ΓΕ.Λ. Αλικαρνασσού, όπως περιλαμβάνεται στο τεύχος 9 (σελ.19-στήλη «Απόψεις»), του περιοδικού «ΓΕ.Λ.Α.».

Για τα σχόλια, την αντιγραφή και τη δημοσίευση-Γιώργος Δασκαλάκης

ΣΗΚΩ!

Όταν εγώ, η γενιά του ‘97, ‘98, ‘99, γεννιόμουν, εσύ, μαμά, μπαμπά, καθηγητή, δάσκαλε, γείτονα χαιρόσουν μες τον νεοπλουτισμό σου, έπαιρνες απερίσκεπτα τα δάνεια σου, άνοιγες- έκλεινες μαγαζιά, δήλωνες αντι­στασιακός-αντάρτης με πνεύμα Πολυτεχνείου και όταν έφτανες στην κάλπη, κάτι σαν δαιμόνιο σε ωθούσε να ψηφίσεις τελικά αυτό που σου είπανε, αυτόν που σε βόλεψε μια μέρα γιατί σου έκανε το χατίρι.

Οι άλλοι φταίνε

Συνέχισε τη ζωούλα σου.

Τι κι αν όλα γύρω σου καταρρέουν απ τη φωτιά που τα κατατρώει. Η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση, όλα.

Οι «ξένοι» φταίνε. Αυτοί σου πήραν την καλοπληρωμένη γωνία στα φανάρια που πουλούσες χαρτομάντιλα και σου ‘φαγαν το μεροκάματο.

Οι καθηγητές φταίνε. Αυτοί οι ανεπρόκοποι που πληρώνονται ένα σωρό και δουλεύουν τσάμπα. Που τολμάνε ν απεργήσουν εν μέσω πανελληνίων εξετάσεων.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε. Αυτοί που μπήκαν με μέσον ή πουλήθηκαν για ψήφους για να χωθούν οι καημένοι και ξύνονται όλη την ώρα.

success story απ´την ανάποδη

Δύο επιστολές με ξεχωριστή σημασία δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες ώρες. Μία του Αντώνη Σαμαρά προς την Λαγκάρντ, τον Ρεν, τον Ντράγκι και τον Νταϊσελμπλούμ και μία του ΔΝΤ με παραλήπτη τον ίδιο του τον εαυτό και την αμερικανική Wall Street Journal, δηλαδή τις “αγορές”.

Στην επιστολή του ο Σαμαράς λέει ότι τα πράγματα στην Ελλάδα πάνε τέλεια. Οι στόχοι που του έβαλε η τρόικα βαίνουν καλώς, οι αριθμοί ευημερούν και σε περίπτωση που η χώρα χρειαστεί και τρίτο δάνειο, μαζί με νέο μνημόνιο, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να επιβάλλει νέα μέτρα.

Το γράμμα του ΔΝΤ, από την άλλη, λέει ότι τα τρία τελευταία χρόνια έχει κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Δεν υπολόγισε καλά το μέγεθος της λιτότητας, δεν λογάριασε σωστά την ύφεση, δεν ακολούθησε τους κανόνες του σχετικά με το πόσο βιώσιμο είναι το ελληνικό χρέος.

Η διάχυση της ευθύνης (το πείραμα των Ντάρλεϊ και Λατανέ)

Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι, δυστυχώς, φανταστική. Μοιάζει να βγήκε από ταινία τρόμου, ειδικά επειδή συνέβη “Παρασκευή και 13” Μαρτίου του 1964. Ήταν τρεις το πρωί και η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε σε μια πολυκατοικημένη  περιοχή της Νέας Υόρκης.Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της. Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της.Δεν πρόλαβε. Ο άντρας  την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη και στην κοιλιά. Φώναζε: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!»