Ξεπουλούν την ΕΥΔΑΠ από το παράθυρο!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με ωρολογιακή βόμβα προγραμματισμένη να εκραγεί σε τρία χρόνια από σήμερα ισοδυναμεί η τροπολογία που ψηφίστηκε στις 29 Ιουνίου 2021 από τη Βουλή και προβλέπει την είσοδο ιδιωτών στην ΕΥΔΑΠ.

Η τροπολογία του υπουργείου Υποδομών που εντάχθηκε σε (άσχετο) νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, αποτελώντας ένα ακόμη παράδειγμα κακής νομοθέτησης, ξεγελάει τον μη προσεκτικό αναγνώστη. Γιατί κάτω από τον καθησυχαστικό τίτλο «Ανανέωση της σύμβασης χορήγησης αποκλειστικού δικαιώματος παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης μεταξύ ελληνικού δημοσίου και ΕΥΔΑΠ ΑΕ» το τέταρτο άρθρο προαναγγέλλει ότι το νερό παύει να είναι εξ ορισμού και επ’ άπειρον δημόσιο αγαθό. Τρία χρόνια ακόμη θα κρατήσει η σημερινή μορφή. Όπως αναφέρεται: «Με σύμβαση που υπογράφεται μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου, εκπροσωπούμενου από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, της εταιρείας Παγίων ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΠ ΑΕ ανατίθεται στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ η συντήρηση και λειτουργία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της μείζονος περιοχής πρωτευούσης για χρονική περίοδο τριών ετών η οποία δύναται να παρατείνεται με συμφωνία των συμβαλλόμενων μερών. Μετά τη λήξη της εν λόγω σύμβασης, η συντήρηση και λειτουργία του ΕΥΣ της μείζονος περιοχής πρωτευούσης ανατίθεται από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε ανάδοχο που αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας σύμφωνα με το ν.3389/2005 (Α’ 232)».

Ξεπουλάνε και το νερό! Θα τους αφήσεις;

του Νίκου Μπογιόπουλου

Τα πράγματα είναι απλά: Αποφάσισαν, μεθοδεύουν και προωθούν ακόμα και το ξεπούλημα του νερού! Για την ακρίβεια, επιστρέφουν στην ολοκλήρωση του ιταμού σχεδίου που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια όταν επί Σημίτη μετοχοποίησαν την ΕΥΔΑΠ. Ενα σχέδιο που επί τρόικας και Μνημονίων επιταχύνθηκε και που πλέον το προωθούν και το υπηρετούν από κοινού, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα των καπιταληστών.

Ως προς τις επιλογές τους και την τακτική που θα ακολουθήσουν, οι μεθοδεύσεις τους δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών: Παραδίδουν σε ιδιώτες τη διαχείριση του δικτύου νερού της Αθήνας με κατάπτυστη τροπολογία της τελευταίας στιγμής που πέρασε στις 29 Ιούνη η κυβέρνηση σαν τον κλέφτη στην Ολομέλεια της Βουλής, ενταγμένη σε παντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας (!) σύμφωνα με την οποία παραδίδεται τη διαχείριση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της πρωτεύουσας στους ιδιώτες!

Παραδίδουν σε ιδιώτες τη διαχείριση του δικτύου νερού της Αθήνας με κατάπτυστη τροπολογία!

Τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ «ανοίγει» πλέον και επίσημα η κυβέρνηση της ΝΔ, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής που πέρασε σήμερα σαν τον κλέφτη στην Ολομέλεια της Βουλής.

Η κατάπτυστη αυτή τροπολογία κατατέθηκε σε παντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, ενώ περιέχει πλήθος άρθρων που είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Ανάμεσα σε αυτά, είναι μια διάταξη που παραδίδει τη διαχείριση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της πρωτεύουσας στους ιδιώτες!

ΕΥΔΑΠ: Κοβεί το νερό εν μέσω πανδημίας σε χιλιάδες σπίτια

Σε 2.000 ανέρχονται οι εντολές διακοπής νερού κάθε βδομάδα για την περιοχή που καλύπτεται από την Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ), η οποία προχωρά σε διακοπή νερού αν ο οφειλόμενος λογαριασμός ξεπερνά τα 100 ευρώ για τους ενοικιαστές και τα 300 ευρώ για τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Από τη στιγμή που θα βγει εντολή διακοπής νερού, ακόμα και αν ο πελάτης προλάβει και πληρώσει το ποσό πριν γίνει διακοπή, γίνεται επιπλέον κράτηση 12 ευρώ επειδή και μόνο βγήκε εντολή.

Ξεπουλάνε και το νερό! Θα τους αφήσεις;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Τα πράγματα είναι απλά: Αποφάσισαν, μεθοδεύουν και προωθούν ακόμα και το ξεπούλημα του νερού! Για την ακρίβεια, επιστρέφουν στην ολοκλήρωση του ιταμού σχεδίου που προωθούν από κοινού με την τρόικα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις των μνημονίων.

Ως προς τις τελευταίες επιλογές τους και την τακτική που θα ακολουθήσουν οι πρόσφατες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Στ.Πέτσα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών (δείτε τις δηλώσεις εδώ).

Φυσικά για μια ακόμα φορά, ένα ακόμα έγκλημα κατά του λαού και της δημόσιας περιουσίας θα επιχειρούν να το εμφανίσουν σαν «αξιοποίηση» κι άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια. Ταυτόχρονα θα βγάλουν από την ναφθαλίνη των νομικισμών και από όλα τα καταγώγια των δικολαβισμών ό,τι απόθεμα διαθέτουν για να παριστάνουν πως τηρούν την απόφαση 1906/2014 του ΣΤΕ με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και του νερού ως βασικού αγαθού.

Επιστροφή ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ στο Δημόσιο (και παράδοση στο Υπερταμείο)

Του Θάνου Καμήλαλη

Τον γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες μέρες η είδηση ότι «επιστρέφουν στο Δημόσιο τα πλειοψηφικά πακέτα της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ από το ΤΑΙΠΕΔ». Η κυβερνητική «εφαρμογή», με μεγάλη καθυστέρηση, της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας όμως, είναι στην πραγματικότητα η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή, είναι ότι οι δύο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της χώρας πρόκειται να μεταβιβαστούν στο Υπερταμείο, όπως προβλέπει νόμος που ψηφίστηκε μόλις πριν από έναν περίπου μήνα.

Σύμφωνα με διυπουργική απόφαση, που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης, επιστρέφουν στο Δημόσιο 16.967.000 μετοχές της ΕΥΔΑΠ (ποσοστό 15,97 % του μετοχικού κεφαλαίου της Επιχείρησης) και 3.630.001 μετοχές της ΕΥΑΘ. Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο η απόφαση αυτή «έρχεται σε συμμόρφωση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (αρ.1906/2014), από την οποία προκύπτει ότι δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή η αποξένωση του ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ. Παράλληλα, από το πνεύμα της εν λόγω απόφασης προκύπτει ότι το Δημόσιο είναι σκόπιμο να μην αποξενωθεί από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΑΘ.»

Το Μαρόκο έδιωξε τη Suez που ενδιαφέρεται για ΕΥΑΘ – ΕΥΔΑΠ

Το δημοτικό συμβούλιο της Καζαμπλάνκα, στο Μαρόκο, αποφάσισε να ακυρώσει τη σύμβαση για τη διαχείριση αποβλήτων με την εταιρεία Sita Blanca, θυγατρική της γαλλικής πολυεθνικής Suez, που ενδιαφέρεται για την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ. Κι αυτή η υπόθεση, μιας «επένδυσης» που κατέληξε μεγάλο λάθος, είναι απλά ένα τελευταίο παράδειγμα σε μία πολύ μακρά λίστα

Το ενδιαφέρον της Suez για το νερό και τη διαχείριση αποβλήτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη υπάρχει εδώ και χρόνια, ενώ μάλιστα αναθερμάνθηκε με το πρόσφατο ταξίδι του γάλλου προέδρου στην Αθήνα. Μαζί του Μακρόν είχε μια στρατιά στελεχών γαλλικών επιχειρηματικών ομίλων, μεταξύ των οποίων και ο διευθύνων σύμβουλος της Suez, Jean Louis Chaussade.

Η Suez (που κατέχει ήδη το 5% της ΕΥΑΘ) εμφανίζεται ως «ειδικός», στην «παροχή βιομηχανικών υπηρεσιών και λύσεων στους τομείς της ασφάλειας και προστασίας των φυσικών πόρων και παρέχει στους πελάτες του εξειδικευμένες λύσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων στους τομείς της διαχείρισης υδάτινων πόρων, της ανακύκλωσης και της διαχείρισης αποβλήτων».

Ξεπούλημα νερών: Όταν το Σίτι βγαίνει στον Τσίπρα από αριστερά

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όταν οι άλλοι γύριζαν ο Αλέξης και οι ΣΥΡΙΖΑίοι πήγαιναν… Όταν στην Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού, τη βρετανική πρωτεύουσα λένε «ως εδώ» και «δεν πάει άλλο» με την ιδιωτικοποίηση του νερού, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ και ο Τσίπρας, όπως και εκατοντάδες άλλοι ΣΥΡΙΖΑίοι, που έχτισαν πολιτική καριέρα ως λαθρεπιβάτες του κινήματος κατά του ξεπουλήματος των νερών, τώρα υποδέχεται εν χορδαίς και οργάνοις τον Μακρόν, συνοδευόμενο από στελέχη της Suez και της EDF, οι οποίοι ετοιμάζονται να εξαγοράσουν τις ελληνικές εταιρείες ύδατος.

Αλοζανφάν, μόνο οι Γερμανοί θα φάν;

Του Διονύση Ελευθεράτου

Ο Μακρόν «σύμμαχος», ο Μακρόν πλασιέ και το νερό που κυλάει αλλιώς…

Έλα μωρέ, μικροπράγματα… Εντά­ξει, απαγορεύθηκαν οι διαδηλώ­σεις κατά την επίσκεψη του προ­έδρου της χώρας, η οποία φημί­ζεται για την πίστη της στις αρ­χές του κράτους δικαίου (Γαλλία), στη χώρα που διαφημίζεται ως λίκνο της δημοκρατίας (Ελλάδα). Πάρετέ το απόφαση: Πολλές δε­καετίες κράτησε το λίκνισμα, λογικό είναι να πέσουν κάποια στιγμή από την κούνια και τα αστικοδημοκρατικά δικαιώματα. Να ’ταν Βε­νεζουέλα να γίνει θέμα, μέγα. Αλλά εδώ; Δεν τα είπαμε; Όταν λικνίζεται η δημοκρα­τία ζαλίζονται οι αγορές. Με δραμαμί­νες θα δουλεύουν;

Στο κάτω-κάτω αξίζει να διακοπεί για λίγο το λίκνισμα, προς τιμήν του Εμ. Μακρόν. Του «θαυματοποιού» που, ναι μεν στο εσωτερικό της χώ­ρας του βλέπει νωρίς-νωρίς τη δημο­τικότητά του να καταβαραθρώνεται και τη «μεταρρύθμισή» του στα εργασια­κά να απορρίπτεται με «σκορ» 58%- 42% (έρευνα του ινστιτούτου Harris Interactive), αλλά, όλα κι όλα, ένωσε το ελληνικό πολιτικό σύστημα!

Το μυστικό σχέδιο λεηλασίας της ΕΥΔΑΠ

Του Θάνου Καμήλαλη

Στα τέλη του 2016, κυβέρνηση, ΤΑΙΠΕΔ και διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αποφάσισαν, παρά τις αντιδράσεις, να μοιράσουν 40 εκατ. ευρώ από τα αποθεματικά της εταιρείας, βάσει μίας «μυστικής» οικονομικής μελέτης, που (θεωρητικά) τους έδινε αυτήν την ευχέρεια. To TPP αποκαλύπτει τη μελέτη της Ernst & Young, που επιτρέπει τη διανομή ακόμα και 185 εκατ ευρώ από τα αποθεματικά της ΕΥΔΑΠ, αλλά δεν έχει λάβει υπόψιν της τη ρευστότητα και βιωσιμότητα της μεγαλύτερης εταιρείας ύδρευσης στην Ελλάδα…

Από την αρχή της κρίσης, το 2010 η ΕΥΔΑΠ εφαρμόζει το δικό της «μνημόνιο», μετατρέποντας σταδιακά το νερό σε εμπόρευμα, συσσωρεύοντας κέρδη για τους «λίγους» και περικόπτοντας σημαντικά τις δαπάνες της. Το 2010 η ΕΥΔΑΠ διένειμε στους μετόχους της «μόλις» 4,2 εκατ. κέρδη που ανέβηκαν στα 18-40 εκατ. την περίοδο 2011-2016. Το ίδιο διάστημα, υπολογίζεται ότι μείωσε το προσωπικό της κατά περίπου 1.000 εργαζομένους και προχώρησε σε σημαντικές περικοπές στο πρόγραμμα επενδύσεων και τις υποδομές της.

Έτσι θα ακυρωθεί η ιδιωτικοποίηση των ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ

Πηγή – Savegreekwater

Μετά την υπερψήφιση της μεταβίβασης των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο, οι υπηρεσίες ύδρευσης έχουν ιδιωτικοποιηθεί κατά παράβαση του Συντάγματος, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.

• Ο έλεγχος των υπηρεσιών που μεταβιβάστηκαν στην ολότητά τους στο Υπερταμείο περνάει σε έναν φορέα που δεν είναι δημόσιος, σύμφωνα με τις ιδρυτικές του διατάξεις.(1)
• Οι ελληνικές κυβερνήσεις παύουν να έχουν τον έλεγχο της διαχείρισης των υπηρεσιών αυτών και αυτός περνάει στο Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου που ελέγχεται στην πράξη από τους δανειστές.(2)
• Οι δύο εταιρίες παύουν να έχουν ως σκοπό αυτόν που ορίζει το καταστατικό τους, δηλαδή την ύδρευση και την αποχέτευση Αθήνας και Θεσσαλονίκης και εργαλειοποιούνται προκειμένου να εξυπηρετήσουν ξένο προς τον ρόλο τους σκοπό, εκείνον του Υπερταμείου.(3)
• Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη εγκρίνει την πώληση του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ με αποτέλεσμα να παραχωρήσει σε ιδιώτες επιπλέον θέσεις στο Δ.Σ. των εταιριών που σε συνδυασμό με μια «φιλική» προς τα συμφέροντά τους διοίκηση δύνανται να επιβάλλουν πλήρως την ατζέντα τους παρά την κατοχή μειοψηφικού ποσοστού. (4)

Πόσες ιδιωτικοποιήσεις είπατε θα κάνετε;

Του Θάνου Καμηλάλη

Πριν από λίγες ημέρες το TPP αποκάλυψε τον πλήρη κατάλογο των ιδιωτικοποιήσεων στις οποίες έχει δεσμευτεί να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση. Ακόμα κι αν δεν θέλετε να το πιστέψετε, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι τα όσα υποστηρίζει και υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ζήτημα είναι εκτός (μνημονιακής) πραγματικότητας.

Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορεί να βρεθεί εδώ

Την περασμένη Τρίτη κυκλοφόρησε ένα non paper του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο αναλύονταν οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα στο μέτωπο των υποχρεωτικών ιδιωτικοποιήσεων κρατικής περιουσίας και το πώς η απερχόμενη κυβέρνηση πέτυχε να προστατεύσει σημαντικό μέρος αυτής αποτρέποντας αποκρατικοποιήσεις. Η ανακοίνωση θα μπορούσε να ταιριάξει σε ένα ευρύ φάσμα χαρακτηρισμών, από υπερβολικά αισιόδοξη έως προκλητικά ψευδής. Το σίγουρο είναι πως δεν συνάδει με τις δεσμέυσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση από την 12η Ιουλίου κι έπειτα.

Ιδιωτικοποιήσεις: ανυπολόγιστες ζημιές για μηδενικά οφέλη

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ακόμη και την ημέρα που ψηφιζόταν στη Βουλή ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2015, την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου, το μόνο σίγουρο ήταν πώς είχε δρομολογηθεί η ριζική αναθεώρησή του. Οι απαιτήσεις της Τρόικας, όπως διατυπώνονταν είτε μέσω των αλλεπάλληλων mail που ανταλλάσσονταν με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είτε στις κατ’ ιδίαν επαφές τους στην πάλαι ποτέ Πόλη του Φωτός, κι ειδικότερα η επιμονή των πιστωτών για ύπαρξη δημοσιονομικού κενού ύψους 2,5 δισ. ευρώ, καθιστούσαν βέβαιο πως τα έσοδα θα αυξηθούν και οι δαπάνες θα μειωθούν. Για μια ακόμη χρονιά. Έτσι, οι προβλέψεις που περιλαμβάνονται στον ψηφισμένο πλέον προϋπολογισμό για φορολογικά έσοδα ύψους 47,03 δις. ευρώ (από 45,62 δις. το 2014 και 44,61 δις. το 2013) και δημόσιες δαπάνες ύψους 41,89 δις. ευρώ (από 42,41 δις. το 2014 και 44,23 το 2015) θα αναθεωρηθούν επί τα χείρω, με στόχο να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό, πολύ σύντομα μάλιστα. Συγκεκριμένα, όταν στο τέλος Φεβρουαρίου θα λήξει η δίμηνης διάρκειας τεχνική παράταση του Μνημονίου, που επισήμως έληγε στις 31 Δεκεμβρίου, όπως αποφασίσθηκε στο συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της 8^ης Δεκεμβρίου όπου δόθηκε και το πράσινο φως για την επίσπευση των εκλογών για ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε, το νέο καθεστώς επιτήρησης και υποτέλειας που θα εγκαινιαστεί θα έχει ως απαραίτητο συνοδευτικό ένα νέο πρόγραμμα λιτότητας.

Πρώτη Νίκη! Άκυρο στην ιδιωτικοποίηση του νερού

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απάντηση στο ερώτημα αν υπάρχουν ευχάριστες ειδήσεις στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων είναι απροσδόκητα ευχάριστη: ναι, υπάρχουν! Πρόκειται για τη ματαίωση της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Το σχέδιο της κυβέρνησης για ξεπούλημα των δύο εταιρειών ύδρευσης, με βάση όλα τα δεδομένα, παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, σηματοδοτώντας μια πρώτη νίκη των πολιτών ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Το ΣτΕ “άκουσε” τους πολίτες! Η πρώτη μεγάλη νίκη για το νερό είναι όλων μας

Από την αρχή της δημοσιοποίησης της πρόθεσης της τότε κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τις υπηρεσίες ύδρευσης, καθ όλη τη διάρκεια  εναλλασσόμενων ηγεσιών σε ΕΥΔΑΠ και ΤΑΙΠΕΔ και μέχρι πριν λίγες μέρες, δόθηκε ένας αγώνας, με όπλο το δίκαιο και τη λογική, ενάντια στην περίφραξη και την αρπαγή του συλλογικού αγαθού του νερού. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια οι πολίτες που υπέγραψαν την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών, οι πολίτες που ενημερώθηκαν και ενημέρωσαν, όλοι εκείνοι που βοηθήσαμε κι εμείς με τη συνεχή μας αρθρογραφία, τεκμηρίωση και καμπάνια να αποκτήσουν ορθή και τεκμηριωμένη άποψη για τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης, όλοι μαζί ανεξαιρέτως, μπορούμε να αισθανθούμε υπερήφανοι για την πρώτη μεγάλη νίκη, που κέρδισαν οι πολίτες ενωμένοι.

ΣτΕ: «Αντισυνταγματική η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ»

Το Σύνταγμα, με δύο άρθρα του, δεν επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ έκρινε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ’ αριθμ. 1906/2014 απόφασή της.

Αναλυτικά, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση κατοίκων της Αθήνας, που ζητούσαν να ακυρωθεί η κυβερνητική απόφαση με την οποία μεταβιβάστηκε, χωρίς αντάλλαγμα, από το Ελληνικό Δημόσιο στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) το 34,033% του μετοχικού κεφαλαίου (36.245.240 μετοχές) της ΕΥΔΑΠ.

Η Paulson&Co αγοραστής του 10% της ΕΥΔΑΠ

Του Δ. Δελεβέγκου

“Πακέτο” για το 10% της ΕΥΔΑΠ αγόρασε μέσω του ΧΑ στην τιμή των 8,10 ευρώ ανά μετοχή η Paulson&Co σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του capital.gr.  Συνολικά άλλαξαν χέρια 10.648.800 μετοχές. Σημειώνεται ότι ο επικεφαλής του αμερικανικών συμφερόντων hedge fund, John Paulson, διατηρεί συμμετοχή μεταξύ άλλων σε Alpha Bank και Τράπεζα Πειραιώς. To fund του Paulson είναι από τα πρώτα που ξεκίνησαν να τοποθετούνται στην Ελλάδα, όταν οι προοπτικές άρχισαν να αχνοφαίνονται στην ελληνική οικονομία.

Η τιμή που πραγματοποιήθηκε η συναλλαγή αντιστοιχεί σε discount σχεδόν 13% εναντι της τρέχουσας.

ΕΥΔΑΠ: ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ.

Των ΑΛΕΞΗ ΡΑΝΙΟΥ & ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΟΚΑΛΗ

Εδώ και οκτώ περίπου μήνες καθυστερεί για «αδιευκρίνιστους» ακόμα λόγους η δημοσίευση της απόφασης του αρμόδιου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) σχετικά με την δυνατότητα ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης-αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ & ΕΥΑΘ) που το Δημόσιο έχει μεταβιβάσει τις μετοχές του στο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του ημερήσιου και εβδομαδιαίου Τύπου όλο αυτό το διάστημα αναφέρουν ότι δεν μπορεί το Δημόσιο να προχωρήσει σε πλειοψηφική παράδοση (πάνω από το 49% των μετοχών των εταιρειών νερού), επειδή διαχειρίζονται ένα Δημόσιο Κοινωνικό Αγαθό απαραίτητο για την ανθρώπινη επιβίωση.

Για την ιδιωτικοποίηση του νερού: ροές και σχήματα

Γιούρι Κάκισεφ, «Δίψα», 1998

Των Νικήτα Μυλόπουλου και Στέλιου Γκιάλη

Το νερό τρέχει προς τα πάνω, προς το χρήμα

(Ανώνυμο ρητό της αμερικανικής Δύσης)

Από τα πρώτα, και βασικότερα για τη φιλοσοφία τους, μέτρα των ελληνικών μνημονίων ήταν η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών αστικού νερού. Για την ακρίβεια, η επίσπευση της ιδιωτικοποίησής τους, αφού αυτή είχε ήδη αρχίσει πολύ πριν από την εκδήλωση της πρόσφατης κρίσης. Η οποία λειτούργησε και σε αυτήν την περίπτωση ως καταλύτης, προκειμένου να επιταχυνθεί και να ολοκληρωθεί και στη χώρα μας μία διαδικασία που αναδείχθηκε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες σε  κεντρική στρατηγική της κεφαλαιακής συσσώρευσης στις χώρες της Δύσης, και όχι μόνο. Εκεί όπου με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, οι φυσικοί πόροι έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

“To νερό είναι υπόθεση όλων μας”. Υπάρχουν εναλλακτικές στην ιδιωτικοποίηση

Αθήνα 1936. Τοποθέτηση αγωγού ύδρευσης

Του Γιώργου Καλλή

Στα πλαίσια του μνημονίου, το ΤΑΙΠΕΔ έχει προγραμματίσει την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για τις αρχές του 2014. Την ίδια ώρα που στελέχη της πολυεθνικής «Σουέζ» συναντούσαν το ΔΣ της ΕΥΑΘ στην Θεσσαλονίκη, εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, ακτιβιστές της κίνησης «SOSτε το νερό» καθώς και πλήθος πολιτών, διαδήλωναν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.

Οι διαδηλωτές είχαν δίκιο. Η ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης είναι μια αποτυχημένη και αναχρονιστική ιδέα. Από το Παρίσι και το Βερολίνο, έως το Μπουένος Άιρες και τη Λα Παζ, η σύγχρονη τάση είναι η επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στους δήμους και το δημόσιο, και όχι η ιδιωτικοποίησή τους. Αντίθετα με άλλες οικονομικές δραστηριότητες, στον τομέα της ύδρευσης ο ιδιωτικός τομέας έχει ισχνή παρουσία. Παγκοσμίως, το 90% των επιχειρήσεων σε πόλεις άνω του ενός εκατομμυρίου ανήκει στο δημόσιο (76% για τις χώρες του ΟΟΣΑ). Στην Μέκκα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, μόνο το 13% του πληθυσμού εξυπηρετείται από ιδιώτες.

Ο λόγος είναι απλός. Υπό κανονικές συνθήκες έννομου κράτους, το νερό δεν προσφέρεται για κέρδη. Η τιμή του είναι χαμηλή, και δεν μπορεί να αναπροσαρμόζεται διαρκώς για να διατηρεί αυξανόμενα κέρδη. Το νερό είναι ένα δημόσιο αγαθό, δηλαδή ένα αγαθό τα οφέλη του οποίου δεν καρπώνεται ο κάθε καταναλωτής ξεχωριστά, αλλά η κοινωνία στο σύνολό της, μέσω της διασφάλισης της δημόσιας υγείας. Οι περισσότερες μεγαλουπόλεις του 19^ου αιώνα απέκτησαν υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης όταν το Κράτος ενδιαφέρθηκε να συγκεντρώσει και να επενδύσει τα αναγκαία κεφάλαια. Οι ιδιώτες καπιταλιστές που στρέφονταν στους σιδηρόδρομους και τις οικοδομές, έβλεπαν ότι η ύδρευση και η αποχέτευση δεν προσφέρονταν για ανάλογα κέρδη και οι πόλεις ζούσαν με τα λύματά τους έως ότου παρέμβει το κράτος.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η επέκταση των συστημάτων υδροδότησης/αποχέτευσης από το 1880 συνέβαλε στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά 15 χρόνια.(WaterAid/Lianidloes Museum)

Την δεκαετία του 1990 και με την ώθηση από τα ανά τον κόσμο μνημόνια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, υπήρξε για πρώτη φορά μια γενικευμένη τάση για ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων ύδρευσης. Όλες αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις όμως αυτής της περιόδου, από το Μπουένος Άιρες ως την Τζακάρτα, απέτυχαν. Όχι μόνο κοινωνικά, αλλά και οικονομικά για τις ίδιες πολυεθνικές και τους μετόχους τους, που είδαν μηδενικά κέρδη είτε γιατί εκτίμησαν λάθος το ύψος των αναγκαίων επενδύσεων, είτε γιατί τα εθνικά νομίσματα υποτιμήθηκαν, είτε γιατί οι κοινωνικές αντιδράσεις έκαναν αδύνατη την αύξηση των τιμολογίων.

Σήμερα οι πολυεθνικές δεν ενδιαφέρονται για την ανάληψη ολόκληρων συστημάτων ύδρευσης με μακροχρόνια συμβόλαια. Επιθυμούν μόνο αυτό που λέμε την «κρέμα της τούρτας», δηλαδή την επιλεκτική ανάληψη συγκεκριμένων έργων ή υπηρεσιών υψηλής τεχνολογίας, οι οποίες δεν τις δεσμεύουν σε επενδύσεις υψηλού οικονομικού και πολιτικού ρίσκου. Όταν δε εμπλέκονται πιο άμεσα, όπως σκέφτονται να κάνουν στην Ελλάδα, αναλαμβάνουν μόνο την καθημερινή διαχείριση και την συλλογή των εσόδων, αφήνοντας στο κράτος την πιο δαπανηρή συντήρηση και επένδυση στις υποδομές. Και ενδιαφέρονται μόνο για επιχειρήσεις που είναι ήδη κερδοφόρες, όπως είναι η ΕΥΑΘ ή η ΕΥΔΑΠ, καλύπτοντας τα νώτα τους με τεράστιες αποζημιώσεις στην περίπτωση που μια μελλοντική κυβέρνηση υποτιμήσει το νόμισμα ή αξιολογήσει ότι δεν κάνουν καλά την δουλειά τους και αποφασίσει να τις διώξει.

Κατασκευή αναχώματος για την υδροδότηση της Αθήνας το 1996 με πόσιμο νερό (European Union 2014)

Η στάση στο θέμα «δημόσιο ή ιδιωτικό» είναι εν μέρει ιδεολογική. Αλλά πέρα από την ιδεολογία υπάρχουν τα δεδομένα. Για παράδειγμα μπορεί να είμαι αριστερός, αλλά δεν θα υποστηρίξω ότι η ιδιοκτησία των εστιατορίων θα πρέπει να περάσει στο κράτος. Αντιστοίχως, τα επιχειρήματα υπέρ της ιδιωτικής ύδρευσης είναι αδύναμα. Οφέλη από τον ανταγωνισμό πρακτικά δεν μπορούν να προκύψουν, εκτός και αν κάποιος βρήκε τον τρόπο να σκάψει και να εγκαταστήσει ανταγωνιστικούς αγωγούς. Το νερό είναι φυσικό μονοπώλιο. Οι ιδιωτικές εταιρίες μπορούν να αντλήσουν κέρδη με τρεις τρόπους. Πρώτον, αυξάνοντας τις τιμές. Δεύτερον, απολύοντας εργαζόμενους και επαναπροσλαμβάνοντάς τους (μιας και η γνώση τους είναι απαραίτητη), μέσω ενδιάμεσων εταιρειών που τους πληρώνουν πολύ λιγότερο ή δεν τους καλύπτουν την ασφάλεια. Τρίτον, υποεπένδυοντας στην συντήρηση του δικτύου. Και τα τρία αυτά οδηγούν στην υποβάθμιση, όχι στην βελτίωση των υπηρεσιών. Το μόνο επιχείρημα που μένει υπέρ της ιδιωτικοποίησης είναι το «επιχείρημα ΟΠΑΠ», δηλαδή πουλάμε κάτι ακριβώς επειδή είναι κερδοφόρο και μπορούμε να το πουλήσουμε. Μια λογική παράλογη ακόμα και εντός της λογιστικής του Μνημονίου αφού έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους.

 Η στάση στο θέμα «δημόσιο ή ιδιωτικό» είναι εν μέρει ιδεολογική. Αλλά πέρα από την ιδεολογία υπάρχουν τα δεδομένα. Για παράδειγμα μπορεί να είμαι αριστερός, αλλά δεν θα υποστηρίξω ότι η ιδιοκτησία των εστιατορίων θα πρέπει να περάσει στο κράτος. Αντιστοίχως, τα επιχειρήματα υπέρ της ιδιωτικής ύδρευσης είναι αδύναμα

Τα παραπάνω επιβεβαιώνει και η διεθνής βιβλιογραφία για την ιδιωτικοποίηση του νερού:

Πρώτον, όντως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν καλύτερα από τις δημόσιες. Όπου η ιδιωτικοποίηση έφερε οριακές βελτιώσεις, αυτό ήταν αποτέλεσμα της βελτίωσης των ρυθμιστικών μηχανισμών με αφορμή την ανάγκη για έλεγχο των επενδύσεων και των τιμολογίων της ιδιωτικής επιχείρησης. Οι χώρες που ιδιωτικοποιούν όμως είναι αυτές οι οποίες έχουν δυσλειτουργικά κράτη, χρέη και κάνουν περικοπές στον κρατικό μηχανισμό, λόγους ακριβώς για τους οποίους αδυνατούν να ελέγξουν μετά τους ιδιώτες.

Δεύτερον, η ιδιωτικοποίηση δεν φέρνει νέες επενδύσεις ή όπου φέρνει, αυτό γίνεται με δραματική αύξηση των τιμολογίων, η οποία φέρνει συγκρούσεις.

Τρίτον, όπως η έρευνά μου στην Καλιφόρνια με συναδέλφους από το Μπέρκλεϋ έδειξε, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι διστακτικές στο να προωθήσουν την εξοικονόμηση του νερού, αφού αυτή μειώνει τις πωλήσεις τους (θα φανταζόταν κανείς ποτέ την Κόκα Κόλα(Coca Cola) να ζητά από τους πελάτες της να πίνουν λιγότερα αναψυκτικά;). Αλλά και οι καταναλωτές, σε μια περίοδο λειψυδρίας, δύσκολα θα ανταποκριθούν στις επικλήσεις μία ιδιωτικής επιχείρησης για συγκράτηση, όταν ξέρουν ότι την προηγούμενη περίοδο κερδοφορούσε («να φρόντιζαν να υπάρχει αρκετό νερό αντί να βγάζουν λεφτά», μας είπε ένας συνεντευξιαζόμενος).

Τέλος, το πιο σημαντικό εύρημα αφορά τα πλεονεκτήματα του συνεταιριστικού μοντέλου στον τομέα της ύδρευσης. Συνάδελφοι μου ιστορικοί στην Βαρκελώνη οι οποίοι ερεύνησαν την συνεταιριστική διαχείριση της πολυεθνικής Agbar κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου, βρήκαν ότι τα αφεντικά της εταιρείας, επιστρέφοντας μετά την νίκη του Φράνκο, έλεγαν κατ’ ιδίαν στα Δ.Σ. ότι «τις μεταρρυθμίσεις που έκαναν οι εργαζόμενοι εμείς ποτέ δεν θα τις είχαμε καταφέρει». Η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα συνεχάρη τον συνεταιρισμό ύδρευσης της πόλης της Σάντα Κρουζ στην Βολιβία, τον μόνο στην χώρα που κατάφερε να συνδέσει όλον τον πληθυσμό της πόλης στο δίκτυο. Στην περιφέρεια του Μπουένος Άιρες ο συνεταιρισμός εργαζομένων 5 Σεπτέμβρη, σε συνεργασία με ομάδες καταναλωτών, ανέλαβε με εξαιρετικά αποτελέσματα την επιχείρηση ύδρευσης της περιοχής μετά την αναχώρηση το 2002 της εκεί θυγατρικής της Ένρον.

Σεπτέμβριος 2009 Θεσσαλονίκη. Διαμαρτυρία εργαζομένων για την ιδιωτικοποίηση της Ε.Υ.Α.Θ.(Flickr ©Ezkerras)

Η Θεσσαλονίκη αποτελεί διεθνώς αιχμή καινοτομίας στην τάση για κοινωνική διαχείριση του νερού. Ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθεί με ενδιαφέρον την τύχη της Κίνησης 136, την πρωτοβουλία πολιτών για την εξαγορά από τους κατοίκους της πόλης του 51% της επιχείρησης ύδρευσης μέσω συνεταιρισμών σε επίπεδο γειτονιάς και της ακόλουθης μη κερδοσκοπικής διαχείρισης και δημοκρατικού ελέγχου της από αυτούς τους συνεταιρισμούς. Επαναλαμβάνεται συχνά ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση προς το μνημόνιο. Ιδού λοιπόν μια συγκεκριμένη, τεκμηριωμένη και λεπτομερής πρόταση για την βελτίωση μιας κοινωφελούς επιχείρησης. Και όμως αντί αυτής, προωθείται μια ιδεολογικά ορμώμενη, οικονομικά επιζήμια ιδιωτικοποίηση.

Το 2010 ο Δήμος του Παρισιού πήρε μετά από 50 χρόνια στα χέρια του την επιχείρηση ύδρευσης της πόλης από την Σουέζ και την Βεόλια. Δύο χρόνια μετά η κυβέρνηση Σαρκοζί αποτελούσε παρελθόν. Το 2011 26 εκατομμύρια Ιταλοί πήγαν στις κάλπες ψηφίζοντας συντριπτικά (95%) υπέρ νόμου που απαγόρευε την ιδιωτικοποίηση του νερού. Ήταν η πρώτη ήττα του έως τότε παντοδύναμου Μπερλουσκόνι. Στην Κοτσαμπάμπα και το Μπουένος Άιρες οι «μάχες» για το νερό έφεραν το τέλος των εκεί ιδιωτικοποιήσεων και μνημονίων. Είθε η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας η οποία έκρινε παράνομη την μεταβίβαση της ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ και η κινητοποίηση των πολιτών στη Θεσσαλονίκη να σημάνει και την αρχή του τέλους για την εποχή του παραλογισμού και στην Ελλάδα. Το τι θα γίνει με το νερό είναι υπόθεση όλων μας.

Πηγή : greeklish

Νερό: “ανθρώπινο” ή “εμπορεύσιμο” αγαθό;

Με όσα είπαμε τις τελευταίες μέρες, ίσως κάποιοι νομίσουν ότι το πρόβλημα με την εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων αφορά τις φτωχές ή τις τριτοκοσμικές χώρες. Μέγα λάθος! Οι πολυεθνικές τού χώρου, μπορεί να συσσωρεύουν κέρδη ευκολώτερα σε τέτοιες χώρες αλλά δεν υστερούν και με τις χώρες τού ανεπτυγμένου κόσμου.

Στην παγκόσμια αγορά νερού κυριαρχούν δέκα πολυεθνικές. Οι δυο μεγαλύτερες είναι οι Suez και η Vivendi (τις οποίες είδαμε στο χτεσινό σημείωμα για την Αργεντινή) ενώ σημαντικού μεγέθους είναι οι βρεττανικές Thames Water και Wessex Water αλλά και η γαλλική Veolia. Η Suez δραστηριοποιείται σε 130 χώρες (και στην Ελλάδα) και η Vivendi σε 90. Η παγκόσμια αγορά υδάτινων πόρων εκτιμάται ότι πλησιάζει σε μέγεθος το ένα τρισεκατομμύριο δολλάρια.

Παιχνίδια τού νερού

Ανάμεσα στα τιμαλφή τού ελληνικού λαού, τα οποία βγάζει στο σφυρί η αστική συγκυβέρνηση “προς το συμφέρον τού τόπου”, είναι και το νερό. Η αρχή στο ξεπούλημα του νερού θα γίνει με την ΕΥΔΑΠ τής πρωτεύουσας και την ΕΥΑΘ τής Θεσσαλονίκης αλλά δεν θ’ αργήσουν να μπουν στον ντορό και άλλες περιοχές τής χώρας.

Για να είμαστε ακριβέστεροι, η ανήθικη ιστορία με το νερό δεν είναι καινούργια. Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις απαρχές της στα τέλη τής δεκαετίας τού ’90, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη έβαλε τον θεμέλιο λίθο τής ιδιωτικοποίησης τόσο της ΕΥΔΑΠ όσο και της ΕΥΑΘ, με τους νόμους 2744/1999 και 2651/1998 αντίστοιχα. Με το χρηματιστήριο να βρίσκεται στα φόρτε του, οι καιροσκόποι τής κυβέρνησης βρήκαν την ευκαιρία ν’ αρχίσουν το ξεπούλημα μετοχοποιώντας τις δυο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της χώρας.

#rbnews 12: Δημόσια και κοινωφελής υπηρεσία ύδρευσης

Η 12η εκπομπή #rbnews έχει και πάλι το νερό σαν κύριο αντικείμενο και σε συνέχεια της έρευνας του radiobubble news για τις ιδιωτικοποιήσεις της διαχείρισής του στη χώρα μας.

Αυτή τη φορά επικεντρωνόμαστε στην ΕΥΔΑΠ, της οποίας η ιδιωτικοποίηση περιμένει τη σειρά της μετά από εκείνη της ΕΥΑΘ. Στην εκπομπή ακούγονται αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των Βασίλη Τσόκαλη (εκπρόσωπος ΣΕΚΕ-Σ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ), Δημήτρη Χρυσαφίδη (δρ. Χημείας Τροφίμων) και Έφης Σπυροπούλου  (μέλος πρωτοβουλίας SAVEGREEKWATER) στην εκδήλωση που οργάνωσε η doc4life την περασμένη Πέμπτη.

Ανυδρες ιδιωτικοποιήσεις διεθνώς, εμείς αντίθετα στο ρεύμα!

Του δρ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΧΑΡΤΖΟΥΛΑΚΗ,

γεωπόνου- ερευνητή

Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο όλα αλλάζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς, το νερό, η βασική πηγή ζωής, φαίνεται ότι θα αποτελέσει στοιχείο ανταγωνισμού και περιοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη στις επόμενες δεκαετίες.

Η ποσότητα του νερού που έχουμε, παραμένει σταθερή για χιλιάδες χρόνια ενώ ο αριθμός και ο τύπος των χρηστών έχει αυξηθεί μαζικά. Η παγκόσμια δυναμική -όπως η αύξηση του πληθυσμού, η αστικοποίηση, οι αλλαγές στη χρήση γης και η αλλαγή του κλίματος- δημιουργεί ανταγωνιστικές πιέσεις στον πεπερασμένο αυτόν φυσικό πόρο. Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά επανέρχεται στην επικαιρότητα το πρόβλημα της έλλειψης του νερού. Η ψευδαίσθηση της αφθονίας δεν επιτρέπει εύκολα να αποκαλυφθεί η αλήθεια, ότι δηλαδή με την πάροδο του χρόνου το καλής ποιότητας νερό τείνει να μετατραπεί σε αγαθό εν ανεπαρκεία.

Υπό την πίεση της Τρόικας “κουρεύουν” το χρέος του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ για να την παραδώσουν στους ιδιώτες

Της Μαριάννας Τζάννε

Θα πληρωθούν μόνο τα 350 εκατ. ευρώ από οφειλές ύψους 1 δισ. ευρώ – Ερωτήματα όσον αφορά στην αξία πώλησης μετά του “κούρεμα” των απαιτήσεων

Με σκανδαλώδες “κούρεμα” χρέους, που κατά πληροφορίες εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο ύψος των 700 εκατ. ευρώ και πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών δήμων, περιφερειών και του Δημοσίου, χωρίς τα πρόστιμα και τις νόμιμες προσαυξήσεις, μεθοδεύεται το “νοικοκύρεμα” της ΕΥΔΑΠ προκειμένου να καταστεί ελεύθερη βαρών και να μοσχοπουληθεί σε ιδιώτες. Κατά τον τρόπο αυτόν, εφόσον η ΕΥΔΑΠ διαγράψει απαιτήσεις περί των 700 εκατ. ευρώ από το Δημόσιο, είναι φυσικό να μειωθεί και η αξία πώλησής της κατά την ιδιωτικοποίηση.

Η τρόικα πιέζει έντονα και η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας ύδρευσης είναι στις πρώτες προτεραιότητες, άμεσα.