Ε.Ε. και αντικομμουνισμός

Μια βασική αιχμή του ευρωπαϊσμού με πολιτικές και ιδεολογικές στοχεύσεις και προεκτάσεις

 Η όλη υπόθεση του συνεδρίου της Εσθονίας για τα «κομμουνιστικά εγκλήματα» (23 Αυγούστου, Ταλίν) δεν αποτελεί απλά πρωτοβουλία μιας κυβέρνησης χώρας-μέλους της Ε.Ε., αλλά της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αυτό το εξάμηνο ασκείται από την Εσθονία. Πέρα από τις ιδιαιτερότητες της εν λόγω χώρας (βλέπε και διπλανό άρθρο), είναι σαφές πως οι εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν στο Ταλίν φέρουν την σφραγίδα της Ε.Ε. και αποτελούν έναν ακόμα σταθμό στα πλαίσια της αντικομμουνιστικής εκστρατείας που έχει εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια.

Ούτε η μέρα διεξαγωγής των εκδηλώσεων είναι τυχαία. Η 23^η Αυγούστου έχει ανακηρυχθεί με ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης «για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Έκτοτε, κάθε χρόνο την μέρα αυτή, διοργανώνονται ανάλογες εκδηλώσεις σε διαφορετική κάθε φορά ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Πέρυσι πραγματοποιήθηκαν στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας και η ελληνική κυβέρνηση συμμετείχε επίσημα. Μάλιστα, στην αντίστοιχη διάσκεψη είχε ταυτιστεί ο αγώνας ενάντια στον κομμουνισμό με την θωράκιση απέναντι στην άνοδο της «ριζοσπαστικοποίησης» που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Η θεωρία του ίδιου άκρου

του Δημήτρη Κούλαλη

Πρόσφατα, έπειτα από την απόφαση του Ελληνα υπουργού Δικαιοσύνης να μη συμμετάσχει στο συνέδριο που διοργάνωσε η εσθονική προεδρία, μια χλαλοή ιστορικής παραχάραξης και χυδαίου αντικομμουνισμού επικράτησε στον δημόσιο λόγο.

Η στάση των εσθονικών κυβερνήσεων απέναντι στους ναζί είναι γνωστή. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ότι η ημέρα απελευθέρωσης του Ταλίν από τον Κόκκινο Στρατό (22/9) έχει χαρακτηριστεί «ημέρα πένθους».

Η στάση της Ε.Ε. όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στην προσπάθεια οικοδόμησης του πρώτου εργατικού κράτους είναι επίσης γνωστή. Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι μόλις τον περασμένο Μάιο εγκαινιάστηκε στις Βρυξέλλες το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», το οποίο εν πολλοίς επιχειρεί τη σύμφυση του σοσιαλισμού με τον ναζισμό. Το περίεργo, βέβαια, της υπόθεσης είναι ότι πουθενά δεν αντιπαραβάλλεται ο φασισμός με τον καπιταλισμό. Γιατί, άραγε;

Μια «ελλάδα» του βορρά;

Η εσθονία δεν έχει καμμία ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Εκτός, ίσως, από ένα βασικό σημείο που αφορά την κυρίαρχη ιδεολογία: το σύμπλεγμα κατωτερότητας (: κόμπλεξ) απέναντι στην ιστορία.

Με πληθυσμό ίσα ίσα 1,5 μύριο ψυχές η εσθονία είναι ένα μικρό κράτος του ευρωπαϊκού βορρά. Εντυπωσιακά τοπία και εντυπωσιακή τάξη: η κυρίαρχη κουλτούρα (και) στην εσθονία έχει μια τόσο έντονη και συστηματική ροπή στον «σεβασμό του νόμου» ώστε για τους νοτιοευρωπαίους (και όχι μόνο για τους έλληνες) το εσθονικό κράτος είναι ύποπτο για κάποιον κακόφημο –ισμό. Πράγμα όχι εντελώς αυθαίρετο.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Ενώ στην Ελλάδα του 2013 ένας νέος άνθρωπος σκοτώθηκε ,ενώ καθημερινά χιλιάδες άλλοι εξευτελίζονται και σέρνονται στα δικαστήρια , γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου στα ΜΜΜ (Μεσα Μαζικής Μεταφοράς) ,στην πρωτεύουσα της Εσθονίας Tallinn,η χρήση των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς είναι δωρεάν για όλους τους δημότες ,από 1/1/2013,στο όνομα του δικαιώματος στην κινητικότητα.

Μετά από δημοψήφισμα, όπου το 77,5% του πληθυσμού αποφάνθηκε υπερ της δωρεάν χρήσης των ΜΜΜ για όλους, σε αυτή τη πόλη των 400.000 κατοίκων ,που δοκιμάζεται από τα μέτρα λιτότητας και την ανεργία ,οι τοπικές αρχές και ο ντόπιος πληθυσμός δρέπουν ήδη τους καρπούς από την εφαρμογή του μέτρου.