Καταγγελία: Αθώωσαν εργοδότη για χειροδικία, καταδίκασαν εργαζόμενη για …απειλές

Σε μία απίστευτη καταγγελία, η οποία όπως αποτυπώνει πλήρως την ταξικότητα του συστήματος δικαιοσύνης, προχώρησε η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων του νομού Ηρακλείου αναφέροντας πως δικαστήριο αθώωσε εργοδότη για χειροδικία ενώ καταδίκασε εργαζόμενη για… απειλή.

Σύμφωνα πάντα με την καταγγελία της Ένωσης:

Χαρίζουν στους ιδιώτες την επικουρική ασφάλιση!

«Από το 2021 οι εισφορές των νέων ασφαλισμένων παραδίδονται σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και ΑΕΔΕΚ για «επένδυση». Οι επικουρικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων και νυν ή μελλοντικών συνταξιούχων εγκαταλείπονται στην τύχη τους, σε ένα ΕΤΕΑΕΠ που σταδιακά θα «βουλιάζει» χωρίς νέους πόρους ● Οι «σοφοί» της επιτροπής αναγνωρίζουν ότι, σε περίπτωση οικονομικής κρίσης, στο νέο αμιγώς κεφαλαιοποιητικό σύστημα κινδυνεύουν τα αποθεματικά, ενώ απαιτείται μακρύ χρονικό διάστημα για τον σχηματισμό ενός αξιόλογου κεφαλαίου».

Τα παραπάνω αποκαλύπτει σήμερα σε ρεπορτάζ της Χριστίνα Κοψίνη, η Εφημερίδα των Συντακτών,το οποίο και αναδημοσιεύουμε:

Η μητέρα όλων των μαχών για τη διαμοιραστική οικονομία

Υποστηρικτές των νέων μέτρων που θα αναγκάσουν εταιρείες όπως η Uber και η Lyft να αναγνωρίσουν τους οδηγούς τους ως υπαλλήλους, διαδηλώνουν στην Καλιφόρνια.

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στην Καλιφόρνια εργαζόμενοι και εταιρείες της λεγόμενης gig economy σκάβουν τα χαρακώματα στα οποία θα δοθεί μια από τις σημαντικότερες μάχες του πολέμου που θα καθορίσει το μέλλον της εργασίας για τον 21ο αιώνα.

«Είστε μισθωτός ή ελεύθερος επαγγελματίας;» Για αιώνες η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν προφανής και συνεπώς εύκολο να απαντηθεί. Στα χρόνια της διαμοιραστικής οικονομίας, όμως, οι εργοδότες κατάφεραν να εξαφανίσουν αυτή τη διαχωριστική γραμμή, μετονομάζοντας τους υπαλλήλους τους σε συνεργάτες.

Εταιρείες όπως η Uber υποστηρίζουν ότι λειτουργούν απλώς σαν μεσάζοντες ανάμεσα σε έναν ελεύθερο επαγγελματία, ο οποίος πουλά την εργατική του δύναμη (π.χ. ως οδηγός αυτοκινήτου ή διανομέας κάποιου προϊόντος), και στον πελάτη που την αγοράζει.

Βέλτιστες πρακτικές: Καυτό λάδι ή ανεργία

του Κ. Πουλή

Αφεντικά που βρίζουν και κακοποιούν εργαζόμενους δυστυχώς υπάρχουν, και δεν είναι λίγα. Αυτό που αλλάζει στην περίπτωση του Μποτρίνι είναι πως πριν να υπάρξει μία επίσημη καταγγελία με σοκαριστικές φωτογραφίες, πάρα πολλοί είχαν παρακολουθήσει ένα σχετικό τηλεοπτικό σόου. Το ερώτημα είναι λοιπόν με ποιο δικαίωμα η ίδια κοινωνία παραπονιέται, όταν επιδεικνύεται μία συμπεριφορά την οποία με τόση θέρμη και τόσο χρήμα επικροτεί ως τηλεοπτικό πρότυπο.

Ο Μποτρίνι επιτελεί τον φυσικό του σκοπό, όπως θα έλεγε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης: Ασκεί την κυριαρχία του και απολαμβάνει τα οφέλη της. Τα οφέλη αυτά είναι προφανώς υλικά αλλά όχι μόνο. Απηχούν και μία σαδιστική ευχαρίστηση από την κατασκευή ενός δούλου ο οποίος δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Όπως όμως μας έχει διδάξει ο Λα Μποεσύ, η ματιά πρέπει να στραφεί στον σκλάβο. Να αναρωτηθούμε όχι γιατί φέρεται έτσι το αφεντικό, αλλά πώς το επιτρέπουν οι εργαζόμενοι.

Άνοιξε η όρεξη των εργοδοτών

Το σύνθημα «έριξε», αμέσως μετά την ευρωκάλπη, η Goldman Sachs:

«Το ρίσκο υψηλότερου κόστους εργασίας, μείωσης στην ευελιξία της αγοράς εργασίας και επιδείνωσης της ανταγωνιστικότητας μισθών (sic) εξαφανίζεται με μια κυβέρνηση υπό τη Νέα Δημοκρατία», ανέφερε ανάλυση της γνωστής τράπεζας επενδύσεων, λίγες ώρες μετά την προαναγγελία των πρόωρων εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου στη χώρα μας.

Η ανυπομονησία για επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα δεν έμεινε μόνο σε επίπεδο ανάλυσης. Ήδη, εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια «βιασύνης» των εργοδοτών για ρεβάνς.

Η πρώτη εβδομάδα μετά τη νίκη της ΝΔ στις ευρωεκλογές βρήκε τους εργαζόμενους στην τράπεζα Πειραιώς ξανά στους δρόμους.

Big Brother για το… ωράριο

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

Τα πρωτοείδαμε σε κατασκοπευτικές ταινίες, με πράκτορες νέας γενιάς. Για να ανοίξουν οι πύλες κάποιας υποδομής υψηλής ασφάλειας ο διαπιστευμένος υπάλληλος δεν αρκεί να έχει μαγνητική κάρτα, αλλά πρέπει να «διαβάσει» το μηχάνημα την παλάμη του ή την ίριδα του ματιού του. Πάνω από μία δεκαετία οι τεχνολογίες αυτές δεν είναι προνόμιο των μυστικών υπηρεσιών αλλά είναι προσβάσιμες στον κάθε ιδιώτη.

Τα μηχανήματα «ωρομέτρησης προσωπικού» που περιλαμβάνουν από δακτυλικό αποτύπωμα μέχρι… ιριδογράφημα, πωλούνται στην αγορά σε τιμές που ξεκινούν από 120 ευρώ και ξεπερνούν τα 3.000 ευρώ.

Σημαίνει αυτό ότι η χρήση τους επιτρέπεται χωρίς προϋποθέσεις; Κάθε άλλο.

Με τα «κόλλυβα» της ανεργίας, επιδοτούν εργοδότες…

Του Δάνη Παπαβασιλείου

Με μια νέα λαθροχειρία, η κυβέρνηση φτιασιδώνει το «νόμο Κατρούγκαλου», επιδοτώντας εργοδότες με κονδύλια από τα επιδόματα ανεργίας!

Με ξένα κόλλυβα, για την ακρίβεια, με τα κόλλυβα που προορίζονταν για τους ανέργους, η κυβέρνηση σκοπεύει να «επιδοτήσει» τους εργοδότες, προκειμένου να μετατρέψουν τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι» σε μισθωτούς.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής», του περασμένου Σαββάτου, το υπουργείο Εργασίας προωθεί την αλλαγή (στην πράξη) της διάταξης του «νόμου Κατρούγκαλου», που προβλέπει την υποχρέωση του εργοδότη να καλύπτει τα ⅔  των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων με «μπλοκάκι».

Εργατικά ατυχήματα ή εργοδοτικά εγκλήματα;

Tην περασμένη Τρίτη έφυγαν ο Μπάμπης κι ο Ντελιλάι. Προχτές τους ακολούθησε και ο Αντώνης. Οι τρεις από τους έξι εργάτες που στις 8 Μαΐου λαμπάδιασαν από την έκρηξη στην ΕΛΠΕ, πλήρωσαν με την ζωή τους το ψωμί που πάλευαν να βγάλουν. Άλλο ένα “εργατικό ατύχημα”, όπως προσπαθούν να το καταχωρίσουν οι διαμορφωτές τής κοινής γνώμης. Μόνο που η κοινή γνώμη ξέρει πως δεν έχουμε να κάνουμε με κανένα εργατικό ατύχημα. Η κοινή γνώμη ξέρει ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καραμπινάτο εργοδοτικό έγκλημα. Γιατί η αλήθεια είναι πως ο Μπάμπης, ο Ντελιλάι και ο Αντώνης δεν ατύχησαν. Δολοφονήθηκαν.

Guardian: «Μήπως να επαναφέρουμε και την παιδική εργασία;»

Επιστροφή στα κάτεργα του Μεσαίωνα

Σε ένα καταφανώς ειρωνικό της άρθρο, η βρετανική εφημερίδα Guardian στηλιτεύει την εργασιακή πολιτική των συμβάσεων μηδενικών ωρών (zero-hours contracts) – ένα καθεστώς που έχει επικριθεί επειδή δεν προσφέρει ούτε κανονική εργασία, αλλά ούτε και σταθερό εισόδημα, ενώ είναι σαφώς προς όφελος του εργοδότη κι όχι του εργαζομένου.

Με τον τίτλο «Γιατί να σταματήσουμε τις συμβάσεις μηδενικών ωρών; Ας αναβιώσουμε και την παιδική εργασία», ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας Λάρι Έλιοτ σημειώνει πως «είναι κρίμα που ο Καρλ Μαρξ δεν ζει για να σχολιάσει το γεγονός πως το 90% των εργαζομένων της επιχείρησης Sports Direct δουλεύουν υπό καθεστώς εργασιακής σύμβασης μηδενικών ωρών».