Τραυματισμοί και θάνατοι εν ώρα εργασίας — μία άσκηση προβληματισμού

Της Ευθυμίας Γιώσα

Προσφάτως ήταν ένα φωτοβολταϊκό πάρκο. Προηγουμένως, ένα πλοίο. Πριν από ένα μήνα, μία οικοδομή, και πριν από ένα χρόνο, κάποιο εργοτάξιο. Το σκηνικό μπορεί ν’ αλλάζει, ωστόσο το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: κάθε χρόνο, στην Ελλάδα, αρκετοί είναι εκείνοι που τραυματίζονται ή και πεθαίνουν εν ώρα εργασίας.

Όμως, πόσο ακριβώς είναι το «αρκετοί»; Αναζητώντας σχετικά στοιχεία στο διαδίκτυο, διαπίστωσα ότι η Eurostat έχει ένα εκτενές αρχείο για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έως και το 2018. Από εκεί μπορεί κανείς να αντλήσει πληροφορίες οι οποίες αφορούν τόσο το θύμα όσο και το περιστατικό καθαυτό. Στο παρόν άρθρο θα γίνει αναφορά στην ηλικία και το φύλο του θύματος, στη σοβαρότητα του περιστατικού (θανάσιμο ή όχι – στη δεύτερη περίπτωση, θα σχολιαστεί το πόσες ημέρες έμεινε ο εργαζόμενος εκτός εργασίας προκειμένου να αναρρώσει, καθώς και το αν η βλάβη που του προκάλεσε το ατύχημα ήταν μόνιμη), στον εργασιακό χώρο όπου συνέβη το περιστατικό και, τέλος, στον τρόπο με τον οποίο τραυματίστηκε το θύμα. Το χρονικό διάστημα μελέτης είναι η πενταετία 2014-2018, έτη κατά τα οποία η εργασιακή επισφάλεια –εκφρασμένη με οποιονδήποτε τρόπο– είχε ήδη πάρει ανηφορική πορεία.

Εργατικά εγκλήματα κι όχι ατυχήματα στους Δήμους

του Χρήστου Ευθυμίου

Σε συνέχεια του άρθρου Η ΝΔ υποθάλπει την ανομία του Λεωνίδα Βατικιώτη, είναι αναγκαίο να προστεθούν τα εξής:

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πριν πέσει είχε φτιάξει επιτροπή αναθεώρησης του νομικού πλαισίου για την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων και για τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) με επικεφαλή τον καθηγητή κ. Κουζή.

Μετά το πόρισμα της επιτροπής ψηφίστηκε νόμος που έδωσε λίγα παραπάνω Μέσα Ατομικής Προστασίας στους εργαζόμενους και πρόβλεψε να γίνεται μελέτη – αναφορά κινδύνου για τα εργατικά ατυχήματα.

Αντί να επιβληθούν σοβαρές ποινικές ευθύνες στους αιρετούς που δεν εφαρμόζουν την νομοθεσία…

Η καπιταλιστική κρίση αύξησε τα εργοδοτικά εγκλήματα

Του Δημήτρη Σταμούλη

Το εργατικό και ταξικό κίνημα οφείλουν να θέσουν στην πρώτη γραμμή το αίτημα για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, να διεκδικήσει τον απαιτούμενο εξοπλισμό, να αφαιρέσει πλούτο από το κεφάλαιο για αυτό το σκοπό!

Ανύπαρκτο πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων

«ΒΑΡΙΔΙ» ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Η κυβέρνηση τον περασμένο Οκτώβριο ενέκρινε την «Εθνική Στρατηγική για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία για τα έτη 2016-2020». Ωστόσο κούφια λόγια και «στρατηγικές» διαβάζουμε και πάλι. Όταν αποψιλώνεται το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) ή πάει για διάλυση το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ), πώς θα ελεγχθούν οι εργοδότες, πώς θα μελετηθούν οι επιπτώσεις των αντεργατικών επιλογών τους; Το ίδιο το ΣΕΠΕ έχει δηλώσει πως υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν έχουν επιθεωρηθεί ποτέ, λόγω του μη επικαιροποιημένου μητρώου των επιχειρήσεων. Δηλαδή το ΣΕΠΕ δεν γνωρίζει την ύπαρξή τους! Οι Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας αντί να ελέγχουν εταιρείες, ασχολούνται με τη γραφειοκρατία του ΣΕΠΕ στο 60% του χρόνου εργασίας τους.  Η έλλειψη προσωπικού είναι προφανής, καθώς απαιτούνται δεκάδες νέες προσλήψεις. Η τελευταία έκθεση πεπραγμένων ΣΕΠΕ δημοσιεύθηκε το 2013, τα στατιστικά ΙΚΑ σταματούν στο 2013, και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στο 2014. Τέτοια είναι η σπουδή κράτους και κυβερνώντων για τους νεκρούς εργάτες στους χώρους δουλειάς…

Ο ντελιβεράς, ο χειριστής γερανού και ο γιατρός

ή, όταν η εργασία (και οι άθλιες συνθήκες της) δεν απελευθερώνει αλλά σκορπίζει θύματα

Μετά το ατύχημα και τον θάνατο τού 22χρονου που δούλευε ως διανομέας της αλυσίδας MIKEL, χθες είχαμε δύο ακόμα πολύ σοβαρά εργατικά ατυχήματα.

Το ένα συνέβηκε στο εργοτάξιο του μετρό στη Θεσσαλονίκη, όπου ένας 50χρονος εργάτης σκοτώθηκε όταν το κουβούκλιο του γερανού αναποδογύρισε και προσέκρουσε στις παρακείμενες τσιμεντένιες δοκούς συνθλίβοντας και προκαλώντας τραγικό θάνατο στον χειριστή του γερανού.

Η ακτινογραφία των εργατικών ατυχημάτων στην Ελλάδα

Την ακτινογραφία των εργατικών ατυχημάτων στην Ελλάδα αποτυπώνει επτσέλιδο έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης. Πρόκειται για στοιχεία που έχει αντλήσει το υπουργείο από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, το ΙΚΑ και την ΕΛΣΤΑΤ και αφορούν την περίοδο 2010-2014.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων μειώνεται την τελευταία δεκαπενταετία στην Ελλάδα όπως και σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ. Η αριθμητική αυτή πορεία μπορεί να αποδοθεί στο σταδιακά αναβαθμιζόμενο θεσμικό πλαίσιο για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία.

Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος – Καταγραφή εργοδοτικών εγκλημάτων (Μάιος – Αύγουστος)

Ο ταξικός πόλεμος μαίνεται σε καθημερινή βάση και αποτυπώνεται με τον πιο ωμό τρόπο στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας. Εκεί που ο εργατόκοσμος σακατεύεται για το μεροκάματο ενώ τα αφεντικά φροντίζουν με κάθε μέσο να καρπώνονται όλο τον πλούτο που η εργατική τάξη παράγει. Τα τελευταία χρόνια, των μνημονίων και των άγριων αντεργατικών μέτρων, έχουν ισοπεδωθεί τα όποια εργατικά δικαιώματα προϋπήρχαν και εδραιώνεται όλο και πιο πολύ ο κοινωνικός κανιβαλισμός και οι άθλιες συνθήκες στους χώρους δουλειάς. Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος και το τσάκισμα των προλεταριακών μαζών.

Γνώριμη τακτική του κεφαλαίου κάθε φορά που χάνεται μια ζωή ή που σακατεύεται κάποιος εργαζόμενος στα κάτεργα, είναι η απόκρυψη από πλευράς εργοδοσίας των πραγματικών αιτιών ή ακόμα και η προσπάθεια απόκρυψης του ίδιου του περιστατικού.