Μαρίες Αντουανέτες που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους χλευάζουν την ανάγκη μέτρων ενόψει καύσωνα

Του Κώστα Χαιρόπουλου

Το καλοκαίρι του 2017 δούλευα σε ένα εστιατόριο στο Σύνταγμα στην Όθωνος.

Ήμουν και κάτι σαν υπεύθυνος βάρδιας.

Ντάλα σεζόν λοιπόν έκανε σε κάποια φάση συνεχόμενα 40ρια και μια μέρα είχε φτάσει τους 44. Η κατάσταση ήταν αποπνικτική.

Οι κουζίνες του εστιατορίου ήταν στο υπόγειο, οι οποίες ήταν καμίνι.

Μπροστά στο νόμο Χατζηδάκη

Των Δημήτρη Μητρόπουλου – Λάμπρου Παπαθανασίου

Τι θα γινόταν αν η ΓΣΕΕ δεν είχε ξεπουληθεί χρόνια τώρα στις ορέξεις του ΣΕΒ και του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί; Αν ο Παναγόπουλος ήταν για μια φορά μέσα στα προβλήματα των εργαζομένων και όχι σε κάποιο θέρετρο για λουκούλλεια γεύματα; Αν δεν κορόιδευε την εργατική τάξη της χώρας ζητώντας την επαναφορά του βασικού μισθού κατόπιν εορτής και αφού αυτή έχει ήδη παραπεμφθεί για του χρόνου (και αν); Αν υπήρχε μια ΓΣΕΕ που θα σήκωνε τον αγώνα ενάντια στο έκτρωμα Χατζηδάκη, αντί για μια ΓΣΕΕ που συναινεί; Η ηγεσία της ΓΣΕΕ όπως υπηρέτησε για 10 και πλέον χρόνια τη μνημονιακή καταστροφή της χώρας και των εργαζομένων, σήμερα συνεχίζει στην ίδια ρότα.

Αν για τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ τα πράγματα είναι λίγο πολύ δεδομένα, τι ισχύει για την υπόλοιπη αντιπολίτευση; Και εδώ δε μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ που επί 4,5 χρόνια εφάρμοζε το μνημονιακό νόμο του 2011 περί διευθέτησης ή ψήφισε μέτρα περιορισμού των απεργιών.

Τι έρχεται να διορθώσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη;

Του Λάμπη Παπαθανασίου

Οι Έλληνες δουλεύουμε περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 1950 ώρες ετησίως. Η Ελλάδα είναι στην Τρίτη χειρότερη θέση από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Μόνο οι Κορεάτες (1967 ώρες ετησίως) και οι Μεξικανοί (2137 ώρες ετησίως) δουλεύουν περισσότερες ώρες από τους Έλληνες εργαζόμενους.

Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα που παρουσιάζει τις ετήσιες ώρες εργασίας ανά χώρα μέλος του ΟΟΣΑ (στοιχεία του 2019).

Νομοσχέδιο Χατζηδάκη: Ο πόλεμος της κυβέρνησης ενάντια στις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης μαίνεται

Του Κώστα Παπαδάκη

Πέρα από τις ήδη συζητημένες μεταβολές στα ζητήματα των ατομικών εργασιακών σχέσεων και της διευθέτησης του χρόνου υπερωριακής απασχόλησης, μια συστηματική μελέτη του νομοσχεδίου Χατζηδάκη αναδεικνύει και αποκαλύπτει ότι εκτός από αυτά, βασικός του στόχος είναι η απαξίωση των εργατικών συνδικάτων, ο περιορισμός των κατακτημένων  δικαιωμάτων τους με το νόμο 1264/1982 και επόμενους,  ο ποικίλλος περιορισμός της αντιπροσωπευτικότητάς τους για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση η ο περιορισμός δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η δυσχέρανση του απεργιακού δικαιώματος και ο περιορισμός της προστασίας συνδικαλιστικών στελεχών. Αναλυτικότερα, από τη σκοπιά αυτή :

1) Με το άρθρο 56 καθίσταται δυνατή η επιβολή πρόσθετης εργασίας από εργοδότη σε εργαζόμενο μερικής απασχόλησης ακόμα και σε ωράριο που δεν είναι συνεχόμενο με το συμφωνημένο ωράριο της ίδιας ημέρας (αυτό αλλάζει σε σχέση με το ισχύον άρθρο 38 ν. 19892/1990), χωρίς να προβλέπεται οποιαδήποτε διαδικασία διαβούλευσης ή έγκρισης του συνδικαλιστικού σωματείου.

Γιατί χτυπούν το δικαίωμα στο συνδικαλισμό;

Του Δημήτρη Πλιακογιάννη

Το σχέδιο «να τελειώνουμε με ό,τι είχε απομείνει όρθιο» περνά τώρα σε ένα ανώτερο στάδιο. Ο νέος εργασιακός νόμος, όπως έχουν διαρρεύσει ορισμένες πτυχές του, φαίνεται τρομακτικός ως προς την ζωή του εργαζομένου. Κυρίως, στοχεύει το ωράριο αλλά και τις αποδοχές του εργαζομένου. Σκοπός είναι να «απελευθερωθεί» το ωράριο, να εφαρμοιστεί το 10ωρο, ενώ παράλληλα να μειώσουμε τα έξοδα για τον εργοδότη, αντικαθιστώντας την νόμιμη πληρωμένη υπερωρία με… ρεπό!

Τα ίδια ρεπό, που οι εργαζόμενοι ήδη δεν λαμβάνουν, ενώ το 52% δεν πληρώνεται καν τις υπερωρίες του, οπώς δηλώνει έρευνα της ΓΣΕΕ. Ο νέος νόμος θέλει να δώσει θεσμικό και νόμιμο ένδυμα σε αυτές τις πρακτικές.

Τι είπε και τι δεν είπε ο κ. Χατζηδάκης για το ωράριο εργασίας

Του Δημήτρη Πλιακογιάννη

Με αφορμή το ζήτημα της διευθέτησης του ωραρίου, ο κ. Χατζηδάκης, υπουργός Εργασίας, παρέθεσε συνέντευξη στο ΣΚΑΙ. Υπερασπίστηκε το θέμα της «Διευθέτησης του χρόνου εργασίας», δηλαδή της δυνατότητας μία επιχείρησης να ορίζει περιόδους αυξημένης απασχόλησης των μισθωτών. Σε αυτές τις περιόδους, είναι δυνατόν το κανονικό ωράριο του μισθωτού (όχι οι υπερωρίες του) να παραταθεί από τις 8 στις 10 ώρες. Αυτή η υπέρβαση του ωραρίου μετά μπορεί να ισοσταθμιστεί με περιόδους μειωμένης απασχόλησης, ρεπό, αύξηση της κανονικής άδειας μετ’αποδοχών ή συνδυασμό αυτών.

Τι είπε ο κ. Χατζηδάκης:

Νομοσχέδιο ισοπέδωσης του ωραρίου, της συνδικαλιστικής δράσης, της απεργίας

Του Νίκου Νικολέα

Η ανακοίνωση των βασικών ρυθμίσεων που θα περιλαμβάνει το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο, έρχεται να επιβεβαιώσει τον Μητσοτάκη που έλεγε ότι «θα ηχήσουν τύμπανα πολέμου». Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ηχήσουν για τον κόσμο της εργασίας, καθώς οι βασικές αλλαγές του νομοσχεδίου έρχονται να αποτελειώσουν τα εναπομείναντα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και το προστατευτικό πλαίσιο που συγκροτούσαν.

Συγκεκριμένα η απορρύθμιση κινείται στα εξής επίπεδα:

Αίμα, δάκρυα και… σάλιο (και στο βάθος απολύσεις)

Του Δημήτρη Κωστάκου

Με.. δοκιμαστικό σωλήνα εργασιακών πειραμάτων, μοιάζει η αγορά εργασίας.

Η χρήση και κυρίως η κατάχρηση των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της υγειονομικής κρίσης, οδηγούν αρκετές φορές σε καταστάσεις που ως χαρακτηριστικό στοιχείο έχουν το… μαύρο χιούμορ εκ μέρους ορισμένων εργοδοτών, ενώ ο κίνδυνος της απόλυσης παραμένει ορατός για εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) εργαζόμενους.

Πιο πρόσφατο κρούσμα, η απαίτηση εταιρείας που δραστηριοποιείται στο χώρο των καλλυντικών, να υπογράψει το προσωπικό τροποποιητική σύμβαση, η οποία, μεταξύ άλλων, προβλέπει την “ανέκκλητη συγκατάθεσή των εργαζομένων για διενέργεια ελέγχων επιπέδου αλκοόλ, ναρκωτικών ή και παραισθησιογόνων ουσιών, χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, ψυχολογικών τεστ, κ.α’α.”, ενώ ο εργαζόμενος υποχρεούται να δηλώσει ότι “συναινεί στη λήψη δειγμάτων βιομετρικών και βιολογικών στοιχείων προς έλεγχο (αίμα, σίελο) καθόλη τη διάρκεια της σύμβασής του”!

Καταγγελία: Αθώωσαν εργοδότη για χειροδικία, καταδίκασαν εργαζόμενη για …απειλές

Σε μία απίστευτη καταγγελία, η οποία όπως αποτυπώνει πλήρως την ταξικότητα του συστήματος δικαιοσύνης, προχώρησε η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων του νομού Ηρακλείου αναφέροντας πως δικαστήριο αθώωσε εργοδότη για χειροδικία ενώ καταδίκασε εργαζόμενη για… απειλή.

Σύμφωνα πάντα με την καταγγελία της Ένωσης:

Οι εργασιακές σχέσεις μετά την «έξοδο» από τα μνημόνια

Ένας πρώτος κριτικός απολογισμός

Ο Δρόμος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσιεύει μια σειρά κειμένων που ερευνούν, προτείνουν, αναλύουν, εκθέτουν προτάσεις ή γνώμες για κεντρικά και σοβαρά ζητήματα που αφορούν την υπόσταση της χώρας και την κοινωνική της συνοχή, μέσα από το πρίσμα και την ανάγκη να διανοιχθεί ένας δρόμος διεξόδου για τη χώρα.
Ο Δρόμος θέλει να τεκμηριώσει και να αναδείξει πως υπάρχουν δυνατότητες μιας διαφορετικής πορείας από αυτήν που ακολουθείται και προβάλλεται ως μονόδρομος. Η αυτοκτονία της σκέψης πάει μαζί με την κατάργηση της ελπίδας αλλά δεν είναι μόνο αυτή η πραγματικότητα: Εντός της πραγματικότητας υπάρχει το εν δυνάμει, υπάρχει αυτό που μπορεί να γίνει αν… συντρέξουν προϋποθέσεις και όροι. Αλλά και αυτά δεν πέφτουν από τον ουρανό μια πρωία. Συντίθενται μέσα από ένα πλήθος προσπαθειών σε όλα τα επίπεδα και τα επίδικα, για να φθάσουν έως το πρόταγμα μιας Ελλάδας που θα μπορεί αλλιώς, μιας Ελλάδας που θα έχει μια θέση στο περιφερειακό και παγκόσμιο σκηνικό, στηριζόμενη σ’ ένα ενεργητικό λαό, μια ενεργητική κοινωνία, μια ενεργητική πολιτεία, που θα προβάλλει κοινωνικά και πολιτικο-οικονομικά πρότυπα και αξίες που θα έχουν σαν επίκεντρο τον χειραφετημένο πολίτη και τον ριζοσπαστικό ανθρωπισμό.
Ξεκινάμε λοιπόν αυτού του είδους τα αφιερώματα με ένα επίκαιρο κείμενο του καθηγητή Δημήτρη Α. Τραυλού-Τζανετάτου ο οποίος με τεκμηριωμένο και αποδεικτικό τρόπο εξετάζει τις αλλαγές που γίνονται στο εργατικό δίκαιο μετά την περιβόητη «έξοδο» από τα μνημόνια και μέχρι και σήμερα. Επίκαιρο γιατί σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί μέσα στο πολυνομοσχέδιο για την ανάπτυξη ένα νέο πλαίσιο που θα αφορά τις εργασιακές σχέσεις, κομμένο και ραμμένο στις εντολές του ΣΕΒ.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Δημήτρης Α. Τραυλός-Τζανετάτος

Διάλυση των συνδικαλιστικών δράσεων προβλέπει το «Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων»

Τη διάλυση των συνδικαλιστικών δράσεων προβλέπει το «Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων» που προωθείτε από την κυβέρνηση μέσω του «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου. Στο τμήμα που αναφέρεται στις αλλαγές στα εργασιακά και συγκεκριμένα το άρθρο 50, ξεκαθαρίζεται πως οι εργοδότες θα μπορούν να έχουν λόγο σο καταστατικό της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ τους δίνεται η δυνατότητα να επεμβαίνουν στο καταστατικό της οργάνωσης εργοδοτών «και οι τυχόν τροποποιήσεις αυτού καθώς και η τυχόν πράξη διάλυσής της».

Οι νέες αντεργατικές πρακτικές που φέρνουν οι αλλαγές στα εργασιακά δικαιώματα προβλέπουν, ανάμεσα σε άλλα, δημοσιεύονται σε ρεπορτάζ της «Ναυτεμπορικής». Συγκεκριμένα, υπογραμμίζεται το φακέλωμα των συνδικάτων, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την προκήρυξη απεργίας, ενώ θα δίνεται στις επιχειρήσεις η δυνατότητα να μην εφαρμόζουν όσα προβλέπονται στις κλαδικές συμβάσεις, ώστε να «ορθοποδήσουν» οικονομικά σε περίπτωση που βρίσκονται «σε καθεστώς προπτωχευτικής διαδικασίας ή πτώχευσης ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή εξυγίανσης», ανοίγοντας επί της ουσίας παράθυρο για εργοδοτικές αυθαιρεσίες.

Το 2017 έφερε ακόμα περισσότερη φτώχεια

του Παύλου Δερμενάκη

Η οικονομική ανασκόπηση χρονιάς που εφύγε – Τι περιμένει την κοινωνία το 2018

Το 2016 έκλεισε με την ταπεινωτική απολογητική επιστολή Τσακαλώτου προς τους δανειστές ότι «η Ελλάδα δεν θα το ξανακάνει». Είχε βλέπετε αποφασίσει να διανείμει κοινωνικό μέρισμα, χωρίς να έχει προηγούμενα την έγκρισή τους! Η επιστολή καταγράφηκε ως η απόλυτη έκφραση του νέο-αποικιακού καθεστώτος στο οποίο οδήγησαν τη χώρα τα μνημόνια και κατέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τη δουλικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα γεγονότα του 2017 που ακολούθησαν, το απέδειξαν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο καθώς η κυβέρνηση σε όλα τα θέματα έριχνε «λευκή πετσέτα». Το Μαξίμου πιστό στις εντολές των δανειστών, εφάρμοσε μέτρα βαθέματος του μνημονιακού καθεστώτος, όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικών μεγεθών, αλλά και ποιοτικά. Πλέον, με τις συμφωνίες της κυβέρνησης, η χώρα και ο λαός είναι «σιδηροδέσμιοι» μέχρι το 2060, ανεξάρτητα πως θα ονομαστεί το καθεστώς μετά τον ερχόμενο Αύγουστο.

Μνημόνιο μέχρι το 2060

Το 2017 ξεκίνησε με τη μεγάλη εκκρεμότητα του κλεισίματος της 2ης αξιολόγησης του τρέχοντος μνημονίου. Αν και είχε διακηρυχτεί η θέληση κυβέρνησης και δανειστών να κλείσει πριν το Νοέμβριο, το 2017 μπήκε με το θέμα εντελώς ανοιχτό. Οι δανειστές, αφού είχαν πετύχει το 2016 την ψήφιση του αυτόματου κόφτη δημοσίων δαπανών σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνονταν οι στόχοι για τα δημοσιονομικά πλεονάσματα, ζητούσαν την ψήφιση νόμων που θα δέσμευαν και τις μελλοντικές κυβερνήσεις. Η βάση συζήτησης είχε τεθεί από το ΔΝΤ, ως αποτέλεσμα του εκτιμώμενου «δημοσιονομικού κενού» στην επίτευξη των υπερβολικών πλεονασμάτων 3,5% επί του ΑΕΠ στην περίοδο 2018-2022, για τα οποία είχε δεσμευθεί η κυβέρνηση.

Η σύγχρονη «ειλωτεία» του ΣΕΒ

Την πλήρη διάλυση της εργασίας ονειρεύονται οι βιομήχανοι

του Γιάννη Τόλιου*

Ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) σε μελέτη του για το μέλλον των «εργασιακών σχέσεων», προβάλλει ένα «νέο τοπίο» συνθηκών εργασίας, το οποίο έρχεται τάχα ως «αναγκαιότητα» των εξελίξεων και το οποίο ενστερνίζονται οι κυρίαρχες ελίτ του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με επικεφαλής το «πατρονάτο της εργοδοσίας» (Business Europe), μέλος του οποίου είναι και ο ΣΕΒ. Στο όνομα των τεχνολογικών εξελίξεων, της παγκοσμιοποίησης και της… αντιμετώπισης της ανεργίας, ο ΣΕΒ καλεί κυβέρνηση, κοινωνικούς εταίρους και φορείς της αγοράς σε «συναίνεση», για θεσμοθέτηση νέων μορφών απασχόλησης και ενός νέου καθεστώτος κοινωνικής ασφάλισης.

Ποιες είναι οι νέες μορφές απασχόλησης που ανοίγουν… ελπιδοφόρους ορίζοντες στους εργαζόμενους και στη νέα γενιά; Είναι συμβάσεις πολλαπλής απασχόλησης (crowdwork), συμβάσεις σύντομης διάρκειας (short term contracts), «μικροσυμβάσεις» (mini jobs), εργασία βάσει δελτίου / κουπονιών (voucher-based work), συμβάσεις προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work), διάφορες μορφές τηλεργασίας και κινητής εργασίας με χρήση νέων τεχνολογιών, συμβάσεις αστικού δικαίου (σύμβαση έργου, σύμβαση ανεξαρτήτων υπηρεσιών), συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας (job sharing), κ.ά. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, στις νέες μορφές απασχόλησης, οι προσφερόμενες νέες θέσεις εργασίας δεν είναι απλώς προσωρινές και σύντομης διάρκειας, αλλά και κοινής χρήσης, και κατανέμονται μεταξύ περισσότερων εργαζομένων (freelancers), μέσω ανάπτυξης της οικονομίας κατά παραγγελία (on-demand economy), κ.ά.

Τουρισμός: Η φαντασιακή ναυαρχίδα της ανάκαμψης

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η πραγματικότητα πίσω από το μύθο της «ελληνικής» τουριστικής βιομηχανίας

Πάνω από 30 εκατομμύρια τουρίστες θα επισκεφθούν τη χώρα μας αυτή τη χρονιά, εκτιμούν οι ειδικοί της αγοράς. Για δεύτερο συνεχή χρόνιο θα σπάσει το πανελλαδικό ρεκόρ ξένων επισκεπτών, πανηγυρίζουν οι κυβερνητικοί ιθύνοντες. Από κοινού αγορές και κυβέρνηση έχουν αναδείξει την τουριστική αγορά σαν το βαρύ χαρτί της ελληνικής οικονομίας, σαν το πιστοποιητικό της εξόδου της χώρας από την κρίση.

Πράγματι, η σημερινή κυβέρνηση συνέχισε πιστά τα βήματα και τις κατευθύνσεις όλων των προηγούμενων. Με αντισυνταγματικές παρεμβάσεις προώθησε φακέλους επενδυτικών σχεδίων που καθυστερούσαν σε διάφορα επίπεδα της δικαιοσύνης. Παραθαλάσσιες εκτάσεις, οικόπεδα-φιλέτα, δασικές εκτάσεις και αιγιαλοί, νομοθετικές και ρυμοτομικές ρυθμίσεις, όλα έγιναν σύμφωνα με τις επιθυμίες των επενδυτών. Οι τράπεζες, με όπλο τα κόκκινα δάνεια, πίεζαν ασφυκτικά ξενοδόχους να πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους, να παραχωρήσουν μερίδια ή να συγχωνευθούν με μεγάλους παίκτες του εξωτερικού.

Απόστολος Καψάλης: Ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα του 2017

Συνέντευξη του Απόστολου Καψάλη, ειδικού ερευνητή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ
στον Παύλο Δερμενάκη

Ανάγλυφη εικόνα της ζούγκλας που επικρατεί στην αγορά εργασίας και του μέλλοντος που διαγράφεται ζοφερό παρουσιάζει στον Δρόμο ο ειδικός ερευνητής Απόστολος Καψάλης, του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η κατάσταση στην αγορά εργασίας βελτιώνεται. Πόσο αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Δύο εισαγωγικές παρατηρήσεις. Πρώτο, η κατάσταση στην αγορά εργασίας επιδεινώνεται, δεν βελτιώνεται. Δεύτερο, τα χειρότερα είναι μπροστά μας, δεν είναι πίσω μας. Δυστυχώς τα νούμερα, αλλά και οι ποιοτικές αναλύσεις επιβεβαιώνουν και τις δύο αυτές εκδοχές. H κατάσταση είναι τραγική στην αγορά εργασίας.

Πρώτο, υπάρχει πολύ μεγάλη αδήλωτη εργασία και παραβατικότητα σε πολύ σημαντικά μεγέθη τα οποία δεν έχουν μετρηθεί.

Δεύτερο, υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός εργαζομένων οι οποίοι δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν πριν από το 2010, σήμερα διατηρούνται μόλις και μετά βίας 16. Άρα μέσα από αυτές τις διαδικασίες έχουμε μία έμμεση φτωχοποίηση εργαζομένων οι οποίοι ολοένα και περισσότερο υπάγονται στους κατώτατους μισθούς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Κράτος-φασόν θέλει ο ΣΕΒ

Του Αλέξανδρου Παπασωτηρίου

Έξι προτάσεις για την επανίδρυση του κράτους διατυπώνει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας.

«Έχει αποδειχθεί ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι ένας καλός επιχειρηματίας. Ένα σοβαρό κράτος πρέπει να περιορίζεται στον εποπτικό και ελεγκτικό του ρόλο, θέτοντας τους όρους λειτουργίας των επιχειρήσεων και για την παροχή δημοσίων αγαθών, όπως είναι η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία, εις τρόπον ώστε να προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον, τόσο σε όρους κόστους όσο και σε επίπεδο ποιότητας», υποστηρίζει ο Θ. Φέσσας.

Ουσιαστικά ο πρόεδρος των βιομηχάνων προτείνει τη μεταβίβαση του κράτους (κυρίως του κράτους πρόνοιας) σε Τρίτους!

Πλατφόρμα-στάχτη στα μάτια

της Μαίρης Ευθυμιάτου

Ερωτηματικά για την πραγματική χρηστικότητα της «Πλατφόρμας Κατά της Αδήλωτης Εργασίας» που ενέκρινε το ευρωκοινοβούλιο –

Υπερψηφίστηκε την εβδομάδα που πέρασε, από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η προώθηση Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για την αντιμετώπιση της Αδήλωτης Εργασίας στις χώρες της Ε.Ε., στην οποία ο Δρόμος είχε αναφερθεί και προ διμήνου.

Εάν κάποιος θέλει να αναζητήσει ένα πραγματικό θετικό στοιχεία αυτής της εξέλιξης, θα μπορούσε να μιλήσει για το γεγονός ότι στον γενικό ευρωπαϊκό ορισμό περί «αδήλωτης» εργασίας (που σημειωτέον αναφέρθηκε για πρώτη φορά ως «μαύρη» εργασία), εντάχθηκαν και διάφορες μορφές της που έως τώρα δεν αναγνωρίζονταν επισήμως από την Ε.Ε., όπως η ψευδής αυτοαπασχόληση, η μη απόδοση εισφορών, ή η μερικώς δηλωμένη εργασία είτε ως προς το ωράριο, είτε ως προς την αμοιβή του εργαζόμενου. Αυτό αποτελεί μια μικρή νίκη και της ευρωβουλευτού Κ. Κούνεβα που ως εισηγήτρια της ομάδας της ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE/NGL), επέμεινε να αντικατασταθεί ο έως τώρα ορισμός που αντιμετώπιζε την αδήλωτη εργασία ως αυτή από την οποία χάνονται πόροι στη φορολογία και το κοινωνικό κράτος.

«495 ευρώ αξίζει η ανθρώπινη ζωή;»

του Ζαχαρία Ρουστάνη

Σοκαρισμένοι από το θάνατο του συναδέλφου τους οι 5μηνίτες – Έχουν κατασκηνώσει από το Δεκέμβριο έξω από το υπουργείο… ανεργίας

Έχασε τη ζωή του, την περασμένη Τρίτη, ο 35χρονος Γιώργος Σταμέλος, που νοσηλευόταν επί τέσσερις μήνες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, τραυματισμένος βαριά στο κεφάλι μετά την πτώση του από απορριμματοφόρο του Δήμου Μεγαρέων. Είχε προσληφθεί ως πενταμηνίτης μέσω των Προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας με μισθό 495 ευρώ και τοποθετήθηκε παράνομα στην καθαριότητα, με παραβίαση των όρων της σύμβασης – πρακτική μάλιστα που ακολουθούν πολλοί άλλοι δήμοι που αντιμετωπίζουν ελλείψεις προσωπικού στον τομέα της Καθαριότητας και ευθύνεται για αρκετά ατυχήματα. Το Συντονιστικό των Εργαζομένων στην κοινωνική εργασία και Συμβασιούχων Αττικής, σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει το δήμαρχο Μεγαρέων Γρηγόρη Σταμούλη και τον πρόεδρο των εργαζομένων του δήμου, που αποσιώπησαν την παρανομία, αλλά και το βίαιο καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα που κερδίζει συνεχώς έδαφος στη χώρα.

Η αποκτήνωση της αγοράς εργασίας

 

Του Χρήστου Πραμαντιώτη

Μοντέλο προς εξαγωγή σε όλη την Ευρώπη το γερμανικό «θαύμα»

Πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί στην αγορά εργασίας η μεταρρυθμιστική πνοή που έχει καταλάβει τη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. Αυτό αποφάσισε το Συμβούλιο των Υπουργών Εργασίας στην τελευταία συνεδρίασή του, την προηγούμενη εβδομάδα. Για να διατηρηθεί η μεταρρυθμιστική πνοή, μάλιστα, επιστρατεύονται μια σειρά εκφράσεις που ηχούν «άκακες» στα αφτιά: Επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο μέσω της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για την αύξηση της παραγωγικότητας. Επανένταξη των μακροχρόνια ανέργων στην αγορά εργασίας. Βελτίωση των φορολογικών συστημάτων για να υποστηρίξουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Εκσυγχρονισμός των συστημάτων κοινωνικής προστασίας για να παρέχουν αποτελεσματική προστασία για όλους.

Μέχρι εδώ, τίποτε καινούργιο. Οι ειδικοί του μάρκετινγκ έχουν ρίξει όλα τα όπλα τους στην προσπάθεια να βρουν τις όμορφες εκφράσεις που θα αποκρύπτουν την πραγματικότητα της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη. Μια ματιά στην Ελλάδα της εκτεταμένης ανεργίας και της διευρυμένης ημιανεργίας θα μπορούσε να είναι αποκαλυπτική για τις «κατευθυντήριες γραμμές στις πολιτικές απασχόλησης». Ούτε κι αυτό όμως είναι ολόκληρη η εικόνα.

Ο τουρισμός θα μας σώσει;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε εργασιακές σχέσεις δουλοπαροικίας με εισαγόμενο ανειδίκευτο προσωπικό χτίζεται το τουριστικό θαύμα που επαινεί ο Σαμαράς

Τα ξενοδοχεία της Αθήνας θεωρούνται τα λιγότερο ευάλωτα απέναντι στις πιέσεις των τουρ οπερέιτορ για μείωση των τιμών. Το γεγονός ότι η λειτουργία τους δεν είναι εποχιακή κι ότι μεγάλο μέρος των κρατήσεων γίνεται μέσω ίντερνετ από τους ίδιους τους πελάτες, δημιουργούν πολλές δικλείδες ασφαλείας στους ξενοδόχους ώστε να αποφεύγουν τον θανάσιμο εναγκαλισμό των τουρ οπερέιτορ. «Σε πρακτικό επίπεδο όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο είναι να πεις όχι», εκμυστηρεύονται επαγγελματίες που ξέρουν την αγορά. Κι αυτό μάλιστα ισχύει ακόμη και για τα ξενοδοχεία της Αθήνας, όχι μόνο των νησιών. «Μεγάλο ξενοδοχείο στο Καβούρι πέρυσι, με τιμές απλησίαστες για τους Έλληνες, αποδέχθηκε πρόταση ρώσικου οργανισμού για μια μαζική κράτηση που είναι πολύ αμφίβολο αν κατάφερε να βγάλει τα έξοδα για το πλύσιμο των σεντονιών», δηλώνει στο Unfollow επαγγελματίας του τουρισμού, με αντικείμενο πωλήσεις σε ξένες αγορές.

Η Γερμανική αποτελεσματικότητα στην πλάτη των εργαζόμενων του ΟΤΕ.

Toυ Κώστα Εφήμερου

Ο ΟΤΕ ήταν πάντα κερδοφόρος (εκτός φυσικά από την χρονιά που ήθελαν να τον πουλήσουν και έπρεπε να ρίξουν την τιμή του). Ήταν κερδοφόρος ακόμα και όταν έκανε την μια μετά την άλλη αποτυχημένη επένδυση σε Αρμενία, Ρουμανία, Αλβανία και Σερβία. Παρέμενε με θετικό ισολογισμό ακόμα και όταν στο όνομα της ελεύθερης αγοράς αναγκαζόταν να προσφέρει το δίκτυό του σε αμφίβολες εταιρίες τηλεπικοινωνιών που αργότερα χρεοκόπησαν αφήνοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χρέη. Ο ΟΤΕ ήταν κερδοφόρος και χρηματοδοτούσε τον κρατικό προϋπολογισμό σταθερά από την ίδρυσή του παρόλο που περιέργως επέλεγε πάντα έναν και μοναδικό προμηθευτή (παγκόσμια πρωτοτυπία) και περέμενε κερδοφόρος ακόμα και όταν άρχισε να «κοινωνικοποιείται» από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μέσω του χρηματιστηρίου.