ILO: Θύματα μόνιμης εκμετάλλευσης οι εποχικοί εργάτες

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας κρούει τον κώδωνα κινδύνου. Όχι μόνο για τους ανύπαρκτους υγειονομικούς κανόνες σε εποχή πανδημίας, αλλά και για τις απάνθρωπες συνθήκες διαμονής και εργασίας των ξένων εποχικών εργατών.

Έχουν πάρει κατά καιρούς διάφορες ονομασίες, τελευταία με αφορμή τα εκτεταμένα κρούσματα κορωνοϊού σε σφαγείο στο Γκίτερσλο της Γερμανίας, ονομάστηκαν και «σύγχρονοι γκασταρμπάιτερ». Δεν είναι άλλοι από τους εποχικούς εργάτες που πηγαίνουν από χώρα σε χώρα για να ένα κομμάτι ψωμί, ίσως και κάτι παραπάνω, για να θρέψουν τις οικογένειές τους στην πατρίδα τους. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας ILO των ΗΕ με έδρα της Γενέυη έχει υπολογίσει ότι υπάρχουν σε όλον τον κόσμο 164 εκατομ. εποχικοί εργάτες – οικονομικοί, οι οποίοι ποτελούν το 5% του παγκόσμιου εργαζόμενου πληθυσμού.

Οι «είλωτες» του γερμανικού «θαύματος» κολλάνε μαζικά κορωνοϊό – Άθλιες συνθήκες στη βιομηχανία κρέατος

Η είδηση προκάλεσε αίσθηση πέρα από τα όρια της περιφέρειες Κόσφελντ, στο πολυπληθές γερμανικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας: μέσα σε λίγες μέρες 151 από τους συνολικά 1.200 εργαζόμενους στα σφαγεία της εταιρείας Westfleisch προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό.

Μετά από αυτό οι τοπικές αρχές έθεσαν σε εφαρμογή, για πρώτη φορά μετά τη χαλάρωση των προληπτικών μέτρων, τον αποκαλούμενο «μηχανισμό έκτακτης ανάγκης», ο οποίος προβλέπει ότι ναι μεν χαλαρώνουν οι περιορισμοί, αλλά η κατάσταση κάθε τόσο επανεξετάζεται και οι περιορισμοί επανέρχονται, σε τοπικό επίπεδο, σε περίπτωση που ο αριθμός των νέων κρουσμάτων ξεπεράσει τα 50 εντός επτά ημερών. Έτσι στο Κόσφελντ η «επιστροφή στην κανονικότητα» για εστιατόρια και γυμναστήρια, που είχε προγραμματιστεί για τις 11 Μαΐου, αναβάλλεται για τις 18 Μαΐου.

Bαρέα και ανθυγιεινά στα εργοστάσια του Facebook

INFOWAR

του Άρη Χατζηστεφάνου

Εργαζόμαστε όταν κάνουμε ένα tweet ή όταν ανεβάζουμε φωτογραφίες με γατάκια στο Facebook; Η απάντηση στο ερώτημα, υποστηρίζουν αρκετοί οικονομολόγοι, ίσως μας επιτρέψει να διαπιστώσουμε ποιοι θα είναι οι κυρίαρχοι της οικονομίας του κυβερνοχώρου στον 21ο αιώνα

Eάν ένα σχόλιο που κάνουμε στο Facebook βοηθά την εταιρεία να συγκεντρώσει πληροφορίες για εμάς, τις οποίες στη συνέχεια πουλά σε διαφημιστικές εταιρείες για να μας στέλνουν στοχευμένα διαφημιστικά μηνύματα, είναι προφανές ότι κάποιοι κερδίζουν χρήματα από μια δική μας δραστηριότητα. Η παρατήρηση αυτή οδήγησε ορισμένους στο συμπέρασμα ότι το Facebook και άλλες πλατφόρμες, που καταγράφουν και επεξεργάζονται κάθε μας κίνηση… μας χρωστάνε πολλά μηνιάτικα από την «εργασία» που τους προσφέραμε.

Εισαγγελέας και για δεύτερο θάνατο εργάτη στις Σκουριές

Του Νίκου Φωτόπουλου

Χρυσές δουλειές κι άσε τους άλλους να πεθαίνουν… Δεν έχει περάσει καλά καλά ένας μήνας από την εκδίκαση υπόθεσης θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος της εταιρείας χρυσού στη Χαλκιδική, με θύμα 52χρονο γομωτή-πυροδότη, που κατά την επιχείρηση έφταιγε κατά 90% ο ίδιος για την απώλεια της ζωής του, κι άλλη μία υπόθεση εργατικού ατυχήματος, με νεκρό έναν 46χρονο υλοτόμο αυτή τη φορά -οικογενειάρχη και πατέρα δύο ανήλικων παιδιών– έρχεται να απασχολήσει την ελληνική Δικαιοσύνη.

Στο μικροσκόπιο της Εισαγγελίας Πολυγύρου βρίσκεται αυτεπάγγελτα ο θάνατος στις 28 Αυγούστου 2017, εν ώρα εργασίας, ενός υπαλλήλου εργολαβικής εταιρείας (MP Energy Μονοπρόσωπη ΕΠΕ) που είχε αναλάβει την αποξήλωση δασικής έκτασης στην τοποθεσία Λάκκος Καρατζά για λογαριασμό της Ελληνικός Χρυσός.

Η μοιραία σάγκα του νεοφιλελευθερισμού

του Τάσου Τσακίρογλου

Το κεντρικό λάιτ μοτίφ τόσο της φιλελεύθερης όσο και της ακροδεξιάς ερμηνευτικής αφήγησης για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών είναι η «ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς». Η διαρκής και μονότονη επανάληψη αυτής της πρότασης εν είδει νανουρίσματος της προσέδωσε ισχύ επιβεβαιωμένης αλήθειας, απενοχοποιώντας από τη μια τις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης για τα δεινά που επέφεραν και φέρνοντας από την άλλη τις δυνάμεις της Αριστεράς σε θέση απολογούμενου.

Εάν όμως κάποιος εξετάσει προσεκτικά την ισχύ αυτής της πρότασης, θα δει ότι η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς αφορούσε πολύ συγκεκριμένα πεδία, όπως κάποια πανεπιστημιακά αμφιθέατρα ή κάποιους φιλολογικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους που επαίρονταν για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς ως φύλλο συκής – και όχι φυσικά την κοινωνία εν γένει, στην οποία «αλώνιζε» κυριολεκτικά ο νεοφιλελευθερισμός.

Δώστε δουλειές σε όλα τα ρομπότ

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι θεωρίες για την «επέλαση» των ρομπότ, που θα μας πάρουν τις δουλειές, κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης. Μια νέα μορφή «φουτουριστικού κομμουνισμού», όμως, έρχεται να ανατρέψει όσα μας έμαθαν για την αυτοματοποίηση.

Στον 21ο αιώνα τα ρομπότ θα έχουν τη θέση των σκλάβων στους αρχαίους πολιτισμούς
Νίκολα Τέσλα, εφευρέτης

Ένα χιουμοριστικό βιντεάκι που κυκλοφόρησε τις τελευταίες ημέρες από την εταιρεία ρομποτικής Boston Dynamic και δείχνει ένα ρομπότ να τα κάνει γης μαδιάμ καθώς προσπαθεί να τοποθετήσει ένα κουτί σε ένα ράφι, τροφοδότησε δεκάδες, σχεδόν πανομοιότυπους, τίτλους εφημερίδων σε όλο τον κόσμο: «Τα ρομπότ δεν θα μας πάρουν τις δουλειές… ακόμη». Η ανθρωπότητα φάνηκε να ξεφυσά με ανακούφιση καθώς ορισμένα από τα πιο εφιαλτικά σενάρια για το τέλος της ανθρώπινης εργασίας έπαιρναν μια μικρή αναβολή.

Ανάμεσα σε άλλες σκοτεινές (αν και συχνά αμφισβητούμενες) προβλέψεις, τα τελευταία χρόνια διαβάσαμε ότι: το 47% των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ θα καλυφθούν από ρομπότ στα επόμενα 20 χρόνια, το 60% όλων των επαγγελμάτων στον πλανήτη μπορούν να αυτοματοποιηθούν κατά τουλάχιστον 30% και εργασίες που σήμερα αμείβονται με 15 τρισεκατομμύρια δολάρια σύντομα θα πραγματοποιούνται από ρομπότ.

Οταν το gentrification δολοφονεί

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πώς θα εξηγούσε ο Ενγκελς τη μεγάλη πυρκαγιά στον πύργο Γκρένφελ στο Λονδίνο; Ηταν οι ένοικοι θύματα ενός τυχαίου δυστυχήματος ή ανθρώπινες απώλειες σε έναν ταξικό πόλεμο που μαίνεται από τη δεκαετία του ’80;

Οι διαβόητες τρύπες και τα κελάρια, όπου καταχωνιάζει τους εργάτες το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, δεν καταργούνται, απλώς μετακομίζουν

Ενγκελς, «Για το ζήτημα της κατοικίας»

 

Ο Αλεχάντρο Νιέτο έδειχνε εξαντλημένος εκείνο το πρωινό της 21ης Μαρτίου του 2014 στο πάρκο του Μπέρναλ Χιλ στο Σαν Φρανσίσκο. Είχε μόλις τελειώσει τη νυχτερινή εργασία του, σαν πορτιέρης σε κλαμπ, και έτρωγε μηχανικά ένα σάντουιτς.

Λίγα μέτρα μακρύτερα ο Εβαν Σνόου, ένας λευκός γραφίστας, έκανε το πρωινό του τζόκινγκ με τον σκύλο του, ο οποίος μόλις είδε τον Αλεχάντρο τού επιτέθηκε για να του φάει το σάντουιτς.

Μετανάστης-Πρόσφυγας-Εργάτης

Μετανάστες, το πλέον απροστάτευτο τμήμα των εργαζομένων μιας χώρας στο οποίο δοκιμάζονται πειραματικά μισθοί και συνθήκες εργασίας που θα θεωρούνταν αδιανόητοι

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι μικροπωλητές που πουλάνε σε πρόσφυγες ένα μπουκαλάκι νερό για δύο ή τρία ευρώ παρουσιάζονται (δικαίως) σαν σύγχρονοι μαυραγορίτες. Πίσω από τους φτωχοδιάβολους όμως πολυεθνικές περιμένουν να βγάλουν εκατομμύρια από το μεγαλύτερο προσφυγικό ρεύμα των τελευταίων δεκαετιών

❝Ο πόλεμος ταΐζει καλύτερα τους ανθρώπους❞  Μπέρτολτ Μπρεχτ «Μάνα Κουράγιο»

Χρειάστηκαν μερικές φωτογραφίες με την Ανγκελα Μέρκελ να υποδέχεται χαμογελαστή πρόσφυγες από τη Συρία ώστε η Γερμανία να λάβει σχεδόν εν μιά νυκτί το χρίσμα της πλέον φιλόξενης χώρας της Ευρώπης. Οι ευθύνες του Βερολίνου για τις συμφωνίες του Δουβλίνου, που μετέτρεψαν τη Μεσόγειο σε ανοιχτό τάφο για δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, ξεχάστηκαν σχεδόν αυτομάτως μαζί με τις ευθύνες της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. για την κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων σε Ασία και Μέση Ανατολή.

Τα αποκαΐδια της ασυδοσίας στο Φαρ Ουέστ της Αττικής

Το εργοστάσιο ανακύκλωσης Λαζόπουλος | ΕΦ.ΣΥΝ./ ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Από εμένα περνούν στην πονεμένη χώρα,

από εμένα περνούν στη θλίψη την αιώνια,

από εμένα περνούν μες στο χαμένο κόσμο.

[…] Αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μέσα πάτε!»

Δάντης, Θεία Κωμωδία, Κόλαση

Ενα γιγαντιαίο κουφάρι από μπετό και σίδερο, χαμένο σε καπνό, σκόνη, στάχτη, σωρούς από σκουπίδια. Σκελετοί από φορτηγά, οχήματα της Πυροσβεστικής, περιπολικά. Εδώ δεν θέλεις να ανασαίνεις: σε κάθε σου εισπνοή καταπίνεις στάχτες και κάτι σάπιο. Αυτό που απέμεινε από το εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο δεν είναι απλώς ένα ερείπιο. Είναι ένα μνημείο ασυδοσίας, ανεξέλεγκτου πλουτισμού κι εκμετάλλευσης.

Η «γενοκτονία» της εργατικής τάξης

Κάθε 15 λεπτά πεθαίνει ένας εργαζόμενος λόγω ατυχήματος στη δουλειά του ή αρρώστιας η οποία οφείλεται στις συνθήκες εργασίας

Του Μπάμπη Μιχάλη

Κάθε χρόνο συμβαίνουν παγκοσμίως περί τα 270 εκατομμύρια εργατικά ατυχήματα, ενώ ακόμη 160 εκατομμύρια εργαζόμενοι πέφτουν θύματα ασθενειών οι οποίες οφείλονται στις συνθήκες εργασίας τους. Κάθε χρόνο περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν σε όλο τον πλανήτη εξαιτίας των ατυχημάτων στους χώρους εργασίας ή ασθενειών οι οποίες σχετίζονται με την εργασία τους.

Κάθε 15 λεπτά πεθαίνει ένας εργάτης, κάθε ημέρα πεθαίνουν συνολικά 6.000 εργαζόμενοι. Ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν εξαιτίας της εργασίας τους ξεπερνά τον αντίστοιχο αυτών που σκοτώνονται στους πολέμους, και η βασική αιτία γι’ αυτό δεν είναι βέβαια κάποιες «μυστηριώδεις» νόσοι ή τα τραγικά «ατυχήματα», όπως αρκετοί θέλουν να πιστεύουμε, αλλά η εγκληματική αδιαφορία των εργοδοτών για την ασφάλεια των υπαλλήλων τους.

Εργολαβικές εταιρείες: πώς απομυζούν Δημόσιο και εργαζόμενους

Δύο μέλη της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού παραθέτουν στοιχεία για το στήσιμο των διαγωνισμών και για την εργασιακή γαλέρα

Των Κώστα Ζαφειρόπουλου, Αφροδίτης Τζιαντζή, Άντας Ψαρρά

Υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι που έζησαν ένα Μνημόνιο πριν καν αυτό εγκαθιδρυθεί από την τρόικα. Αυτοί οι εργαζόμενοι, στις υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας και σίτισης, αλλοδαποί και Ελληνες, ζουν τα τελευταία 5 χρόνια, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, ένα δεύτερο, πιο επώδυνο καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης.

Θύματα ενός πάρτι εργολαβικών εταιρειών, που μετατρέπονται σε μικρούς ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, βιώνουν καθημερινά την απόφαση του κράτους να παραχωρήσει στους ιδιώτες σημαντικούς τομείς, στερώντας τα δημόσια κτίρια από μόνιμους ή συμβασιούχους εργαζόμενους. Με τη σκέψη σε αυτούς, η «Εφ.Συν.» ανοίγει σήμερα τον φάκελο των εργολαβικών εταιρειών καθαρισμού και σίτισης σε δημόσιους οργανισμούς.

Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά

Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά. Αυτό το σύνθημα ακούγεται σε όλες τις διαδηλώσεις -το έχω πει κι εγώ- αλλά παραμένει ένα σύνθημα. Η γενική απεργία είναι ο μόνος τρόπος αντίδρασης για την ανατροπή αλλά για την ώρα παραμένει ένα όραμα. Κι αν δεν υπάρξουν πραγματικά εργατικά σωματεία -και όχι ξεπουλημένα κομματόσκυλα και εργατοπατέρες-, θα παραμείνει όραμα για πάντα.

Είναι αλήθεια, εργαζόμενε, πως, χωρίς εσένα, γρανάζι δεν γυρνά.

Εργαζόμενε, εσύ γυρνάς όλα τα γρανάζια.

Σκάγια από άλλο ανέκδοτο

Ηταν ένας Ιάπωνας, ένας Αμερικανός κι ένας Έλληνας στο αεροπλάνο. Το αεροπλάνο πετούσε πάνω από μια άγνωστη ζούγκλα και κάποια στιγμή αναγκάζεται λόγω βλάβης -δεν το έριξε κανείς παλαβός- να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση.

Εκεί λοιπόν μέσα στη ζούγκλα, οι τρεις τους βρίσκουν ξαφνικά μπροστά τους μια πανάγρια ανθρωποφάγα φυλή. “Μη φοβάστε” τους λέει ένας τύπος με φτερά και τον πούτσο του δεμένο μέσα σε ένα καλάμι. “Δεν θα σας φάμε σαν τα άλλα ανέκδοτα. Θα σας πάρουμε μαζί στο χωριό για να διεξάγουμε μια ανθρωπολογική μελέτη”.

Στο χωριό υπήρχε μια περίεργη καλύβα γεμάτη τρύπες. Οι τρεις ταξιδιώτες στέκονται μπροστά στην πόρτα, ενώ όλοι οι ανθρωποφάγοι ανθρωπολόγοι κρεμιούνται σαν τσαμπιά σταφύλια γύρω απ´την καλύβα για να βλέπουν απ´τις τρύπες τι γίνεται μέσα.

Οι δικαστές δεν καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται

Αθώοι κρίθηκαν από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Πάτρας οι δυο από τους κατηγορούμενους για τους τραυματισμούς με όπλα περισσότερων από 30 ξένων εργατών που ζητούσαν να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα πολλών μηνών στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας, ενώ οι άλλοι δυο αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι την έφεση.

Οπωσδήποτε, είναι απόλυτα δίκαιη η απόφαση του δικαστηρίου, αφού το να πυροβολείς ξένους εργάτες και να τραυματίζεις τριάντα από αυτούς είναι πλημμέλημα της πλάκας μπροστά στο έγκλημα που διέπραξε η Χάρις Αλεξίου που τραγούδησε για τις καθαρίστριες.

Strawberry fields never

Μια ακόμα επίθεση αλλοδαπών σε βάρος Ελλήνων έγινε χτες στην Νέα Μανωλάδα της Ηλείας. Διακόσιοι θρασύτατοι αλλοδαποί από το Μπαγκλαντές -που δούλευαν παράνομα και με το έτσι θέλω στις καλλιέργειες φράουλας- πήγαν και ζήτησαν να πληρωθούν σαν νόμιμοι εργάτες από τους αθώους και αγνούς Έλληνες παραγωγούς από την μαγευτική Ηλεία.

Σε μια προσπάθεια να αμυνθούν απέναντι στους βάρβαρους αλλοδαπούς, τρεις Έλληνες πυροβόλησαν και τραυμάτισαν 25 από αυτούς που μπορεί να είναι και 28 ή 30 αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία πόσοι είναι, αφού είναι κακομοιριασμένοι και συφοριασμένοι από το Μπαγκλαντές και όχι Αμερικανοί από τη Βοστώνη.

Ο Νίκος Καζαντζάκης για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της Ιαπωνίας το ’30

Ο Κουγέ δεν κουραζόταν να θαυμάζει. Ήταν πολύ συγκινημένος, χάιδευε τους ηλεκτροκινητήρες, έριχνε τη ματιά του, σουρτά κι ερωτικά, στις όμορφες αστραφτερές μηχανές.
– Made in Japan! Made in Japan! αναφωνούσε ολοένα.

Πλησίασα μια νεαρή εργάτισσα, χλωμή, με μάτια μαυροκυκλιασμένα.

– Ευχαριστημένη; τη ρώτησα.

Γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε μια στιγμή. Πόσο ήταν αδύναμη και θλιμμένη, και πώς φοβόταν! Τα μικρά μαύρα μάτια της έκραζαν άφωνα: «Σώσε με!»

Ο διευθυντής μπήκε με τρόμο ανάμεσά μας.

– Μάλιστα… ψιθύρισε εκείνη.

– Ευχαριστημένη; ανάκραξε ο διευθυντής. Και βέβαια είναι ευχαριστημένη! Καλοπληρώνεται…

– Πόσα;
– … τρώει στην καντίνα του εργοστασίου, κοιμάται στους καθαρούς και υγιεινούς κοιτώνες μας… Ιδού οι αριθμοί… Θέλετε να κρατήσετε σημείωση;
– Όχι, αποκρίθηκα. Μα γιατί είναι τόσο χλωμή;

Να γίνουμε ανθρακωρύχοι

Για τους περισσότερους, η λέξη επανάσταση δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από μια απροσδιόριστη στιγμή κάπου στο μακρινό μέλλον, τότε που ολόκληρη η κοινωνία θα εκραγεί και θα βγει στους δρόμους και, μην αντέχοντας άλλο την αδικία, θα ζητήσει (και θα διεκδικήσει) αλλαγή καθεστώτος.

Για άλλους, η λέξη επανάσταση έχει καταντήσει μια διαδικασία-φετίχ, κατά την οποία ξαφνικά και νομοτελειακά, σχεδόν μεταφυσικά, «οι συνθήκες θα ωριμάσουν» και μια ομάδα επαγγελματιών επαναστατών θα καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα ή την Βουλή, θα εξοντώσει τους «υποκριτές» και μέσα στους επόμενους μήνες θα γίνουν όλα ρόδινα γύρω μας. Οι εργάτες θα βρίσκονται στην εξουσία και θ’ αντιπροσωπεύονται μέσω μιας κεντρικής κυβέρνησης (αλλά, ταυτόχρονα, θα συνεχίσουν να είναι εργάτες).