Ο Αντόνιο Γκράμσι, η ανάπτυξη της προσωπικότητας και η κουλτούρα

Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρεί ότι η εκπαίδευση έχει να κάνει μ’ έναν μηχανισμό κουλτούρας μέσα από τον οποίο η παλιά γενιά δίνει στη νέα γενιά όλη την εμπειρία του παρελθόντος, προκαθορισμένες κλίσεις και συνήθειες

Η εκπαίδευση 

Κείμενο: ομάδα εργασίας*

Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρεί ότι η εκπαίδευση έχει να κάνει μ’ έναν μηχανισμό κουλτούρας μέσα από τον οποίο η παλιά γενιά δίνει στη νέα γενιά όλη την εμπειρία του παρελθόντος, προκαθορισμένες κλίσεις και συνήθειες. Ο ιταλός στοχαστής εξετάζει τον άνθρωπο, συνεπώς και το μαθητή, ως δημιούργημά ιστορικό. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να μιλήσουμε για μια a priori φύση του παιδιού, και του ανθρώπου γενικά, που προϋπάρχει και η οποία μένει μόνο να εκδηλωθεί. Κατακρίνει μάλιστα  εκείνη την παιδαγωγική η οποία θεωρεί την εκπαίδευση σαν το «ξεκουβάριασμα» κάποιου πράγματος, το οποίο ήδη υπάρχει υπό μορφή λανθάνουσας και πρωτότυπης «δύναμης». Η «δύναμη» αυτή δεν είναι παρά ένα ασαφές και άμορφο σύνολο αισθήσεων και εικόνων που συλλαμβάνεται από το παιδί  στις πρώτες μέρες της ζωής του.

Ο Νικολό Μακιαβέλι και τα τρολ

Άγαλμα του Νικολό Μακιαβέλι στη Φλωρεντία, της Ιταλίας

Του Ερανιστή

Στα λεξικά, ο μακιαβελισμός ορίζεται ως άσκηση της εξουσίας, ιδίως της πολιτικής, χωρίς ηθικούς φραγμούς στην επιλογή των μέσων ή των στόχων.  Αν πάρουμε τον ορισμό στην ονομαστική του αξία, είμαστε σχεδόν αναγκασμένοι να δεχτούμε ότι όσοι εμπλέκονται στον αγώνα για την κυριαρχία είναι λίγο ή πολύ μακιαβελικοί – και μάλιστα ήταν τέτοιοι πριν ακόμα γεννηθεί ο Ιταλός πολιτικός. Διότι η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η άσκηση της εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς και η ανάλογη επιλογή των μέσων και των στόχων είναι από τα παλαιότερα παιχνίδια υπό τον ήλιο και σαφώς δεν περιορίζονται στους «μακιαβελικούς.» Ανάλογες αρνητικές αναφορές φαίνεται να συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, αν ισχύουν όσα διαβάζω για την χρήση του όρου μακιαβελισμός, σε καναδέζικη πανεπιστημιακή έρευνα για τα τρολ: