Ο τρίτος γύρος

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Υποθέτω –είμαι βέβαιος, δηλαδή– ότι ο τίτλος οδηγεί τον νου σας αλλού. Κάποιοι, όσοι δεν έχουν βαθιά ιστορικά τραύματα ή είναι ιστορικά λωβοτομημένοι, ίσως υποθέσουν ότι θα διαβάσουν κάτι για τον τρίτο γύρο μέτρων στο επόμενο, τρίτο κύμα, της πανδημίας. Αν τον Απρίλιο είχαμε μετακινήσεις μόνον κατόπιν sms στον Νικ Χαρντ, αν τώρα απαγορεύεται η κυκλοφορία τη νύχτα, τότε τον Γενάρη τι ακριβώς θα γίνει; Καθολικό λοκντάουν;

Το διάλειμμα τελείωσε…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

…τα κεφάλια μέσα. Αλλά μην το παίρνετε ως φθόνο και χαιρεκακία, γιατί οι περισσότεροι έχετε πάρει σβάρνα νησιά, παραλίες, λαγκάδια και βουνά, ενώ εμένα με τρώει η κάψα στο ελεεινόν κλεινόν. Δεν σας σαρκάζω για τις διακοπές σας που τελειώνουν, έχουμε άλλωστε λίγο καλοκαίρι μπροστά μας, τα καλύτερα έρχονται, ο Μητσοτός από την άλλη βδομάδα θα λείπει ταξίδι για δουλειές, Βερολίνο, Παρίσι, Χάγη, για σας θα τρέχει, για να σας κόψει τα πλεονάσματα, γιατί αλλιώς θ’ αναγκαστεί να κόψει κώλους κι ό,τι άλλο περισσεύει.

Αλλά το θέμα δεν είναι ο Μητσοτός, ή μάλλον είναι κι αυτός, ως ντετάιγ της μεγάλης εικόνας που είναι περίπου όπως το ανέκδοτο από το οποίο, αν δεν κάνω λάθος, προέρχεται η φράση του τίτλου. Το θυμίζω εν τάχει: Ρεμάλι πεθαίνει, πάει στην κόλαση, οι διάβολοι τον ξεναγούν στο resort το αιώνιον, «διάλεξε πού θα εκτίσεις την ποινή σου» (νόμος Παρασκευόπουλου και στην κόλαση;), η πρώτη αίθουσα έχει βράσιμο, η δεύτερη μαστίγωμα, η τρίτη ψήσιμο, σε μια τέταρτη το ρεμάλι βλέπει άλλα ρεμάλια χωμένα μέχρι τον λαιμό σε βούρκο με σκατά, κάποια κάπνιζαν κιόλας -ούτε αντικαπνιστικός στην κόλαση;-, «εδώ θέλω», λέει αποφασιστικά το ρεμάλι, αλλά με το που μπαίνει στον βούρκο περνάνε τα διαβολάκια και φωνάζουν «το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια μέσα». Η επιτυχία του ανέκδοτου διέσωσε τη φράση, κι ας έχουν ξεχάσει αρκετοί την προέλευσή της.

Η αθλιότητα της δεκάρας

Τα Πρασσεινάλογα του Στάθη στο Ποντίκι

Ακούγεται ως fake news αλλά, ως φαίνεται, είναι αληθινό. Υπάρχουν Έλληνες συνταξιούχοι που μεταναστεύουν στη Βουλγαρία, διότι εκεί οι (βουλγαροποιημένες) συντάξεις τους, τους επιτρέπουν να ζήσουν.

Είναι σχεδόν γκροτέσκ, αλλά εκτός από τη νεολαία που εγκαταλείπει τη χώρα, την εγκαταλείπουν και τα «τιμημένα γηρατειά» – ατιμασμένα πια τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, ώστε να παίρνουν των ομματιών τους για την ξενιτιά τώρα στα γεράματα.

Ουδέποτε άλλοτε στην ελληνική ιστορία έχει συμβεί, εν καιρώ ειρήνης, να ξεσπιτώνονται οι απόμαχοι πατέρες μας από τις εστίες τους, ώσπου η «τελική λύση» να τους εξαιρέσει οριστικώς από το σύστημα.

Διότι δεν είναι πια Αριστεροί

Του Στάθη στο Ποντίκι

Γιατί υπάρχει νόμος του Μεταξά και δεν τον κατήργησε ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί, αντιθέτως, οι «αριστεροί» αυτής της κυβέρνησης επικαιροποίησαν (το 2017) αυτό το Μεταξικό έκτρωμα; Διότι δεν είναι πλέον αριστεροί.

Γιατί η κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» εσύρθη στο φιάσκο της Συμφωνίας των Πρεσπών; Διότι την έσυραν οι Αμερικανοί. Και γιατί την έσυραν οι Αμερικανοί; Διότι δεν είναι πια αριστεροί.

Γιατί αυτή η κυβέρνηση παίζει με τους συνταξιούχους το σαδιστικό παιχνίδι του κόβω – δεν κόβω τις συντάξεις; Διότι είναι ανήθικη και υποτελής. Και γιατί το «ηθικό πλεονέκτημα» που επικαλείται παίζοντας αυτό το ανήθικο παίγνιο δεν είναι παρά μια ύβρις; Διότι, εδώ και καιρό, δεν είναι πλέον αριστεροί.

Περιμένοντας το Βερολίνο

Της Βασιλικής Σιούτη

Να πείσει το Βερολίνο να του δώσει πολιτικό χρόνο προσπαθεί απεγνωσμένα ο Αλέξης Τσίπρας αυτές τις μέρες. Για τον λόγο αυτόν επιδιώκει με κάθε μέσο τη μετάθεση της περικοπής των συντάξεων, που έχει ψηφίσει η κυβέρνησή του για να εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου. Αν δεν πείσει τους δανειστές να του δώσουν την άδεια να το αναβάλει, γνωρίζει ότι το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο.

Στην προσπάθειά του αυτή χρησιμοποιεί ως όπλο τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία, αν γίνει αποδεκτή από τους πολίτες της ΠΓΔΜ, θα έρθει για κύρωση στην ελληνική Βουλή περίπου μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου. «Δώστε μου πολιτικό χρόνο για να περάσω τη Συμφωνία των Πρεσπών» είναι το μήνυμά του προς τους δανειστές, γνωρίζοντας ότι το Βερολίνο επιθυμεί διακαώς να κλείσει το θέμα, σχεδόν όσο και οι ΗΠΑ.

Μόρια όπως mors – mortis ο θάνατος…

Tου Στάθη στο Ποντίκι

Σημαντικές δηλώσεις για το μεταναστευτικό – προσφυγικό έκανε ο Δαλάι Λάμα. Σε αυτές κάλεσε τη Δύση να φέρεται ανθρώπινα στους ικέτες και ταυτοχρόνως κάλεσε τους ικέτες να είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμησή τους.

Την ίδια ώρα στη Μόρια και αλλού συντελούνται εγκλήματα. Ο ανθρωπισμός έχει εκφυλιστεί σε έναν κολασμένο χορό των ΜΚΟ ( και άλλων σωματεμπόρων) εις βάρος και των μεταναστών και των τοπικών κοινωνιών. Τεράστια κονδύλια εξαερώνονται δια της ενθυλάκωσης στις τσέπες των πονηρών, ενώ μόνον κάποια ψίχουλα απ’ αυτά τα ποσά φθάνουν στα κολαστήρια όπου «ζουν» στοιβαγμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Στιγμιότυπα… στις αντανακλάσεις των πυρκαγιών

Πάτρα, χτες το απομεσήμερο. Οδός Καρόλου, έξω από τον Ερυθρό Σταυρό. Απλός κόσμος φέρνει σακκούλες και χαρτόκουτα με εφόδια για τα θύματα των πυρκαγιών. Ό,τι μπορεί ο καθένας: τρόφιμα, νερό, γάζες, φάρμακα… Ο πιτσιρικάς που κατηφορίζει με το σκέιτμπόρντ του, δεν είναι πάνω από 12 χρόνων. Σταματάει στο απέναντι πεζοδρόμιο, παίρνει παραμάσχαλα το σκέιτμπορντ και κοιτάζει δειλά. Κάποια στιγμή πλησιάζει έναν ερυθροσταυρίτη.

– Μαζεύετε πράγματα γι’ αυτούς που κάηκαν;
– Ναι
– Γάλατα παίρνετε;
– Ναι, αρκεί να είναι μακράς διαρκείας για να διατηρούνται.
– Δηλαδή, γάλα σε κονσέρβα κάνει;
– Κάνει.

Ο πιτσιρικάς δείχνει ικανοποιημένος από την απάντηση. Αφήνει κάτω το σκέιτμπορντ, βάζει τα χέρια στις τσέπες τού παντελονιού του, βγάζει δυο κονσέρβες συμπυκνωμένο γάλα και τις δίνει στον ερυθροσταυρίτη. Ύστερα ανεβαίνει πάλι στο σκέιτμπόρντ του και συνεχίζει το κατηφόρισμά του προς την παραλία…

Δημοκρατία, τέλος. Πληρώστε τον λογαριασμό.

Επαναδημοσιεύουμε και αυτό το κείμενο του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου με αφορμή το “φεστιβάλ μετα-τραπεζοδημοκρατίας” που συντελείται στη γειτονική Ιταλία

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Τα ελληνικά ΜΜΕ την εποχή του μνημονίου, όταν κοιτούν έξω από την Ελλάδα ανακαλύπτουν ή αναδεικνύουν εδήσεις που συμφέρουν ή εξυπηρετούν την κυβέρνηση. Αυτή τους εγγυάται δάνεια και φοροαπαλλαγές αυτήν στηρίζουν. «Εντιμα» πράγματα. Ετσι, τους «ξέφυγε» μία έκθεση της ερευνητικής ομάδας της JP Morgan που αποκάλυψε πέρυσι στις αρχές Ιουνίου ο Leigh Phillips, δημοσιογράφος του Observer, σχετικά με την κατάσταση στην ζώνη του ευρώ. Σύμφωνα με τους εισηγητές της JP Morgan, η ευρωζώνη είναι περίπου στα μισά της περιόδου προσαρμογής και η λιτότητα είναι πιθανό να είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του τοπίου «για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα». Αυτό όμως που είναι πολύ ανησυχητικό είναι ο προκλητικός κυνισμός της έκθεσης που “ανακαλύπτει” πως το σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα στην Ευρώπη για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας είναι το «πλεόνασμα δημοκρατίας που υπάρχει σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και πρέπει να περικοπεί».

Το “μαρξιστικό” υπόβαθρο της βλακείας

Εκείνο που με ζοχαδιάζει στην πολιτική καθημερινότητα, δεν είναι που τα μέλη και οι χειροκροτητές τού ΣυΡιζΑ επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί. Αυτό μάλλον με κάνει να γελάω και έχει πάψει να με χαλάει εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνο που πραγματικά με ζοχαδιάζει είναι που οι κάθε λογής γιαλαντζί αριστεροί πιστεύουν ότι οι -θεωρητικές και πρακτικές- παλινδρομήσεις τους έχουν μαρξιστικό υπόβαθρο και επιμένουν να επικαλούνται είτε τον παππού Κάρολο είτε τον θείο Βλαδίμηρο για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους. Σ’ αυτές τις λίαν εκνευριστικές περιπτώσεις, η ευγενέστερη αντίδρασή μου προς τον ομιλούντα “αριστερό” είναι ένα απλό “μη λες βλακείες”.

Τι είναι βλακεία; Θεωρητικά, ο όρος αποδίδεται με την περίφραση “ανισορροπία νόησης”, εξ ου και ο βλάκας λέγεται και ανισόρροπος. Με απλούστερο τρόπο, μπορούμε να ορίσουμε ως βλακεία την αδυναμία αντίληψης του σωστού. Σύνηθες χαρακτηριστικό των βλακών είναι η δευτεροβάθμια βλακεία, δηλαδή η τάση να χαρακτηρίζουν βλάκες εκείνους οι οποίοι πράττουν το σωστό, μόνο και μόνο επειδή η δική τους -αντικειμενικά εσφαλμένη- αντίληψη δεν συμφωνεί με τις επιλογές των άλλων. Βέβαια, σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι συχνά το “σωστό” δεν είναι αυστηρά καθορισμένο, με συνέπεια να υπάρχουν περισσότερες από μία σωστές αντιλήψεις του ίδιου θέματος, ανάλογα με την γωνία θέασής του. Το πρόβλημα, λοιπόν, εστιάζεται στο πόσα “σωστά” υπάρχουν κάθε φορά ή πόσες γωνίες θέασης υπάρχουν κάθε φορά.

“Καθαρή Έξοδος” ίσον Μεγάλος Συνασπισμός

Η συγκυρία διαμορφώνεται από τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα ( Τουρκία, Fyrom) και την επερχόμενη αλλαγή του μηχανισμού χρηματοδότησης της οικονομίας μέσω των αγορών η οποία κωδικά σημειώνεται ως «καθαρή έξοδος». Το ενδιαφέρον με την «καθαρή έξοδο» είναι ότι προσλαμβάνει την μορφή ενός πολιτικού επίδικου ,το οποίο η κυβέρνηση περιγράφει ως βήμα επιτυχίας σε αντιδιαστολή προς την «πιστοληπτική γραμμή» η οποία θεωρείται ως απλή παραλλαγή ενός «μνημονιακού» ελέγχου.

Τα τεχνικά στοιχεία των δύο προοπτικών είναι αδρά: η «καθαρή έξοδος» είναι πιο ακριβή αλλά προσδίδει βαθμούς ελευθερίας εσωτερικής πολιτικής ενώ η «γραμμή πίστωσης» είναι πιο οικονομική αλλά δεν παρέχει τις δυνατότητες εσωτερικής πολιτικής.

Η πόλωση των δύο λύσεων παρουσιάζεται ως αντιστοίχιση αριστεράς-δεξιάς και πάνω σε αυτό το επίδικο διαμορφώνεται μια πολιτική διάσταση.

Μετάφραση των ειδήσεων

1) Άμυνα και εξωτερική πολιτική:

“Στην Αδριανούπολη για τη δίκη οι γονείς των Ελλήνων στρατιωτικών”.
Αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά, δεν λένε, κάνουν. Οι εθνικιστές από την άλλη διεξάγουν πόλεμο από τον καναπέ και το ίντερνετ. Παλεύουν σθεναρά με τις βλακείες τους, αλλά χάνουν πανηγυρικά…

“Υπόθεση Σαουδική Αραβία: Αποστράτευσαν τον ταξίαρχο που είχε συγκρουστεί με τον Καμμένο”.
Στην αστική δημοκρατία οι πολιτικοί αποστρατεύουν όσους στρατιωτικούς δεν γουστάρουν. Στις χούντες γίνεται το αντίθετο. Κανονικά έπρεπε να αποστρατευτεί κι ο Πάνος. Έφεραν όμως και το Φώτη! Νόμιζα πως δεν υπήρχε έλλειψη από άχρηστους…

Η δύναμη της σιωπηλής ανοχής

Ωραίοτερος φερεντζές για να βγουν στο δρόμο οι φασίστες δεν υπήρχε απο το χθεσινό συλλαλητήριο. Το ακροατήριο χάνει το δίκιο του στο πρώτο “ναι μεν, αλλά”. Είναι ακροατήριο Χ.Α friendly. Αν δεν ήταν δεν θα κατέβαιναν ανάμεσα τους οι δολοφόνοι, δεν θα νιώθαν τόσο άνετα.Ναζί βέβαια δεν είναι, …ακόμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Μπορεί να γίνουν μπορεί και όχι.

Η Βαιμάρη είναι ιστορικά πρόσφατη, μόλις χθες.

Ήταν άραγε ναζί 70 εκ. Γερμανών το 1940 ; Αριθμητικά και μαθηματικά όχι. Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Ηταν ναζιστική η Γερμανία ; Φυσικά.

Αυτό δε σημαίνει πως από το χτεσινό πλήθος είναι π.χ 100 χιλ.(μη διαφωνήσουμε στον αριθμό, ήταν μεγάλο, βάλτε όσο θέλετε) ναζί ή και ναζί friendly. Είναι όμως ένα πλήθος που τους ανέχεται και τους αποδέχεται στην κοινωνικοποίηση τους σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως θεωρείται το μακεδονικό. Η ανοχή είναι η δύναμη τους.

Συνένοχος ή βλάξ;

Του Γιωργου Τετραδη Παπαδοπουλου

Δανείστηκα το ρητορικό αυτό ερώτημα του εκδότη Κίτσου Τεγόπουλου για τον Μένιο Κουτσόγιωργα, επειδή ταιριάζει γάντι στη σημερινή περίπτωση Φίλη και των άλλων παιδιών. Ο οποίος παριστάνει ότι δεν ήξερε τίποτε για τα όπλα στη Σ Αραβία, καταδικάζοντας και την πώλησή τους! Τέτοια μεθόδευση με υποκρισία δεν περνάει αν την κάνεις ούτε σε μαθητές του δημοτικού.

Κατ αρχήν, ο κ Φίλης, που … έμαθε τις τελευταίες μέρες ότι η Σ Αραβία βομβαρδίζει αμάχους στην Υεμένη, και ότι υπάρχουν καταδίκες από ΕΕ και Διεθνή Αμνηστία, δεν ήρθε από τον ουρανό στο συγκεκριμένο θέμα. Έχει παρελθόν! Μαζί με τους κ. Κυρίτση και Δρίτσα είναι από τις αρχές του 2017 μέλος της Επιτροπής Εξοπλιστικών προγραμμάτων!

Επομένως: Είτε δεν πατάει στην Επιτροπή και απλώς τσεπώνει το σχετικό επίδομα άδικα, από την τσέπη του πολίτη που φορολογείται άγρια με τη δική του υπογραφή. Είτε δεν καταλαβαίνει τι συζητιέται στην Επιτροπή. Είτε ξέρει πολύ καλά τι πολεμικό υλικό αγοράζει και πουλάει η χώρα και καμώνεται τώρα ότι δεν έχει ιδέα.

Ποιός την έκανε, ρε μάγκες, τη φτιάξη;

Στην καθημερινότητα της πολιτικής υπάρχει μια διαδικασία η οποία χρησιμοποιείται αόκνως και καθημερινά από τους κρατούντες και τα τσιράκια τους. Δεν ξέρω πώς να την ονομάσω αλλά σκοπός της είναι να διαστρεβλώνει έννοιες ενώ παράλληλα, με κατάλληλη χρήση κοπτικής-ραπτικής, να ετοιμάζει και να σερβίρει βολικές εξηγήσεις για όλα τα στραβά και τα ανάποδα.

Απροκάλυπτο παράδειγμα χρήσης αυτής της διαδικασίας αποτελεί η προσπάθεια του γνωστού μας και μη εξαιρετέτου έγκυρου αναλυτή Γιάννη Πρετεντέρη, όταν προ ετών επιχείρησε, μέσα από την στήλη του στα Νέα, όχι τόσο να δικαιολογήσει τις δολοφονικές επιθέσεις των χρυσαυγητών όσο να τις εξισώσει με τους αγώνες των εργατών: “Όταν έχεις γαλουχηθεί με την αντίληψη ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, υποθέτω ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα να συμφωνήσεις ότι νόμος μπορεί να είναι και το ξύλο του τραμπούκου”. Ο Πρετεντέρης εκλαΐκευσε αυτό που είπε πιο “επιστημονικά” ο άλλος ΔΟΛιος έγκριτος, ο Στέφανος Κασιμάτης: “Όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Χρυσή Αυγή και σοβαρολογώ απολύτως. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί , επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς”.

ΣΥΡΙΖΑ: Ενωμένοι σε μια γροθιά γύρω από την κουτάλα

Μπορεί το παραπολιτικό κουτσομπολιό να εμφανίζει το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ γεμάτο από «διαφωνούντες» ή «προβληματιζόμενους», όμως η απόφαση που πήρε η Πολιτική Γραμματεία του κυβερνώντος κόμματος την περασμένη Τρίτη επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά ότι είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά γύρω από την κουτάλα της εξουσίας. Πως όταν πρόκειται για την παραμονή τους στην εξουσία, ξέρουν να βάζουν στην άκρη τις φραξιονιστικές αντιθέσεις, που αναπόφευκτα υπάρχουν σε κάθε αστικό κόμμα εξουσίας, και να εμφανίζονται ενωμένοι. Τόσο ενωμένοι που κανείς τους να μην υποβάλει αίτημα άμεσης σύγκλησης της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, που όταν συγκαλείται δεν αποφεύγει τον αρνητικό θόρυβο (λόγω του αριθμητικού μεγέθους της και επειδή εκεί οι αρχηγοί των φραξιών αισθάνονται την ανάγκη να ανεβάσουν τους τόνους για να κερδίσουν πόντους).

Από την πρώτη κιόλας παράγραφο, η εκτενής ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για τις «μεγάλες στρατηγικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης και για την «εν εξελίξει διαπραγμάτευση για την απομείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους». Ψέμα με το «καλημέρα» δηλαδή. Ακολουθούν πρόστυχος πανηγυρισμός για τα οικονομικά στοιχεία που «αποτελούν δείγμα αλλαγής σελίδας για τη χώρα και κινούνται στον αντίποδα της καταστροφολογίας που συντηρούν η αντιπολίτευση και τα συστημικά ΜΜΕ», καθώς για την «αύξηση των θέσεων απασχόλησης κατά 220.000 κατά την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ»!

Η καρδιά του Σκότους

Του Στάθη στον eniko

Συνομιλία Τσίπρα – Μακρόν πριν από το τελευταίο Eurogroup (σύμφωνα με το Reuters): για την ελάφρυνση ου χρέους. Μακρόν: «Βεβαίως! Σε βάθος χρόνου».

Τι δεν κατάλαβε ο Τσίπρας και συνέχιζε τους εκ προοιμίου πανηγυρισμούς με τις γραβάτες;

Μία από τις πιο χυδαίες πλευρές της προπαγάνδας των κυβερνώντων είναι η εξής: Η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει ό,τι της λέει η (υπεράνω όλων) κυβέρνηση Σόιμπλε και όταν στη συνέχεια ο Σόιμπλε την αδειάζει, η κυβέρνηση Τσίπρα κατηγορεί όλους τους άλλους ότι είναι με τον Σόιμπλε!!

Ιδια γεύση

Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο καθιέρωσαν τον όρο «success story» για να διαφημίσουν την αποτελεσματικότητα του δεύτερου Μνημονίου, από το οποίο ήταν «έτοιμοι» να βγάλουν τη χώρα. Κι εκεί που προανήγγειλαν αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ, ώστε να απαλλαγούμε από τον «κακό» της τρόικας, βρέθηκαν να διαπραγματεύονται πρώτα μια «προληπτική πιστωτική γραμμή» και μετά το κλείσιμο της πέμπτης αξιολόγησης, που δεν την έκλεισαν ποτέ, παρά ας προσπάθειες που έκαναν με τα περιβόητα mail Χαρδούβελη.

Ο Τσίπρας με τον Καμμένο στρογγυλοκάθησαν στους κυβερνητικούς θώκους, υποσχόμενοι ότι θα σκίσουν τα Μνημόνια και θα καταργήσουν όλους τους εφαρμοστικούς τους νόμους. Μετά από ένα εξάμηνο σόου «σκληρής διαπραγμάτευσης», που περιλάμβανε μέχρι και ένα νόθο δημοψήφισμα, υπόγραψαν το τρίτο Μνημόνιο, οι αντιλαϊκές και αντεργατικές δεσμεύσεις του οποίου ήρθαν να προστεθούν σ’ αυτές των δύο προηγούμενων Μνημονίων.

Τα ποτά, οι γυναίκες και ο μπούσουλας

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ (αριστερά) με έναν νοτιοευρωπαίο που έφαγε τα λεφτά του σε ποτά και γυναίκες.

Με τον δικό του άκομψο τρόπο, ο επί κεφαλής τού Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ κατάφερε προ ημερών να ξαναφέρει στο προσκήνιο την κουβέντα για την κόντρα ανάμεσα στον “πλούσιο Βορρά” και τον “φτωχό Νότο” τής Ευρώπης. Κι είναι αλήθεια πως (ξανα)χύθηκε πολύ μελάνι γύρω απ’ αυτό το θέμα, μόνο που οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ δεν δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε τι προσπαθούσε να κρύψει η σουπιά τού ορθολογισμού με όλο τούτο το μελάνι.

Το πρώτο και κύριο που, παρά τα πολλά και πομπώδη λόγια, δεν ειπώθηκε όσο έντονα θα έπρεπε, είναι ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι τα ποτά και οι γυναίκες τού Νότου αλλά η σοβαρή κρίση τής Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της, δηλαδή μια δομική κρίση που προκαλεί έντονα προβλήματα στατικότητας σ’ ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από Βορρά μέχρι Νότο κι από Δύση μέχρι Ανατολή ενώ ταυτόχρονα απειλεί την ευρωζώνη με κατάρρευση. Το δεύτερο, πλην καθόλου δευτερεύον, είναι ότι η φτώχεια δεν υπακούει σε γεωγραφικούς περιορισμούς και αγγίζει τους πάντες, από τους “πεινασμένους” έλληνες της μνημονιακής εξαθλίωσης ως τους “χορτάτους” γερμανούς που, χάρη στις “βέλτιστες πρακτικές” της εργασιακής αποδόμησης μέσω mini jobs κλπ, βλέπουν να αυξάνεται εντυπωσιακά το ποσοστό όσων ζουν σε συνθήκες φτώχειας.

Δεν υπάρχει περίπτωση…

10/5/1985: Προεκλογική συγκέντρωση του ΠαΣοΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο

… να πάψω να γελάω όποτε τους ακούω να μιλάνε για νέες αφετηρίες και νέα ξεκινήματα, για ανασυντάξεις, για ανασυστάσεις και για επανιδρύσεις. Με χρησιμοποιημένα εισιτήρια δεν πας ταξίδι και με φθαρμένα υλικά δεν φτιάχνεις τίποτε καινούργιο.

… να χωνέψω τα αμέτρητα παραμύθια για την “κρίση χρέους” που ακούω επί επτά ολόκληρα χρόνια. Παραμύθια που δεν αποσκοπούν παρά στο να με πείσουν πως εγώ είμαι ο ένοχος για τα δικά τους εγκλήματα. Το μόνο δικό μου έγκλημα είναι πως τόσα χρόνια είχα βολευτεί στον καναπέ μου και δίσταζα να κατεβώ στον δρόμο για να κλείσω τον δικό τους δρόμο. Όμως, έχω ήδη τιμωρηθεί γι’ αυτό το έγκλημα και δεν σκοπεύω να το ξανακάνω.

… να πιστέψω ποτέ ότι ο τόπος καταστράφηκε από σιδηροδρομικούς που έπαιρναν μισθό 2.500 ευρώ, από τις απαράδεκτα υψηλές συντάξεις, από τον υδροκέφαλο δημόσιο τομέα με τους ένα εκατομμύριο και πλέον υπαλλήλους, από τους τυροπιτάδες που δεν κόβουν αποδείξεις, από τους εκπαιδευτικούς που κάθονται τρεις μήνες τον χρόνο ή από τους άνεργους που καλοπερνάνε χάρη στα υψηλά επιδόματα.

Λεπτομέρειες

Αμφιβάλλει κανείς ότι το τέταρτο Μνημόνιο έχει ήδη υπογράφει από τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Η συμφωνία που έγινε στις Βρυξέλλες στις 20 Φλεβάρη, πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup, ανάμεσα στους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και στους τροϊκανούς, δεν ήταν παρά η άτυπη υπογραφή του τέταρτου Μνημονίου.

Για να επιστρέψει η τρόικα στην Αθήνα, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δέχτηκαν όχι μόνο τον καθορισμό «πρωτογενών πλεονασμάτων» ύψους 3,5% του ΑΕΠ για μια χρονική περίοδο μετά το 2018 (που λήγει το τρίτο Μνημόνιο), αλλά δέχτηκαν και τον απόλυτο καθορισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής γι’ αυτή την περίοδο. Και μάλιστα, τον καθορισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής όχι μόνο με τη συνέχιση της επιτροπείας, αλλά και με την προ-νομοθέτηση μέτρων γι’ αυτή την περίοδο, τα βασικότερα εκ των οποίων είναι η δραστική μείωση του αφορολόγητου και το πετσόκομμα των συντάξεων, ώστε να φτάσουν όλες στα άθλια επίπεδα που προβλέπει ο αντιασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου.

Όλες οι εξουσίες στην αυτοκρατορία…

Αφού τον κάναμε κι αυτόν επίτιμο διδάκτορα, του δώσαμε κλειδιά και του δείξαμε πόσο καλοί υποτακτικοί είμαστε, μας είπε πως θέλει να στρώσει τον δρόμο για μια ισχυρή Ελλάδα. Αυτό βέβαια για να γίνει πρέπει να ισχυροποιηθεί πρώτα το μόρφωμα που αποκαλείται Ε.Ε.

Ανάμεσα στα λαϊκίστικα που τάισε τους πρόθυμους πως να καταπολεμήσουν τον λαϊκισμό μετέφερε και το μήνυμα για να το εμπεδώσουν καλά άπαντες.

Ο Μεγάλος … Θείος

Toυ Στάθη

Θεϊκός ο κ. Φλαμπουράρης. Δίνει στον Μεγάλο Αδελφό φιλολαϊκές διαστάσεις! Το νέο εύρημα του πολυπράγμονος, θυμόσοφου και καλοσυνάτου γέροντος της Αριστεράς που Γονάτισε είναι να δημιουργήσει μια ιστοσελίδα, στην οποία θα απευθύνονται οι δυσπραγούντες Ελληνες να εκθέτουν τα προβλήματά τους και τα αιτήματά τους.

Και οι θεσμοί, Δεν είναι οι θεσμοί για να λύνουν προβλήματα, Ποιοι θεσμοί; Αμα έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, τι τους θέλεις τους θεσμούς;

Υψηλό αφορολόγητο (κι ανεβασμένα γράδα)

Οπωσδήποτε θα έχετε ακούσει για τις απαιτήσεις τού “κακού” ΔΝΤ, προκειμένου να κλείσει αυτή η ρημάδα η δεύτερη αξιολόγηση που έχει τον άκλειστο. Τι ενίσχυση και παράταση του “κόφτη” ζητάει, τι περαιτέρω κλάδεμα των συντάξεων, τι επιτάχυνση και διεύρυνση των ιδιωτικοποιήσεων, τι το ένα, τι το άλλο… Πάλι καλά, να λέμε, που η αριστερή μας κυβέρνηση ανθίσταται με τις κόκκινες και μπλε μαραίν γραμμές της.

Πάντως, εκείνη η ΔΝΤικη απαίτηση που μου ανέβασε περισσότερο τα γράδα είναι η μείωση του αφορολόγητου. Αν σας παραξενεύει το πώς κόλλησα με τούτο, ανάμεσα σε τόσα και τόσα, πρέπει να σας εξηγήσω ότι κόλλησα στο σκεπτικό που υπάρχει πίσω απ’ αυτή την απαίτηση. Κάνανε έρευνα -λένε οι ΔΝΤιανοί- και διαπίστωσαν ότι, στην Ελλάδα, 55% των μισθωτών και των συνταξιούχων δηλώνουν εισοδήματα κάτω από το αφορολόγητο όριο των 8.636 ευρώ. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι ο μέσος όρος μισθωτών και συνταξιούχων που δηλώνουν κάτω από το αφορολόγητο όριο στις χώρες τής ευρωζώνης είναι 8%, οι “φωστήρες” τού ταμείου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το δικό μας όριο πρέπει να μειωθεί είτε επειδή είναι πολύ ψηλά είτε επειδή οι έλληνες… φοροδιαφυγούν!

Χιόνια στο φασισταριό

by To Skouliki Tom

Μετά από 352 αποτυχημένες προβλέψεις των μετεωρολόγων, ο ιστορικός χιονιάς χτύπησε τελικά την Ελλάδα, η οποία θάφτηκε κάτω από το χιόνι, κι αυτό είναι πολύ θετικό, αφού η Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού κι επιτέλους βρέθηκε κάποιος να τη θάψει. Η Φύση ξέρει τι κάνει.

Σχεδόν ολόκληρη η χώρα ντύθηκε χθες το βράδυ στα λευκά κι αυτό ήταν μια ευχάριστη αλλαγή, αφού όλες τις υπόλοιπες μέρες είναι βουτηγμένη μέσα στη μαυρίλα και την καταχνιά.

Ο φονικός χιονιάς, για τον οποίο μας είχαν τρομοκρατήσει τα δελτία ειδήσεων, τελικά δεν ήταν και τόσο φονικός, αφού δεν σκότωσε ούτε έναν Έλληνα, προς μεγάλη απογοήτευση όλων εμάς που θέλουμε να δούμε το ελληνικό γένος να ξεκληρίζεται μέχρι τελευταίου.

Πώς τολμάς; (vid)

Του Γιώργου Κογκαλίδη

Η αλήθεια είναι πως ο Άδωνις Γεωργιάδης -και το γράφω όσο πιο… τρυφερά μπορώ- ΔΕΝ είναι από τους πολιτικούς (θα μπορούσα να είχα βάλει τελεία εδώ, και πάλι θα έβγαζε νόημα η πρόταση) που με εκφράζουν. Οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι η τοποθέτησή του για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ. Λίγες φορές ένας πολιτικός δείχνει τόσο… αυτοκριτική διάθεση.

“Δεν υπογράφω στη Σημαία λέει και βάζει τα γυαλιά σε ένα κάρο δήθεν πατριώτες…. Μπράβο του! Σεβασμός του αξίζει” έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter. Θα μπορούσε να γράψει “μας έβαλε τα γυαλιά“, αλλά το νόημα είναι το ίδιο. Επίσης θα μπορούσε να ζητήσει “συγνώμη” από τον Γιάννη και την οικογένειά του, αλλά δεν πρέπει να ζητάμε τόσο πολλά από τον Άδωνι.