Αντίο επιδόματα – Τα χάνουν εκατοντάδες χιλιάδες λόγω αύξησης των αξιών ακινήτων

Της Αντριάνας Βασιλά

Χάνονται τα κοινωνικά επιδόματα που εισπράττουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά μετά την αύξηση έως και 250% των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, αφού για τη χορήγησή τους υπάρχει και το κριτήριο της αξίας της ακίνητης περιουσίας τους, ενώ θα βγουν και από το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ. Την ίδια ώρα χιλιάδες φορολογούμενοι ιδιοκτήτες το 2022 καλούνται να πληρώσουν αυξημένο ΕΝΦΙΑ έως και 50%.

Θυμίζουμε ότι οι μεγαλύτερες αυξήσεις των αντικειμενικών τιμών έγιναν σε λαϊκές περιοχές, όπως Ζωγράφου, Καισαριανή, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Περιστέρι κ.λπ.

Κοινωνική πολιτική και επιδόματα στο ελάχιστο

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Η έκπτωση των κοινωνικών παρεμβάσεων του κράτους καθώς η κρίση βαθαίνει

Καθώς οι αλλεπάλληλοι σπασμοί της καπιταλιστικής κρίσης βυθίζουν μεγάλα τμήματα των εργαζομένων και του λαού στη φτώχεια και στην ακραία ένδεια, η πολιτική του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος αποδεικνύεται εξαιρετικά φτωχή και περιορισμένη για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης. Στην πραγματικότητα, επιχειρεί να στηρίξει στοιχειωδώς τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα.

Μετά τη διεθνή κρίση του 2008, ιδίως σε κοινωνίες όπως η ελληνική, με διαρθρωτικά οικονομικά προβλήματα, όπως η αποβιομηχάνιση, η υπερενίσχυση του τριτογενούς τομέα –και ιδίως του ευαίσθητου σε κρίσεις τουρισμού– και η ανταγωνιστική αποδυνάμωση μετά την ένταξη στην ΕΕ, επήλθε η συρρίκνωση ενός ούτως ή άλλως ισχνού κράτους πρόνοιας. Η επιβολή εκτεταμένης λιτότητας που μείωσε κατά 25% το ΑΕΠ και η εκτίναξη του δημόσιου χρέους σε δυσθεώρητα ύψη, οδήγησε στη συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και στον υπεραυταρχισμό ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. Η έκρηξη της υγειονομικής και αναπόφευκτα και οικονομικής κρίσης του κορονοϊού στα αποκαΐδια της προηγηθείσας μακρόχρονης κρίσης απειλεί με πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική συντριβή τα λαϊκά στρώματα.

Πλεονάσματα, επιδόματα και «φιλανθρωπία»

του Παύλου Δερμενάκη

Στην παρούσα, λόγω των επικείμενων εορτών, χρονική στιγμή βρισκόμαστε στην περίοδο της «κοινωνικής ευαισθησίας» της εκάστοτε κυβέρνησης που εκφράζεται με τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» και τα «παχιά λόγια» στήριξης των αδυνάτων. Το πολιτικό σύστημα θέλει να αγνοεί ότι με τις επιλογές του οδήγησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του λαού στη φτώχεια και την ανέχεια και το έχει καταδικάσει με την πολιτική του να παραμένει εκεί.

Η εξέλιξη της επιδοματικής πολιτικής

Το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράστηκε από τα κυβερνητικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του από την πρόσφατη κρίση, επέλεξε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πρόσδεση και υποταγή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς που οδήγησε στη φτωχοποίηση του λαού.

Οταν η …απασχόληση μετά βίας εξασφαλίζει την επιβίωση

Ένα φαινόμενο που παρατηρείται την τελευταία 25ετία και το οποίο δεν περιποιεί τιμή για τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αναδεικνύει το Institute for Fiscal Studies (IFS). Πρόσφατη έρευνα του εδρεύοντος στο Λονδίνο Ινστιτούτου διαπιστώνει ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έχει αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που, παρότι έχουν δουλειά, αδυνατούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Κι αυτό συμβαίνει επειδή, απλούστατα, ο ρυθμός αύξησης του κόστους ζωής είναι υψηλότερος από τον ρυθμό αύξησης των εισοδημάτων τους.

Στη Βρετανία το ποσοστό των εργαζομένων-φτωχών αυξήθηκε από το 13%, που ήταν την περίοδο 1994-1995, στο 18% το 2017, διαπιστώνει η έρευνα του IFS που χρηματοδότησε το Joseph Rowntree Foundation. Αυτό σημαίνει ότι περίπου οκτώ εκατομμύρια Βρετανοί που ζουν σε νοικοκυριά με τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας. Παρεμπιπτόντως, ένα νοικοκυριό θεωρείται ότι ζει σε κατάσταση σχετικής ένδειας όταν το εισόδημά του είναι χαμηλότερο από το 60% του μέσου όρου των εισοδημάτων των νοικοκυριών σε μια χώρα.

Να το πως καταλήξαμε από την οικονομική θέση του Βαρουφάκη στα 1000 ευρώ επίδομα της Αντωνοπούλου

Στην αρχή ο Γιάνης Βαρουφάκης έκανε τα ταξίδια του στο εξωτερικό ως υπουργός, ταξιδεύοντας στην οικονομική θέση. Μετά ο Γιάνης μας εγκατέλειψε – τη θέση του πήρε γρήγορα ο παλιόφιλός του, Ευκλείδης Τσακαλώτος – και η οικονομική θέση αντικαταστάθηκε με business class. Αλλά δε μείναμε όμως εκεί, προχωρήσαμε ακόμα παραπέρα…

Η υπόθεση της επιδότησης-κάλυψης ενοικίου που λάμβανε επί έναν χρόνο η κυρία Αντωνοπούλου δεν θα ερχόταν στην επιφάνεια εάν ένας συντάκτης της εφημερίδας “Ελεύθερος Τύπος” δεν ήταν πολύ προσεκτικός στο ξεψάχνισμα των εξόδων της κυβέρνησης. Αν δεν το έπαιρνε χαμπάρι, η κυρία Αντωνοπούλου (και ο σύζυγός της) θα ήταν ακόμα στην κυβέρνηση και θα συνέχιζε να βλέπει τα Jumbo να προσλαβάνουν εποχιακούς για λιγότερο από 340 ευρώ (για 6ωρα) τον μήνα, τα ξενοδοχεία να έχουν το μισό δυναμικό τους ν’ αποτελούνται από ανατολικοευρωπαίους “μαθητευόμενους” που αντί μισθού παίρνουν χαρτζιλίκι/δωμάτιο/ένα πιάτο φαϊ, τους εργαζόμενους στα εργοστάσια να εργάζονται εκ περιτροπής, τις τράπεζες να έχουν “ενοικιαζόμενους” υπαλλήλους, τις εισπρακτικές να σπρώχνουν σε ψυχολογικό γκρεμό τους υπαλλήλους τους και την Aegean να στέλνει σπίτι τους, όλους τους εργαζομένους που έχουν συμπληρώσει πολλά χρόνια υπηρεσίας (και είναι μισθολογικά ακριβοί). Με λίγα λόγια η ζωή θα συνεχιζόταν κανονικά, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Τι αλλάζει σε μισθούς και επιδόματα από 1η Ιουλίου

Αλλαγές στους μισθούς και τα επιδόματα φέρνει η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών από την 1η Ιουλίου 2014. Το αποτέλεσμα θα είναι μια μικρή αύξηση του καθαρού μισθού για τους εργαζόμενους, ενώ το όφελος για τους εργοδότες θα είναι μεγαλύτερο αφού οι εργοδοτικές εισφορές μειώνονται περισσότερο. Επίσης καταργούνται ορισμένα επιδόματα που χρημαδοτοτούνταν με τις εισφορές των εργαζομένων.

Το μισό οικογενειακό επίδομα (τέκνων) θα πάρουν φέτος οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα από τον ΟΑΕΔ, λόγω κατάργησης των εισφορών που χρηματοδοτούσαν την παροχή αυτή από τον Ιούλιο. Το οικογενειακό επίδομα από τον ΟΑΕΔ λαμβάνουν περίπου 250.000 μισθωτοί με ασφάλιση ΙΚΑ, υπό την προϋπόθεση ότι δεν προβλέπεται στη σύμβασή τους, ή δεν λαμβάνουν από την επιχείρηση που εργάζονται επίδομα τέκνων.

Λεφτά γι’ ανέργους; Να τα κάνουμε τι;

Είμαστε έθνος κιμπάρικο. Τελεία και παύλα. Και όταν είμαστε έτσι ως λαός, δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις για κάτι διαφορετικό από την κυβέρνησή μας. Πως όταν έχουμε καλεσμένους, στους οποίους μάλιστα θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση (εντός ή εκτός εισαγωγικών δεν έχει σημασία) και βγαίνουμε έξω για φαγητό; Ποιος θα πληρώσει βέβαια; Ο “ξένος”; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Ο σωστός Έλληνας, θα σηκωθεί, θα φωνάξει το γκαρσόνι και πετώντας 2 – 3 χαρτονομίσματα στο τραπέζι, θα πει “τα ρέστα δικά σου” και με μία κίνηση του χεριού θα σταματήσει τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων, που ήθελαν πιθανότατα να κάνουν το ίδιο, αλλά τους πρόλαβαν. Τα Μνημόνια βέβαια μας περιόρισαν τις εξόδους και τα κουβαρνταλίκια, αλλά αυτό συμβαίνει ακόμα – και μαγκιά μας.

Επίδομα για μακροχρόνια άνεργους. Ένα σύντομο αστείο

Της Μαριάννας Ρουμελιώτη

«Στηρίζουμε τους μακροχρόνια ανέργους, με την καθιέρωση ειδικής πρόσθετης ενίσχυσης για άλλους 12 μήνες, πέραν της επιδότησης ανεργίας που έχουν ήδη λάβει. Αυτό το ειδικό επίδομα εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης των ανέργων, με τον συνδυασμό εισοδηματικών ενισχύσεων και καινοτόμων ενεργητικών προγραμμάτων επανένταξης στην απασχόληση. Οικοδομούμε από την αρχή, αυτήν τη φορά σε στέρεες βάσεις και με όρους διαφάνειας και αποτελεσματικότητας το κοινωνικό πρόσωπο της χώρας μας», δήλωνε ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης στις 20 Δεκεμβρίου του 2013.