Η συρρίκνωση των επενδύσεων

του Κώστα Μελά*

Είναι γνωστό, παρότι αποκρύβεται επιμελώς, ότι τα μνημονιακά προγράμματα επέφεραν κατάρρευση των επενδύσεων (Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου) περίπου κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες με αποτέλεσμα οι επενδύσεις στην Ελλάδα, το 2019, να βρίσκονται στο 11,8% του ΑΕΠ, έναντι περίπου 20,3% του μέσου όρου των χωρών της Ε.Ε. Οι εξελίξεις στο σημαντικότατο αυτό οικονομικό μέγεθος έχουν γίνει πολύ δυσμενείς μετά την κρίση της πανδημίας COVID-19. Όλες οι προβλέψεις –σύμφωνα με τα βασικά σενάρια– δείχνουν για το 2020 μεγάλες μειώσεις, σε τέτοιο βαθμό που η ήδη συρρικνωμένη παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας, να οδηγείται σε όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωση.

Ο ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου σύμφωνα με τις εαρινές προβλέψεις της ευρωπαϊκής επιτροπής (Μάιος 2020) αναμένεται να μειωθεί κατά 30,0%. Στο ίδιο ποσοστό κυμαίνονται και οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ. Ενώ σύμφωνα με την έκθεση του ΙΟΒΕ για το δεύτερο τρίμηνο του 2020, η μείωση εκτιμάται ότι θα είναι της τάξεως του 25,0%. Στην περίπτωση επικράτησης δυσμενούς σεναρίου το ύψος της μείωσης μπορεί να ανέλθει και στο 40,0%.

Ποιες είναι οι επενδυτικές προτεραιότητες της Ευρώπης

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Στο έγγραφο εργασίας του επιτελείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που συνοδεύει τις προχθεσινές ανακοινώσεις της για το Ταμείο Ανάπτυξης περιλαμβάνεται και ο πίνακας που παραθέτουμε, στον οποίο προσδιορίζονται οι βασικές επενδυτικές ανάγκες της οικονομίας της Ε.Ε. κατά κλάδο δραστηριότητας και ουσιαστικά απεικονίζεται πώς θέλει η Επιτροπή να κατανεμηθούν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης.

Οι επενδυτικές αυτές ανάγκες δεν ενσωματώνουν μόνο τη ζημιά που υπέστησαν οι επιχειρηματικοί κλάδοι, ούτε κυρίως το ειδικό βάρος που σήμερα έχουν στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, αλλά τις στρατηγικές προτεραιότητες της Επιτροπής και των ισχυρότερων χωρών.

Τα στερεότυπα στην εξουσία

τoυ Περικλή Κοροβέση

Η αρχική σημασία της λέξης στερεοτυπία έχει ξεχαστεί. Ποιος τη συνδέει πια με την τυπογραφία; Αλλά η μεταφορική της έννοια έχει καθιερωθεί για τα καλά και έχει περάσει και σε άλλες γλώσσες. Σήμερα πια είναι ένας κλάδος της Γλωσσολογίας που μελετάει αυτό το φαινόμενο. Το στερεότυπο, με την έννοια που το χρησιμοποιούμε όλοι, είναι αρρώστια της γλώσσας, που τη διαβρώνει σαν καρκίνος και δεν έχει κανένα νόημα. Τα στερεότυπα τα χρησιμοποιούμε όλοι. Αλλά εκεί που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν είναι στον πολιτικό-ιδεολογικό λόγο. Στερεότυπα υπάρχουν σε κάθε μορφή λόγου. Τα λεγόμενα «κλισέ». Αλλά δεν έχουν την ίδια λειτουργία με αυτήν του πολιτικού λόγου. Στην πρώτη περίπτωση είναι σαν «παράσημα». Δηλώνουν μια επιβράβευση για κάποιο συμβάν του παρελθόντος, που πια δεν υπάρχει, ανήκει στον παρελθόντα χρόνο, είναι συντελεσμένο, δηλαδή νεκρό. Εντούτοις πρέπει να λειτουργήσει ως υπόδειγμα και παράδειγμα για να εμπνεύσει τους άλλους και να επαναληφθεί. Στο μέτρο του δυνατού βέβαια. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πάρει παράσημο σήμερα για το Αλβανικό Μέτωπο.

Αυτοί οι «ξένοι» δεν θα «αλλοιώσουν τη χώρα», υπουργέ Γεωργιάδη;

Του Γεράσιμου Χολέβα

Στη «επενδυτικό» ταξίδι του πρωθυπουργού, Κυρ. Μητσοτάκη, στη Σαουδική Αραβία, ήταν μαζί του και ο Άδ. Γεωργιάδης, υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

Δεν θα μπορούσε να λείπει, άλλωστε, αφού είναι «ένα πρόσωπο επιφορτισμένο να λύνει προβλήματα όταν υπάρχουν οποιουδήποτε τύπου δυσκολίες με ξένες επενδύσεις», όπως είπε ο πρωθυπουργός.

Η κυβέρνηση διαφημίζει περήφανα το… «επενδυτικό σοκ» που θα έρθει (και) από τη Σαουδική Αραβία. Μάλιστα, ο υπουργός Γεωργιάδης, θα είναι υπεύθυνος για τις επενδύσεις, θα κάνει ό,τι χρειαστεί, ταξίδια, επαφές κ.α.

Φρένο στις δημόσιες επενδύσεις

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Eνώ η κυβέρνηση της Ν.Δ. υποστηρίζει ότι παρέλαβε περίπου «καμένη γη» από την προηγούμενη όσον αφορά την απορρόφηση των πόρων του ΕΣΠΑ και ότι με την παρέμβασή της κατάφερε να ανεβάσει το ποσοστό απορρόφησης των κονδυλίων στο 32,7% στο τέλος του έτους, τα συνολικά στοιχεία για τις δημόσιες επενδύσεις μέχρι και το τέλος του έτους δίνουν μια αποκαρδιωτική εικόνα: πόροι άνω του 1 δισ. ευρώ, τόσο από τους εθνικούς όσο και από τους κοινοτικούς, περικόπηκαν ή πάγωσαν και, σε κάθε περίπτωση, αφαιρέθηκαν από την πραγματική οικονομία, είτε οι τελικοί αποδέκτες ήταν δημόσιοι φορείς είτε ιδιωτικοί.

Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που διαβίβασε η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Ανάπτυξης στην Τράπεζα της Ελλάδος, από το σύνολο των 6,750 δισ. ευρώ εθνικών και συγχρηματοδοτούμενων πόρων που προέβλεπε το Πρόγραμμα του 2019, μέχρι τις 31/12 είχαν πραγματοποιηθεί πληρωμές 5,6 δισ. ευρώ, δηλαδή 1,1 δισ. λιγότερα από τα προϋπολογισμένα.

Εξάρχεια: όταν φεύγουν τα ΜΑΤ, έρχονται τα funds

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

Το τελεσίγραφο του Μιχ. Χρυσοχοΐδη για εκκένωση των καταλήψεων δεν είναι ο μόνος εκβιασμός που υφίστανται οι κάτοικοι της ιστορικής συνοικίας. Εκπρόσωποι real estate επενδυτών σαρώνουν την περιοχή για να μετατρέψουν ολόκληρες πολυκατοικίες σε τουριστικά καταλύματα, στέλνοντας «εξιτήρια» στους ενοικιαστές, που αντιδρούν μέσω του νεοσύστατου «Ενιαίου Κοινωνικού Μετώπου Εξαρχείων» και της συλλογικότητας ΑΑRG και τάσσονται εναντίον της κοινωνικής ερήμου που προοιωνίζεται το airbnb.

«Οπου δεν φτάνει το κλομπ του ΜΑΤατζή, φτάνει η ανάπλαση του μεγαλο-επενδυτή». Αυτό θα μπορούσε να είναι το κυνικό συμπέρασμα από όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην ιστορική γειτονιά των Εξαρχείων.

Επενδύσεις και φαντασιώσεις

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Μιλώντας για επενδύσεις πρέπει να προσδιορίζουμε ακριβώς ποιος επενδύει που για γιατί. Διότι μια πραγματικά μεγάλη επένδυση σπανιότατα έχει μόνο ή κυρίως οικονομικά κίνητρα. Μαζικές επενδύσεις με καθαρά οικονομικά κίνητρα έγιναν στην Κίνα από μεγάλες εταιρίες των ΗΠΑ γιατί τα χαμηλά μεροκάματα έριχναν το κόστος. Οι εταιρίες πλούτισαν αλλά μετέτρεψαν την Κίνα σε πανίσχυρο ανταγωνιστή των ΗΠΑ, έσκαψαν το λάκκο τους μακροπρόθεσμα. Επένδυση από μεγάλες χώρες και ισχυρούς επενδυτές σε μικρές χώρες θέλουν βέβαια το μέγιστο κέρδος αλλά κυρίως ενδιαφέρονται να ελέγξουν την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της μικρής χώρας. Αν αυτός ο έλεγχος έχει ήδη επιτευχθεί με άλλους τρόπους τότε οι μεγαλοεπενδυτές αδιαφορούν. Στην Ελλάδα η αγορά είναι μικρή και ο έλεγχος της χώρας έχει συντελεστεί με άλλους τρόπους. Μπορεί, όμως, η μικρή χώρα να είναι εφαλτήριο π.χ. η Ελλάδα ως σκαλοπάτι της Κίνας στην Ευρώπη.

Τώρα που θα βρέχει επενδυτικές άδειες #skouries

Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ

Ένα και εμβληματικό από τα προς επίλυση/εξαφάνιση θέματα στο καρνέ του κ.  πουργού Ανάπτυξης, ο οποίος μας προϊδεάζει για τις επόμενες κατακλυσμιαίες ενέργειές του, αφορά και τη «χρυσή επένδυση» της Eldorado Gold στη Χαλκιδική. Μας πληροφορεί ο κ. Γεωργιάδης:

«Ότι έγινε εδώ και 50 χρόνια, tabula rasa. Πάμε μπροστά να κάνουμε την Ελλάδα σπουδαία [κατά το make America great again]. Όλα τα νομοσχέδια θα έρχονται με ταχύτητα αστραπής και συχνότητα βροχής. Πώς θα λέμε στους ανθρώπους που έχουν χρήματα: αντί να πάτε στην Τουρκία, αντί να πάτε στην Ταϊβάν, αντί να πάτε στην Κορέα, ελάτε στην Ελλάδα. Αυτό θα κάνουμε. Έχουμε τον υπουργό [εμένα] που είναι αποφασισμένος να το κάνει. Έχουμε το μαέστρο [τον πρωθυπουργό] που κρατάει τη μπαγκέτα και αυτός καθορίζει το ρυθμό»!! Και:

«Η ELDORADO και όσοι λέγαν ότι βλάπτει το περιβάλλον πήγαν στα δικαστήρια. Στο ΣτΕ είπε ότι δεν βλάπτει. Τι άλλο να συζητήσουμε τώρα; Άρα ελύθη με τον πολιτισμένο τρόπο η διαφορά των δύο  ομάδων»!!

Επενδύσεις

Του Χάρη Ζάβαλου

Η μεγαλύτερη, η απόλυτη ΠΑΠΑΤΖΑ, στα χρόνια των απανωτών μνημονίων, είναι το σανό της έλευσης επενδύσεων στην Ελλάδα.

Έτσι το 2010 οι ταλιμπάν υποστηρικτές των ευλογημένων μνημονίων που αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να τα εφεύρουμε, επαναλάμβαναν αυτιστικά ότι δεν υπάρχει πρωτογενής ή δευτερογενής παραγωγή και ότι το μόνο που έχουμε είναι η παροχή υπηρεσιών.

10 χρόνια σχεδόν μετά και 3 μνημόνια, δεν έχει έρθει στην Ελλάδα ούτε μισή “επένδυση” και το μόνο που έγινε είναι να γίνουμε επιτέλους ολοκληρωτικά τα γκαρσόνια της Ευρώπης, αφού ακόμα κι οι ελάχιστες μικρές γραμμές παραγωγής που είχαν απομείνει, κλείνανε η μία μετά την άλλη.

Στα τρένα των Πέντε Αστέρων

Πήραμε κι εμείς το τρένο να πάμε άνετα στη Θεσσαλονίκη χαζεύοντας τα βουνά και τις πεδιάδες που διασχίζουν οι σιδηροδρομικές γραμμές και μας το έβγαλαν ξινό. Ήτανε δυο μέρες χαλασμένη η γραμμή σε κάποιο σημείο, κι ενώ το ήξεραν οι αρμόδιοι, κανένας δεν ενημέρωνε κανένα επιβάτη ούτε κατά την έκδοση των εισιτηρίων, την ίδια μέρα, ούτε κατά την είσοδο στο τρένο.

Γιατί το “big investment plan” του Κυριάκου για τις Σκουριές είναι παράνομο

Του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη

Στις 17/10/2018, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραχώρησε συνέντευξη σε δύο Έλληνες δημοσιογράφους στην ιστοσελίδα Bloomberg. Το άρθρο ξεκινά με την φράση: “Kyriakos Mitsotakis says he’s a man with a mission”. Στη συνέχεια βέβαια του παρόντος άρθρου θα διαπιστώσουμε ότι αυτό το mission, είναι ένα mission impossible (νομικά).

Ολιστικό αλλά μυστικό

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας; Μεγάλη κουβέντα είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός! Αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται – τουλάχιστον προς το παρόν. Οι όποιες επιτυχίες έχουν σημειωθεί σχεδόν αποκλειστικά στα δημοσιονομικά, και όχι στην πραγματική οικονομία. (Δεδομένο που κατά κάποιον τρόπο ανακυκλώνει τη διαρθρωτική παθογένεια του κρατισμού.) Και ούτε καν  στα δημοσιονομικά στο σύνολό τους, αλλά κυρίως στο σκέλος του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Η υπεραπόδοση της οικονομίας θα ήταν αληθινή αν είχε σημειωθεί θεαματική πρόοδος στα μεγέθη της απασχόλησης, των επενδύσεων -ιδιωτικών και δημόσιων-, στην εξωστρέφεια, την έρευνα και την καινοτομία, στην πιστωτική επέκταση των τραπεζών. Και πάνω απ’ όλα στην ανάπτυξη, που περικλείει όλα τα παραπάνω.

«Επενδύσεις» με κάθε κόστος για το Δημόσιο

Toυ Θάνου Καμήλαλη

Ένα από τα δόγματα της κυβέρνησης Σαμαρά την περίοδο 2012-2014 ήταν το «επενδύσεις με κάθε κόστος». Τρία χρόνια αργότερα, το δόγμα επιστρέφει, εκπορευόμενο αυτήν τη φορά από τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία όσο κι αν το αρνείται επικοινωνιακά, στην πράξη έχει αναλάβει την ιδιοκτησία του, με τον ίδιο τρόπο που έχει αναλάβει και την ιδιοκτησία του τρίτου μνημονίου. Όμως αυτό το «αναπτυξιακό» μοντέλο, αφενός αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι έχει σοβαρό κόστος για το Δημόσιο, αφετέρου έχει δοκιμαστεί (και αποτύχει) στο παρελθόν.

Την περίοδο λοιπόν που, από τη μία κυβέρνηση και αντιπολίτευση διαγωνίζονται (ή διαγκωνίζονται) στην «προσέλκυση επενδύσεων» κι από την άλλη οι υπάρχουσες «επενδύσεις» δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, είναι όλο και πιο εμφανή τα συστατικά αυτού του «νέου και αναπτυξιακού» μοντέλου, όπως επίσης και οι αποδείξεις της αποτυχίας του, όσον αφορά τουλάχιστον την πραγματική ανάπτυξη.

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για την πορεία και το κόστος αυτών των επενδύσεων από την περίπτωση της Fraport και της «ιδιωτικοποίησης» (σε κρατική γερμανική εταιρεία) των 14 κερδοφόρων περιφερειακών αεροδρομίων.. Οι πληροφορίες του Spiegel  και τα ντοκουμέντα του TPP για την υπόθεση των απαιτήσεων ύψους 74 εκατ. Ευρώ κατέδειξαν αυτό που πολλοί υποψιάζονταν και αρκετοί κατήγγειλαν: Την εφαρμογή μία αποικιοκρατικής σύμβασης, γεμάτης με «παραθυράκια» και ρήτρες υπέρ της εταιρείας, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε απαιτήσεις από το Δημόσιο.

Η “μάχη της Αθήνας”

Η πραγματική μάχη, η “μητέρα όλων των μαχών” του πλανήτη, γίνεται όμως (που αλλού;) στην πρωτεύουσα της “χρυσής βίδας του κόσμου”: η φαιορόζ κυβέρνηση ενάντια στον εαυτό της!! Με έπαθλο τις “επενδύσεις”… Τρανταχτό μήλο της έριδας η θρυλική “επένδυση στο Ελληνικό”.

Το success story …επανέρχεται!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το σχέδιο που με ζήλο υπερασπίζονται όπου βρεθούν και σταθούν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα μπορούσε να ονομαστεί και «η επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά» ή η «νεκρανάσταση του success story».

Για όποιον έχει ξεχάσει, θυμίζουμε πώς ήταν το αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας το 2014: επιτέλους(!) στο βάθος του τούνελ έλαμπε φως, η εποχή των Μνημονίων έφθανε στο τέρμα της και η διαφαινόμενη οικονομική ανάπτυξη θα θεράπευε τις πληγές που άνοιξε η υπαγωγή της Ελλάδας στη μέγγενη των δανειστών το 2010. Οι δρακόντειοι όροι που θα συνόδευαν τη συζητούμενη τότε συμφωνία για ένταξη της Ελλάδας σε μια πιστοληπτική γραμμή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ή τα νέα μέτρα λιτότητας που προέβλεπε το περίφημο πλέον μέιλ Χαρδούβελη προς τους πιστωτές αποτελούσαν ασήμαντες λεπτομέρειες σε σύγκριση με την επιβράδυνση της πτωτικής πορείας ή την αλλαγή κατεύθυνσης που σημείωναν κρίσιμοι οικονομικοί δείκτες.

Το ουσιαστικό ωστόσο ήταν πως οι ποσοτικές αλλαγές δεν προμήνυαν κλείσιμο του κύκλου της κρίσης, δηλαδή επιστροφή στα προ κρίσης δεδομένα. Το σημαντικότερο επίσης ήταν πως οι ορατές – αν και οριακές – αυτές αλλαγές αφορούσαν την οικονομία και μόνο. Στο κοινωνικό επίπεδο οι απώλειες των μισθωτών συνεχίζονταν και παγιώνονταν και η όποια ανάκαμψη συντελούνταν στη βάση των κατακρεουργημένων δικαιωμάτων τους, τα οποία θα συνέχιζαν να είναι σκιά εκείνων του παρελθόντος.

Προς μια συνολική στρατιωτικοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων της Ε.Ε.

Του Αποστόλη Φωτιάδη

Μέρος 2ο

Η επικοινωνία και η μόχλευση του momentum είναι κάτι που η Επιτροπή κάνει καλά. Μετά την ολοκλήρωση της μόχλευσης της πολιτικής δυναμικής στο Ευρωκοινοβούλιο (Ε.Κ.) τον Νοέμβριο του 2016, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τον Γιούνκερ να καταλήξει σε συγκεκριμένα σχέδια για τη νέα αμυντική πολιτική. Για την ακρίβεια, χρειάστηκε ακριβώς μία εβδομάδα.

Στις 30 Νοεμβρίου ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Δράσης για την Αμυνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EDAP), το οποίο έθετε σε εφαρμογή την Προπαρασκευαστική Δράση για την έρευνα στον τομέα της άμυνας, όπως προβλεπόταν στην αναφορά της ομάδας της Μπιενκόφσκα.

Το σχέδιο ήταν κάπως πιο φιλόδοξο απ’ ό,τι προβλεπόταν τόσο από την GoP όσο και την πλειονότητα των αναφορών του Ε.Κ. Ο επίτροπος έβαζε πραγματικά το χρήμα στο τραπέζι.

Οι «επενδυτές» των πάσης φύσεως Μανωλάδων

Του Αλέξανδρου Ζέρβα

Φαίνεται πως, πέραν από το γελοίον της δήλωσης Μάρδα, αποκαλύπτεται σιγά-σιγά μια κρυφή ατζέντα που ενυπάρχει πίσω από τη συνολική διαχείριση του προσφυγικού. Κρυφή βέβαια παραμένει μόνο στην Ελλάδα, γιατί σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, η Άνγκελα Μέρκελ έχει φανερά επιδοθεί -εδώ κι αρκετό καιρό και κατά παραγγελία προφανώς των Γερμανών βιομηχάνων- στην προσπάθεια προσέλκυσης των φτηνών εργατικών χεριών προσφύγων και μεταναστών.

Η κρυφή ατζέντα των εγχώριων «επενδυτών»

Η εν λόγω κρυφή ατζέντα υπαγορεύει τη λογική ότι «από τη στιγμή που θα μας κατσικωθούν δεκάδες χιλιάδες από δαύτους για κάποια χρόνια, γιατί να μην τους αξιοποιήσουμε για την τόνωση της εγχώριας οικονομίας;». Με ανάλογη, άλλωστε,  λογική δεν είχε χτιστεί πριν από κάποια χρόνια η ισχυρή Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων; Με τέτοιες πρακτικές δεν πλούτιζαν οι μεγαλοτσιφλικάδες στις πάσης φύσεως Μανωλάδες ανά την επικράτεια; Έχει κανείς την ψευδαίσθηση πως σήμερα θα διακινδυνεύσουν να χάσουν αυτήν την ευκαιρία για νέες «επενδύσεις»;  

Μετά τους πρόσφυγες, η κυβέρνηση καλεί και το ISIS να επενδύσει στην Ελλάδα

Κινητικότητα παρουσιάζεται στην οικονομική πολιτική της χώρας μας και η ανάπτυξη είναι κοντά, αφού ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μάρδας -μετά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες- κάλεσε και το Ισλαμικό Κράτος να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα.

Ο Δημήτρης Μάρδας δήλωσε πως, αν κάποιοι τζιχαντιστές του ISIS έχουν την δυνατότητα να επενδύσουν στη χώρα μας πάνω από 250 χιλιάδες ευρώ, θα τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης παραμονής.

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους μπορούν να στείλουν με μέιλ τα εκκαθαριστικά τους στο υπουργείο Οικονομικών και θα ειδοποιηθούν σε μερικές ημέρες.

Λαθραίοι επενδυτές

by To Skouliki Tom

Μιλώντας στην εκπομπή «Καλημέρα», ο Δημήτρης Μάρδας είπε πως η Κυβέρνηση θα εξετάζει το προφίλ προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα και, σύμφωνα με αυτό, θα διερευνώνται οι δυνατότητες παροχής κινήτρων σε όσους έχουν τη δυνατότητα επενδύσεων ύψους τουλάχιστον 250.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα είπε πως η εξέταση θα ξεκινάει από τα προφίλ τους στο facebook και το twitter και όσοι είναι τρολ, θα προσλαμβάνονται από την Κουμουνδούρου για φιλοκυβερνητική προπαγάνδα στα αραβικά. Να γίνουν όλοι οι πρόσφυγες συριζοταλιμπάν!

Ζητούνται επωφελείς δημόσιες επενδύσεις!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ίσως είναι καιρός να ξανασκεφτούμε την αλλαγή» έγραφε ο Ντάνι Ρόντρικ, καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, σε ένα βαρυσήμαντο άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 13 Ιανουαρίου, και σύντομα έκανε το γύρο του κόσμου, με τίτλο «Η επιστροφή των δημοσίων επενδύσεων». (Εδώ ολόκληρο το άρθρο).

Η αλλαγή αναφερόταν στην απαξίωση των δημοσίων επενδύσεων στην κυρίαρχη οικονομική θεωρία και πολιτική, που έφτασε να χαρακτηρίζει «φονταμενταλισμό του κεφαλαίου» κάθε κρατική δαπάνη για δημόσια κεφαλαιουχικά αγαθά. «Από τη δεκαετία του ’70, οι οικονομολόγοι έχουν συμβουλεύσει τους διαμορφωτές πολιτικής να υποβαθμίζουν τον δημόσιο τομέα, το φυσικό κεφάλαιο και τις υποδομές και να δώσουν προτεραιότητα στις ιδιωτικές αγορές, το ανθρώπινο κεφάλαιο (ειδικότητες και κατάρτιση) και τις μεταρρυθμίσεις στη διακυβέρνηση και τους θεσμούς. Με βάση όλα τα φαινόμενα, ως αποτέλεσμα οι στρατηγικές ανάπτυξης έχουν πλήρως μετασχηματιστεί». Αυτή είναι η αλλαγή την οποία ο διάσημος οικονομολόγος καλεί να ξανασκεφτούμε.

Τα distress funds λιγουρεύονται τα κόκκινα δάνεια

Tου Μιχάλη Γιαννεσκή

«Μας τρέχουν τα σάλια», ομολόγησε στις 12 Οκτωβρίου υψηλόβαθμο στέλεχος ενός distress fund στους Financial Times, αναφερόμενος στις νέες ευκαιρίες εύκολου κέρδους που παρουσιάζουν υποβαθμισμένα ομόλογα και κόκκινα δάνεια. Μετά από 7 χρόνια εύκολης και απεχθούς κερδοσκοπίας που απέφερε τεράστια κέρδη, τα distress funds λιγουρεύονται την εκμετάλλευση της νέας λείας που εμφανίζεται στον ορίζοντα. Λείας που συμπεριλαμβάνει τα ελληνικά κόκκινα δάνεια.

Παγκοσμίως υπάρχουν περίπου 400 distress funds, που είναι στην ουσία μια υποκατηγορία των hedge funds, η οποία έχει ως στόχο τα «δάνεια δυστυχίας». Τα hedge funds έχουν στη διάθεση τους συνολικά 2,87 τρις. δολάρια σύμφωνα με το Hedge Fund Research, και οι «αποδόσεις» τους μέχρι σήμερα είναι εντυπωσιακές. Παράδειγμα το Dromeus Advantage Greek Fund που βραβεύτηκε το 2013 από τη γαλλική τράπεζα Societe Generale ως ένα από τα καλύτερα νεότευκτα hedge funds, γιατί «είδε» ευκαιρίες στην Ελλάδα και κατέγραψε «αποδόσεις» που έφτασαν μέχρι και 40% το 2012 και 11%  τον Ιανουάριο του 2013.

Ο «Κέρβερος» αρπάζει τα κόκκινα δάνεια της Ευρώπης

Η Cerberus, η εταιρεία ιδιωτικών επενδύσεων που έχει πάρει το όνομα της από το μυθικό τέρας με τα τρία κεφάλια που φύλαγε τις πύλες του Άδη, είναι η κορυφαία μεταξύ των αμερικανικών επενδυτικών κεφαλαίων, που αγοράζουν κοψοχρονιά πακεταρισμένα «κόκκινα δάνεια» από τις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Τα δυόμισι τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει ένα χαρτοφυλάκιο 27 δισ. ευρώ με δάνεια εταιρικά και ιδιωτών από τράπεζες που θέλουν απεγνωσμένα να τα ξεφορτωθούν ή κυβερνήσεις που ελέγχουν τις λεγόμενες «κακές τράπεζες».

Ξένες επενδύσεις, μισθοί και φόροι

του Διονύση Ελευθεράτου

Μια ματιά σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Τσεχία, με αφορμή την επιστολή ενός αναγνώστη

Από τον αναγνώστη Ορέστη Πα­σχαλινά λάβαμε ένα σχόλιο για το άρθρο Βουλγαρία «γιοκ», φά­ρος η Ιρλανδία (Πριν, 22/3/15). Το σχόλιο δίνει έναυσμα να επα­νέλθουμε στο θέμα των επενδύσεων και δη των ξένων. Ακόμη ειδικότερα, στο κλισέ σύμφωνα με το οποίο μια χώρα θα γίνει «Μέκκα» ξένων επεν­δύσεων, εάν εφαρμόσει τη βουλγαρική συντα­γή, της χαμηλότατης φορολογίας και των χαμη­λότατων μισθών.

Ο Ορ. Πασχαλινάς παραθέτει το εξής από­σπασμα από το άρθρο μας: «Τι κι αν οι ξένες επενδύσεις μειώ­νονταν διαρκώς στη Βουλγαρία; Η αρλουμπολογία απτόητη, επί των επάλξεων! “Ας διδαχθού­με από τους βόρειους γείτονες: έλληνες επιχειρηματίες κατα­λάμβαναν την πρώτη (σ.σ.: ενί­οτε δεύτερη ή τρίτη) θέση των επενδύσεων στη χώρα τους”. Η σκέψη ότι αυτό συνέβαινε επει­δή, απλούστατα, ήταν πενιχρό­τατος ή πλήρως αποκαρδιωτι­κός ο συνολικός όγκος των ξέ­νων επενδύσεων στη Βουλγα­ρία δεν περνούσε από τα μυα­λά των “παπαγάλων”. Κι αν περνούσε, εκεί θα σταματούσε. Δεν θα έφθανε μέχρι το στόμα ή το πληκτρολόγιο».

Εξωραϊζωντας την κρίση του Ευρώ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης»

Πολιτική παρέμβαση κι όχι απλώς μια θεωρητική πραγμάτευση αποτελεί το βιβλίο των Γιάνη Βαρουφάκη, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και Στιούαρτ Χόλαντ, με τίτλο Μια μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ (εκδόσεις Ποταμός, 2014). Η πρόταση των συγγραφέων εξαρχής δηλώνεται πως «έτυχε της ενεργούς υποστήριξης από όλες σχεδόν τις πολιτικές πτέρυγες του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου», αποδεικνύοντας, κατά τους συγγραφείς πάντα, πως «έχει τη δυνατότητα συγκερασμού πολλών διαφορετικών απόψεων σε τέσσερεις απλές προτάσεις εξόδου από την κρίση». Στο τέλος δε του βιβλίου αναφέρεται πως η «μετριοπαθής πρόταση», ανεξαρτήτως αν θα εφαρμοστεί ή όχι, «δείχνει στους λαούς της Ευρώπης ότι υπάρχει λελογισμένη, αποτελεσματική, άμεσα εφαρμόσιμη, μετριοπαθής εναλλακτική πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ».

Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά

Με αφορμή τις τελευταίες ειδήσεις που αφορούν το άνοιγμα καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, καθώς και τις παράπλευρες αποφάσεις για τις φυλακές τύπου Γ’, την πώληση της ΔΕΗ, τα κοινωνικά αγαθά και τα χρήματα που πρέπει να διατεθούν για τις αντισυνταγματικές αποφάσεις του Γιάννη Στουρνάρα, πρέπει να συζητήσουμε πολύ σοβαρά το ζήτημα της υγειούς επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Καταρχάς, είναι ανεπίτρεπτο να ξεροσταλιάζουν τόσα και τόσα ξερονήσια και βραχονησίδες στο Αιγαίο. Πρέπει να παραδειγματιστούμε από το αμερικανικό μοντέλο των ιδιωτικών φυλακών και να ενισχύσουμε την επιχειρηματική πρωτοβουλία των ξένων επενδυτών, οι οποίοι θα αναλάβουν τη “φιλοξενία” βαρυποινητών από όλη την Ευρώπη -ίσως και τον πλανήτη, αναλόγως τη ζήτηση.