ΣΚΑΪ, ο… πλουραλιστικός

«Εάν τα λεφτά που είχατε πάρει εσείς, τα κανάλια, τα είχαν δώσει σε αεροπλάνα, στο σύστημα Υγείας, δεν θα είχαμε αυτά τα χάλια!». 

Ομάδες αλληλεγγύης και ενημέρωσης για τoν κορονοϊό κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Ένα κύμα αλληλεγγύης κι ενημέρωσης έχει πλημμυρίσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού. Πολίτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας παρότι τηρούν το «Μένουμε Σπίτι», δεν ξεχνούν ότι πρέπει να παραμείνουν ενεργοί στηρίζοντας άμεσα και έμμεσα όσες κοινωνικές ομάδες το ‘χουν ανάγκη. Εδώ και μία εβδομάδα οι ομάδες και σελίδες αλληλεγγύης, ενημέρωσης, υποστήριξης καθώς και ομάδες κατοίκων που δραστηριοποιούνται σε γειτονιές αυξάνονται γοργά, θέλοντας να δείξουν ότι απέναντι σε αυτό τον ιό κανείς δεν είναι μόνος του.

Οι δράσεις ποικίλλουν, από ένα μήνυμα γραμμένο σε χαρτί και κολλημένο σε μία πολυκατοικία για προσφορά βοήθειας σε όποιον από τους γείτονες την χρειάζεται μέχρι και αγορές από σουπερ μάρκετ και φαρμακεία για όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και δεν πρέπει να διακινδυνεύσουν να βγουν από το σπίτι τους.

Σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του Ασάντζ

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όλοι έγραφαν ότι έχει χάσει 10 κιλά. Παρόλα αυτά «η φυσική του εμφάνιση δεν ήταν τόσο σοκαριστική, όσο η νοητική του επιδείνωση. Όταν ρωτήθηκε να δώσει το όνομά και την ημερομηνία γέννησής του, εμφανώς πάσχισε για δευτερόλεπτα να ανακαλέσει και τα δύο… Η δυσκολία του να το κάνει ήταν πολύ εμφανής. Ήταν πραγματικός αγώνας γι’ αυτόν να σχηματίσει τις λέξεις και να εστιάσει στον ειρμό της σκέψης του. Μέχρι χθες πάντα ήμουν πολύ σκεπτικός απέναντι σε όσους διατείνονταν ότι η μεταχείριση του Τζουλιάν ισοδυναμούσε με βασανιστήρια κι επίσης πολύ σκεπτικός σε εκείνους που υποστήριζαν ότι υπόκειται σε φαρμακευτική αγωγή εξουθένωσης. Έχοντας ωστόσο παρακολουθήσει τις δίκες στο Ουζμπεκιστάν αρκετών θυμάτων ακραίων βασανιστηρίων, κι έχοντας εργαστεί με επιζήσαντες από τη Σιέρα Λεόνε και αλλού, μπορώ να σας πω ότι ο Τζουλιάν εκδήλωνε αυτά ακριβώς τα συμπτώματα των θυμάτων βασανιστηρίων που εκτίθεται σε φώτα που αναβοσβήνουν, με στόχο την απώλεια προσανατολισμού και σύγχυση… Ένας από τους μεγαλύτερους δημοσιογράφους και σπουδαιότερους διαφωνούντες της εποχής μας βασανίζεται μέχρι θανάτου από το κράτος, μπροστά στα μάτια μας. Να βλέπω τον φίλο μου, έναν άνθρωπο με ευγλωττία, που σκεφτόταν ταχύτερα απ’ όσους έχω γνωρίσει να έχει συρρικνωθεί σε αυτό το κακοποιημένο και ασυνάρτητο ναυάγιο, ήταν αβάσταχτο»!

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο από τους ευφυέστατους συνεργάτες του Τζουλιάν Ασάντζ που είχα την τύχη να γνωρίσω στον Ισημερινό επί Ραφαέλ Κορέα, όταν στο Κίτο παρέδιδαν μαθήματα ψηφιακού ακτιβισμού σε δημοσιογράφους και ακτιβιστές όλου του κόσμου. Ούτε από κάποιον παλιάς κοπής υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προέρχονται από βρετανό πρέσβη Γκρεγκ Μάρεϊ, που ήταν παρών όταν στις 21 Οκτωβρίου, ο 48χρονος ιδρυτής των Wikileaks κλήθηκε από τις δικαστικές αρχές.

Πολιτική διαφήμιση: από την εφημερίδα τοίχου στο Facebook

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η απόφαση του Twitter να απαγορεύσει τις πολιτικές διαφημίσεις και οι αντίστοιχες πιέσεις που ασκούνται προς το Facebook αποτελούν ακόμη μία αντιδραστική στροφή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με πρόσχημα την προστασία από τα fake news. Αυτό που αμφισβητείται είναι η ικανότητα των πολιτών να λαμβάνουν αποφάσεις.

Δύο διευθύνοντες σύμβουλοι κολοσσιαίων επιχειρήσεων κάθισαν τις τελευταίες ημέρες στο «εδώλιο» του αμερικανικού Κογκρέσου, δίνοντας απαντήσεις για πράξεις και παραλείψεις των εταιρειών τους. Ο πρώτος ήταν ο CEO της Boeing, Ντένις Μούλιν­μπεργκ, η εταιρεία του οποίου ευθύνεται για τον θάνατο περίπου 350 ανθρώπων από κατασκευαστικά λάθη στα αεροσκάφη 737 Max 8.

Ενώ η κυβέρνηση χαρακτήριζε την τραγωδία «υπερβολές», άρχισαν να μετριούνται πτώματα. Ήταν ήδη αργά…

Της Βασιλικής Σιούτη

Η κυβέρνηση κατάλαβε το μέγεθος της τραγωδίας όταν άρχισε να μετράει νεκρούς. Ως τότε υποβάθμιζε την καταστροφή και τα κυβερνητικά στελέχη μιλούσαν για υπερβολές του ΣΚΑΪ.

Εκατοντάδες άνθρωποι έτρεχαν αβοήθητοι και απεγνωσμένοι για να σωθούν, χωρίς να έχει μπει σε εφαρμογή κανένα σχέδιο από την πολιτεία και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Ο κρατικός μηχανισμός ήταν σε παράλυση, αλλά οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη κατήγγελλαν όποιον τολμούσε να κάνει την αυτονόητη και τραγική διαπίστωση, καθώς βασική τους έγνοια εκείνες τις πρώτες ώρες έμοιαζε να είναι η αποφυγή του πολιτικού κόστους. Σαν ένα μεγάλο πάρτι φανταζόταν τις μέρες αυτές η κυβέρνηση, αλλά, αντ’ αυτού, κήρυξε στη χώρα δημόσιο πένθος λόγω της καταστροφικής πυρκαγιάς που πήρε διαστάσεις εθνικής καταστροφής.

Η νεοδιαπλοκή στην ΕΡΤ: «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»

των Λεωνίδα Βατικιώτη & Άρη Χατζηστεφάνου

Αν το κλείσιμο και το μαύρο στην ΕΡΤ, ήταν το ταξίδι προς την ανυπαρξία του Σαμαρά, το άνοιγμα της με τον τρόπο που έγινε και λειτουργεί, είναι το ταξίδι με τον ίδιο προορισμό του Τσίπρα και του alter ego του, του Νίκου Παπά.

Χιλιάδες άνθρωποι, έδωσαν μάχη για το άνοιγμα της ΕΡΤ, διεκδικώντας όχι μια επιστροφή στα παλιά – κανείς δεν θεωρούσε καλή τη λειτουργία της, ακριβώς το αντίθετο – αλλά μια δημιουργική ανασυγκρότηση, υπέρβαση των αγκυλώσεων, της φαυλότητας και κομματοκρατίας, των πολιτικών παρεμβάσεων, των αργομισθιών κοκ.

Όμως, ο αρμόδιος υπουργός που έχει την ευθύνη για το άνοιγμα της ΕΡΤ, δεν φαίνεται πως είχε την ίδια γνώμη. Κι έτσι έχτισε μια νέα ΕΡΤ κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της παλιάς.  Απλώς αλλάζει το όνομα της διαπλοκής και των διαπλεκομένων. Κι έτσι η ενημέρωση, το πρόγραμμα και η λειτουργία δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα νεοδημοκρατικά και πασοκικά παλιά.

Κυβερνητική προπαγάνδα και πραγματικότητα

Αναμφισβήτητα το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και της ιδιαίτερης διαδικασίας που τις σφράγισε αποτέλεσε το κορυφαίο θέμα της πολιτικής συζήτησης, που μας έβγαλε από το καλοκαίρι και μας εισήγαγε στη νέα σεζόν. Σύμφωνα μάλιστα με τη χρονική περίοδο που διεξήχθη η διαδικασία αδειοδότησης και σύμφωνα με τα ελληνικά πολιτικά ήθη και έθιμα, τα οποία αναμένουν το εναρκτήριο λάκτισμα της νέας χρονιάς στη γνωστή σε όλους σεπτεμβριανή εβδομάδα της Διεθνούς ‘Εκθεσης Θεσσαλονίκης (όπου το πολιτικό προσωπικό της χώρας μεταναστεύει βραχυπρόθεσμα και μεταφέρει τις διαδικασίες αντιπαράθεσής του στην όμορφη πόλη), η όλη διαδικασία κρίθηκε επιτυχημένη από πολλούς για την κυβέρνηση. Τόσο επιτυχημένη τουλάχιστον, όσο χρειαζόταν για να γεμίσει με επικοινωνιακά λάφυρα τις βαλίτσες του πρωθυπουργού εν όψει της εμφάνισής του στη συμπρωτεύουσα.

Τελικά, με τι πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο;

Τελικά τι έγινε; Πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο; Ή δεν πήγε; Κι εάν πήγε, τελικά πήγε καβάλα σε ιδιωτική θαλαμηγό ή στο φουσκωτό του Πολάκη; Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Γιατί πολλοί λένε πως όσοι γυρνάνε το Αιγαίο με φουσκωτό πνίγονται, αλλά είναι και κάτι άλλοι που λένε ότι έχουν διασχίσει με φουσκωτό τον μισό Ατλαντικό. Πόσο καλός καπετάνιος είναι ο Πολάκης; Κι αν τελικά δεν ήταν το φουσκωτό του Πολάκη, μήπως ήταν αυτοί οι μασόνοι τύπου που λέει ο Λιακόπουλος πως κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Τι δουλειά έχεις Αλέξη με τους μασόνους;

Η είδηση που μονοπώλησε την επικαιρότητα της προηγούμενης Δευτέρας (και λίγο από της Τρίτης), αναδεικνύει το επίπεδο στο οποίο σύρεται η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, συστημικών και νεοσυστημικών. Παράλληλα, αποτυπώνει  και το σημείο αγανάκτησης που έχει φτάσει το αναγνωστικό, τηλεοπτικό και σοσιαλμιντιακό κοινό.

Μέχρι πότε θα τους χαρίζουμε την ενημέρωση μας;

Πέντε μήνες έχει κλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, και ήδη η διαπραγμάτευση που επιδίωξε εξ’ αρχής βρίσκεται στην κορύφωσή της. Την άλλη Κυριακή ο λαός αναλαμβάνει να απαντήσει στην πρόταση των δανειστών και τους εδώ συνεργάτες του. Μεταξύ των οποίων τα τηλεοπτικά κανάλια και η πλειοψηφία των καθημερινών εφημερίδων. Πέντε μήνες μετά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επιτύχει τίποτα στον τομέα της ενημέρωσης, με αποτέλεσμα αυτή να συνεχίζει να είναι έρμαιο των εργολάβων και των νταβατζήδων.

Ομολογουμένως από τις μεγαλύτερες ολιγωρίες του ΣΥΡΙΖΑ και το κόστος της φαίνεται ξεκάθαρα ακόμα και σήμερα, από τις ειδήσεις που μεταφέρουν για ουρές στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα, στις τράπεζες. Με την προπαγάνδα για το πόσο αντιδημοκρατικό, δήθεν, είναι ένα δημοψήφισμα που θα μιλήσει ο λαός.

Αλήτες ρουφιάνοι ΔΝΤγράφοι

Σάλος έχει ξεσπάσει μετά τις δηλώσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, ότι Έλληνες δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν κρυφά σεμινάρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να προπαγανδίζουν τις θέσεις του στα μέσα ενημέρωσης.

Φυσικά, η θεωρία αυτή δεν χρειαζόταν τον Ρουμελιώτη για να επιβεβαιωθεί, όμως στην Ελλάδα μόνο αν κάποιος με “κύρος” λέει το προφανές, τότε αυτό ισχύει. Αν το λέει κάποιος άλλος, τότε χαρακτηρίζεται ως “λαϊκιστής”. Το ίδιο συμβαίνει από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα. Όταν, για παράδειγμα, δάσκαλοι κατήγγειλαν ότι παιδιά λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία, ήταν ανεύθυνοι και χλευάζονταν από τα μεγάλα ΜΜΕ. Όταν τα έγραψε όμως ένα ξένο Μέσο, τότε το ίδιο γεγονός μετατρεπόταν στο “δράμα” της ημέρας που έκανε την Όλγα να δακρύσει on air.

Περί ελευθερίας της έκφρασης και του Τύπου

Πολύς λόγος γίνεται ξανά τις τελευταίες εβδομάδες για την ελευθερία της έκφρασης, του λόγου, και ποια είναι τα όριά τους.

Πριν μιλήσω γι’ αυτά θα ήθελα να εξηγήσω τη θέση μου σχετικά με αυτό το θέμα, αλλά και να δώσω σε όποιον τον ενδιαφέρει να καταλάβει τι είναι αυτό το οποίο προσπαθώ να προστατέψω μέσα από τούτο εδώ το blog· πάντα στον πολύ μικρό βαθμό που μου αναλογεί.

Θεωρώ ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει την προσωπική του άποψη, αναλαμβάνοντας φυσικά και την ευθύνη των γραπτών του (ή προφορικών του).

Η ενημέρωση της σακούλας και της σαπουνόπερας

Την απαξίωση και την αποστροφή των πιο παραγωγικών ηλικιών έχουν «κερδίσει» τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών και οι πρώην μεγάλες εφημερίδες.

Όσες έρευνες κι αν πραγματοποιούνται από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα, καταλήγουν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται για την ενημέρωσή του ούτε τα τηλεοπτικά κανάλια ούτε τις πολιτικές εφημερίδες.

Παρόλα αυτά τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και οι παλιοί εκδοτικοί όμιλοι (ή οι νέοι με τους ίδιους παλιούς δημοσιογράφους) εξακολουθούν να ορίζουν αυτό που λέμε κυρίαρχη αφήγηση.

Δημοσιογραφία χωρίς περιεχόμενο

Δεν υπάρχει άνθρωπος του χώρου σε ολόκληρο τον κόσμο που να μη γνωρίζει ότι η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν είναι ελεύθερη. Εξάλλου, η θέση της χώρας στην παγκόσμια κατάταξη της ελευθερίας του Τύπου έχει γκρεμιστεί ολοκληρωτικά μετά την εφαρμογή των μνημονίων – όχι ότι τα πράγματα πριν ήταν καλύτερα, όμως από το 2010 και μετά έχουν χαθεί εντελώς τα προσχήματα.

Τι φταίει σε όλο αυτό; Μία και μόνο απάντηση δεν υπάρχει.

Καλά και κακά νέα: ένα μανιφέστο

Του Τζερόμ Ρους

μετάφραση: Αγάπιος Λάνδος

Το ROAR Magazine (roarmag.org), το γνωστό ριζοσπαστικό και κριτικό –διαδικτυακό– περιοδικό, με τον χαρακτηριστικό υπότιτλο «Reflections on Revolution», αυτοπροσδιορίζεται ως «διεθνής κολεκτίβα απαρτιζόμενη από μέλη που επιδίδονται στη δημοσιογραφία των πολιτών, που δρουν ως διανοούμενοι-ακτιβιστές και ως ανεξάρτητοι κινηματογραφιστές». Ξεκίνησε την εποχή της Αραβικής Άνοιξης, του Occupy Wall Street, των Αγανακτισμένων. Έκτοτε, με εμψυχωτή το Jerome Roos, επεκτείνει την ύλη, τους συνεργάτες, τα πεδία και τις χώρες που καλύπτει. Κεντρικές του μέριμνες, όπως τις ξεχωρίζουμε από την αρθρογραφία, είναι η προβολή και ο συντονισμός κινημάτων και αντιστάσεων σε όλο τον κόσμο (με την επαφή μεταξύ τους και με την αξιοποίηση της τεχνολογίας), καθώς και η ριζική κριτική στον κυρίαρχο λόγο και η άρθρωση συγκροτημένου λόγου (ή, μάλλον, λόγων) της αντίστασης. Το 2014 το ROAR ξεκινάει μια προσπάθεια αναβάθμισης, στην λογική της δημιουργίας ανεξάρτητων μέσων που θα υπηρετούν την πραγματική δημοκρατία. Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από το άρθρο του Tζερόμ Ρους (28.12.2013), που μας εισάγει στο πνεύμα της προσπάθειας, στην οποία θα επανέλθουμε.

Ας πούμε ότι τα Πανεπιστήμια ανοίγουν: Μερικές απορίες και οι λογικές συνέπειές τους

Του  Κωστή Μηλολιδάκη*

Το κείμενο που ακολουθεί αποστέλλεται σε πολλούς παραλήπτες, εκτός των ΔΕΠ του Τμήματος Μαθηματικών. Ας υποθέσουμε ότι μεθαύριο ανοίγει η πρόσβαση στα κτίρια, ότι τα ΔΕΠ δεν απεργούν, ότι οι φοιτητές δεν κάνουν κατάληψη, και από Τρίτη αρχίζουν μαθήματα. Θα κάνω μια πρόχειρη απόπειρα να φανταστώ το περιβάλλον στο οποίο θα διεξάγονται τα μαθήματα αυτά. Θα πιάσω τις σχολές ΣΘΕ και Φιλοσοφική χωριστά. Στη ΦΛΣ, σε ένα κτίριο 70.000 τ.μ. θα κυκλοφορούν αρκετές χιλιάδες γυναίκες χωρίς να υπάρχει η παραμικρή φύλαξη. Από τις 5:00 που σκοτεινιάζει η σχολή θα ερημώνει. Τα ασανσέρ δε θα λειτουργούν, αλλά και αν κάποια λειτουργούν στο 9όροφο κτίριο, πόσοι θα τολμούν να μπαίνουν όταν δε θα υπάρχει κάποιος να απεγκλωβίσει τυχόν εγκλωβιζόμενους;

Πόσα παίρνεις, δάσκαλε; Έρευνα για τους μισθούς των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση

ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ

ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 2011-2012

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης για το 2011-12 είχαμε αυξήσεις μισθών ή σι μισθοί ήταν χωρίς μεταβολή. Τα στοιχεία αναφέρονται για το σχολικό έτος 2011-12 και σε κάποιες χώρες οι μισθολογικές αναπροσαρμογές αρχίζουν με την έναρξη του ημερολογιακού έτους (2012). Οι χώρες που οι μισθοί μειώθηκαν είναι η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Σλοβενία.

ΟΙ ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ

Στα πρωτογενή ελλείμματα επέστρεψε ο κρατικός προϋπολογισμόςαπό τον Απρίλιο, καθώς η υστέρηση των εσόδων διευρύνθηκε σε 473 εκατ. ευρώ, ενώ εξαντλείται και η επίδραση των τεχνικών παρεμβάσεων, στις οποίες στηρίχτηκε η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων στους προηγούμενους μήνες του έτους.

Ο κίνδυνος από τη συνεχιζόμενη υστέρηση των εσόδων είναι διπλός,καθώς θα μπλοκάρει τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και παράλληλα θα ενεργοποιήσει τη ρήτρα λήψης πρόσθετων μέτρων.

«ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ»

Προχθές, Σάββατο 20 Απριλίου 2013, στις 6.00 μ.μ. στο πολιτιστικό κέντρο Ιερισσού έγινε με μεγάλη επιτυχία η ημερίδα με τίτλο: «ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» από μαχόμενους δημοσιογράφους. Η αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου ήταν κατάμεστη και πολύς κόσμος από όσους παρευρίσκοντο, αναγκαστικά παρέμεινε εκτός αιθούσης και άκουγε από τα μεγάφωνα.

Στην ημερίδα συμμετείχαν:

ο Μάριος Λόλος, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φωτορεπόρτερ,

ο Κώστας Αρβανίτης, Δ/ντης του Ρ.Σ. «Στο Κόκκινο 105,5»,

η Ντίνα Δασκαλοπούλου, δημοσιογράφος στην «Εφημερίδα των Συντακτών»,

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΙΝΕ: ΣΤΟ ’70 Η ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

Στο επίπεδο που ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’70 έριξαν την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού η ευθεία μείωσή του κατά 22% (στα 586 ευρώ δια νόμου, από τις 14 Φεβρουαρίου του 2012, σε εφαρμογή του Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής), η διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα (παρά την ύφεση και τη μείωση της κατανάλωσης) και οι αυξήσεις των φόρων.

Μετρήσεις

Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από μετρήσεις που έκανε το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ στο πλαίσιο της ετήσιας παρακολούθησης της πορείας της ελληνικής οικονομίας, των αμοιβών και της απασχόλησης.

Iδιωτικοποίηση νερού στην Ελλάδα

Το βίντεο αποτελεί μια συνοπτική παρουσίαση και σύγκριση παραδειγμάτων ιδιωτικοποίησης στον κόσμο και των αποτελεσμάτων τους με την ελληνική πραγματικότητα.

Υπογράψτε κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού:

http://www.avaaz.org/en/petition/SAVE_GREEK_WATER_FROM_PRIVATIZATION_SOSTE_TO_NERO_APO_TEN_IDIOTIKOPOIESE

LE MONDE: H ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

 

πηγή : iefimerida.gr

Μια πρωτότυπη «συνομιλία» με τους αναγνώστες της κάνει σήμερα η έγκυρη γαλλική εφημερίδα Le Monde, δυο ημέρες μετά την ιστορική Σύνοδο Κορυφής των 27 ηγετών που έκρινε τη σωτηρία της Ιταλίας και της Ισπανίας. Στο chat με τους αναγνώστες απαντά σε όλα τα ερωτήματα ο ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες και δίνει τη δική του ερμηνεία για το αν η Σύνοδος θα σώσει και την Ελλάδα.

Οι περισσότερες ερωτήσεις των αναγνωστών αφορούν το ίδιο το σχέδιο σωτηρίας των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρώπης : «Ποια είναι τα βασικά σημεία της Συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής ;», «Τι θα γίνει τώρα με την Ιρλανδία και τις τράπεζές της ;» «Πιστεύετε ότι ο Φρανσουά Ολάντ ήξερε ότι οι Μόντι και Ραχόι θα εκραγούν εναντίον της Μέρκελ ;».