
Του Δημήτρη Κουλαλη
Όπως αναδείξαμε και στο πρώτο μέρος του αφιερώματός μας στον Α’ΠΠ και τον ρόλο της Ελλάδας , τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των νικητών του Α’ΠΠ συναντιόνταν στον διαμελισμό της Οθ. Αυτοκρατορίας, όπου πέρα απ’ τα σημαντικά οικονομικά οφέλη που εξασφάλιζαν, οι πολεμοκάπηλοι σχεδιαστές μπορούσαν πλέον ανενόχλητοι να χρησιμοποιούν την Τουρκία ως ορμητήριο ενάντια στο νεαρό τότε σοβιετικό κράτος.
Η αποικιοποίηση των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό τη διοίκηση του Σουλτάνου προϋπέθετε τον διαμελισμό αυτών των εδαφών.
Όμως, τα σενάρια των αποικιοκρατών «σκόνταφταν» στο αστικοδημοκρατικό- εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ που μαχόταν για τη διατήρηση των εδαφών της Τουρκίας έναντι των ξένων στρατευμάτων που βρίσκονταν στη χώρα, μεταξύ των οποίων ήταν και τα ελληνικά. Έτσι, στις 23 Απριλίου 1920, οι άνδρες του Κεμάλ κατέλαβαν την Άγκυρα. Το παιχνίδι για τον Σουλτάνο φαίνεται να χάνεται, κάτι που αναγκάζει το διεθνές αποικιοκρατικό γκουβέρνο να βάλει μπρος το «σχέδιο Β’». Τη στρατιωτική παρέμβαση στη χώρα με στόχο, αφενός τη συνέχιση της κατασπάραξης των εδαφών της Οθ. Αυτοκρατορίας, αφετέρου το πνίξιμο της επαναστατικής δραστηριότητας του Κεμάλ. Ο χωροφύλακας βρέθηκε, η Ελλάδα! Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε έδειχνε και η ντόπια πλουτοκρατία. Έτσι, με μπροστάρη τον Ελληνικό Στρατό και κάλυψη τα δικά τους στρατεύματα, οι πάλαι ποτέ Σύμμαχοι στην Αντάντ εφάρμοσαν τα σχέδιά τους. Ο Ε.Σ. αποβιβάστηκε στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919. More