«Δεμένη» πίσω από το Oruc Reis η κυβέρνηση

του Δημήτρη Μηλάκα

Το τουρκικό ερευνητικό συνοδευόμενο από στολίσκο πολεμικών πλησίασε χτες το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Στρογγύλη) εγγύτερα των 12 ναυτικών μιλίων αποδεικνύοντας στην πράξη το προφανές: Η ελληνική κυβέρνηση (και γενικότερα το πολιτικό σύστημα της χώρας) άγεται και φέρεται από αποφάσεις και κινήσεις της Αγκυρας. Για την ακρίβεια, η ελληνική πολιτική τάξη (κατά κύριο λόγο η κυβέρνηση προφανώς) προσαρμόζει τις θέσεις της, και προπαντός τις θέσεις της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στο «σχήμα» που επιβάλλει η Άγκυρα.

Το περασμένο καλοκαίρι και όσο εξελίσσονταν οι μυστικές ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις (για τις οποίες περιμένουμε να μάθουμε πολλά ακόμη, κυρίως όταν αρχίσει τις διαρροές (και) η Άγκυρα) υπό γερμανική διαμεσολάβηση η ελληνική εθνική κόκκινη γραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο συνέπιπτε με το εύρος της δυνάμει ΑΟΖ της χώρας στην περιοχή. Υπό αυτήν την έννοια, 200 ναυτικά μίλια νότια του συμπλέγματος του Καστελόριζου.

Στο ευρωατλαντικό «δωμάτιο επικοινωνίας» Ελλάδα και Τουρκία

Του Δημήτρη Τζιαντζή

Το επικίνδυνο στερεότυπο ότι «αν θέλεις ειρήνη προ­ετοιμάζεσαι για πόλεμο» ακολουθούν Ελλάδα και Τουρκία, με την ελληνική πλευρά να μπαίνει με πολύ επιθετικό τρόπο σε μια καταστροφική κούρσα πολεμικών εξοπλισμών, στο πλαίσιο της σύγκρουσης για τα θαλάσσια οι­κόπεδα και το φυσικό αέριο.

Την ίδια στιγμή, στο τραπέζι των διερευνητι­κών επαφών καλούνται να κάτσουν Αθήνα και Άγκυρα, με το Βερολίνο, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε ρόλο διαιτητή, με στόχο να ξεκινήσει ξανά ο ελληνοτουρ­κικός διάλογος. Ένας διάλογος που παρά την επίσημη θέση ότι «υπάρχει μόνο μια διαφορά με την Τουρκία» (η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο) φαίνεται ότι επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Σε αυτό το πλαίσιο, πάντως, η Αθήνα χαρακτήρισε θετική κίνηση αποκλιμάκωσης τον ελλιμενισμό του ερευνητικού σκάφους Ορούτ Ρέις που η Τουρκία επισήμως υποστη­ρίζει ότι έγινε για λόγους «συντήρη­σης ρουτίνας». Μάλιστα, ο Τούρκος πρόεδρος διευκρίνισε στη Γερμανίδα καγκελάριο, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης που είχαν την Τετάρτη, ότι η επιστροφή του Ορούτς Ρέις δεν ση­μαίνει ότι οι δραστηριότητές του στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν τελειώσει, αφήνοντας ανοιχτό νέο κύκλο εντάσε­ων στην περίπτωση που ναυαγήσουν οι διαπραγματευτικές προσπάθειες.

Στημένος «διάλογος» για όλα – Άμεση εκκίνηση θέλει η Γερμανία για να βγάλει τις κυρώσεις από την ατζέντα

του Δημήτρη Μηλάκα

Αν και η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι το μόνο ανοιχτό ζήτημα που έχει να συζητήσει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, είναι προφανές ότι οι εντατικές προετοιμασίες για την εκκίνηση ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου περιλαμβάνουν πολύ περισσότερα θέματα.

Η ατζέντα του ελληνοτουρκικού διαλόγου έχει διαμορφωθεί και διαμορφώνεται από τα θέματα που θέτει η Άγκυρα και καταφέρνει να τα αναγορεύσει σε ελληνοτουρκικές διαφορές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των νησιών, βράχων και βραχονησίδων στο Αιγαίο με αδιευκρίνιστη (κατά την τουρκική αντίληψη) κυριαρχία.

Το ζήτημα αυτό εμφανίστηκε στο προσκήνιο μετά την κρίση των Ιμίων το 1996 και παγιώθηκε ως ελληνοτουρκική διαφορά με τη Συμφωνία της Μαδρίτης έναν χρόνο αργότερα, όταν η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Έκτοτε η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο προϋποθέτει μια αποσαφήνιση κυριαρχίας επί δεκάδων νησιών και νησίδων…

Η ελληνική κυβέρνηση ποντάρει σε Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Μακρόν

Της Βασιλικής Σιούτη

Ενώ η Τoυρκία παίζει με τα όρια επιχειρώντας να προκαλέσει εκνευρισμό στην Ελλάδα και να νομιμοποιήσει τις παράνομες ενέργειες της

Η ΤOYΡΚΙΑ ΠΑΙΖΕΙ με τα όρια επιχειρώντας να προκαλέσει εκνευρισμό στην Ελλάδα και να νομιμοποιήσει τις παράνομες ενέργειες της, αλλά η ελληνική πλευρά διατηρεί την ψυχραιμία της, διεξάγοντας ταυτόχρονα μια διπλωματική υπερδραστηριότητα και δηλώνοντας έτοιμη για όλα. Αιφνιδιασμός άλλωστε δεν υπήρξε. Όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα είχαν προαναγγελθεί και ήταν απολύτως αναμενόμενα.

Στα θετικά των τελευταίων ωρών καταγράφεται η συνάντηση που θα γίνει με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών και οι επαφές με τον Γάλλο πρόεδρο, ενώ αρνητική για τα ελληνικά συμφέροντα είναι η τήρηση ίσων αποστάσεων της Γερμανίδας καγκελαρίου, η στάση της οποίας εμποδίζει και τις ουσιαστικές κυρώσεις απέναντι στην παραβατικότητα του Ερντογάν.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάντως, διαψεύδει τον πρωθυπουργό ότι η Τουρκία ως τώρα μόνο προκαλεί και μιλά για παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

>Η βουλιμία του Ταγίπ Ερντογάν, το προσφυγικό και η αμυντική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ

Tης Βασιλικής Σιούτη

Αντιμέτωπη με τη βουλιμία του Ταγίπ Ερντογάν και το προσφυγικό – μεταναστευτικό παραμένει η κυβέρνηση, η οποία, επτά μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, αντιλαμβάνεται ότι η πορεία της χώρας, έπειτα από την ολοκλήρωση των μνημονίων, μόνο με ρόδα δεν είναι στρωμένη. Αντιθέτως, και τα δύο αυτά ζητήματα, αν δεν τα διαχειριστεί με επάρκεια, θα μπορούσαν να της προξενήσουν τεράστιο πολιτικό κόστος και, ακόμα χειρότερα, σοβαρή ζημιά στη χώρα.

Το φλέγον δίλημμα της Χάγης στα ελληνοτουρκικά και η υποταγή στο «κόμμα Σαββίδη»

Της Βασιλικής Σιούτη

Όλα όσα ζήσαμε στην πολιτική την περασμένη εβδομάδα

Τα ελληνοτουρκικά είναι το θέμα που απασχολεί εντόνως την ελληνική κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα και όλα μαρτυρούν ότι στο παρασκήνιο συμβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα βλέπουμε. Έντονη κινητικότητα, όμως, υπάρχει και στο προσκήνιο. Πλήθος δηλώσεων και αναλύσεων τις προηγούμενες μέρες έμοιαζαν να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το ενδεχόμενο κάποιου επεισοδίου με την Τουρκία, ενώ από το πουθενά (αφού οι αρμόδιοι καμίας πλευράς δεν το θέτουν επισήμως) έχει φουντώσει πάλι η συζήτηση για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης.

Οι κυβερνήσεις, πριν από σημαντικές αποφάσεις, ειδικά στα εθνικά, φροντίζουν πάντα τα τεστάρουν πρώτα τα όρια της κοινής γνώμης. Ο πιο παραδοσιακός τρόπος είναι με τους λεγόμενους «λαγούς». Αυτός που αναλαμβάνει να παίξει τον ρόλο του «λαγού» προβαίνει συνήθως σε μια οριακή ή και προκλητική για τα έως τότε δεδομένα τοποθέτηση, προκαλεί ένα πρώτο σοκ και μετά τα «μαζεύει», σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, αφού έχουν μετρηθεί και ζυγιστεί οι αντιδράσεις. Σύμφωνα με τις πρακτικές αυτές που χρησιμοποιούνται ευρέως στην πολιτική, ακόμα και αν οι αντιδράσεις είναι αποθαρρυντικές και το μήνυμα είναι «μην προχωράτε», θεωρείται ότι υπάρχει πάντα κέρδος, αφού ο κόσμος αρχίζει να συνηθίζει τουλάχιστον να ακούει αυτό που μέχρι τότε μπορεί να θεωρούσε ανήκουστο, έτσι ώστε το θέμα να μπορέσει να επανέλθει σε μεταγενέστερο χρόνο.

Έχουμε δημοκρατία όχι σουλτανάτο

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Εξέπληξε ο πρωθυπουργός αποκαλώντας τον Ερντογάν σουλτάνο. Τι δηλαδή; Εννοεί ότι η δημοκρατία μας είναι ανώτερη και θα τον κατατροπώσει; Ίσως έχει παιγνιώδη διάθεση ο πρωθυπουργός. Ίσως ελπίζει κι αυτός στο «ξανθό γένος», στον Πούτιν, ότι με την παρέμβασή του θα κάνουν Πάσχα σπίτι τους οι δυο Έλληνες όμηροι του Ερντογάν. Μακάρι να είναι ελεύθεροι την ώρα που διαβάζουμε αυτές τις γραμμές. Ίσως ελπίζει πως η διαβεβαίωση του Αμερικανού πρεσβευτή Πάιατ ότι η Ελλάδα είναι πολύτιμη σύμμαχος θα κάνει το θαύμα της. Μακάρι, ξαναλέμε. Αλλά τη δημοκρατία που ο ίδιος έχει τσαλαπατήσει δυο φορές, στο δημοψήφισμα και στα συλλαλητήρια, τι την ανακάτεψε; Δεν πολεμάνε τα πολιτεύματα, ούτε νικάνε πάντα οι δημοκρατίες, ιδίως αν έχουν μείνει άοπλες, χαρά του κάθε απειλητικού γείτονα και θρίαμβος του κάθε εγχώριου εθνομηδενιστή.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαστε ενάντιοι στον Ερντογάν επειδή είναι σουλτάνος. Άσε που οι σουλτάνοι, δεν μπαίνουν σε διαδικασία εκλογών για να πρέπει να παραδεχτούν μετά ότι οι μισοί δεν τους θέλουν. Καλύτερα πάντως από τους εν Αθήναις που ούτε να ονειρευτούν δεν μπορούν τέτοια ποσοστά. Είμαστε εναντίον του Ερντογάν επειδή μας απειλεί καθημερινά και ξεδιάντροπα.

Επιταχύνεται η αποσάθρωση της χώρας

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η οικονομική – κοινωνική ισοπέδωση τέμνεται με γεωπολιτικούς σεισμούς

Ο κυβερνητικός μύθος θέλει να πιστέψουμε ότι επίκειται «καθαρή έξοδος» και τέλος των μνημονίων. Η χειραγωγούμενη, από την «εθνική σύμβουλο» Ρότσιλντ, αποκλιμάκωση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων θεωρείται προπομπός μιας «θετικής» υποδοχής της χώρας από τις αγορές, αν όλα εξελιχθούν ομαλά τον προσεχή Αύγουστο.

Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί τη Δευτέρα ρυθμίζει τις τελευταίες εκκρεμότητες από τις απαιτήσεις των δανειστών και πιστοποιεί ότι η λεγόμενη έξοδος από τα μνημόνια δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από τη διαρκή επιτροπεία της χώρας.

Την ίδια στιγμή, το πεδίο της συνεχιζόμενης οικονομικής και κοινωνικής αποσάθρωσης συναντιέται επικίνδυνα με εκείνο των μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων που συνταράζουν τη Μ. Ανατολή και σταδιακά, μεθοδευμένα εξαπλώνονται στη Βαλκανική διαμορφώνοντας όρους μιας γενικευμένης σύγκρουσης.

Μετά το δημοψήφισμα στην Τουρκία, τι;

Του Σπύρου Παναγιώτου

Ο Ερντογάν πιο αποφασισμένος, απρόβλεπτος και επιθετικός

Ο Ερντογάν έχει στρατηγική και σχέδιο. Το είχε πριν το δημοψήφισμα, το έχει και μετά. Η διάσωσή του από το πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, γεγονός που εν πολλοίς τον οδήγησε και στην επιλογή του δημοψηφίσματος, όχι μόνο δεν κλόνισε το σχέδιο του αλλά επιτάχυνε την εφαρμογή του. Η συγκέντρωση υπερεξουσιών στο πρόσωπο του, ο ιδιόμορφος συνδυασμός σουλτανοποίησης και ισλαμοποίησης της Τουρκίας αποτελεί το βασικό όχημα των επιλογών του. Το άνοιγμα στους Γκρίζους Λύκους και οι αναφορές στους «γκιαούρηδες» δείχνουν επιδιώξεις για μια ακραία πολιτική στην εσωτερική και εξωτερική σκηνή.

Οι οφθαλμοφανείς ανακολουθίες των χειρισμών του, οι συνεχείς ελιγμοί εκμετάλλευσης της κάθε χωριστής στιγμής, μπορεί να τον ανέδειξαν σε απρόβλεπτο ή και «εκνευριστικό» εταίρο, καθόλου όμως δεν τον εμπόδισαν να προχωρήσει τα σχέδιά του, να εκβιάζει λύσεις προς όφελός του, να γίνεται αποδεκτός (έστω προσωρινά), να κερδίζει χρόνο και από τους δύο κύριους συνομιλητές του, Τραμπ και Πούτιν.

H Tουρκία εξάγει τους εφιάλτες της

Του Δημήτρη Μηλακα

Αντιμέτωπος με τον διαμελισμό της χώρας του ο Ερντογάν γίνεται πιο επικίνδυνος για την Ελλάδα
Όσο περιμένουμε να δούμε πού θα… καθίσει η «μεγάλη ζαριά» που έχει ρίξει ο Ταγίπ Ερντογάν με στόχο την αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος και με τρόπο που θα του επιτρέψει να γίνει (και τυπικά) «σουλτάνος», αισθανόμαστε όλο και περισσότερο την ένταση αυτού του «παιχνιδιού», το οποίο δεν είναι (και ουδέποτε υπήρξε) μια απλή εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας.

Αυτή η εξαγωγή της έντασης είναι προφανώς αναμενόμενη καθώς η «τομή» που επιχειρεί ο Ερντογάν με το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος, που θα πραγματοποιηθεί ανήμερα το Πάσχα, δεν έχει να κάνει μόνο με την επιβίωση και διαιώνιση του συστήματος εξουσίας που αυτός δημιούργησε και επέβαλε στη χώρα του με όχημα τη θρησκεία. Το στοίχημα με το οποίο είναι αντιμέτωπος, με έναν τρόπο μάλιστα που δεν μπορεί να αποφύγει πια, έχει να κάνει με τη διάσωση της ακεραιότητας της Τουρκίας.

Αντιμέτωπη η τουρκική ηγεσία με τον στρατηγικό εφιάλτη της χώρας – που είναι το βάσιμο πια ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους – ακολουθεί τη δοκιμασμένη ανά τους αιώνες τακτική: δημιουργεί εχθρούς και εκεί όπου δεν υπάρχουν, έτσι ώστε να συσπειρώσει την τουρκική κοινωνία.

Ραντεβού στον αέρα

by To Skouliki Tom

Διπλωματικός συναγερμός σήμανε την Παρασκευή στο Υπουργείο Εξωτερικών, εξαιτίας της πρωτοβουλίας της Τουρκίας να εκδώσει ΝΟΤΑΜ, με το οποίο δεσμεύει από σήμερα και μέχρι το τέλος του χρόνου μια τεράστια έκταση στο Αιγαίο για αεροπορικές ασκήσεις.

Για όσους δε γνωρίζουν, ΝΟΤΑΜ σημαίνει σημείωμα στους αεροπόρους (notice to airmen). Ραβασάκι ντε!

Το πρόσφατο ΝΟΤΑΜ που δεσμεύει περιοχή η οποία εκτείνεται από τη Σκύρο μέχρι τη Λήμνο έρχεται να προστεθεί σε παλαιότερο που δεσμεύει για ολόκληρο το 2015 δύο ακόμα περιοχές στο Βόρειο και Νοτιοανατολικό Αιγαίο, οπότε καταλαβαίνουμε ότι η μισή Ελλάδα έχει καταληφθεί από τους Τούρκους και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Στην Πόλη… στην Πόλη

Tης Ζέζας Ζήκου

Ποτέ άλλοτε στα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας δεν ήταν τόσο έντονη η αίσθηση της κοινωνικής απελπισίας και της επαπειλούμενης χρεοκοπίας, μέσα σε περιβάλλον που διαμορφώνει μείζονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Αθήνα και Αγκυρα βρίσκονται η μία απέναντι στην άλλη σε ένα πολύπλοκα επικίνδυνο τοπίο που διαμορφώνει το ενεργειακό στο υπέδαφος του Αιγαίου.

«Μεθυσμένος» από το γεωστρατηγικό βάρος της χώρας του και το διευρυνόμενο ανισοζύγιο ισχύος με την Ελλάδα, όπως και γνώστης της συμπεριφοράς μας, ο Ερντογάν ξέρει να διεκδικεί… Περιμένει να συμφωνήσουμε μαζί του τον «ειρηνικό» ενεργειακό ακρωτηριασμό του Αιγαίου. Προφανώς κάθε χώρα οφείλει να αναπτύσσει μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να διευρύνει τα γεωπολιτικά ερείσματά της. Αλλά η άποψη του Αντώνη Σαμαρά ότι «με την κάλυψη της ευρωπαϊκής ομπρέλας θα μπορέσει να προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ και στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που κρύβονται στον βυθό των ελληνικών θαλασσών», πάσχει…

Αφελείς, μύωπες ή και τα δύο;

Το Ποντίκι

Οι εξελίξεις, κατά κανόνα, στις ελληνοτουρκικές σχέ­σεις δεν προκύπτουν από τις επαφές και τις επίσημες επι­σκέψεις, όπως αυτή που πραγματοποί­ησε προχτες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερι­κών Αχμέτ Νταβούτογλου.

Αυτές οι επισκέψεις, ειδικά τα τελευ­ταία χρόνια, λειτουργούν για τη δημι­ουργία της ψευδαίσθησης των ανέφελων σχέσεων καλής γειτονίας. Κάτω από αυτήν την ψευδαίσθηση χάσκει η οδυνηρή και επικίνδυνη πραγματικότη­τα: η Τουρκία από την κρίση των Ιμίων και έπειτα αμφισβητεί την κυριαρχία επί νησίδων, ακόμη και κατοικημένων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

Γι’ αυτήν την πραγματικότητα, προ­φανώς, δεν γίνεται κανένας λόγος κα­τά τις επίσημες δηλώσεις μετά τις συνα­ντήσεις οι οποίες έχουν στόχο τη δημι­ουργία της επικίνδυνης για την Ελλάδα ψευδαίσθησης περί καλών και εποικο­δομητικών ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο κίνδυνος είναι απλός και έχει να κά­νει με ένα αφελές ερώτημα που ήδη – εδώ και αρκετά χρόνια – διατυπώνε­ται στο διπλωματικό προσκήνιο και πα­ρασκήνιο: