Το ΝΑΤΟ φέρνει τον πόλεμο στα Βαλκάνια

Του Σπύρου Παναγιώτου

Ο ευρωατλαντισμός είναι εχθρός της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή

Ζούμε σε μια χώρα που η κυβέρνηση, η Αριστερά και η διανόηση θεωρεί πρόοδο να οικοδομεί σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τους γειτονικούς λαούς ξεχνώντας, ή θέλοντας να λησμονηθεί, ότι αυτό υπαγορεύεται και επιβάλλεται από καθόλου φιλειρηνικές δυνάμεις και συμφέροντα.

Ζούμε ταυτόχρονα σε μια χώρα που η αγάπη για την ιστορία, την παράδοση και την ταυτότητα του λαού –όλα δηλαδή εκείνα που οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης έχουν στοχοποιήσει διεθνώς– θεωρούνται από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις εθνολαϊκισμός, σκοταδισμός και ακροδεξιά απειλή.

Στρατηγική παράδοση στις βλέψεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Του Σπύρου Παναγιώτου

Plan A η Αθήνα στην αποσταθεροποίηση της περιοχής

Λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στην Ρωσία και μερικές ώρες μετά την ομόφωνη συνυπογραφή της επέκτασης των οικονομικών κυρώσεων της Ε.Ε. σε βάρος της Ρωσίας ξεκίνησε ο «στρατηγικός διάλογος» μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας στην Ουάσιγκτον.

Αν η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ρωσία ήταν η «αναγκαία στάχτη» μιας δήθεν πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, τότε ο «στρατηγικός διάλογος» στην Ουάσιγκτον είναι το αναγκαίο εισιτήριο για να επισημοποιηθεί πανηγυρικά η πλήρης υπαγωγή της χώρας στους σχεδιασμούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς, των ΗΠΑ στην Αν. Μεσόγειο και τη Βαλκανική.

Η Κεντροαριστερά ως επιλογή διάσωσης

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η παρέμβαση Τσίπρα στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη βδομάδα χάθηκε μέσα στα δίνη της θυελλώδους συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου και, κυρίως, από την μονοπώληση του ενδιαφέροντος από την παραίτηση Κοτζιά.

Το βέβαιο είναι ότι η πρωθυπουργική παρέμβαση, για όποιον επιχειρήσει να δει τα όσα κρύβονται πίσω από τα προφανή και τα ανούσια, δεν είναι καθόλου άσχετη με τα όσα ακολούθησαν.

Και σε αυτά, τα προφανή και ανούσια για τους απλούς πολίτες, συγκαταλέγονται πρώτον η επιτυχημένη προσπάθεια του πρωθυπουργού να ελέγξει πλήρως τη νέα Πολιτική Γραμματεία, περιορίζοντας την επιρροή της εσωκομματικής «αντιπολίτευσης», και δεύτερον να παρουσιάσει πέντε πυλώνες δράσεων στην λεγόμενη «μεταμνημονιακή» περίοδο που δήθεν δικαιώνουν τις κυβερνητικές προσπάθειες.

Ο ανθύπατος Πάιατ… θύμωσε

Επίσκεψη στον Έβρο πραγματοποίησε ο Αμερικάνος πρέσβης Τζ. Πάιατ για να υπογραμμίσει, για άλλη μια φορά, το μεγάλο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή. Όπως επισήμανε «Ο Έβρος έχει ιδιαίτερα στρατηγική γεωγραφική θέση, είναι μια περιοχή που ιστορικά είναι το επίκεντρο γεωπολιτικών εξελίξεων και η παρουσία μας είναι μέρος της αμερικανικής δέσμευσης να υπογραμμίσουμε την ενεργό συμμετοχή μας και τη συνεργασία μας με την Ελλάδα, όσο η Ελλάδα βρίσκεται στη διαδικασία της οικονομικής ανάκαμψης».

Τι ζητούν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί;

Του Γιώργου Πατέλη

Η Ελλάδα ως «frontier state»

Αναμφισβήτητα οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά. Οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως οι καλύτεροι φίλοι για τη χώρα μας και σύμφωνα με διάφορες αμερικανικές πηγές ίσως αυτή τη στιγμή έχουμε τις καλύτερες σχέσεις τα τελευταία 50 χρόνια. Ο πολυάσχολος πρέσβης τους Τζ. Πάιατ έχει οργώσει όλη την επικράτεια και μιλά για αμερικανικές επενδύσεις και να τονίζει τον σταθεροποιητικό παράγοντα που καλείται να παίξει η Ελλάδα στην περιοχή. Φυσικά, οι ΗΠΑ, ως σωστά αρπακτικά, ποτέ και πουθενά στον κόσμο δεν πήγαν χωρίς να έχουν ισχυρά συμφέροντα. Πίσω από τις εταιρείες-κολοσσούς και τις επενδύσεις, υπάρχει αυτή η αρπακτική λογική, δεν θα δώσουν τίποτα αν δεν αρπάξουν ό,τι θέλουν. Και αυτά που θέλουν είναι στρατηγικής σημασίας λιμάνια, στρατιωτικές βάσεις και το γενικό κουμάντο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.

Ο αριστερός αμερικανισμός

Του Νίκου Ταυρή

«…Μια χώρα με την οποία μας συνδέει μια ισχυρή στρατηγική σχέση. Αλλά και αγώνες για κοινές αξίες σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας. Από τον αγώνα για την ανεξαρτησία ενάντια στην αποικιοκρατία και την διακήρυξη της ανεξαρτησίας, μέχρι τους αγώνες για την κατάργηση της δουλείας με τη σφραγίδα του Προέδρου Λίνκολν. Και από τους κοινούς αγώνες ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, μέχρι τις μεγάλες μάχες για την κατοχύρωση και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Και είμαι βέβαιος ότι η φετινή διοργάνωση και η ξεχωριστή θέση των ΗΠΑ σε αυτήν θα είναι ευκαιρία για τη σύσφιξη των πολιτιστικών αλλά και οικονομικών μας σχέσεων. Η μεγάλη, η εντυπωσιακή αποστολή σας εδώ σήμερα το αποδεικνύει.
Και εύχομαι αυτή η συμμετοχή να είναι το έναυσμα για ακόμη στενότερη συνεργασία. Θέλω λοιπόν να καλέσω τον καθένα από σας να συμμετέχει στην μεγάλη προσπάθεια για την Ελλάδα του μέλλοντος. Οι ευκαιρίες θα είναι πολλές. Το έχετε ήδη καταλάβει. Και μπορούμε μαζί να της αξιοποιήσουμε»

Pax Americana με βάσεις, επεμβάσεις, αεροπλάνα…

Του Μπάμπη Συριόπουλου

Συγκοινωνούντα δοχεία ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και «επενδυτικό Ελντοράντο»

Είναι φανερό ότι η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα μας σε συνδυασμό με την οικονομική τους «εισβολή» κάνουν αυτή την περίοδο ένα ποιοτικό άλμα. Αυτό συμβαίνει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την ένθερμη υποστήριξη του συνόλου των αστικών κομμάτων και θεσμών. Ο Αλέξης Τσίπρας, στα εγκαίνια του περίπτερου των ΗΠΑ στη ΔΕΘ, δήλωσε χωρίς ντροπή ότι τις δύο χώρες «ενώνουν κοινές αξίες, αγώνες για κοινούς στόχους, για την ελευθερία, τη δημοκρατία» και μίλησε για τους «ιστορικούς δεσμούς στο διάβα της Ιστορίας». Εκφράζοντας τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης, αναφέρθηκε στην Ελλάδα που «ως πυλώνας σταθερότητας, ασφάλειας και ως χώρα που μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο στην περιοχή, ανοίγει τις πύλες της στη νέα εποχή» κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ εννοείται. Για να μη μείνει καμία αμφιβολία για το ποιοι είναι οι «ιστορικοί δεσμοί» και οι «κοινές αξίες», ο Π. Καμμένος ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για το Σχέδιο Μάρσαλ και δήλωσε πως «αυτή η χώρα χτίστηκε μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο χάρη στην βοήθεια των ΗΠΑ». Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ξεπλένουν έτσι το ρόλο των Αμερικανών στον Εμφύλιο, τη στήριξή τους στο μετεμφυλιακό αυταρχικό καθεστώς και στο «γύψο» της εφτάχρονης δικτατορίας. Από το φιλοαμερικανικό κλίμα δεν λείπει και ο ακροδεξιός μητροπολίτης Άνθιμος που τόνισε «τη σημασία των ΗΠΑ για την Ελλάδα» έχοντας συναντηθεί και με τον αμερικανό πρόξενο. Το αστικό τόξο συμπληρώνει ο ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής Λ. Φουντούλης που σε ομιλία του στο Ευρωκοινοβούλιο πήρε το μέρος των ΗΠΑ στον εμπορικό τους ανταγωνισμό με την ΕΕ. Παρά τα κατασκευασμένα δίπολα, αποδεικνύεται ότι η υποταγή στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των επενδυτών, η ευγνωμοσύνη προς τις ΗΠΑ και ο εθνικισμός σε όλες του τις μορφές συνυπάρχουν αρμονικά.

Η δύση του αστεριού του Αλέξη Τσίπρα

Του Σπύρου Παναγιώτου

Σχεδιασμοί για μια «αξιοπρεπή» διάσωση

Όλο και πιο καθαρά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι το «παιχνίδι» δεν γυρίζει.

Αν στο πρώτο διάστημα οι επικοινωνιακές κινήσεις του Τσίπρα απάλυναν την οργή των πολιτών και τόνωναν την πεποίθηση ότι «προσπαθεί το παιδί στα ερείπια των προηγούμενων», τώρα το «τυχερό αστέρι» του δύει. Η επίκληση του κινδύνου του «επερχόμενου Κούλη» χάνει την αίγλη της και την αποτελεσματικότητά της. Αντίθετα, οι αδυναμίες της σημερινής ηγεσίας της Ν.Δ. αναδεικνύονται στον καλύτερο συμπαραστάτη των ύστατων, και εν πολλοίς σπασμωδικών, κινήσεων της κυβερνητικής ομάδας.

ΟΙ “ΤΑΛΙΜΠΑΝ” ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ*

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Mια βουτιά στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο

Τον Σεπτέμβριο του 2001, η τρομοκρατική επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων και του Πενταγώνου «πάγωσε» την ανθρωπότητα (μαζί και την Ελλάδα), βυθίζοντας σε πρωτοφανή τρόμο τους μεν για το τι μπορεί να κάνουν οι τρομοκράτες, τους δε για το τι μπορεί να κάνει η Αμερική σε απάντηση του πλήγματος που δέχτηκε. Ο φόβος αγκάλιασε τον πλανήτη. Δεν υπήρχε σχεδόν πολιτικός στον κόσμο, που να μην έσπευσε να συλλυπηθεί τις ΗΠΑ και να εκφράσει τη συμπαράστασή του με τους πιο δραματικούς τόνους. «Είμαστε όλοι Αμερικανοί», διακήρυσσε ο διευθυντής της γαλλικής Μοντ Κολομπανί και το ίδιο επανελάμβανε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που δεν θα χρειαζόταν βέβαια καμιά τρομοκρατική επίθεση για να το πει, απλώς αυτή του έδωσε το πρόσχημα και την αφορμή που χρειαζόταν.

‘Άλλη άποψη σχεδόν δεν υπήρχε στα παγκόσμια Μέσα και την παγκόσμια πολιτική. Ελάχιστοι αποτολμούσαν να θέσουν καν το ερώτημα του τι σκέφτονταν πραγματικά οι κάτοικοι του πλανήτη ή να διερωτηθούν για το κατά πόσο η τρομοκρατική επιχείρηση μπορούσε να εξηγηθεί ενδεχομένως, έστω μερικά, από την ίδια την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και παγκοσμίως.

Ενιαίο δόγμα συλλογικής αυτοκτονίας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

ΚΥΠΡΟΣ-ΕΛΛΑΔΑ: ΜΑΖΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ*

Δεν πρόλαβε να εκλεγεί ο Αναστασιάδης Πρόεδρος και έσπευσε να δηλώσει την προσχώρηση στο ΝΑΤΟϊκό πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Το πρόγραμμα δεν παρέχει τίποτα στην Κύπρο, παρέχει όμως στο ΝΑΤΟ (άνευ ανταλλάγματος) μεγάλες δυνατότητες στη Μεσόγειο και, ταυτόχρονα, απομακρύνει Λευκωσία και Μόσχα.

Τώρα τι να πούμε; ‘Ότι το ΝΑΤΟ ήταν πίσω από το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974; ‘Ότι η Ρωσία υπήρξε, διαχρονικά, το πιστότερο στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ότι ήταν η μόνη χώρα που έδωσε όπλα για την κυπριακή άμυνα, που αρνούνταν οι άλλοι, παρέχοντας αμέριστη και διαρκή στήριξη στον ΟΗΕ;