Αθέατη πλευρά της επανάστασης του ’21

«Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι … Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτσαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτσαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’ αυτόν η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παει να πει ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό της έφαγε … Η Επανάσταση απότυχε…».

Γιάννης Σκαρίμπας – «Το ’21 και η αλήθεια»

Οι 100 εθελοντές από την Αϊτή, που ήρθαν να πολεμήσουν στην επανάσταση του 1821 και πέθαναν στο ταξίδι

Το 1821, η εξέγερση των Ελλήνων κατά του τουρκικού ζυγού, αρχικά δεν ενθουσίασε τους Ευρωπαίους.

Μια ενδεχόμενη διάλυση της αυτοκρατορίας των Τούρκων, θα ανέτρεπε ριζικά την κατάσταση στην Ευρώπη.

Για τους λόγους αυτούς, αλλά και για να εξυπηρετήσουν η κάθε μια τα δικά της συμφέροντα, οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν αναγνώρισαν την ελληνική επανάσταση.

Από την Οθωμανική στην οικονομική υποδούλωση!

«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, “πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα”, αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας…» Θ. Κολοκοτρώνης

Όταν επαναστάτησε ο λαός το 1821 εκτός από τους Τούρκους θέλανε να λευτερωθούνε κι από τους τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες, τους προύχοντες, τους νησιώτες καραβοκύρηδες, τους χριστέμπορους της εποχής.

Ηδη από το 1924, ο Γιάννης Κορδάτος με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» δείχνει το πραγματικό περιεχόμενο της επανάστασης: ήταν μια επανάσταση ενάντια στη φεουδαρχία και την καταπίεση, που εκφραστές της δεν ήταν μόνο οι Οθωμανοί πασάδες και μπέηδες αλλά και οι ντόπιοι προύχοντες, κοτζαμπάσηδες και δεσποτάδες.

Και ο Νίκος Μπελογιάννης συμπληρώνει στο βιβλίο του: «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»: «οι αστοί και οι τσιφλικάδες, δε φοβούνταν τον τουρκικό ζυγό όσο φοβούνταν το λαϊκό ποτάμι που πάλευε για την απελευθέρωση…».

Συνέδριο της Βερόνας: Στόχος η κατάπνιξη κάθε εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος

Από τις 20 Οκτωβρίου έως και τις 14 Δεκεμβρίου 1814 συνέρχεται στη Βερόνα της Ιταλίας το ομώνυμο συνέδριο από την Ιερή Συμμαχία (Αυστροουγγαρία, Γαλλία, Πρωσία και Ρωσία), με στόχο την καταδίκη των απελευθερωτικών κινημάτων στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και της ελληνικής επανάστασης.

Το Συνέδριο της Βερόνας αποτελεί το τέταρτο και τελευταίο, το οποίο εντάσσεται στο σύστημα των Συνεδρίων που ακολούθησε τη Βιέννη (1814-1815). Στην τελευταία προέκυψε η Ιερή Συμμαχία, με σκοπό την παλινόρθωση των παλαιών καθεστώτων ως μορφή αντιδραστικής δύναμης για κάθε επανάσταση που θα έθιγε τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής.