Άγρια εκμετάλλευση, ωράριο – «λάστιχο» και μισθοί πείνας στα ξενοδοχεία της Κρήτης

Άγρια εκμετάλλευση, με ατελείωτες ώρες εργασίας βιώνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι στα μεγάλα ξενοδοχεία της Κρήτης, οι οποίοι αμείβονται με μισθούς πείνας. Αναδημοσιεύουμε στοιχεία και δηλώσεις από την εφημερίδα «Νέα Κρήτη» που έκανε ρεπορτάζ για το θέμα.

«Η κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι υποχρεωτική για τους εργοδότες και για τους εργαζόμενους. Υπάρχουν βασικοί μισθοί και επιδόματα (…) Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι εργοδότες που προσπαθούν να μην εφαρμόσουν τις συμβάσεις και να πληρώνουν τους εργαζόμενους με επαχθείς όρους. Εμείς έχουμε καλέσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς ώστε να διασφαλιστεί ότι εφαρμόζεται και τηρείται η σύμβαση, όπως και η εργατική νομοθεσία. Δυστυχώς, όμως, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν έχει αυτοκίνητο. Εμείς διαθέτουμε τα αυτοκίνητά μας ώστε να γίνουν πιο εντατικοποιημένοι οι έλεγχοι στα ξενοδοχεία. Πρέπει και τα αρμόδια υπουργεία να το χειριστούν έτσι ώστε να είναι εντατικοί οι έλεγχοι και να διασφαλιστούν οι μισθοί των εργαζομένων. Από την άλλη, υπάρχει και μεγάλο άγχος σε όλα τα πόστα, με αποτέλεσμα να έχει αντίκτυπο στην υγεία» (πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Ξενοδοχοϋπαλλήλων Νομού Ηρακλείου, Νίκος Κοκολάκης)

Όχι στην ελαστική σκλαβιά, κίνημα για σταθερή εργασία

του Δημήτρη Σταμούλη

Πάνω από 75.000 ελαστικά-προσωρινά εργαζόμενοι βρίσκονται στο δημόσιο, αυξημένοι κατά 10% από το 2016. Το 30% φτάνει η ελαστική εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

Η μαζική και δυναμική κινητοποίηση χιλιάδων εκπαιδευτικών, αναπληρωτών και μόνιμων με αίτημα-αιχμή τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών στην εκπαίδευση, επαναφέρει στο προσκήνιο το κομβικό αίτημα του εργατικού κινήματος για σταθερή και μόνιμη εργασία, κόντρα στη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων για γενίκευση της ελαστικής εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και περαιτέρω ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Ειδικά ο χώρος του Δημοσίου και κρίσιμοι τομείς του, όπως η υγεία, η εκπαίδευση και οι δήμοι, έχουν μετατραπεί σε ένα μεγάλο εργαστήρι επιβολής της ελαστικής εκμετάλλευσης, της μερικής απασχόλησης, της δουλειάς με το κομμάτι και τον μήνα αλλά και των «εργολάβων»-δουλεμπόρων που εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται χιλιάδες εργαζόμενους (καθαριότητα, φύλαξη, συντήρηση κ.α.).