Του Αυγουστίνου Ζενάκου
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, τουλάχιστον, στην έννοια του εκσυγχρονισμού, η οποία καταλάμβανε πάντοτε σημαντική θέση στον πολιτικό λόγο του νεότερου ελληνικού κράτους, παγιώθηκε μια καίρια μεταμόρφωση: Το πολιτικό Κέντρο, καθοδηγούμενο από τους λεγόμενους «εκσυγχρονιστές», κατόρθωσε να ορίσει τον εκσυγχρονισμό ως κάτι που θα εξαιρούνταν στο εξής από τον «παραδοσιακό» πολιτικό ανταγωνισμό…
Η μεταπολιτική στροφή του πολιτικού Κέντρου εκφράστηκε βεβαίως από τη διακυβέρνηση του Κώστα Σημίτη αλλά και από τη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, με τον περίφημο «μεσαίο χώρο», αλλά εκεί όπου αποκαλύπτεται η ολοκληρωμένη πλέον δυναμική της είναι στις διακυβερνήσεις της κρίσης, μ’ όλη τη ρητορική τους περί «άκρων», που αφήνει μόνον τις ίδιες ανέγγιχτες, κήρυκες μιας ψευδεπίγραφης και προσχηματικής συναίνεσης.
More