Βιωματικές εικόνες τηλεκπαιδευτικής τρέλας

του Δημήτρη Τσιριγώτη

Σκοπός του κειμένου αυτού δεν είναι να συγκρίνει τη δια ζώσης διδασκαλία με την τηλεδιδασκαλία. Δεν είναι καν συγκρίσιμα τα μεγέθη. Η διαφορά είναι χαώδης. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει με βιωματικές εικόνες τη συγκεκριμένη μορφή τηλεκπαίδευσης που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο. Αναφέρεται μόνο στην τηλεκπαίδευση των παιδιών (όχι ενηλίκων) και δεν υπεισέρχεται καθόλου στο ερώτημα αν έκανε καλά η κυβέρνηση και έκλεισε τα σχολεία. Εστιάζει μόνο στο τι έλαβε χώρα από το κλείσιμο και μετά.

Με μια λέξη: στην τρέλα. Στην τρέλα που βιώνουν όσοι συμμετέχουν, άμεσα ή έμμεσα, στο εγχείρημα «τηλεκπαίδευση» (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) και στην τρέλα που πουλούν οι υπεύθυνοι οι οποίοι θεωρούν πως είναι θανάσιμο αμάρτημα να παραδεχτούν μία φορά, έστω μια, τις ευθύνες τους. Και οι οποίοι έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζουν ως fake news αυτό που βιώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Υποβοηθούμενοι, όπως πάντα, από τα παραμορφωτικά ΜΜΕ που διατυμπανίζουν πως όλα βαίνουν άριστα.

Πάρτε μέτρα για τα σχολεία – η τηλεκπαίδευση είναι ένα φιάσκο

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήρθε να επιβεβαιώσει δύο διαπιστώσεις που ενδέχεται να μην έγιναν ξεκάθαρες από το πρώτο: α) Ότι τα δημόσια αγαθά της υγείας, της παιδείας, της προστασίας των αδυνάμων, των μεταφορών, είναι συρρικνωμένα και απαξιωμένα μετά από δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού και μετά τη μνημονιακή κατεδάφιση και β) ότι δεν πρόκειται απλά για πολιτική ανικανότητα της κυβέρνησης, αλλά για μια συνειδητή και ανοιχτά αντιλαϊκή πολιτική.

Όσον αφορά τα σχολεία, μετά το πρώτο λοκ ντάουν σε αυτές τις πολιτικές προστέθηκε η 7μηνη αδράνεια και αδιαφορία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την τύχη της δημόσιας εκπαίδευσης εν μέσω πανδημίας. Καμία πρόσληψη προσωπικού, καμία προσπάθεια ανεύρεσης αιθουσών, καμία ουσιαστική ενίσχυση του τεχνολογικού εξοπλισμού. Το Υπουργείο έκανε μόνο τη σύμβαση με το σύστημα webex της πολυεθνικής Cisco (το οποίο είναι ακατάλληλο και δυσλειτουργεί – αλήθεια, ποιο είναι το «τίμημα» αυτής της σύμβασης; Μήπως τα δεδομένα 1,5 εκ. μαθητών και εκπαιδευτικών;) και όρισε υποχρεωτική την τηλεκπαίδευση, χωρίς όμως να μεριμνήσει για τις βασικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των μαθητών. Το να ισχυρίζονται η Υπουργός και οι Υφυπουργοί ότι αυτό διασφαλίζεται, επειδή όλοι μπορούν να συνδέονται μέσω σταθερού τηλεφώνου, δείχνει, πέρα από τη φαιδρότητα, το θράσος τους να κοροϊδεύουν ευθέως τον ελληνικό λαό και τους μαθητές.

Μαύρο στην Τέχνη

Την περασμένη Πέμπτη 9 Ιουλίου, εικαστικοί καλλιτέχνες που εργαζόμαστε ως καθηγητές στη Μέση Εκπαίδευση πραγματοποιήσαμε το εικαστικό δρώμενο  «Μαύρο στην Τέχνη». Πρόκειται για μια δράση που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της διαδήλωσης ενάντια στο χουντονόμο Χρυσοχοΐδη, η οποία, ουσιαστικά, κατέδειξε την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στον Κεραμεσαιωνικό σκοταδισμό που επιχειρείται να επιβληθεί στην Παιδεία και στη συνολική αντιδημοκρατική κατρακύλα της κυβέρνησης. Κατέδειξε ότι το ενιαίο δόγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι το «Να μην σκέφτεσαι – Να μην εκφράζεσαι – Να μην αντιδράς συλλογικά»

Επικίνδυνος ψηφιακός δούρειος ίππος

Του Nuccio Ordine

Μου προκαλούν τρόμο τα εγκώμια που αυτές τις εβδομάδες, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, πλέκουν οι επικεφαλής της ψηφιακής πραγματικότητας και της τηλεκπαίδευσης. Είναι ένας επικίνδυνος δούρειος ίππος, που, εκμεταλλευόμενος την πανδημία, επιδιώκει με ύπουλο τρόπο να εξαφανίσει τα τελευταία προπύργια της προσωπικής μας ζωής και της διά ζώσης διδασκαλίας.

Ωστόσο, ανάμεσα στις τόσες αβεβαιότητες που μας κατακλύζουν, αναδύθηκε μέσα μου μία βεβαιότητα: μόνο η συνάντηση με τους φοιτητές, στην αίθουσα, μπορεί να νοηματοδοτήσει αληθινά τη διδασκαλία και την ίδια τη ζωή του διδάσκοντος.

Δεν μου είχε ποτέ συμβεί, στα τριάντα χρόνια διδακτικού έργου, να φανταστώ ότι θα γίνονταν μαθήματα, εξετάσεις και ορκωμοσίες μέσα από μια ψυχρή οθόνη. Κι ενώ ορισμένοι συνάδελφοι εκθειάζουν την εκπαίδευση του μέλλοντος, εγώ αισθάνομαι την αμηχανία κάποιου που ζει σε έναν κόσμο που του είναι πλέον άγνωστος.

Δεν μιλώ για την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που δημιουργήθηκε – είναι αναπόφευκτο τώρα να προσαρμοστούμε στην ψηφιακή πραγματικότητα, για να μην πάει στράφι το ακαδημαϊκό έτος. Αναφέρομαι σε όσους εν χορώ εξυμνούν την πρόοδο, στους καθηγητές-μάνατζερ της τηλεματικής και στα εξ αποστάσεως πανεπιστήμια, που, από τον Μάρτιο, κατακλύζουν με διαφημίσεις τις εφημερίδες και τα κανάλια της τηλεόρασης.

Υπάρχουν αυτοί που ζητωκραυγάζουν θεωρώντας τον κορωνοϊό σαν ευκαιρία για να συντελεστεί το πολυπόθητο άλμα προς τα εμπρός και η πολυαναμενόμενη αναβάθμιση και αυτοί που, αντιθέτως, σκέφτονται με λύπη πως δεν είναι δυνατόν να διδάξουν χωρίς την παρουσία των φοιτητών τους. Γι’ αυτόν το λόγο νιώθω μια τρομερή θλίψη στο ενδεχόμενο να κάνω πάλι χρήση της ψηφιακής πλατφόρμας, όταν ξαναρχίσουν τα μαθήματα το φθινόπωρο.

Πώς μπορώ να στερηθώ το θεμελιώδες τελετουργικό που, επί δεκαετίες, έχει τροφοδοτήσει τη διδασκαλία μου και μου έχει προσφέρει τόσες χαρές; Πώς θα μπορέσω να διαβάσω έναν κλασικό συγγραφέα χωρίς να κοιτάζω κατάματα τους φοιτητές μου, χωρίς να μπορώ να βλέπω να διαγράφονται στα πρόσωπά τους εκφράσεις αποδοκιμασίας ή χαμόγελα συνενοχής; Μια πονηρή ερώτηση είναι αρκετή για να σε βοηθήσει να σκεφθείς τι δεν έχεις κάνει καλά. Γιατί και οι καθηγητές είναι μαθητές, και μαθαίνουν και αυτοί. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, χωρίς τη ζωντανή παρουσία μαθητών και δασκάλων, θα γίνουν άδειοι χώροι, χωρίς ζωτική ενέργεια και πνοή.

Ποτέ άλλοτε όπως στη διάρκεια αυτών των μηνών του εγκλεισμού δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τόσο καλά ότι οι ανθρώπινες σχέσεις –οι αληθινές, όχι οι εικονικές– γίνονται ολοένα και περισσότερο μια πολυτέλεια. Το είχε αναφέρει προφητικά ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ όταν προέβλεπε ότι «μία μόνο πολυτέλεια υπάρχει, οι ανθρώπινες σχέσεις».

Ψευδαισθήσεις

Τώρα, είμαστε όντως σε θέση να υπολογίσουμε αποτελεσματικά τη διαφορά ανάμεσα στην κανονικότητα και στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αν σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, όπως στην πανδημία, οι βιντεοκλήσεις, το Facebook, το WhatsApp και άλλα παρόμοια εργαλεία αποτέλεσαν τη μοναδική μορφή επικοινωνίας για να διατηρήσουμε ζωντανές τις διαπροσωπικές σχέσεις μας, καθώς ήμασταν έγκλειστοι στα σπίτια μας, με την επιστροφή στην κανονικότητα τα ίδια αυτά εργαλεία μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνες πηγές ψευδαισθήσεων.

Είναι τετριμμένη η σκέψη ότι κάνοντας κλικ σε ένα κοινωνικό προφίλ έχεις κάνει έναν νέο φίλο. Ακριβώς όπως το να κάνεις chat στο Διαδίκτυο δεν σημαίνει πως καλλιεργείς φιλίες. Μια αληθινή σχέση έχει ανάγκη από τη σωματική, τη ζωντανή επαφή. Το ίδιο ισχύει και για τους χρήστες των κοινωνικών δικτύων, οι οποίοι, κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο, σκέφτονται να συνάψουν σχέσεις μέσα από έναν υπολογιστή ή ένα τάμπλετ: μια συνεχής σύνδεση με τους άλλους στο τέλος καλλιεργεί μια νέα μορφή τρομακτικής μοναξιάς.

Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς Ιντερνετ ή χωρίς τηλέφωνα. Η τεχνολογία όμως, όπως ένα φάρμακο, μπορεί να θεραπεύσει ή να δηλητηριάσει: εξαρτάται από τις δόσεις που θα πάρεις! Στους New York Times, η Nellie Bowles αναφέρει ότι στην Αμερική η χρήση συσκευών παρουσιάζει μειωτική τάση στις πλούσιες οικογένειες και αυξητική στους φτωχούς και στη μεσαία τάξη.

Οι πλούσιοι και οι άλλοι

Οι ελίτ της Σίλικον Βάλεϊ στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία που πριμοδοτούν τις ανθρώπινες σχέσεις αντί την τεχνολογία. Ετσι, στο μέλλον, οι γόνοι των πλουσίων οικογενειών θα κατέχουν ολοένα και περισσότερο το αγαθό της ανθρώπινης διάδρασης, ενώ η ψηφιακή πραγματικότητα θα προορίζεται για την εκπαίδευση των λιγότερο προνομιούχων. Οι λίγοι που θα μπορούν να πληρώνουν καλά έναν δάσκαλο με σάρκα και οστά και μια παιδεία υψηλού επιπέδου, φτιαγμένη ειδικά γι’ αυτούς, και όλοι οι άλλοι που δεν θα έχουν τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο και θα πρέπει να αρκεστούν σε εικονικά ολογράμματα, που θα παρέχουν απλώς μια τηλεματική τυποποιημένη εκπαίδευση. Θα ήθελα να θυμίσω στους υποστηρικτές των πολυεθνικών της ψηφιακής τεχνολογίας –οι οποίες επιδιώκουν εδώ και χρόνια να κατακτήσουν μια μεγάλη μερίδα της παγκόσμιας αγοράς, αποτελούμενης από εκατομμύρια εκπαιδευόμενων και καθηγητών– ότι καμία εικονική πλατφόρμα δεν θα μπορέσει ποτέ να αλλάξει τη ζωή ενός φοιτητή. Από τον Σωκράτη μέχρι και πριν από την πανδημία, μόνον οι καλοί καθηγητές μπόρεσαν να το κάνουν.

Πηγή: Καθημερινή

 

Γιατί φωνάζουμε για τα Καλλιτεχνικά στο σχολείο;

Της Μαρίνας Παπαδοπούλου

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να καταργήσει τα μαθήματα σχετικά με την Τέχνη στα Λύκεια έχει δημιουργήσει πλήθος αντιδράσεων.

Οι υπερασπιστές αυτής της ‘ιδέας’ έχουν ως βασικό επιχείρημα ότι δήθεν τα μαθήματα των Καλλιτεχνικών είναι «απλά διάλειμμα», είναι «η ώρα της κοπάνας», το «εύκολο 20» και αφού οι μαθητές δε μαθαίνουν και τίποτα χρήσιμο (sic) δεν είναι απαραίτητο να διδάσκεται. Ειδικά στο Λύκειο που αποτελεί όχι κομμάτι της εκπαιδευτικής βαθμίδας, αλλά μια τριετή προετοιμασία για τις εξετάσεις πρόσβασης στην τριτοβάθμια. Αυτό δε το λένε δυνατά στο Υπουργείο, αλλά το δείχνουν.

Έτσι λοιπόν, στον κόσμο των «αρίστων» τα μαθήματα που επιλέγονται για διδασκαλία κρίνονται όχι βάσει παιδαγωγικών κριτηρίων, αλλά βάσει της χρησιμότητάς τους με όρους της αγοράς εργασίας. Πόσο προσφέρουν δεξιότητες. Α, και κατά πόσο σε κάνουν «σωστό Έλληνα, χριστιανό και πατριώτη» κατά πώς φαίνεται και από προηγούμενες επιλογές της Υπουργού.

Ας μιλήσουμε για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Του Γιώργου Θαλάσση

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για αξιολόγηση, χωρίς φόβο και πάθος, αν και για το πάθος δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Ξέρετε ότι σε μερικά ιδιωτικά σχολεία, για να γίνει πρόσληψη εκπαιδευτικού πρέπει να προηγηθεί επιτυχής δοκιμαστική διδασκαλία ενώπιον επιτροπής;

Υπήρχε κάποιος εκπαιδευτικός που εκτιμούσα και σεβόμουν πολύ. Ήταν πολύ αναγνωρισμένη η αξία του στο σχολείο που δίδασκε και ήταν στην επιτροπή προσλήψεων και παρακολουθούσε τις δοκιμαστικές διδασκαλίες. Την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του ήταν πολύ εκνευρισμένος, λόγω της διδασκαλίας υποψήφιας καθηγήτριας που παρακολούθησε. «Ήταν τόσο άσχετη, μου είπε, που πήρε την κιμωλία και άρχισε να γράφει στον πίνακα, αντί να βάλει ένα παιδί να γράφει. Δεν ήξερε κάτι τόσο απλό, ότι μια καθηγήτρια δεν γράφει η ίδια στον πίνακα, γιατί από κάτω τα αγόρια θα σχολιάζουν τα οπίσθιά της». Δεν είπε ακριβώς «οπίσθια», άλλη λέξη χρησιμοποίησε, αλλά θα μου συγχωρήσετε την έλλειψη ακριβολογίας.

Όχι δεν ντρεπόμαστε για τους δασκάλους μας κ. Μπαμπινιώτη. Για την πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου ντρεπόμαστε.

του Πάσχου Λαζαρίδη

Ο Γ. Μπαμπινιώτης αποφάσισε να υιοθετήσει όλη τη χολερική φιλολογία της ψευδεπίγραφης αριστείας για τους εκπαιδευτικούς που φοβούνται να δείξουν τη δουλειά τους. Με μπόλικη κουτοπονηριά, ξεκινά από την ανάποδη: Μα οι δάσκαλοί μας είναι εξαίρετοι, είναι δυνατόν να τους αμφισβητούμε; Να λέμε «έμμεσα και φοβικά ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν οι εκπαιδευτικοί μας ως δάσκαλοι μέσα στην τάξη; Έχουν δώσει δείγματα —στην πλειονότητά τους— οι εκπαιδευτικοί μας ότι είναι ανεπαρκείς;» ρωτά τάχα αθώα ο πρώην υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Με αυτές τις κακής ποιότητας σοφιστείες ο Γ. Μπαμπινιώτης θεωρεί τους εκπαιδευτικούς εντελώς ηλίθιους. Μοιάζει με εκείνους τους θατσερικούς οικονομολόγους που αποθεώνουν την ανιδιοτέλεια, τη μεγαλοψυχία, την αίσθηση προσφοράς των νοσηλευτριών του Βρετανικού συστήματος υγείας, μόνο και μόνο για να καταλήξουν ότι …αφού επιτελούν υψηλό λειτούργημα, δεν πρέπει να πληρώνονται. Για την ακρίβεια, ισχυρίζονται ευθαρσώς ότι «η καλή νοσοκόμα είναι η κακοπληρωμένη νοσοκόμα[i]». Όποια άλλωστε νοιάζεται για το ύψος του μισθού που παίρνει, μάλλον δεν φροντίζει τους ασθενείς της ανιδιοτελώς.

Κάμερες στις τάξεις: ευτελισμός της παιδαγωγικής διαδικασίας, εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, κοινωνικός εκβαρβαρισμός

Η τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση για τη θεσμοθέτηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και την αναμετάδοση του μαθήματος, είναι μια προκλητική και επιθετική ενέργεια απέναντι στους εκπαιδευτικούς και τη δημόσια παιδεία.

Πίσω από τη φράση «έκτακτες συνθήκες» η κυβέρνηση δημιουργεί το έδαφος για μια σειρά εξαιρέσεις και νεφελώδη σημεία, γύρω από το καθεστώς της λειτουργίας των δημόσιων σχολείων. Στο εξής και με βάση την τροπολογία αρκεί η επίκληση μιας «έκτακτης συνθήκης» για να αντικατασταθεί το μάθημα από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ή ακόμα χειρότερα από την αναμετάδοση της τάξης. Όσον αφορά την πανδημία όμως υπάρχει ο θεσμός της κατ’ οίκον διδασκαλίας, για τους μαθητές που δε θα μπορούν να πάνε στο σχολείο γιατί ανήκουν οι ίδιοι ή οι γονείς τους στις ευπαθείς ομάδες, ή θα μπορούσαν να διοριστούν εκπαιδευτικοί για δια ζώσης διδασκαλία

Όχι στη μαγνητοσκόπηση του μαθήματος

Του Γιώργου Θαλάσση

Επί 23 χρόνια που ήμουν διευθυντής γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη αντιστάθηκα πολύ έντονα στις φωτογραφήσεις και τις μαγνητοσκοπήσεις κάθε είδους, με εξαίρεση για τις σχολικές γιορτές και τις θεατρικές παραστάσεις και πάντα με αυστηρές προδιαγραφές.

Είχα ακούσει πολλές φορές αιτήματα γονέων για παρακολούθηση των κοινόχρηστων χώρων του Σχολείου με κάμερα για λόγους ασφάλειας. Μου είχε ζητηθεί να τοποθετηθεί κάμερα ακόμη και στα αποδυτήρια και στους προθάλαμους των τουαλετών, αλλά, παρά τα τόσο παράλογα αιτήματα από μια πολύ μικρή μερίδα γονέων ευτυχώς, κανείς δεν μου ζήτησε να μπει κάμερα και μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Και όταν η γενική διεύθυνση του Σχολείου μου ζήτησε να μπαίνω στις τάξεις, για να παρακολουθώ την ποιότητα του μαθήματος αρνήθηκα κατηγορηματικά σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας. Η αίθουσα διδασκαλίας και το μάθημα δεν πρέπει να παραβιάζονται από κανένα μάτι, κανένα αυτί, καμιά παρουσία τρίτου προσώπου. Και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τα μάτια και τα αυτιά των τρίτων είναι στην πλειοψηφία τους κακόβουλα.

Για το άνοιγμα των σχολείων. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο τι κάνουμε τώρα, αλλά τι κάνουμε και το Σεπτέμβριο.

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

Η συζήτηση για το άνοιγμα των σχολείων έχει μια επιδημιολογική διάσταση και μια πολιτική διάσταση. Αυτές οι δύο δεν μπορούν να έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους, αλλά δεν μπορεί ταυτόχρονα η επιστημονική διάσταση να υποτάσσεται στις πολιτικές ανάγκες της στιγμής.

Επιδημιολογικά φαίνεται ότι περνάμε από την προηγούμενη φάση της πανδημίας, που ο στόχος της ήταν να μην κολλήσει αν είναι δυνατόν κανείς, έτσι ώστε να κερδηθεί χρόνος για να μην καταρρεύσουν τα υγειονομικά συστήματα, στην επόμενη που είναι το σταδιακό άνοιγμα της καραντίνας, με στόχο να μάθουμε να ζούμε για τους επόμενους μήνες ή και χρόνια με τον ιό, (προφανώς με ελεγχόμενη -και όχι καθόλου- νόσηση), μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη φαρμακευτική αντιμετώπιση.

Αν δεν κακοποιείτε τη γυναίκα σας και τα παιδιά σας, τι έχετε να κρύψετε από μια κάμερα στο σπίτι σας;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Κατ’ αναλογία με το επιχείρημα των παπαγάλων που ανακάλυψαν ότι το πρόβλημα των εκπαιδευτικών για την μετάδοση του μαθήματός τους είναι ότι έχουν κάτι να κρύψουν, ας αναδιατυπώσουμε το ερώτημα προκλητικά: Ο δημοσιογράφος που ανακάλυψε τους τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, τι έχει να κρύψει και αντιδρά σε μια υποθετική αναμετάδοση της προσωπικής του ζωής μέσα στο σπίτι του; Μήπως κακοποιεί τα παιδιά του; Μήπως δέρνει τη γυναίκα του; Ή για να μην πάμε σε ποινικώς κολάσιμες πράξεις: Μήπως δεν είναι καλός γονιός; Μήπως παρκάρει τα παιδιά του στην τηλεόραση; Μήπως απατά την/τον σύζυγό του/της;

Ας προλάβουμε την αντίρρηση: «Το σπίτι είναι άβατο και ιδιωτικός χώρος, δεν είναι σχολείο».

Σαν τον κλέφτη η κ. Κεραμέως;

Δημοσιεύματα, που δεν διαψεύδονται από το Υπουργείο Παιδείας, κάνουν λόγω για κατάθεση του πολυνομοσχεδίου για την Παιδεία, μέσα στο Πάσχα.

Το πολυνομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, φέρεται ότι θα περιλαμβάνει:

Α. Επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων -πολλαπλές ενδοσχολικές εξετάσεις και εθνικό απολυτήριο
Β. Αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών- Επιμόρφωση
Γ. Πλαίσιο λειτουργίας και ίδρυση νέων Πειραματικών και Πρότυπων Σχολείων.
Δ. Νέες Θεματικές Ενότητες, στο Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο.
Ε. Ρυθμίσεις για τα ξενόγλωσσα τμήματα των ελληνικών Πανεπιστημίων, τα οποία εισάγουν τα δίδακτρα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα.

Ελληνική Παιδεία: Εκπαιδευτικοί κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους

Εκπαιδευτικός κοιμάται μία εβδομάδα στο αυτοκίνητό του, δουλεύει σε 3 σχολεία και συντηρεί 4 σπίτια – Ιστορίες καθηγητών με τη «βαλίτσα» στο χέρι, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, περιπλανώμενοι ανά την Ελλάδα, που βασανίζονται προκειμένου να φθάσουν από το ένα σχολείο όπου διδάσκουν στο άλλο

Ο 50χρονος Γ. είναι μόνιμος καθηγητής με πολυετή πείρα στο σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδας, πατέρας δύο παιδιών που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις και την τελευταία εβδομάδα κοιμάται στον αυτοκίνητό του.
Από πέρυσι δουλεύει ταυτόχρονα σε τρία με τέσσερα σχολεία, συχνά σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, την οποία και διανύει με το αυτοκίνητό του και προσωπικά του έξοδα (το υπουργείο Παιδείας δικαιολογεί οδοιπορικά μέχρι ενός συγκεκριμένου ποσού, το οποίο ξεπερνάει κάθε μήνα).

Φέτος δεν πήρε απόσπαση όπως είχε ζητήσει, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην άλλη άκρη της Ελλάδας από την περιοχή κατοικίας του, να μην έχει να πληρώσει το πανάκριβο ενοίκιο που του ζητούν και να σκέφτεται τώρα να δουλέψει δεύτερη δουλειά και το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο για να μπορέσει να εξασφαλίσει μια στέγη.

Τι σημαίνει να είσαι δάσκαλος στην Ελλάδα του 2016

Των Ντίνας Δασκαλοπουλου & Χρήστου Κάτσικα

Kαι δεν πρέπει να θεωρηθή υπερβολή, εάν ισχυρισθή τις, ότι η οικονομική ενίσχυσις του δασκάλου πρέπει να είνε ακόμη γενναιοτέρα. Είνε χρήμα, το οποίον η ορθή παιδεία θα αποδώσει εις την πολιτείαν και την κοινωνίαν πολλαπλάσιον.

Εχουν περάσει 89 χρόνια από τότε που ο Δημήτρης Γληνός αρθρογραφούσε πύρινα στο περιοδικό «Αναγέννηση» κι ονειρευόταν μια νέα θέση για τον δάσκαλο στην κοινωνία κι ένα νέο σχολείο που θα αντικαθιστούσε «το σχολείον φυλακή και το σχολείον υπνωτήριον, το σχολείον των λόγων, των γραμματικών και των κενών φράσεων, το σχολείον οδοστρωτήρα και προκρούστη των ψυχών, το σχολείον το αφρονιμάτιστον, το σχολείον που δίδει χαρτιά και τίποτε άλλο, το σχολείον το περιφρονούμενον από μαθητές, από γονείς, από κοινωνία και πολιτεία».

Εναν σχεδόν αιώνα μετά, το ελληνικό σχολείο ετοιμάζεται να υποδεχθεί ακόμα μια μεταρρύθμιση κι οι εκπαιδευτικοί επιβιώνουν ίσως πιο εξαθλιωμένοι παρά ποτέ.

Πρόβα απαγόρευσης του συνδικαλισμού στους αναπληρωτές από το υπ. Παιδείας;

Του Χρήστου Κάτσικα

Όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια με την πολιτική των μη μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση, έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών (αναπληρωτών, ωρομισθίων, μειωμένου ωραρίου, ΕΣΠΑ, κλπ). Περίπου ένας στους οκτώ εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα σχολεία, από το Νηπιαγωγείο έως και το Λύκειο, είναι πλέον ελαστικά εργαζόμενος.

Είναι, λοιπόν, θέμα ουσιαστικό, η συμμετοχή τους στα δ.σ. των εκπαιδευτικών Σωματείων και των Ομοσπονδιών.

Ωστόσο το υπουργείο Παιδείας δεν φαίνεται να έχει την ίδια γνώμη καθώς αυτές τις μέρες η αντιμετώπιση μιας αναπληρώτριας που αναδείχθηκε μέλος του δ.σ. της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας της χώρας, της ΟΛΜΕ έμοιαζε με πρόβα απαγόρευσης του συνδικαλισμού.

Πώς κάνουν την αξιολόγηση τιμωρία και χειραγώγηση

Του Κώστα Καραγιάννη

Από πού ξεκινάει μια προοδευτική εκπαιδευτική πολιτική

Στη συνέντευξη -ο Θεός δηλαδή να την κάνει συνέντευξη- που δίνονταν πριν μερικά χρόνια, προ κρίσης, στα Υπηρεσιακά Συμβούλια -της δικομματικής, από τότε, συναλλαγής- για τις επιλογές διευθυντών, η επωδός, για όσους δεν ανήκαν στο εν λόγω μπλοκ ήταν: Συμφωνείς με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ή όχι;

Η απάντηση αρνητική και η βαθμολογία κατά το δοκούν. Προσωπικά απάντησα αυθόρμητα, με ερώτηση επίσης. Ποιος θα είναι ο χαρακτήρας και ο σκοπός της εν λόγω αξιολόγησης και, επιπρόσθετα, εκτιμάτε πως, στη χώρα μας είμαστε έτοιμοι να κρίνουμε με κάποια στοιχειώδη αντικειμενικότητα; Η ερώτηση παραμένει επίκαιρη και σήμερα που το θέμα επανέρχεται.

Η εκπαίδευση… με εισαγγελέα και αστυνομικό!

Του Χρήστου Κάτσικα

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο χώρος της σχολικής εκπαίδευσης βιώνει μπαράζ απειλών, διώξεων και δικών που αφορούν ακριβώς αυτούς που αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις τάξεις: εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Καθημερινά, σχεδόν, έχουμε φαινόμενα διώξεων, απειλών για αργία και επιβολή αργιών σε εκπαιδευτικούς, ενώ ο μήνας που έρχεται, ο Απρίλης, μπορεί δίκαια να πάρει το όνομα του «μήνα των δικών» μαθητών, με κατηγορουμένους δεκάδες μαθητές Λυκείων.

Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο

Ή πώς παίρνεις πρώτα βραβείο και μετά τρως μια κλωτσιά στα πισινά, για να γλεντούν στα πάρτι οι κυβερνητικοί καλεσμένοι

Άντε ρε κοπρίτες καθηγητές που δε θέλετε να δουλέψετε 2 ώρες παραπάνω…

Τι έγινε ρε κοπρίτες εκπαιδευτικοί που σας έβαλαν 2 ώρες να δουλέψετε και χαλάσατε τον κόσμο; Έτσι κι αλλιώς 3 ώρες την ημέρα δουλεύετε… Εσείς που τα κονομάτε από τα ιδιαίτερα… Εσείς που έχετε γεμίσει κάθε είδους γραφείο με αποσπασθέντες και τα σχολεία είναι άδεια; Απεργία μέσα στις πανελλαδικές, ρε αλήτες; Όλο απεργίες μέσα στις πανελλαδικές κάνετε. Τα παιδιά δε τα σκεφτήκατε;

ΒΑΡΕΘΗΚΑ! Βαρέθηκα να με κατηγορούν, βαρέθηκα να γίνομαι δέκτης κακεντρεχών σχολίων σε κάθε παρέα όταν λέω το επάγγελμα μου, βαρέθηκα να απαξιώνεται η προσφορά μου – μικρή, μεγάλη, καμία, εσείς διαλέγετε -, βαρέθηκα να με κατακρίνει το κάθε κομπλεξικό λαμόγιο, βαρέθηκα γενικώς…

Θα απεργήσω!

Toυ Χ. Μπέλμπα

ΠΕ04 Αναπληρωτής εκπαιδευτικός Αντιπρόεδρος Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

Θα απεργήσω;
Θα απεργήσω.

Θα απεργήσω γιατί λατρεύω την δουλειά μου, και δεν θα αφήσω κανένα τροϊκανό απολειφάδι να με πετάξει όπως η τρίχα απ’ το ζυμάρι.
Θα απεργήσω γιατί μαζί μου θα σταλούν στην ανεργία τουλάχιστον 10.000 συνάδελφοι.
Θα απεργήσω γιατί φέτος χάθηκαν 32.000 διδακτικές ώρες εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευτικών.
Θα απεργήσω γιατί με 650 ευρώ που παίρνει ο πρωτοδιόριστος δεν ζει, επιβιώνει.
Θα απεργήσω γιατί δεν θέλω να διαλυθεί η οικογένεια κανενός συναδέλφου επειδή η υπηρεσία τον μετακίνησε στην άλλη άκρη της Ελλάδας, μακριά απ’ τα παιδιά του.

Φόρα κουκούλα και γίνε ρουφιάνος

Του Στάθη Κατσούλα

 Το νέο πρότυπο εκπαιδευτικού που λανσάρει το Υπουργείο Παιδείας

Σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, η διευθύντρια της διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ν. Λακωνίας, κ. Κατερίνα Χριστοπούλου ζητάει από τους διευθυντές των σχολείων του νομού Λακωνίας να την ενημερώνουν τηλεφωνικά και κατόπιν να αποστέλλουν γραπτή αναφορά, για οποιοδήποτε συμβάν στο οποίο εμπλέκονται μαθητές ή εκπαιδευτικοί, εντός ή εκτός της σχολικής μονάδας. Μάλιστα, λόγω υπερβάλλοντος ζήλου δίνει και το προσωπικό της αριθμό κινητού τηλεφώνου προκειμένου οι αναφορές να φτάνουν άμεσα σε αυτήν.

Η κ. Χριστοπούλου ζήλεψε τη δόξα των επιθεωρητών της Χούντας. Είναι σαφές ότι δρα αν όχι με τη στήριξη, τουλάχιστον με την ανοχή του Υπουργείου Παιδείας. Είναι ακόμα πιο σαφές ότι το νέο νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε η τρικομματική κυβέρνηση σχετικά με τα πειθαρχικά παραπτώματα, δημιουργεί ένα πρόσφορο έδαφος για βιομηχανία διώξεων και αναφορών.

Υπ. Παιδείας για αναπληρωτές : Αρρώστησες ; Γεννάς ; Aπολύεσαι !!!

Νέα απίστευτη εγκύκλιο που καταλύει κάθε έννοια προστασίας της εργασίας, της ασθένειας αλλά και της ίδιας της εγκυμοσύνης με μέτρα που ούτε στυγνοί ιδιώτες δεν έχουν τολμήσει λα εφαρμόσουν, εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας για τους εκπαιδευτικούς.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ο Υπουργός Παιδείας σε εγκύκλιο που εξέδωσε για τις άδειες των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, υπογραμμίζει ότι δεν δικαιούνται σε καμία απολύτως περίπτωση άδεια μεγαλύτερη από μισό μήνα για λόγους ασθενείας ή κύησης!

Το Υπουργείο Παιδείας και η “κατασκευή” κοινής γνώμης για την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών

του Χρήστου Κάτσικα

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ από το υπουργείο Παιδείας εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι θα καλυφθούν όλα τα κενά που θα προκύψουν. «Ο όλος σχεδιασμός επικεντρώνεται αφενός στο να μην υπάρξουν κενά κατά την έναρξη του σχολικού έτους και αφετέρου να γίνει απόλυτα ορθολογική κατανομή των αναπληρωτών στις περιοχές που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες», τόνισε στο «ΕΘΝΟΣ» ο υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.

Κάτι σαν το Ευαγγελικό “ουκ ήλθον λαταλύσαι αλλά πληρώσαι”.

Lower στα… Αρχαία Ελληνικά

Tου Aποστολου Λακασα

πηγή : kathimerini.gr

Μάλλον για λάθος και εντελώς εσωτερικής κατανάλωσης λόγους εντυπωσιάστηκαν ορισμένοι στην Ελλάδα με την πρόταση του σκιώδους υπουργού Παιδείας της Βρετανίας Στίβεν Τουίγκ, οι μαθητές να ξεκινούν από τα επτά τους χρόνια την εκμάθηση Αρχαίων Ελληνικών. Οι Βρετανοί δεν έχουν στο μυαλό τους την ελληνική γλώσσα, αλλά μια γλώσσα που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά.

Η πρόταση στηρίχθηκε σε προηγούμενες έρευνες που έδειξαν πως η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών ενισχύει τη σωστή και εις βάθος εκμάθηση των Αγγλικών αλλά και την ουσιαστική γνώση των δομών της κάθε γλώσσας -εθνικής, υπερεθνικής- ως μέσο επικοινωνίας. Επίσης, με τη γνώση των Αρχαίων, από τα οποία προέρχονται ετυμολογικά πολλές αγγλικές λέξεις, οι μαθητές μπορούν να κατανοήσουν την εξέλιξη των γλωσσών μέσω των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών συνθηκών.

Ετούτη η παρέλαση θα είναι του Λαού! Κάτω η χούντα ΕΕ και ΔΝΤ

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε.-ΕΛΜ

Αιγάλεω, Α’ Αθήνας, Αμαρουσίου, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, «Αριστοτέλης», «Γληνός», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Δυτική Αττική Κορυδαλλού-Αγ.Βαρβάρας, Ν. Σμύρνης, «Παρθενώνας», Πειραιά «η Πρόοδος», ΕΛΜΕ Β’ Αθήνας, Ε’ Αθήνας, Α’ Δυτικής Αττικής, Αν.Λιοσίων-Ζεφυρίου Φυλής, Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων εκπ/κών, Συντονιστικό ωρομισθίων-αναπληρωτών

                       Οι εκπαιδευτικοί τιμάμε τους αγωνιστές του ‘21
                               με αγώνες για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία