Σύμβολα και συμβόλαια

Σε προηγούμενο άρθρο μου επιχείρησα μια σύγκριση των επιτυχόντων ευρωβουλευτών των ελληνικών κομμάτων με βάση την ιδιότητα που ο καθένας από αυτούς έχει. Παράλληλα, για αρκετούς υποψηφίους, το όνομά τους και η συμμετοχή τους φέρει και κάποιον συμβολισμό. Τι συμβολίζει η εκλογή του Κύρτσου ας πούμε και τι συμβολίζει αυτή του Γλέζου;

Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει στο ευρωκοινοβούλιο. Πρωτοσυμμετείχε στα ευρωπαϊκά πράγματα, με θεσμικό ρόλο τουλάχιστον, το 1984 όταν και εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής. Συνεπώς είναι γνωστός στις Βρυξέλλες, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν λίγη ιστορία. Για τους υπόλοιπους, και βάση της επιτυχίας της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, είναι ένα ζωντανό μάθημα Ιστορίας.

Καθρέφτης εκλογών και παραλόγων

Δεξιοί και αριστεροί, συριζαίοι, νεοδημοκράτες και λαδέμπορες (τι, πως λέγεται ο ψηφοφόρος της Ελιάς;), Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί, πασχίζουν από τα ξημερώματα της Δευτέρας να βγάλουν συμπεράσματα για το μήνυμα των εκλογών και προβλέψεις για τη δεύτερη Κυριακή. Είναι κυρίαρχη η απορία για τα χαμηλά σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ. Εύλογη, πιασιάρικη και αποστομωτική. Για απορία του Πρετεντέρη, καλή είναι. Ποιος άλλος όμως απορεί που ο ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές κινήθηκε κάτω από τα αποτελέσματα των βουλευτικών;

Στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά πως η συμμετοχή πρωτοκλασάτων, σε αναγνωσιμότητα τουλάχιστον, στελεχών στις αυτοδιοικητικές εκλογές έγινε με το σταγονόμετρο. Το γνώριζαν στο εσωτερικό του, το γνώριζαν στο περιβάλλον του, το γνώριζαν και οι πέτρες. Οι μάχες είναι πολλές και το ολόγραμμα των 70 βουλευτών που είναι η δύναμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο δεν γίνεται να βρίσκεται παντού και πάντα.

Επίπεδο του κώλου

Μπορεί για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης να εκκρεμεί η δεύτερη Κυριακή, αλλά αυτό το μπραντεφέρ μεταξύ των δύο πρώτων στην κάθε περίπτωση, το μόνο που κάνει είναι να μεταφέρει στις περιφέρειες και τους δήμους την άθλια ενισχυμένη αναλογική και το μπόνους εδρών που παίρνει ο πρώτος. Όπως και με το πρώτο κόμμα στη βουλή. Συνεπώς, αυτοδιοικητικές εκλογές με την κλασσική μορφή του πλουραλισμού που υποχρεούνται να δίνουν οι εκλογές, θα ξαναδούμε σε πέντε χρόνια. Τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής όμως, μας δίνουν τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε τι είναι “αυτό το κάτι που θέλει” ο Έλληνας ψηφοφόρος για να σταυρώσει τον υποψήφιο της καρδιάς του.