ΠΑΣΟΚάρα τέλος…

του Δημήτρη Μηλάκα

Το βασικό συμπέρασμα της αναμέτρησης των μνηστήρων για την  ηγεσία της «κεντροαριστεράς» είναι ότι η εν λόγω «γοητευτική»  πολιτική συσκευασία,   είναι κατειλημμένη. Από τον ΣΥΡΙΖΑ…

Το πλήθος των υποψηφίων αρχηγών, ο αριθμός των ψηφοφόρων που όλοι μαζί αυτοί κινητοποίησαν καθώς και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποδεικνύει ότι η εν λόγω διαδικασία δεν αφορά τελικά τίποτε περισσότερο από μια μάχη για τη διαχείριση του ερειπωμένου ΠΑΣΟΚ και των μηχανισμών του.

Η υπερ-προβολή από τα media αυτής της εσωκομματικής, όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, αναμέτρησης προφανώς δεν συμπίπτει με το ενδιαφέρον της κοινωνίας για ελπιδοφόρες μείζονες πολιτικές εξελίξεις αλλά με την επιθυμία κάποιων να διαμορφώσουν νέες ισορροπίες στην κεντρική πολιτική σκηνή χρησιμοποιώντας τον «νέο φορέα» ως τσόντα και δεκανίκι σε επερχόμενα μετεκλογικά σενάρια.

Advertisements

Τα ΠΑΣΟΚ έρχονται για να μας σώσουν!

Με μεγάλη αγωνία περιμένουμε όλοι την ολοκλήρωση της διαδικασίας της εκλογής του νέου προέδρου των ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και την επόμενη Κυριακή το θαύμα θα έχει γίνει.

Τα ΠΑΣΟΚ θα έχουν αναγεννηθεί από τις στάχτες τους και θα έρθουν να σώσουν τη χώρα. 

Ποια είναι η σωστή απάντηση σε ένα λάθος δίλημμα;

Του Άρη Τόλιου

Επί της αρχής

Όσο ανιστόρητα και φτωχά είναι τα σχήματα τα οποία προσπαθούν να επιβάλλουν τον γενικά ευρωπαϊκό άξονα «Αριστεράς – Δεξιάς» σε πραγματικότητες εκτός Ευρώπης (π.χ. Τουρκία, ΗΠΑ, Λατινική Αμερική) ή να βρουν ευθείες ευθυγραμμίσεις ανάμεσα σε διαφορετικές οικονομίες, τόσο εκνευριστικά είναι τα δήθεν «ψαγμένα» και «υπερ-αναλυτικά» σχήματα που αρνούνται να βγάλουν οποιαδήποτε κοινά συμπεράσματα ανάμεσα σε ανόμοιους κοινωνικούς σχηματισμούς (κράτη) – προφανώς επειδή έτσι τους βολεύει.

Λες και ο καπιταλισμός ή η κρίση του, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο, εκδηλώνεται με άπειρους τρόπους, τους οποίους θα ήταν πολύ κουραστικό να τους παραθέσουμε, οπότε ας μην κουραζόμαστε βρε αδερφέ.

Λες και για να εκφραστεί μια άποψη για μια άλλη χώρα, χρειάζεται να μένεις εκεί χρόνια, να έχεις ακαδημαϊκή μόρφωση, να έχεις κοινωνική δράση, να μιλάς και με τους «απλούς ανθρώπους», να είσαι και ανοιχτός και όχι «κολλημένος» και και και…

Λες και ένα κείμενο που επιχειρεί να πει κάτι είναι κάτι άλλο από μια παράθεση επιχειρημάτων, με χρήση διάφορων αναλυτικών εργαλείων και ένα συμπέρασμα, το οποίο κρίνεται στο μέλλον αν ήταν πράγματι οξυδερκές, συνεκτικό και συμπαγές και μπαίνει υπό κρίση άπαξ και δημοσιευτεί.

Μαρίν Λε Πεν: Μια συστημική «αντικομφορμίστρια»

του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι κάλπες δεν έχουν ανοίξει ακόμα στη Γαλλία. Ωστόσο, θα θέλαμε, εν είδει σχολίου, να ρίξουμε φως σε ένα σημείο του προεκλογικού αγώνα της κ. Λεπέν, το οποίο προδιαγράφει, ίσως σε μεγάλο βαθμό, το δρόμο που προτίθεται να ακολουθήσει σε περίπτωση νίκης της σε μια από τις πιο κρίσιμες, από κάθε άποψη, εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών στη Γαλλία κι όχι μόνο.

Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: Ανεξάρτητα από το αυριανό και, αν υπάρξει συνέχεια για εκείνη στο δεύτερο γύρο, το επόμενο- τελικό αποτέλεσμα, η Μαρίν Λε Πεν και η πολιτική που εκπροσωπεί κέρδισαν. Κέρδισαν γιατί κατάφεραν να νομιμοποιήσουν με τον πλέον επίσημο τρόπο- στη δεύτερη (οικονομικά, πολιτικά) μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ, τη ρητορική της φασιστικής Δεξιάς, κινητοποιώντας παράλληλα πλατιές μάζες πολιτών. Αυτό το φαινόμενο (; )είναι ένα μόνο σημείο του συνολικού προβλήματος αποδοχής της ΕΕ και των πολιτικών που αυτή εφαρμόζει από τους λαούς. Είναι, όμως, κι ένα σημάδι της φάσης υπαναχώρησης στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή το εργατικό- λαϊκό κίνημα.

Ας περάσουμε, όμως, στο προκείμενο.

Ρότσιλντ εναντίον νεοφασισμού στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο νεοφιλελεύθερος πρώην τραπεζίτης των Ρότσιλντ, Εμανουέλ Μακρόν, θα αντιμετωπίσει τη νεοφασίστρια Μαρίν Λεπέν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών σε μια αναμέτρηση που σηματοδοτεί τον de facto θάνατο της πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας.

Το σύστημα που συνόδευσε την Γαλλία, από τα χρόνια της εκρηκτικής μεταπολεμικής ανάπτυξης μέχρι τις ημέρες μας, στο οποίο κυριαρχούσε η εναλλαγή δυο βασικών πολιτικών σχηματισμών, διαλύεται με κρότο καθώς οι σοσιαλιστές κυριολεκτικά εξαφανίζονται από το πολιτικό σκηνικό και οι συντηρητικοί του Φιγιόν γλύφουν τις πληγές τους από την πορεία του κρατικοδίαιτου «άριστου» υποψηφίου.

Άμεση Ανάλυση: Η Βρετανία σε εκλογές, η Μέι υπό πίεση

του Κώστα Βλαχόπουλου

Με ένα αιφνιδιαστικό διάγγελμα πριν λίγα λεπτά, η Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι ανακοίνωσε την πρόθεσή της για Γενικές Εκλογές στις 8 Ιουνίου.

Οι φήμες είχαν οργιάσει από το πρωί, όταν έγινε γνωστό ότι θα ακολουθήσουν ανακοινώσεις εν είδει διαγγέλματος. Οι πληροφορίες στα δημοσιογραφικά γραφεία ήταν λιγοστές. Κάποιοι μιλούσαν ακόμα και για παραίτηση της Πρωθυπουργού λόγω προβλημάτων υγείας -είχε προηγηθεί δημοσίευμα στην Daily Mail του σαββατοκύριακου.

Στο διάγγελμά της η Τερέζα Μέι έδωσε το στίγμα της απόφασής της. Εξήγησε ότι ανέλαβε την εξουσία σε μια ταραγμένη περίοδο, και το ζητούμενο τότε ήταν η σταθερότητα. Αυτό επετεύχθη και τώρα έφτασε η ώρα των εκλογών.

Ζήτησε καθαρή εντολή (αυτοδυναμία) από τον Βρετανικό λαό να προχωρήσει τις διαπραγματεύσεις στην μετα-Βrexit εποχή καθώς όλα τα υπόλοιπα κόμματα, είτε αντιτίθενται είτε εμφανίζονται διστακτικά στην επιλογή αυτή και τόνισε ότι δεν υπάρχει πισωγύρισμα από την έξοδο από την ΕΕ.

Ολλανδικές εκλογές: «Φαραωνικό» το ποσοστό των αναποφάσιστων

Oι αναποφάσιστοι φαίνεται να είναι ο κυριότερος «αντίπαλος»

Oι αναποφάσιστοι φαίνεται να είναι ο κυριότερος «αντίπαλος» των ολλανδικών κομμάτων στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στις 15 Μαρτίου, αφού οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν… στο 75%!

Το ποσοστό αυτό φοβίζει περισσότερο τα «καθιερωμένα κόμματα», όπως τα χαρακτηρίζει στο σχετικό της αφιέρωμα η Deutsche Welle, ακόμη και σε σχέση με την δημοσκοπική δυναμική που εμφανίζει το ακροδεξιό λαϊκιστικό Κόμμα για την Ελευθερία του 53χρονου Γκερτ Βίλντερς (PVV), ο οποίος επιτίθεται κατά των ξένων, κατά του Ισλάμ και κατά της Ευρώπης.

Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην χώρα λίγες μέρες πριν τις εκλογές περιγράφεται από την DW ως εξής: «Η Ολλανδία πάει από το καλό στο καλύτερο. Η οικονομία αναπτύσσεται, η ανεργία μειώνεται. Ακόμα και η εγκληματικότητα έχει περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό που το δημόσιο πουλά στην αγορά ακινήτων κρατητήρια. Και σαν να μην έφθαναν αυτά… οι Ολλανδοί δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις πολύ ευτυχισμένοι».

Οι στρατηγικές, οι ανατροπές και τα σενάρια της επόμενης μέρας

Της Βασιλικής Σιούτη

Έντονο προβληματισμό προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι πρώτες δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου που μιλούσαν για «ντέρμπι», καθώς μέχρι πριν από δυο-τρεις εβδομάδες υπήρχε η βεβαιότητα, όχι μόνο για νίκη, αλλά και για διψήφιο ποσοστό διαφοράς με τη Ν.Δ.

Τώρα η βεβαιότητα για τη νίκη έχει γίνει ελπίδα, παραμένει όμως ζωντανή αν και η απαισιοδοξία για την αλλαγή του κλίματος θριάμβου είναι εμφανής. Η αυτοδυναμία στην οποία ελπίζανε όταν αποφάσιζαν τις εκλογές, μοιάζει με όνειρο και η κυβερνητική συνεργασία «μόνο με τους ΑΝΕΛ» δεν είναι σίγουρη, αφού φαίνεται ότι οι τελευταίοι θα δυσκολευτούν να μπουν στην Βουλή, αν τελικά τα καταφέρουν.
Αλλά και η εσωτερική εικόνα του κόμματος είναι αρκετά αποθαρρυντική, με την Κεντρική Επιτροπή να έχει μείνει σχεδόν μισή, τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ να την έχει εγκαταλείψει η πλειοψηφία της και αρκετές οργανώσεις να έχουν σχεδόν διαλυθεί. Κομματικό στέλεχος της Κουμουνδούρου έλεγε ότι αναγκάστηκαν για πρώτη φορά να πληρώσουν συνεργείο για αφισοκόλληση, επειδή δεν έβρισκαν κόσμο να πάει -γεγονός πρωτοφανές για κόμμα της αριστεράς, αλλά αναμενόμενο, καθώς αυτοί που έφυγαν ήταν κυρίως οι κινηματικοί, οι συνδικαλιστές και η νεολαία, δηλαδή εκείνοι που αναλάμβαναν συνήθως αυτού του είδους την προεκλογική δουλειά. Γιατί δεν ήταν μόνο τα στελέχη και τα μέλη που αποχώρησαν για να πάνε στην «Λαϊκή Ενότητα», αλλά κι ένα σημαντικό κομμάτι της πλειοψηφίας που αποχώρησε πηγαίνοντας σπίτι του ή περιμένοντας την επόμενη μέρα.

«Σεισμός» στις συντάξεις και εκλογές το Φθινόπωρο

Του Αντώνη Κοκορίκου

Από 1ης Ιουλίου 2014 εφαρμόζεται για πρώτη φορά η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» στις επικουρικές συντάξεις. Απλά, το κράτος θα πληρώνει όσα έχει. Αν δεν έχει δεν θα πληρώνει. Θα κόβονται οι συντάξεις στο επίπεδο των χρημάτων που έχει το κράτος. Για πρώτη φορά η μείωση θα είναι μόνον 5,2% προκειμένου η κυβέρνηση να αγοράσει πολιτικό χρόνο και να αποφασίσει αν θα πάει σε εκλογές ή όχι. Κανονικά η πρώτη μείωση θα ήταν 15% στις επικουρικές αλλά η κυβέρνηση έκανε μια αλχημεία με τη συνενοχή της τρόϊκας. Δεν έκοψε με βάση τα έσοδα του 2013, αλλά με βάση τα βελτιωμένα, αισιόδοξα και μαγειρεμένα ποσοστά του πρώτου τετραμήνου του 2014.

Η μεγάλη αλλαγή έρχεται την 1η Ιανουαρίου 2015, όταν δηλαδή ο ίδιος μηχανισμός αυτόματου κοψίματος της σύνταξης, «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» στην αργκώ του μνημονίου θα εφαρμοστεί και για τις κύριες συντάξεις και θα εφαρμοστεί η ψηφισμένη διάταξη του Λοβέρδου ότι το κράτος εγγυάται συντάξεις έως 360 ευρώ!!!

Η κυβέρνηση εκβιάζει με εκλογές τους … δικούς της βουλευτές!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Από τη μια, μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Από την άλλη, αποδεικνύεται άκρως αποτελεσματική. Αναφερόμαστε στην απειλή άμεσης προκήρυξης πρόωρων βουλευτικών εκλογών που εκτοξεύουν κάθε τόσο από το Μέγαρο Μαξίμου, αν οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τολμήσουν να μην ψηφίσουν κάποιο από τα κατάπτυστα νομοσχέδια που η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου φέρνει κάθε τόσο στη Βουλή κατ’ εντολήν των Γερμανών.

«Ο λαός δεν θέλει εκλογές», διακηρύσσουν περισπούδαστα οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές. Ανοησίες. Πρώτα πρώτα, καμία κυβέρνηση ποτέ και πουθενά δεν προκηρύσσει πρόωρες εκλογές επειδή τις θέλει ο λαός. Όλες οι κυβερνήσεις επιλέγουν τον κατά τη δική τους άποψη ευνοϊκότερο χρόνο για το κόμμα τους όταν κάνουν εκλογές πριν συμπληρωθεί η τετραετία.