Κύπρος: Διώξεις κατά εκπαιδευτικού για «ιερόσυλη» ζωγραφική

Τη διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας κατά του διευθυντή ενός Γυμνασίου στην Επαρχία Λευκωσίας στην Κύπρο, Γιώργου Γαβριήλ, ανακοίνωσε το Υπουργείο Παιδείας της χώρας.

Η πειθαρχική έρευνα ξεκίνησε έπειτα από αντιδράσεις του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β’, ακροδεξιών και δεξιών πολιτικών κύκλων της Κύπρου, σε έργα ζωγραφικής που ανάρτησε ο κ. Γαβριήλ, τα οποία θεωρήθηκαν «βλάσφημα» και «ιερόσυλα».

Οι πίνακες του κ. Γαβριήλ απεικονίζουν μεταξύ άλλων τον Χριστό πίσω από συρματοπλέγματα μαζί με προσφυγόπουλα ή στην κερκίδα των αντιφασιστών οπαδών της Ομόνοιας, ένα σκυλί να κατουρά τον Αρχιεπίσκοπο και έναν άνδρα να κάνει το ίδιο σε άγαλμα του Γεώργιου Γρίβα.

Ποιος είπε ότι ο Μεσαίωνας αποτελεί παρελθόν;

Του Γιώργου Καραγιάννη

Η είδηση είναι γνωστή. Την πρωτόγραψαν κάποιες ιστοσελίδες με εκκλησιαστικά θέματα, στη συνέχεια έκανε το γύρο του διαδικτύου και μετά την πήραν κάτι ακροδεξιές φυλλάδες που έχουν καθημερινά πρωτοσέλιδα με τις «προφητείες» του Αγίου Παϊσίου και του Βατάτζη που θα «αναστήσει (τάχα μου) τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωσταντινούπολη!»: Δάκρυσε λέει, στη διάρκεια μιας λειτουργίας, η εικόνα της Παναγίας στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο Βύρωνα. Κι από τότε, λέει το παραμύθι, καθημερινά!

Τι ήταν να το γράψουν; Κάθε μέρα μαζεύονται για προσκύνημα μιλιούνια όλοι οι θεούσοι και οι θεούσες του λεκανοπεδίου. Και δώστου γονυκλισίες και δώστου τρισάγια και ευχέλαια από τους παπάδες  να τα βλέπει το πόπολο και να πιστέψει πως στην εποχή μας γίνονται θαύματα και η Παναγία και οι Άγιοι μας βλέπουν και μας κρίνουν. Κι αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν πιστεύουν. Μαύρο φίδι που τους έφαγε.

Μοναστήρια που θυμίζουν εταιρείες Real Estate

Του Γιώργου Καραγιάννη

(τρίτο μέρος)

Εδώ και χρόνια στις οικονομικές υπηρεσίες της Εκκλησίας σπάνε το κεφάλι τους να βρουν άκρη με την ακριβή εικόνα της εκκλησιαστικής περιουσίας στην Ελλάδα. Ποια ακριβώς είναι, ποια είναι διακατεχόμενη. H δεύτερη είναι αμφισβητούμενη με μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες από το κράτος, τους δήμους,  χιλιάδες  ακτήμονες που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και το κράτος τους εγκατέστησε σε διάφορες περιοχές αλλά και πολλοί αεριτζήδες  που με πολιτικές πλάτες καταπάτησαν δεκάδες χιλιάδες στρέμματα εκμεταλλευόμενοι το θολό νομικό καθεστώς. Τα πήραν, τα χώρισαν και τα πουλούσαν με το γνωστό σλόγκαν των δεκαετιών του ΄’50 και του ’60 «οικόπεδα – ευκαιρίες μισή ώρα από την Ομόνοια».

Για την Εκκλησία το ξεκαθάρισμα του τοπίου (σε όφελός της βέβαια) αποτελεί άμεση προτεραιότητα για την αξιοποίησή τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι υποψήφιοι για την αξιοποίησής είναι πολλοί, και μάλιστα όχι μόνο εγχώριοι αλλά και ξένοι οίκοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ενδιαφέρον επιχειρηματιών από το Κατάρ, άλλες χώρες του κόλπου, και τη Ρωσία για επενδύσεις στα λεγόμενα «ιερά ακίνητα» στην πανάκριβη περιοχή της Βουλιαγμένης.

Εκκλησία: Όσο ιερά είναι τα κόκκαλα των αγίων άλλο τόσο ιερά είναι και τα κτήματα της

Του Γιώργου Καραγιάννη

Κάθε φορά που γίνεται κουβέντα για την εκκλησιαστική περιουσία η απάντηση των μητροπολιτών είναι μία: κάτω τα χέρια από την εκκλησιαστική περιουσία. Γιατί όσο ιερά είναι για τους ρασοφόρους τα κόκκαλα και οι κάρες των αγίων, τόσο ιερά είναι και τα κτήματά της. Και όποιος δεν τα σέβεται κινδυνεύει να εξασφαλίσει μια θέση στην κόλαση και στο πυρ το εξώτερον.

Όχι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το έχουν  πει στο παρελθόν οι ίδιοι οι μητροπολίτες (για παράδειγμα το 1948 η Ιερά Σύνοδος που απειλούσε με αφορισμό όσους θα τολμούσαν να αγοράσουν εκκλησιαστικά κτήματα μετά την απαλλοτρίωσή τους για την εγκατάσταση ακτημόνων, βλέπε και στο προηγούμενο σημείωμα του «Ημεροδρόμου», εδώ) και το λένε και τώρα. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του μητροπολίτη Μάνης Χρυσόστομου (που βεβαίως δεν εκφράζει μόνο τον εαυτό του, αλλά μια γενικότερη αντίληψη στους κόλπους της Ιεραρχίας). Είπε λοιπόν, στις 29 του περασμένου Ιούλη ο Χρυσόστομος που πριν γίνει δεσπότης ως αρχιμανδρίτης ήταν διευθυντής του γραφείου του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου:

Εκκλησιαστική περιουσία: Ένα παγκάρι δίχως πάτο που το θέλουν όλο οι δεσποτάδες

Του Γιώργου Καραγιάννη

Πλησιάζει η μέρα (7 Οκτωβρίου) που θα εκδικασθεί στο Πρωτοδικείο Πειραιά η προσφυγή της Εκκλησίας της Ελλάδος με την οποία διεκδικεί τμήμα της έκτασης του Ασκληπιείου Βούλας. Η  υπόθεση αυτή φέρνει πάλι στην επικαιρότητα μέσα στην τούρλα του κορωνοιού και των ελληνοτουρκικών  το «καυτό» ζήτημα της τύχης της εκκλησιαστικής περιουσίας που ταλανίζει τη χώρα από το 1833 κιόλας, τότε  που κηρύχθηκε το Αυτοκέφαλό της από το Φανάρι, μέχρι σήμερα.

Πριν προχωρήσουμε παρακάτω μια αναγκαία σημείωση για να καταλάβουμε τι τρέχει σήμερα: Οι μητροπολίτες δεν θέλουν με την προσφυγή τους   να κάνουν σώνει και καλά τώρα έξωση στο Ασκληπιείο. Το λένε και σε ανακοίνωση που έβγαλε η Ιερά Σύνοδος: Θέλουν να κατοχυρώσουν ιδιοκτησιακό  δικαίωμα στα επίμαχο οικόπεδο (και το δικαίωμα βαρβάτης αποζημίωσης, πολλά μπικικίνια, λέμε εμείς) , για  την ώρα που θα κάνουν τη συνολική συμφωνία για όλη την περιουσία με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Εγκληματικός σκοταδισμός – Αρχιεπίσκοπος Κρήτης: Η μάσκα στις εκκλησίες «φυλακίζει την πίστη»!

Ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, στη διάρκεια της λειτουργίας για τον εορτασμό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο, στο κήρυγμα του, ζήτησε από τους πιστούς να μη φορούν μάσκες μέσα στις εκκλησίες «για να μην φυλακίζουν την πίστη» τους, όπως δημοσιεύεται στο romfea.gr.

Πρόκειται για εγκληματικό σκοταδισμό, αφού από τη θέση που κατέχει μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους σε περίοδο πανδημίας.  Η δήλωση του Ειρηναίου δεν είναι μεμονωμένη. «Δεν θέλω καρναβάλια στην εκκλησία» είχε πει παπάς στην Εορδαία στη Δυτική Μακεδονία, ζητώντας από πιστή να αποχωρήσει από την εκκλησία. 

Περί λιτανειών και κορωνοϊού: Βόηθειά μας!

Αναστολή» ανακοινώνει η κυβέρνηση για τις λιτανείες. «Μεγάλη προσοχή, άνευ συνωστισμού» γράφει η Ιερά Σύνοδος.

«Ενημερώνουμε  ότι, κατόπιν και της σχετικής σύστασης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας, αναστέλλονται όλες οι λιτανείες για  επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς και πάσης φύσεως εμποροπανηγύρεις», ανακοίνωσε, χθες, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, ανάμεσα στα νέα μέτρα για τον κορωνοϊό, την ώρα που η αύξηση κρουσμάτων έχει γίνει καθημερινότητα.

Ένα ακόμη …θαύμα στην Βουλή: Εμφανίστηκε άρθρο που επιτρέπει στην Εκκλησία να διακανονίζει όπως θέλει τα χρέη της

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών προβλέπεται πώς η Εκκλησία μπορεί να προχωρά σε συμφωνίες με οφειλέτες και πιστωτές και να τακτοποιεί τα χρέη της. Γίνεται λόγος για τακτοποίηση υποθέσεων εκατομμυρίων ευρώ.

Μπορεί η Εκκλησία να κατέγραψε σημαντικές απώλειες εσόδων λόγω του «ειδικού» εορτασμού του Πάσχα σε συνθήκες κορωνοϊου. Μπορεί να διαβλέπει περεταίρω υστέρηση εσόδων από την απαγόρευση των πανηγυριών και κυρίως των εμπορικών πανηγυριών που συνδέονται με τις εμπορικές της δραστηριότητες. Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση βρήκε τον τρόπο να …το ανταποδώσει.

Αμερικανικό «φιλανθρωπικό» σόου του Πάιατ με κομπάρσο τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

Τον είχαμε παρεξηγήσει τον Αμερικανό πρεσβευτή Τζέφρυ Πάιατ. Μας είχε συνηθίσει με την πολυπραγμοσύνη του, τις δηλώσεις του για το πόσο καλά παιδιά πρέπει να είμαστε απέναντι στη μεγάλη του χώρα  και τις συνεχείς επιθεωρήσεις του στις απανταχού της χώρας βάσεις που φύτρωσαν σαν τα μανιτάρια στα χρόνια του Συριζοκαμμένων και ζουν και βασιλεύουν στην Ελλάδα του Μητσοτάκη.

Ήρθε όμως η ώρα να μας δείξει και ένα άλλο εαυτό. Τον «καλό», αυτόν του «αγίου ανθρώπου» που όταν δεν ασχολείται με πραξικοπήματα όπως καληώρα στην Ουκρανία το παίζει και ολίγον φιλάνθρωπος. Έτσι αφού ματαιώθηκε, λόγω κορωνοιού,  η  καθιερωμένη δεξίωση στον κήπο της πρεσβευτικής κατοικίας  για την εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών και για να μην μουχλιάσουν  τα τρόφιμα στα ψυγεία της πρεσβείας, έβαλε το μάγειρά του και μαγείρεψε, φόρτωσε  ένα φορτηγάκι και κίνησε και πήγε στο  κέντρο δημιουργικής απασχόλησης παιδιών «Δημήτρειο» που ανήκει στην αρχιεπισκοπή Αθηνών (δημιουργήθηκε  με χρήματα της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ).

Η εκκλησία ζητά το μισό «Ασκληπιείο» της Βούλας!

Σύμφωνα με την καταγγελία του δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, η Εκκλησία ζητά να εκποιήσει 46 στρέμματα ή να λάβει 80 εκ. ευρώ, ποσό που αν καταβληθεί θα αφαιρεθεί από τα κονδύλια για τη δημόσια υγεία

Τη μισή έκταση που φιλοξενεί το «Ασκληπιείο» της Βούλας ζητά δικαστικά μετά από ολόκληρα 100 χρόνια η Εκκλησία, όπως καταγγέλλει ο δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης.

Μάλιστα, η Εκκλησία ζητά να εκποιήσει τα 46 στρέμματα ή να λάβει 80 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που, σύμφωνα με την καταγγελία του δήμου, αν καταβληθεί θα αφαιρεθεί  από τα κονδύλια που διατίθενται για τη δημόσια υγεία.

Μνήσθητί μου, κύριε…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

H Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς πρέπει να ξέρετε ότι διαθέτει και ειδικό Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών. Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι “πατέντα” μόνο του συγκεκριμένου Μητροπολίτη Σεραφείμ, ή αν πρόκειται για ενασχόληση στην οποία επιδίδονται εν συνόλω οι Μητροπόλεις και η κάθε μια ξεχωριστά. Και δεν μας ενδιαφέρει να μάθουμε, κιόλας.

Μας ενδιαφέρει, όμως, να σας ενημερώσουμε, για το φιρμάνι που εξέδωσε δια του εν λόγω Γραφείου η Ιερά Μητρόπολις και – κατά συνέπεια – ο εν λόγω Μητροπολίτης. Διαβάστε, λοιπόν. Διαβάστε και σεις οι πιστοί και σεις οι άθεοι. Και φρίξτε (ιδίως οι πρώτοι):

Κανονική θεοκρατία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αν η Ελλάδα ήταν μια κανονική χώρα κι αν κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί δεν λοξοκοίταζαν προς τον παραθρησκευτικό σκοταδισμό, η Δικαιοσύνη θα είχε διατάξει προκαταρκτική εξέταση για την περί μετάληψης απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

Αν ήμασταν κανονική χώρα, ένας εισαγγελέας θα εγκαλούσε για παράλειψη καθήκοντος τις κρατικές αρχές που δεν έχουν ήδη προβεί σε απαγόρευση κάθε τελετουργικού που αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού.

Αν ήμασταν κανονική χώρα, η Δικαιοσύνη θα είχε αυτεπαγγέλτως ασκήσει διώξεις εναντίον των απατεώνων πολιτικών- τηλεπωλητών θαυματουργών μαντζουνιών και των απατεώνων ιερέων που συστήνουν αγιασμό Θεοφανίων κατά του Covid-19.

Κορονοϊός: Χειρότερη και από τα ισλαμικά θεοκρατικά καθεστώτα η στάση της Ελλάδας

Γρηγόρης Γεροτζιάφας
Καθηγητής Αιματολογίας, Διευθυντής Ερευνητική Ομάδας Cancer-Hemostasis-Angiogenesis
INSERM U938, Faculté de Médecine, Sorbonne Université, Paris France.

Το σύνολο των Ευρωπαϊκών χωρών, με εξαίρεση την Ιταλία, βρίσκονται προς το παρόν στην λεγόμενη δεύτερη φάση της επιδημίας της λοίμωξης από τον κοροναϊό COVID19. Δηλαδή ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται σταθερά μέρα με τη μέρα, αλλά είναι δυνατή η ιχνηλάτηση της πορείας μετάδοσης του ιού, άρα και ο προσδιορισμός των δυνητικών φορέων του στα λεγόμενα clusters.

Η Ιερά Σύνοδος «θεωρεί την εκουσία έκτρωση ως φόνο»

Η Ιερά Σύνοδος λαβούσα υπ’ όψη της τα εσχάτως ανακύψαντα επί του θέματος των εκτρώσεων και βασιζομένη επί της αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού εκφράζει την θεολογικήν αυτής θέσιν περί του εμβρύου ως πλήρους και ακεραίου ανθρώπου από της στιγμής της συλλήψεώς του γι’ αυτό και θεωρεί την εκουσία έκτρωση ως φόνο και δεν την αποδέχεται».

Για την Εκκλησία και τον εθνικό κορμό

Tων Βαγγέλη Μαρινάκη και Νίκου Χ.

Το προχθεσινό σχόλιο του προϊσταμένου των τραγοπαπάδων της χώρας, Ιερώνυμου- οι αργίες είναι για τεμπέληδες-, ήρθε μετά από την πρόσφατη μεσαιωνική πρωτοβουλία χριστιανικών ενώσεων να αναρτηθεί διαφήμιση κατά των αμβλώσεων στο Μετρό και την απόφαση της Κεραμέως για μετατροπή της αργίας των 3 Ιεραρχών σε ημέρα κατήχησης. Είναι προφανές πως η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στο χριστεπώνυμο σμήνος και «παίζει μπάλα»  σε 2 γήπεδα. Από τη μια η αφίσα κατεβαίνει και η Ντόρα ευθυγραμμίζει με κεντρώες τοποθετήσεις,  όσο Μπογδάνοι/Κυρανάκηδες/Λοβέρδοι ασκούν κριτική από δεξιά, χαϊδεύοντας κάθε ακροδεξιό σίχαμα. Οι 2 τάσεις της ΝΔ έχουν βρεί ισορροπία και θυμίζουν Ρεπουμπλικάνους, με την χριστιανική Δεξιά να μπαίνει δυναμικά στην ατζέντα όσο η φιλελεύθερη εστιάζει στις φοροελαφρύνσεις. Win–win κατάσταση που προσπαθεί να μπετονάρει ένα 40%, αφού του δίνει περιθώριο έκφρασης σε κομματικά πλαίσια πάντα. Παρότι μια τέτοια ισορροπία πρέπει να διαχειριστεί καταστάσεις που την υπερβαίνουν-όπως στο προσφυγικό- η συνταγή ως συστατική μακροπρόθεσμης κυριαρχίας είναι σωστή στη σύλληψη της.

Εκκλησία για αποτέφρωση: Το νεκρό σώμα δεν είναι «στέρεο απόβλητο»

Λίγες μέρες μετά την έναρξη λειτουργίας του πρώτου αποτεφρωτήριου νεκρών στην Ελλάδα, η Ιερά Σύνοδος με μια τετρασέλιδη έντυπη έκδοση παίρνει σαφή και σκληρή θέση για το ζήτημα της αποτέφρωσης, εκφράζοντας την πάγια αντίθεσή της στην μέθοδο αυτή και κάνοντας λόγο για «ωμή ανακύκλωση» του ανθρώπινου σώματος, διεκδικεί την αποκλειστικότητα στην μετά θάνατο διαχείριση αυτού.

Ο τρόμος της ελευθερίας

Του Περικλή Κοροβέση

Να αρχίσουμε με ένα συνηθισμένο φιλοσοφικό ερώτημα: Είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε ή έχουμε έναν εαυτό ξένο από αυτό που είμαστε; Ο Αντρέ Γκορζ, ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος έχει ασχοληθεί διεξοδικά με αυτό το θέμα. Ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι μοναδικός και οι δυνατότητες που μπορεί να αναπτύξει είναι άπειρες.

Είτε προς το καλό είτε προς το κακό. Και εδώ καθοριστικό ρόλο παίζει το περιβάλλον και ο κοινωνικός του χώρος και όχι η κληρονομικότητα. Και η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο, αλλά δεν είναι μοίρα. Ενας Χίτλερ δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο παρά προϊόν του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αν είχε γεννηθεί σε κάποια άγρια φυλή του Αμαζονίου, το πολύ πολύ να ήταν ένας πολέμαρχος να υπερασπιζόταν τη φυλή του (όχι ως ανώτερη, αυτή η έννοια δεν υπάρχει παρά μόνο στη λευκή Δύση) σε έναν αγώνα επιβίωσης. Και η ίδια φυλή βέβαια δεν θα μπορούσε να βγάλει έναν Αϊνστάιν. Μπορεί κάποιον σοφό σαμάνο ή κάτι αντίστοιχο που να είχε συσσωρεύσει τη σοφία της παράδοσης.

Ορθοδοξία, Διανοούμενοι και Εθνικισμός

του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)

Το νεοελληνικό κράτος είχε ανέκαθεν από την ίδρυσή του  μια ισχυρή αυταρχική πολιτική παράδοση, και στους κόλπους του υπήρχε πάντα ένα δυναμικό συντηρητικό και εθνικιστικό στοιχείο προς όφελος βέβαια των μεγάλων τζακιών και των πελατειών τους.

Η θεοποίηση του έθνους ξεκινά τα επαναστατικά χρόνια, όταν το εν τη γενέσει ελληνικό κράτος, αφενός αυτοδιακηρύσσεται χριστιανικό αφετέρου γίνεται διαμορφωτής της εθνικής ιδεολογίας. Ως ο συνεπέστερος θεματοφύλακας του εθνικού πεπρωμένου, εμφανίζεται ο χριστιανικός ορθόδοξος μηχανισμός. Έθνος και Ορθοδοξία ταυτίζονται και ανανοηματοδοτούνται ανάλογα με τις ανάγκες των ιστορικών δεδομένων.

Η αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος δημιουργήθηκε για να στηρίξει με παραστατικό και μεταφυσικό τρόπο τη φαντασιακή κοινότητα του ελληνορθόδοξου Γένους. Πράγματι, η Εκκλησία και η θεολογία της, που λειτουργεί σε δύο επίπεδα: το κοινωνικο-ψυχολογικό και το ιδεολογικό, συνέβαλαν ως παράγοντες εθνικής ομοιογενοποίησης καθώς επίσης και στην διαμόρφωση και κραταίωση της εθνικιστικής ιδεολογίας.

Κρατούμενος ονόματι Ιησούς

Του Περικλή Κοροβέση

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Και όλοι οι χριστιανοί του κόσμου θα πάνε σε μια κηδεία που διαφέρει από τις άλλες. Τους ανθρώπους που χάνουμε εμείς οι κοινοί θνητοί δεν πρόκειται να τους ξαναδούμε. (Ισως καμιά φορά φευγαλέα στα όνειρά μας). Το φέρετρο έχει μέσα ένα σώμα που έχει βάρος.

Λένε κατά τι ελαφρύτερο από το ζωντανό σώμα που περπατούσε. Εικάζεται πως είναι το βάρος της ψυχής που πέταξε. Το αγαπημένο πρόσωπο που μας άφησε δεν έχει καμιά σχέση με το νεκρό του ομοίωμα. Γίνεται ξένο και διαφορετικό, όσο και αν έχει κρατήσει τα ίδια χαρακτηριστικά. Και ζούμε τον πόνο του απόλυτου και οριστικού χωρισμού. Στη σημερινή κηδεία του Χριστού δεν υπάρχει κανένα σώμα.

Περιφέρουμε ένα κενό με κάθε δυνατή μεγαλoπρέπεια και υπέροχες ψαλμωδίες. Κρατάμε και ένα κεράκι. Συνήθως πιάνουμε και ψιλοκουβεντούλα με τον διπλανό μας για τα τρέχοντα προβλήματα που μας απασχολούν. Και κανείς δεν είναι θλιμμένος. Ούτε καν οι παπάδες, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Πιο μπροστά και από τους πολιτικούς, που χρησιμοποιούν την επιτάφια τελετή όπως και την Ανάσταση σαν τηλεοπτικό παράθυρο.

Σςςς, οι φιλελεύθεροι κοιμούνται

«…τεμάχια σαπρών ξύλων από ξεχώματα, ήτοι ανακομιδάς ανθρωπίνων σκελετών, λείψανα από χρυσές γόβες ή χρυσοκέντητα υποκάμισα νεαρών γυναικών, συνταφέντα ποτέ μαζί των, βόστρυχοι από κόμας ξανθάς, και άλλα του θανάτου λάφυρα». Παπαδιαμάντης, Το Μοιρολόγι της φώκιας

Παγωμένος άνεμος φυσάει στο κοιμητήρι των φιλελευθέρων. Από τους «νουνεχείς» δεξιούς και τους κοσμοπολίτες συντηρητικούς μέχρι τις εκσυγχρονιστικές παρυφές της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας δεν ακούγεται τίποτα. Υπό κανονικές συνθήκες ο χώρος στοχάζεται, παράγει ιδέες, προωθεί τομές. Σήμερα τον τόνο δίνουν οι θιασώτες του ταλιμπανικού νεοφιλελευθερισμού. Στα social media (και κάποια παραδοσιακά) ακούγονται μόνο κάτι «φιλελεύθερα» attention whores. Κατάντησε ο χώρος αυτός μόνο συνεκτικό ιστό να έχει τον λυσσαλέο αντισυριζαϊσμό. Αλλά τι να το κάνεις; Σε αυτόν είναι καλύτερος ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Ο «κομματικός στρατός» του Τσίπρα για την επόμενη μέρα

Της Βασιλικής Σιούτη

Η κυβέρνηση σπρώχνει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, επιτίθεται στην αντιπολίτευση, με κάποιους να μιλάνε για φυλακές, αλλά στις θέσεις-κλειδιά για τη διαχείριση της εξουσίας εξακολουθεί να διαλέγει επίλεκτα στελέχη από το παλιό ΠΑΣΟΚ.

Οκτώ χρόνια και τρία μνημόνια μετά, η ελληνική οικονομία δεν λέει να συνέλθει, με τις τράπεζες ‒παρά τις διαρκείς διασώσεις που έχουν στοιχίσει πολλά δισεκατομμύρια στον Έλληνα φορολογούμενο‒ να παραμένουν σε άθλια κατάσταση και τα κόκκινα δάνεια μια βόμβα στα θεμέλιά τους.

Αυτή την εβδομάδα το χρηματιστήριο κατέρρευσε, με τους οικονομικούς αναλυτές να μιλούν για «πανωλεθρία των χαρτοφυλακίων», ενώ το δεκαετές ομόλογο εκτοξεύθηκε. Από την άλλη, και παρά την επιδοματική πολιτική που δεν φαίνεται να μπορεί να την αντιμετωπίσει, η φτώχεια στην Ελλάδα συνεχίζει να εξαπλώνεται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (του ιδρύματος ερευνών Transnational Institute), στην Ελλάδα οι μισθοί μειώνονται, οι τιμές αυξάνονται και περισσότερο από το 40% των παιδιών της χώρας αντιμετωπίζει υλικές στερήσεις.

Μα, πόσο θράσος πια;

Της Ζηνοβίας Σαπουνά

Θα με εντυπωσιάζει πάντα το θράσος που επιδεικνύουν πολλοί και πολλές γύρω μας. Πολύ περισσότερο με εντυπωσιάζει (και θα με εντυπωσιάζει πάντα) το πολιτικό θράσος.

«Άλλα λέω, άλλα κάνω, άλλα πιστεύω, άλλα πρεσβεύω».

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες αυτού του «δόγματος» που κατατάσσει τον πολίτη στη θέση του άβολου και χειραγωγούμενου αντικειμένου, ακόμα χειρότερα του «χαζού» που χάφτει ότι του πλασάρουν.

Ανανέωση όρκων και όχι διαζύγιο η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Μήπως ήρθε η ώρα, μετά την αναγνώρισή του από την ΕΕ, ο Αλέξης Τσίπρας να ανακηρυχθεί και… εν ζωή άγιος από την ελληνική εκκλησία;

Το ειρωνικό ερώτημα προκύπτει μετά τη συμφωνία που ανακοίνωσε από κοινού με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας. Ο Ιερώνυμος ευχαρίστησε δημόσια τον πρωθυπουργό για τη διατήρηση του προοιμίου του συντάγματος που αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία την Ορθόδοξη Χριστιανική και μόνο που… δεν ευλόγησε τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις ερχόμενες εκλογές. Είχε τους λόγους του.

Τα 15 σημεία της συμφωνίας που ανακοινώθηκαν προβλέπουν, μεταξύ άλλων, την επιχορήγηση στην εκκλησία για τις αμοιβές των κληρικών. Γεγονός που καθιστά παντοδύναμο τον κύκλο του Ιερώνυμου, αφού θα διαχειρίζεται ένα κονδύλιο εκατοντάδων εκατομμυρίων το χρόνο με ό,τι σημαίνει αυτό για την ενίσχυση της καρέκλας του. Επίσης, προβλέπουν τη δημιουργία ταμείου αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας, με το κράτος να παραιτείται αυτοδίκαια από κάθε διεκδίκηση περιουσιακού στοιχείου.

Η συμφωνία κράτους – εκκλησίας και ο μητροπολίτης ενός ανέκδοτου

Του Διονύση Ελευθεράτου

Ακουγόταν κάποτε στην Κεφαλονιά ένα ανέκδοτο, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν τρεις μητροπολίτες. Λευκάδας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς. Συζητούσαν για τον τρόπο, με τον οποίο διαχειρίζονταν τα χρήματα των πιστών και διαχώριζαν τα «κονδύλια» που απέδιδαν στον «κύριο» από εκείνα που κρατούσαν «για τις ανάγκες της εκκλησίας». Ρωτήθηκε πρώτα ο Λευκάδος. «Εμείς αδελφοί πετάμε ψηλά και τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα, έχοντας προκαθορίσει πως αν πέσουν από μια πλευρά θα πάνε εδώ, αν πέσουν από την άλλη θα πάνε εκεί».

Κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του ο Ζακύνθου και είπε: «Κάτι ανάλογο κάνουμε κι ημείς, αδελφοί. Έχουμε χαράξει στο πάτωμα ένα μεγάλο κύκλο. Πετάμε τα χρήματα από ψηλά. Κι αναλόγως αν πέσουν μέσα ή έξω, τα κρατάμε ή τα αποδίδουμε στον ύψιστο».

Τα αόρατα σεξουαλικά εγκλήματα των κληρικών

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Διάβασα το μεγάλο μυθιστόρημα του Τζον Μπόιν «Οι αόρατες ερινύες της καρδιάς» (μεταφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Ψυχογιός). Ενός διάσημου συγγραφέα, Ιρλανδού, ο οποίος μέσα από την ιστορία ενός ομοφυλόφιλου συμπατριώτη του παρουσιάζει ανάγλυφα και παραστατικά τις πτυχές της ευρωπαϊκής ζωής που οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι είτε δεν παραδέχονται είτε την σπρώχνουν κάτω από το χαλί για να μην φαίνεται, αφού δεν μπορούν να την εξαφανίσουν.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στην Ευρώπη αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν οι προωθημένες καινοτομίες, ανατροπές, εκσυγχρονισμοί και ελευθερίες που απολαύσαμε μεταπολεμικά. Αλλά, με τα πισωγυρίσματα που βρίσκονται σε εξέλιξη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, το φλασμπάκ, οι αναδρομές στο απώτερο αλλά ιδίως το πρόσφατο παρελθόν, γίνονται εξαιρετικά αναγκαίες και επιτακτικές για να βγούμε από τον εφησυχασμό και να κατανοήσουμε πόσο εύθραυστη είναι αυτή η πρόοδος στα ήθη, τα έθιμα, τα δικαιώματα και τους δημοκρατικούς θεσμούς σε φάση που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το τόσο αξιοθαύμαστο απ’ αυτή την πλευρά, κλονίζεται και κινδυνεύει με αποσύνθεση εξ αιτίας της εφαρμογής πολιτικών και συστημάτων που εν τέλει είναι ασύμβατες μ’ αυτή την πρόοδο.