Περιμένοντας το αναπόφευκτο της εξόδου χωρίς κατεβασμένα χέρια.

Έχει ξαναγραφτεί από πάρα πολλούς, έχουμε εγκλωβιστεί σε μια ανέξοδη πορεία που ανακυκλώνει τον εαυτό της με μέτρα επί μέτρων χωρίς τέλος, που το μόνο υπολογίσιμο και ξεκάθαρο χαρακτηριστικό της είναι ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι εδώ και 7 χρόνια εντός Ελλάδας αλλά και προς μεγάλο όφελος για Ευρωπαικές και όχι μόνο μεγάλες εταιρείες. Το γνωρίζουν αυτό πια ξεκάθαρα και οι γραφειοκρατίες της νεοφιλ ΕΕ και η μεγάλη πλειοψηφία του «ικανού για κυβερνησιμότητα» πολιτικού προσωπικού που «εκπροσωπεί» τον λαό (Σύριζανελ, ΝΔ, πασοκ, λεβέντης, ποτάμι και χρυσή αυγή με ολίγες ρυθμίσεις «σοβαρότητας»).

Αυτό που δεν λέγεται αρκετά συχνά είναι ότι αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων αυτός ο δρόμος οδηγεί σε μια «αποβολή» της Ελλάδας από το ευρώ με τους χειρότερους δυνατούς όρους πάλι επ’ωφελεία των ξένων τραπεζών, των πολυεθνικών, της ανώτερης γραφειοκρατίας της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου που την ελέγχει. Αυτό θα γίνει με όρους συνέχισης της πλήρους εξάρτησης, με ξεπουλημένη πλήρως την δημόσια περιουσία, διαλλυμένο και στοιχειωδώς (αν)υπαρκτό το κοινωνικό κράτος, πλήρως υποτιμημένη την εργασία και με τεράστια ανεργία. Ενώ η Ελλάδα θα παραμείνει συνδεδεμένη με τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της ΕΕ ως πιστό ακόλουθο των ΗΠΑ, με τις υποτιθέμενες πρωτοβουλιές “ανεξαρτησίας» δια ιδίας “συννεονήσεως” απευθείας της Ελλάδας με τον μεγάλο Αμερικάνο αδερφό.

Το ίδιο θα γίνει και στην οικονομία με σύνδεση του νέου νομίσματος με το ευρώ και έλεγχο του από την ΕΚΤ και συνέχιση του ασφυκτικού ελέγχου της Ελληνικής οικονομίας μέσω πια και μιας ελεγχόμενης από την ΕΚΤ ισοτιμίας μαζί με τις επιβαλλόμενες δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές. Γιατί σαφώς και το χρέος που συνδέεται άμεσα με όλα αυτά δεν θα χαριστεί κατά την αποβολή της χώρας, αλλά θα αναπροσαρμοστούν τα σχέδια, οι πληρωμές δόσεων, τα μέτρα και τα προγράμματα -μνημόνια δηλαδή πάλι- με βάση  νέους όρους.

Τα ερωτήματα της δραχμής

Του Νίκου Ιγγλέση

«Οι Έλληνες πρέπει να σπάσουν τις αλυσίδες του χρέους, με τις οποίες τους έχουν δέσει και να δραπετεύσουν από τη φυλακή του ευρω-μάρκου αν θέλουν να επιβιώσουν ως εθνική οντότητα και όχι ως δούλοι μιας σύγχρονης αποικίας»

Στο εκτενές άρθρο του, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα analyst.gr, ο οικονομολόγος  Βασίλης Βιλιάρδος θέτει πάρα πολλά ερωτήματα όχι μόνο για τον τρόπο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα αλλά και για το χρέος καθώς και για τις γεωπολιτικές διαστάσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Ο κ. Βιλιάρδος προτάσσει της ανάλυσής του τα ερωτήματα για το χρέος, τα οποία όμως δεν μπορούν να απαντηθούν αν προηγουμένως δεν έχουν δοθεί οι απαντήσεις για ο εθνικό νόμισμα. Η Ελλάδα κινδυνεύει να λεηλατηθεί παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης, γράφει ο κ. Βιλιάρδος, εμείς θα λέγαμε ότι η Ελλάδα λεηλατείται εδώ και έξι χρόνια από το Δ΄ Ράϊχ και το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.

Σκεπτικοί οι Έλληνες για το ευρώ, αλλά όχι αποφασιστικοί

του Βασίλη Ξυδιά

Τέλος αυταπατών και αναζήτηση διεξόδου

Πέφτει το ευρώ στην εκτίμηση των Ελλήνων; Τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρη δυσαρέσκεια, η οποία όμως δεν φτάνει να μετατραπεί σε εξίσου σαφή απόρριψη του σημερινού νομισματικού στάτους. Προφανώς διότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι κάτι τέτοιο θα είχε νόημα σε συνδυασμό με ανάλογες πολιτικές προϋποθέσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης, τις οποίες και δεν βλέπει. Ας δούμε, όμως, τι λένε τρεις πρόσφατες έρευνες*.

Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Κάπα Research, που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της περασμένης Κυριακής (3/1/2016), το 55,2% θεωρεί ότι η Ελλάδα ζημιώθηκε από την υιοθέτηση του ευρώ (32,8% ζημιώθηκε και 22,4% μάλλον ζημιώθηκε), ενώ το 42,2% απαντά ότι η χώρα ωφελήθηκε από το ευρώ (22% ωφελήθηκε και 20,2% μάλλον ωφελήθηκε) και δεν απάντησε το 2,6%. Τα πράγματα αλλάζουν όταν τίθεται το ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε τώρα: Το 60,8% θεωρεί ότι πρέπει να παραμείνουμε στην Eυρωζώνη, και υπάρχει και ένα αξιοσέβαστο 28,9% που προτιμά να φύγουμε. 10,3% δεν απαντά.

50 τρόποι εξόδου από το ευρώ: Η Ελλάδα και η διεθνής κρίση

Του Thomas Greco Jr.,

που δημοσιεύτηκε την 6η Νοεμβρίου 2015 στο Common Dreams
Η μετάφραση είναι της οικονομολόγου Ελένης Θάνου

Το πρόβλημα είναι εξ΄ ολοκλήρου μέσα στο μυαλό σας, είπα στους Έλληνες. Η απάντηση είναι εύκολη, αρκεί να σταματήσετε τις διαρροές. Έχετε τη δύναμη να διεκδικήσετε την ελευθερία που ζητάτε. Πρέπει να υπάρχουν πενήντα τρόποι να αφήσετε το ευρώ.

Έπειτα από το βροντερό “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού σχετικά με τους όρους διάσωσης στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ  ελληνικής κυβέρνησης και “θεσμών” συνεχίστηκαν με την προσδοκία ότι θα ακολουθούσε μία καλύτερη συμφωνία.  Το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο.  Οι Έλληνες διαπραγματευτές κατέληξαν να συμφωνήσουν σε ένα μνημόνιο, οι όροι του οποίου ήταν πολύ πιο επαχθείς από εκείνους που είχαν απορρίψει οι ψηφοφόροι.  Γιατί;

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει πτωχεύσει. Αφού παρασύρθηκε στην παγίδα του χρέους και του κοινού νομίσματος από τους δυτικούς ολιγάρχες με διάφορα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της εξαπάτησης, η Ελλάδα εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους επαχθείς όρους των δύο πρώτων μνημονίων.  Τώρα της επιβλήθηκε δια ροπάλου και τρίτο μνημόνιο. Το όπλο του εκβιασμού είναι το ίδιο το κοινό νόμισμα, το ευρώ, που κραδαίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).   Περιορίζοντας το περασμένο καλοκαίρι τη ροή των ευρώ προς τη χώρα, η ΕΚΤ δημιούργησε μία χαοτική κατάσταση στην ελληνική οικονομία.  Αυτό και η απειλή για ακόμα βαρύτερη ποινή στο μέλλον, ήταν αρκετό για να γονατίσει την ελληνική κυβέρνηση.

H δυνατότητα επιστροφής στη δραχμή

Του Δημήτρη Χαλυβόπουλου

Πρόλογος:

Άπαντες αντιλαμβάνονται ότι το νόμισμα ως φυσικό αντικείμενο, δεν έχει «αξία». Χρησιμότητα και εμμέσως αξία, αποκτά ως μέσο πρόσβασης σε πόρους(1) , οι οποίοι διακρίνονται σε: φυσικούς (τρόφιμα, ορυκτά, πετρελαιοειδή, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), τεχνητούς (μηχανήματα, τεχνολογικός εξοπλισμός) και ανθρώπινους (εργασία και υπηρεσίες). Ως εκ τούτου, μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες της επιλογής του νομίσματος είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους, εγχώριους ή εισαγόμενους.

Επομένως, το ερώτημα περί επιστροφής στη δραχμή, θα έπρεπε να απαντηθεί από μία ομάδα επιστημόνων ευρέως φάσματος ειδικοτήτων και κατόπιν πολύμηνης επεξεργασίας όλων των δεδομένων. Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο δεν συγκροτήθηκε μία τέτοια ομάδα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ή αυτόνομα από την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση του δείκτη του «Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών» σε σχέση με το ζήτημα της διαγραφής του χρέους και τις δαπάνες εξυπηρέτησής του. Πρόκειται για τους σημαντικότερους οικονομικούς παράγοντες που θα καθορίσουν εάν η επιστροφή στη δραχμή είναι καλύτερη επιλογή σε σχέση με την παραμονή στην ευρωζώνη. Δεν αποτελεί σκοπό της παρούσης να αναλυθούν και άλλες μεταβλητές που δύναται να επηρεάσουν την οικονομία, όπως το προσφυγικό και γενικότερα οι διεθνείς μας σχέσεις.

Το παραμύθι φτάνει στο τέλος του

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Είναι δεδομένο πως το θέμα που σχεδόν μονοπωλεί τις οικονομικές συζητήσεις, είναι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Το έχω πει στο παρελθόν, πως εμένα προσωπικά δεν με αφορούν τόσο τα νομίσματα, για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν είναι επί του παρόντος.

Σε όλο αυτό συμμερίζομαι την άποψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που στο ερώτημα αν προτιμάει δημοκρατία ή κάποιο νόμισμα, απαντάει πάντοτε δημοκρατία.

Προβάλλεται συνεχώς ως αντεπιχείρημα η υποτίμηση που θα έχει ένα εθνικό νόμισμα έναντι του ευρώ· μάλιστα οι περισσότεροι έχω προσέξει πως αυτή την υποτίμηση τρέμουν.

Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα

Tου Κώστα Λαπαβίτσα

Περίληψη

Η αναγκαιότητα του εθνικού νομίσματος

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πρόγραμμα κοινωνικής αλλαγής, ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, οικονομικής προόδου και ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη. Το πρόγραμμα αυτό είναι απολύτως αδύνατον να εφαρμοστεί εντός του πλαισίου της ΟΝΕ. Για τον λόγο αυτό, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί για την εισαγωγή εθνικού νομίσματος.

Η έξοδος από την ΟΝΕ είναι ένας δρόμος που εμπεριέχει συγκρούσεις με ισχυρότατα εγχώρια και ξένα συμφέροντα. Ο σημαντικότερος παράγοντας για μια επιτυχημένη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα είναι η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης που θα αντλεί δύναμη από τη λαϊκή στήριξη και συμμετοχή.

Η Πολιτική Οικονομία του Εθνικού Νομίσματος

Του Σπύρου Στάλια*

Θα έχετε παρακολουθήσει στην τηλεόραση ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε αναφορά στην επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα. Αναφορά στο Εθνικό Νόμισμα θεωρείται ύβρις. Το Εθνικό Νόμισμα λοιδορείται. Κάθε συζήτηση επ’ αυτού τους θέματος τερματίζεται εν τη γενέσει της. Στο κείμενο που ακολουθεί προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτό το γεγονός.

Η επικυριαρχία ενός κράτους σηματοδοτείται με την έκδοση του νομίσματος του. Δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη κρατική οντότητα αν πρώτα δεν προηγηθεί η πράξη έκδοσης νομίσματος. Έτσι ένα κράτος, που εκδίδει το νόμισμα του, το όποιο στις διεθνείς αγορές ελευθέρα διακυμαίνεται μετά, γίνεται επικυρίαρχο, ασκεί δηλαδή ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Ένα κράτος που δεν εκδίδει το νόμισμα του είναι μη πλήρως επικυρίαρχο, δηλαδή δεν ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και αλλά ασκεί λίαν περιορισμένη δημοσιονομική πολιτική.

«Σχέδιο Β: αν το εθνικό νόμισμα είναι αντισυνταγματικό, εμείς είμαστε κατά του Συντάγματος»

 

Ανακοίνωση του Σχέδιου Β

«Ο εξαιρετικός για την ηθική προσήλωση στις αρχές πρωθυπουργός Τσίπρας και ο εξαιρετικός για την επιστημονική αρτιότητα πρώην υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης, μαζί με όλη την εξαιρετική ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφεραν μέσα σε έξι μήνες να φέρουν την Ελλάδα στην οξύτερη κρίση από την έναρξη της εποχής της τρόικα. Οδήγησαν  στο τρίτο μνημόνιο, πολύ πιο επαχθές και δουλικό και από τα δύο προηγούμενα.

Δεν έκαναν όμως μόνον αυτό. Την ίδια στιγμή με την παιδική χαρά αυτών των έξι μηνών, τους ερασιτεχνισμούς, τα άλλα αντ’ άλλων, τα ψεύδη, τις συνεχείς απάτες ενάντια στο λαό με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, τα επινοήματα τύπου χακάρισμα των ΑΦΜ, τις αποκαλύψεις για δήθεν αντιπερισπασμούς που γίνονταν μόνο σε εκπροσώπους των hedgefunds, τα κατά πρωθυπουργικήν φαντασίαν «σχέδια άμυνας» που οδήγησαν σε αφάναστη  ταλαιπωρία και την απόγνωση τους πολίτες, την υιοθέτηση της πιο αντιδραστικής θεωρίας ότι είναι εθνικός κίνδυνος το εθνικό νόμισμα,  καταφέρνουν να προκαλέσουν κι ένα δεύτερο, ακόμα μεγαλύτερο κακό. Να εμφανίσουν ως γελοίο, αφερέγγυο και ολέθριο ένα εναλλακτικό σχέδιο που περιλαμβάνει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΜΑΡΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

του Νίκου Στραβελάκη

Σε πρόσφατο post στο διαδίκτυο με τίτλο “Προς Δραχμιστές” ο αναπλ. υπουργός Οικονομικών κ. Μάρδας προσπαθεί να δικαιολογήσει την αποδοχή του τρίτου επαχθούς και κατάπτυστου μνημονίου από τον πρωθυπουργο και την κυβέρνηση καθώς και να απαντήσει στην κριτική των διαφωνούντων εντός Σύριζα. Επειδή το βασικό δίλημμα στο οποίο απάντησε η ελληνική κυβέρνηση το βράδυ της Κυριακής 12 Ιουλίου ήταν ευρώ η εθνικό νόμισμα, στην πραγματικότητα υποταγή η ρήξη, επιλέγοντας την υποταγή, η επιχειρηματολογία του κ. Μαρδα επικεντρώθηκε σε αυτό το θέμα. Αυτό είναι ένα θετικό των τελευταίων πέντε δραματικών μηνών, αφού διαλυθήκαν και οι τελευταίες αυταπάτες για το τι είναι η ΕΕ. Άρα η συζήτηση δεν μπορεί να περιστρέφεται πλέον γύρω από αερολογίες περί “διαπραγμάτευσης” και “αμοιβαία επωφελών λύσεων” αναγκαστικά πρέπει να θέτει και να περιγράφει πραγματικές λύσεις που συνεπάγονται ρήξεις.

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΛΗΚΤΩΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ» ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ: “ΔΕΚΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ GREXIT”

Το φύλλο της Αυγής της Πέμπτης 24/07/2015 φιλοξενεί, στα πλαίσια του εκ του Μαξίμου εκπορευόμενου διλήμματος “μνημόνιο ή grexit-καταστροφή” άλλο ένα άρθρο του Κ. Καλλωνιάτη με τίτλο Δέκα λάθη στην πρόταση Grexit. Και λέμε άλλο ένα άρθρο, γιατί ο συγκεκριμένος αρθρογράφος ήταν ένας από τους αρθρογράφους- υπερασπιστές της στρατηγικής της ηγετικής ομάδας Τσίπρα που χρεοκόπησε με πάταγο τον τελευταίο μήνα. Ο Κ. Καλλωνιάτης υπήρξε άλλωστε βασικός πολέμιος έστω και της υποψίας να υπάρχει σχέδιο Β και με την ίδια «άνετη» πένα που σήμερα πετάει 10 λόγους γιατί το grexit είναι λάθος, πριν 6 μήνες αράδιαζε 13 λόγους, με «επιστημονική τεκμηρίωση» γιατί το Grexit δεν είναι στο τραπέζι…

Αν η επιστημονική αρτιότητα των 10 λαθών στην πρόταση Grexit είναι ισάξια της επιστημονικής αρτιότητας των 13 λόγων για τους οποίους δεν υφίσταται κίνδυνος Grexit, τότε μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η πρόταση Grexit είναι ολόσωστη. Ο κ.Καλλωνιάτης μοιάζει με μετεωρολόγο που τη Δευτέρα προβλέπει ότι την Τρίτη θα έχουμε σφοδρή χιονόπτωση, αλλά όταν τελικά την Τρίτη έχουμε ρεκόρ καύσωνα, επανέρχεται την Τετάρτη διαβεβαιώνοντάς μας για τον καιρό που θα κάνει την Πέμπτη. Ορισμένοι αρθρογράφοι που εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα καλό θα ήταν να αναθεωρήσουν τα εργαλεία τους ή τουλάχιστον να περάσουν ένα διάστημα περισυλλογής.

Πώς θα ανοίξουν οι τράπεζες χωρίς νέο μνημόνιο ;

Του Γιώργου Βασσάλου

Τα ισχυρότερα όπλα που διαθέτουν το ιμπεριαλιστικό κέντρο της ΕΕ και η ντόπια αστική τάξη για να τσακίσουν το περήφανο ΌΧΙ στα μνημόνια του λαού είναι ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και του νομίσματος. Η ΕΚΤ περιορίζει όλο και περισσότερο τη ρευστότητα των τραπεζών ελπίζοντας η παράλυση της καθημερινής ζωής και της οικονομικής δραστηριότητας να οδηγήσει το λαό και το πολυσυλλεκτικό κίνημα που πάλεψε για το ΌΧΙ να δεχτούν ένα νέο μνημόνιο.

Η μόνη περίπτωση που υπάρχει να αποκαταστήσει η ΕΚΤ τη ρευστότητα είναι να υπογραφεί και να περάσει από τη βουλή νέο μνημόνιο. Πιθανόν είναι να θελήσει να κάνει και αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με βάση τη νομοθεσία για την τραπεζική ένωση.

ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Του ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ*

Μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, η διαχωριστική γραμμή στην ελληνική κοινωνία ήταν μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων. Μετά τις εκλογές εμφανίστηκε μια τρίτη τάση, την οποία μπορούμε να την ονομάσουμε κρυφομνημονιακή.

Πρόκειται για πολιτικούς, συνδικαλιστές, διανοούμενους, επιστήμονες, δημοσιογράφους και άλλους, οι οποίοι ενώ περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που προκάλεσαν τα Μνημόνια δεν προτείνουν καμιά διέξοδο, αναζητούν συμβιβαστική λύση με τους δανειστές – δυνάστες, μέσα στην Ευρωζώνη. Κάποιοι από αυτούς φτάνουν στο σημείο να μιλούν για ρήξη αλλά και πάλι δεν προσδιορίζουν το περιεχόμενό της: Αν υπάρξει ρήξη με την Τριαρχία των δανειστών (Τρόϊκα – Θεσμοί) ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τον ελληνικό λαό; Πως θα ζει αυτή η χώρα; Πώς θα κινείται η αγορά; Τι θα γίνει με τις τράπεζες, τις καταθέσεις, τις εισαγωγές;

Δεν έχω τίποτα πια να χάσω

Αγαπητέ πιτσιρίκο,

Η Ελλάδα δεν θα παραμείνει για πολύ ακόμα καιρό στο ευρώ. Εκτιμώ πως όλα τα γεγονότα μας προετοιμάζουν για αυτό το ενδεχόμενο. Πριν κυβερνήσει καλά καλά ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα. Για να δικαιωθούν οι σαμαροβενιζέλοι με τα αφεντικά τους. Εμένα τώρα τι με νοιάζει; Πάλι μακαρόνια θα βράζω για να την περνάω. Χρεοκόπησα μέσα στο ευρώ αλλά αυτό δεν βολεύει τα χάπατα και δεν το παραδέχονται. Η Ελλάδα χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ.

Είναι ωραία συζήτηση να σκας για το ευρώ και τη δραχμή. Αν είσαι τόσο χάπατο. Η Ελλάδα έχει καταρρεύσει και συζητάμε για νομίσματα. Αν έχουμε το Θεό μας. Καμία ελπίδα για αυτό τον τόπο.

Η έξοδος από το ευρώ είναι η μόνη επιλογή

του Νίκου Στραβελάκη

Η τρέχουσα ύφεση, η πρώτη του νέου αιώνα, βρίσκεται ήδη στο 7ο έτος της. Παρά το γεγονός ότι τρισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος διαβιβάζονται σε επιχειρήσεις και τράπεζες, καμία εντυπωσιακή ανάκαμψη δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οι τράπεζες και οι εταιρείες είτε επαναπαύονται στην κρατική βοήθεια, είτε χρησιμοποιούν χρήματα από το κράτος και τις τράπεζες για να υποστηρίξουν τις βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές τους επενδύσεις, προκαλώντας οικονομικές φούσκες σε όλη την υδρόγειο.

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΛΙΑ*

Τρεις είναι οι θεμελιώδεις στόχοι, των οποίων την επίτευξη, ένα κυρίαρχο κράτος, πρέπει να επιδιώκει παντοιοτρόπως.

Την πλήρη απασχόληση, την προστασία της αξίας του εθνικού νομίσματος και την παροχή αξιοπρεπών μισθών, συντάξεων και υγείας.

Τα μέσα που έχει μια κυβέρνηση για να επιτύχει αυτούς τους στόχους είναι η φορολογία και οι δαπάνες του κράτους, ο δανεισμός και η αποπληρωμή των δανείων του και η έκδοση και κυκλοφορία νέου χρήματος καθώς και η απόσυρση του.

Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα με μόλις 10 βήματα

Της Νούλας Χρυσοχοίδου

Αυτή την στιγμή που μιλάμε ο κίνδυνος είναι μικρός αλλά ταυτόχρονα υπαρκτός καθώς τις τελευταίες ημέρες δημιουργήθηκαν πολλά -συγκεκριμένα παλιά και νέα ερωτήματα! Και η ερώτηση; Ευρώ ή Δραχμή; Και όχι «πατάτες γιαχνί», όπως κάποιοι δίνουν ως απάντηση στο ερώτημα. Αν και δεν θυμάμαι ποτέ με την δραχμή να πείνασα ενώ με το ευρώ πείνασαν πολλοί, μαζί τους σίγουρα κι εγώ!

Σκέφτομαι τη ζωή μου με δραχμές

Ρε συ Πιτσιρίκο, αν και Συριζαία από όταν άρχιζα να ψηφίζω, κάπου απογοητεύομαι που η κυβέρνησή μας δεν ρίχνει στο τραπέζι το μπουρλότο της δραχμής.

Δεν είμαι οικονομολόγος και δεν έχω ιδέα τι θα επέφερε η επιστροφή στη δραχμή.

Ακούω από πολλούς ότι τα πρώτα χρόνια θα ήταν σίγουρα δύσκολα.

Οι οικονομικές εφημερίδες του σήμερα και οι οικονομικές ειδήσεις του αύριο

της Νούλας Χρυσοχοϊδου

Έκτακτο Παράρτημα…Εφημερίδες..!!!!

Ήρθε η στιγμή που θα μπορούσαμε να πάρουμε τις (πιθανές) οικονομικές αποφάσεις του αύριο….

Και ας τοποθετηθούμε τελικά στο τι θα μπορούσε να γίνει. Θα μπορούσαμε να αποχωρήσουμε αύριο απο το Ευρώ και να επιστρέψουμε στην δραχμή(;)Γιατί επιμένουμε σ΄αυτό το ερώτημα κι όχι στο ερώτημα ευρώ ή δολάριο ΗΠΑ, ευρώ ή λίρα Αγγλίας, ευρώ ή γουάν(;) Γιατί να γίνεται σπέκουλα της δραχμής(;)

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΠΕΙΓΕΙ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ*

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ.

Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε η φιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με τον χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους.

Ούτε ευρω-εκμετάλλευση, ούτε δραχμο-εκμετάλλευση

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το νόμισμα, εν γένει η νομισματική πολιτική, συνιστά σημαντικό εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από τη στιγμή που, μέσω της νομισματικής πολιτικής, καθορίζονται ετούτοι ή εκείνοι οι χειρισμοί στους τομείς της προσφοράς του χρήματος, της πίστης, των επιτοκίων.

Με άλλα λόγια, όταν μιλάμε για νομισματική πολιτική, μιλάμε για τον παράγοντα που καθορίζει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Από τις επενδύσεις μέχρι το επίπεδο των τιμών, από τις εισαγωγές και εξαγωγές (ειδικά σε συνθήκες δυνατότητας υποτίμησης ή ανατίμησης του νομίσματος) μέχρι τους όρους και τη δυνατότητα του εξωτερικού δανεισμού.

Το εθνικό νόμισμα είναι… σχετικό

Του John Kay

Το Μαυροβούνιο, που δεν ανήκει καν στην ΕΕ, έχει ευρώ. Το Εκουαδόρ έχει δολάριο που δεν ανανγωρίζει η Fed. Το παράδοξο της Νήσου Μαν και της Σκωτίας. Τι αξία τελικά έχει ένα νόμισμα; Όποια του δώσουμε εμείς. Δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παιχνίδι εμπιστοσύνης.

Οι πιστοί αναγνώστες αυτής της στήλης -εάν υπάρχουν- θα γνωρίζουν ότι πριν από λίγες εβδομάδες ήμουν στα νησιά Γκαλαπάγκος, που ανήκουν στο Εκουαδόρ. Αναπόφευκτα επέστρεψα με μία χούφτα νομίσματα. Υπήρχε όμως, νόμισμα δολαρίου των ΗΠΑ και ένα άλλο νόμισμα που απλώς έγραφε «50 σεντς».

Το νόμισμα των 50 σεντς κατασκευάζεται από την κυβέρνηση του Εκουαδόρ, αλλά το Εκουαδόρ δεν έχει δικό του εθνικό νόμισμα. Το Εκουαδόρ είναι η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο που έχει επιλέξει την οδό της… «δολαριοποίησης», όπως είναι ο όρος που έχει επικρατήσει.

Μεξικανοί αμφισβητούν το σύστημα και δημιουργούν δικό τους νόμισμα!

Μια απομακρυσμένη πόλη, με 24.000 μόνο κατοίκους, στα βουνά της Veracruz κάνει θρύψαλα τις αρχές της Κεντρικής Τράπεζας του Μεξικού μετά την εφεύρεση δικού της νομίσματος, που ονόμασε Tumin, το οποίο βασίζεται σε ένα σύστημα ανταλλαγής και του οποίου τα χαρτονομίσματα κυκλοφορούν και σε εννέα ακόμα δήμους με δυνατότητα επέκτασης και σε άλλες περιοχές.

Ο φορέας που είναι υπεύθυνος για τη ρύθμιση της νομισματικής πολιτικής της χώρας ανησυχεί για την κίνηση αυτή, καθώς και για την μεγάλη αποδοχή που έχει το παράλληλο αυτό νόμισμα, που διευκολύνει με τη χρήση – στην ουσία – κουπονιών να γίνεται ανταλλαγή εμπορευμάτων.

Μια Αργεντινή καλύτερη από πριν

Δέκα χρόνια από τη στιγμή που ο Νέστορ Κίρχνερ – τον οποίο διαδέχτηκε η σύζυγός του Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρχνερ, ο ίδιος πέθανε το το 2010 – ανήλθε στην ηγεσία της Αργεντινής, η φτώχεια και η ανεργία έχουν μειωθεί, οι συνθήκες διαβίωσης έχουν βελτιωθεί, ενώ ο πληθυσμός που έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση καταγράφει μεγάλη άνοδο. Τα ακριβή ποσοστά αμφισβητούνται και πολλά προβλήματα σίγουρα παραμένουν, όμως η βελτίωση σε αυτούς τους τομείς, όπως σημειώνει το Inter Press Service (IPS), είναι δεδομένη.

Σε κάθε περίπτωση, όσο και αν υπάρχουν διαφωνίες για το ακριβές μέγεθος, το ποσοστό της φτώχειας έχει μειωθεί την τελευταία δεκαετία στην Αργεντινή. Μιλώντας στο IPS, ο Juan Carr επικεφαλής και ιδρυτής του Δικτύου Αλληλεγγύης «Red Solidaria», παίρνοντας απόσταση από τις κομματικές διαμάχες μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, σημείωσε πως στην πραγματικότητα τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι ούτε κακά, ούτε όμως και τόσο καλά.

Εθνικό Νόμισμα, Οικονομική Ανάπτυξη και Ζώνη του Ευρώ*

Του Θεόδωρου Μαριόλη

Αν. Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας του Πάντειου Πανεπιστήμιου

Δεν είναι δυνατόν να ειπωθεί ότι διαθέτουμε, μέχρι στιγμής, μία ολοκληρωμένη «Γενική Θεωρία του Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος». Ωστόσο, βάσει των διαθέσιμων αναλύσεων, μπορεί να υποστηριχθεί ότι μία τέτοια θεωρία πρέπει να συνιστά οργανική ολότητα αποτελούμενη από

(i) τη λεγόμενη Καθαρή Θεωρία του Διεθνούς Εμπορίου (δηλαδή, τη Μικροοικονομική Θεωρία των ανοικτών εθνικών οικονομιών),