Η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΙ ΤΟΝ «ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΛΦΟ»…

Τους ρυθμούς, όχι μόνο της σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά και της… μόδας αποφάσισε να ακολουθήσει ένας από τους παγκόσμιους κολοσσούς χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Η Visa ανακοίνωσε ότι οι επόμενες κάρτες της θα ενσωματώνουν μια σειρά από βιομετρικά συστήματα αναγνώρισης του κατόχου τους, σε μια προσπάθεια να διευκολύνεται η χρήση τους, αλλά και να αυξάνεται η ασφάλειά τους. Έτσι, όταν οι κάτοχοι των νέων καρτών της Visa θα πηγαίνουν στο ταμείο, αντί να πληκτρολογούν κωδικούς, θα στέλνουν στην υπηρεσία μια… selfie. Εκτός από τις φωτογραφίες τους θα μπορούν να στέλνουν και ένα ηχογραφημένο μήνυμα για να γίνεται αναγνώριση της φωνής τους, ενώ θα υπάρχει ακόμη και δυνατότητα αποστολής δακτυλικών αποτυπωμάτων. Όλα αυτά θα γίνονται μέσω ειδικής εφαρμογής, που θα διαθέτουν οι κάτοχοι στα κινητά τους τηλέφωνα. Η εταιρεία, μάλιστα, υποστηρίζει ότι η διαδικασία δεν θα είναι καθόλου χρονοβόρα. Για την ακρίβεια θα διαρκεί –από την αποστολή δεδομένων από τον κάτοχο της κάρτας ως την απαραίτητη έγκριση από την τράπεζα– μόλις λίγα δευτερόλεπτα». (Βήμα, Science, Προς το αύριο, 29-10-2017)

Εποχές Πιουριφόι

Του Πέτρου Γιώτη

Δεν είδαμε (ούτε προγραμματίζαμε να δούμε) την παράσταση «Ισορροπία του Nash» στο Εθνικό Θέατρο. Η ίδια η περιγραφή του «μύθου» του έργου , μας προϊδέαζε για ένα κήρυγμα υπέρ της «υπέρτατης αξίας της ανθρώπινης ζωής», με ό,τι αυτό σημαίνει στον κυρίαρχο ιδεολογικό λόγο. Φίλοι που είχαν δει την παράσταση μας είπαν ότι και δραματουργικά ήταν εντελώς ασύνδετη.

Αυτά πλέον δεν έχουν καμιά σημασία, όμως. Διότι, μετά το τραμπούκικο κατέβασμα της παράστασης, η συζήτηση δεν αφορά την παράσταση καθεαυτή, αλλά τον τρόπο με τον οποίο κατέβηκε (τέσσερις παραστάσεις πριν ολοκληρωθεί ο προγραμματισμένος κύκλος της) και τις αντιδράσεις που ακολούθησαν το κατέβασμα. Θα σταθούμε και στο τελευταίο, γιατί είναι κάτι που δεν σχολιάστηκε σχεδόν καθόλου, μολονότι απεκάλυψε μια ευρύτερη παθογένεια που μαστίζει τον «mainstream» καλλιτεχνικό χώρο που αυτοδηλώνεται ως «εναλλακτικός».

Το Ποτάμι καλά ξεκίνησε

Τα ποτάμια στο πέρασμά τους κάνουν και καλό και κακό. Μεταφέρουν γόνιμα υλικά που βοηθούν την ανάπτυξη της χλωρίδας και στη συντήρηση της πανίδας, αλλά επίσης μεταφέρουν και βράχια, ξηλωμένα δέντρα, βρωμόχορτα καθώς και μπάζα.

Στην τελευταία κατηγορία ανήκει ένα άρθρο του Σταύρου Τσακυράκη, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, υποψήφιου ευρωβουλευτή με το ‘Ποτάμι’.

Έχω δηλώσει πολλές φορές ότι πλέον απεχθάνομαι σε αυτό μπλογκ να ασχολούμαι με την πωλητική και τους πωλητικούς. Όποτε ασχολούμαι είναι στον σχολιασμό σε φιλικά μπλογκς, γιατί, χούι είναι, δεν ξεριζώνεται εύκολα. Όμως ο κύριος καθηγητής, όπως και οι λοιποί του συρμ… του Ποταμιού δηλώνουν μη πολιτικοί.

Εθελοδουλεία

του Κωνσταντίνου Πουλή

Ο άνθρωπος προτιμά τη γαλήνη και τον θάνατο ακόμα,

παρά να έχει την ελευθερία να ξεχωρίσει από μόνος του το καλό απ΄ το κακό

Φ. Ντοστογιέφσκι

Τον Νοέμβριο του 1974 συμμετείχε στις εκλογές ο Πέτρος Γαρουφαλιάς. Το πλήθος τον λοιδορούσε με πάθος, φώναζε συνθήματα όπως «πιο φαρδιά πουκάμισα», «πιο ζεστές τυρόπιτες», «γάλα με ανθρακικό», και μοίραζε νεράντζια και μούντζες. Η αλήθεια που κρυβόταν πίσω από αυτή την πανηγυρική περιφρόνηση ήταν ότι το ίδιο πλήθος λίγο αργότερα θα μαγευόταν από τον Ανδρέα Παπανδρέου, με έναν έρωτα μοιραίο, από αυτούς που καταστρέφουν ζωές.

Η “ΥΠΕΥΘΥΝΗ” ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μετά από μια ακόμα ψηφοφορία στην Βουλή, αυτή την φορά για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ ψήφισε “παρών” με χέρια και με πόδια. Μια ακόμα “υπεύθυνη” στάση από ένα κόμμα που δεν κρατά πλέον ούτε τα προσχήματα στήριξης της κυβέρνησης.

Η ΔΗΜΑΡ ήρθε τον Ιούνιο του 2012 ως τσόντα στην νέα παράσταση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας την θέση του διαλυμένου ΛΑΟΣ. Ο ρόλος της και η δικαιολογία της ήταν εξ’ αρχής η “υπεύθυνη” στάση για να μην μπούμε στην διαδικασία συνεχόμενων εκλογών και μπει σε περιπέτειες η χώρα (sic). Αναγκαστικά -και καλά- συνεργάστηκε με τους καταστροφείς, για να μην…καταστραφούμε.

Οι Εθελόδουλοι

Η κοινή γνώμη, μια κοινή, μια πόρνη

Ω! Ο έντιμος πολίτης…τί επιτυχημένος που είναι και πόσα υλικά αγαθά συσσωρεύει! Έχει οικογένεια κι ακολουθεί μια συμπαγή ρουτίνα. Νάτος που βαδίζει στο δρόμο, μπαίνει στο μετρό, στο λεωφορείο ή στο αυτοκίνητό του. Ειδικός στο να καταναλώνει ελαφρές κι εύπεπτες ειδήσεις, είναι ο πρώτος που θ’ ασχοληθεί με υποθέσεις που ουδόλως τον ωφελούν: προβλήματα πλούσιων προσωπικοτήτων του «star system» ή φτωχοδιάβολων που μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε ημίθεους επειδή βγήκαν σε κάποιο TV show, ευτελή περιοδικά, σπορ…κι είναι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί την πατρίδα από ποιος ξέρει τι «εισβολές» και ιδεολογίες που θα μπορούσαν να (του) τη διαφθείρουν.

Περί εθελοδουλείας

Πηγή : Το Ποντίκι

Της Σίσσυς Παπαδάκη

Ψηφίσαμε, ξαναψηφίσαμε, αποκτήσαμε κυβέρνηση, άντε να χαλαρώσουμε λίγο τώρα που καλοκαίριασε και να ανοίξουμε κανένα βιβλιαράκι. Ίσως και κανένα από τα πιο παλιά. Όπως την «Πραγματεία περί Εθελοδουλείας» του Ετιέν ντε Μποεσί, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν, ένα ολιγοσέλιδο κείμενο στενά συνδεδεμένο με τον Ευρωπαϊκό και τον Ελληνικό Διαφωτισμό.