Νομιμοποίηση της διαπλοκής και εξαπάτηση των εργαζομένων

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Μετά από 25 χρόνια θα δοθούν επιτέλους επίσημα άδειες στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η παλιά γνωστή μας διαπλοκή μεταλλάχθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά από τις μεταξύ τους σκληρές μάχες, σε «επιχειρηματικότητα». Για να δρα νομότυπα, η κυβέρνηση τη γεμίζει με δώρα. Μερικά από αυτά: Η μείωση του Ειδικού Φόρου τηλεόρασης από το 20% σε 5% για τους πέντε αδειούχους σταθμούς (ΑΝΤ1, Alpha, Star, ΣΚΑΙ, Ε TV), η κατάργηση του αγγελιοσήμου (εργοδοτική εισφορά) και η επιβολή εισφοράς 2% σε όλα ανεξαιρέτως τις επιχειρήσεις που ασχολούνται με τα μίντια – κάτι που συνιστά επιδότηση προς τους καναλάρχες – η άμεση χρηματική επιδότηση των σχεδίων τηλεοπτικής παραγωγής των καναλιών. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, δώρο της κυβέρνησης στην κάποτε χαρακτηριζόμενη διαπλοκή, είτε στον τηλεοπτικό είτε στον έντυπο χώρο των μίντια, είναι η παγίωση της δυνατότητας να μην πληρώνουν τους εργαζόμενους.

Ήταν κάποτε ένα ασφαλιστικό ταμείο στα ΜΜΕ…

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Πριν λίγες μέρες έγιναν εκλογές για την ανάδειξη των 10 από τα 11 μέλη του ασφαλιστικού ταμείου των ΜΜΕ, του ΕΔΟΕΑΠ. Η 11^η θέση είναι νομοθετικά κατοχυρωμένη, μετά από σύμφωνη γνώμη των συνδικαλιστικών ηγεσιών, στους εργοδότες! Ο ΕΔΟΕΑΠ υπήρξε ένα ασφαλιστικό ταμείο «πρότυπο» για πολλά χρόνια, δεν κάλυπτε ωστόσο όλους τους εργαζόμενους σε όλα τα Μέσα, παρά μόνο δημοσιογράφους και διοικητικούς υπαλλήλους.

Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έγινε ό,τι και σε ολόκληρη την κοινωνία. Η πάγια απαίτηση διαφημιστών και καναλαρχών να καταργηθεί η «εργοδοτική εισφορά» που είχαν οι ίδιοι μετακυλήσει στη διαφήμιση, φορτώθηκε στις  «απαιτήσεις» των «θεσμών». Ο δρόμος για τη μετάλλαξη του ασφαλιστικού ταμείου άνοιξε. Με μια διαφορά. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που συνεργάζεται άψογα με τους εργοδότες και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη σε Μαξίμου και υπουργείο Εργασίας, ήθελε να διατηρήσει ένα ξεχωριστό δικό της ασφαλιστικό ταμείο. Σκόνταψαν όμως στους «θεσμούς» που ζητούσαν την ένταξη του στη γενική κυβέρνηση, όπως όλα τα άλλα ταμεία. Μια τέτοια λύση δεν τους βόλευε τους «ημέτερους», γιατί θα έπαυαν τα προνόμια των θέσεων διοίκησης στο ταμείο, η εξουσία να εγκρίνουν συμφωνίες με ιδιωτικά ιατρικά κέντρα και θα κοβόταν η πελατειακή σχέση που εξασκούν στους ασφαλισμένους.

Η οδύσσεια ενός άνεργου υπουργού!

του Δημήτρη Τρίμη

Ο Αργύρης Ντινόπουλος στην αγωγή που κατέθεσε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ισχυρίζεται ότι έπεσε θύμα της αδυσώπητης γραφειοκρατικής μηχανής του Ταμείου Υγείας των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ)

Εχουν ειπωθεί πολλά και έχουν γραφτεί ακόμη περισσότερα για την παροιμιώδη ελληνική γραφειοκρατία. Ηταν και είναι ανίκητη. Ακόμη και για υπουργούς, οι οποίοι, υποτίθεται, όταν θέλουν, έχουν τον τρόπο. Είναι έτσι όμως; Αν κρίνουμε από την περίπτωση του υπουργού Εσωτερικών Αργύρη Ντινόπουλου, το τέρας της γραφειοκρατίας είναι όντως ανίκητο…

Ο απατεωνίσκος κ. Ντινόπουλος

Ο υπουργός Αργ. Ντινόπουλος με ετήσιο εισόδημα γύρω στις 68.000 ευρώ, λέει ότι από το 2007 εγκατέλειψε το επάγγελμα του δημοσιογράφου, έγινε πολιτικός, εξελέγη βουλευτής και σήμερα είναι υπουργός, αλλά κράτησε την ασφάλισή του στο υγειονομικό-επικουρικό Ταμείο των δημοσιογράφων (τον ΕΔΟΕΑΠ), ως είχε δικαίωμα.

Από τότε ωστόσο, δεν έχει πληρώσει ούτε ένα ευρώ όπως θα έπρεπε για την ασφάλισή του, ενώ συνεχίζει να κάνει χρήση των υπηρεσιών του ΕΔΟΕΑΠ και των λοιπών δωρεάν ιατρικών, νοσοκομειακών και εργαστηριακών ελέγχων.

O Χατζηαβάτης δημοσιογράφος (στη Real News)

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Το όλο θέμα θα μπορούσε να λέγεται: Αμέλεια του ταμείου σου να αφαιρέσει από τη σύνταξή σου το επίδομα, επειδή ενηλικιώθηκε το παιδί σου: Αξία 28 ευρώ! Κιτρινισμός πρώτης σελίδας της Real News για το συγκεκριμένο ζήτημα: Αξία ανεκτίμητη!

Στην προσπάθεια που κάνουμε ορισμένες φορές να αποδομήσουμε τα κακώς κείμενα των mainstream media -κυρίως για να μαθαίνουμε όλοι μαζί να διαβάζουμε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά ανάμεσα στις γραμμές και τα ψιλά γράμματα του Τύπου- κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο από τα ίδια τα Μέσα και τα χοντρά δημοσιογραφικά τους φάουλ. Όχι ότι τους νοιάζει βέβαια. Τη δουλειά τους μια χαρά την κάνουνε. Αφού για κάθε ρεπορτάζ που θα βρείτε να εξηγεί πόσες και πόσο σοβαρές σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από ένα φαινομενικά αθώο «χτύπημα» σε ένα πρωτοσέλιδο, υπάρχουν εκατοντάδες αναγνώστες που θα έχουν ήδη πιστέψει αυτό που θα δουν κρεμασμένο στα περίπτερα – πολύ συχνά μάλιστα δίχως καν να διαβάσουν το άρθρο που κρύβεται πίσω από τον προκλητικό τίτλο.

Όταν ήλθαν για τους κομμουνιστές, δεν μίλησα, δεν ήμουν κομμουνιστής…

Όταν ξέσκισαν το ΝΑΤ, δεν μίλησα. Δεν ήμουν ναυτικός…
Όταν έπαιζαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο, δεν μίλησα. Έγραφα ότι μου έστελνε ο Πανταγιάς.
Όταν έβαζαν το ΙΚΑ να αγοράζει μετοχές της Γενικής Αποθηκών, το βούλωνα… Ήμουν υπάλληλος της Εθνικής.
Όταν ο Πανταλάκης με έβαζε να στέλνω εμβάσματα στο εξωτερικό ενώ τα ταμεία
κατέρρεαν, δεν μίλησα. Είχα καλό μισθό στην Αγροτική.
Όταν ο Προβόπουλος αγόραζε τοξικά ομόλογα με τα χρήματα του ΕΔΟΕΑΠ, δεν μιλούσα. Έγραφα τι θαυμάσιο που είναι το PSI…
Όταν τα ταμεία φαλήρισαν με το κούρεμα, δεν έβγαλα άχνα. Έβριζα φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, φαρμακοποιούς, ελεύθερους επαγγελματίες.
Τώρα που όλα τα ταμεία μπήκαν στο βαρέλι δίχως πάτο, δικαιώθηκα που έβγαζα τον σκασμό… Τα δικά μου την γλίτωσαν.

ΖΚ.

πηγή : olympia.gr