Οι τοίχοι έχουν στόμα (να τους ακούς)

Του Δημήτρη Κωστάκου

Αν (όπως λένε οι ψυλλιασμένοι) “οι τοίχοι έχουν αυτιά”, κοιτάζοντας προσεκτικά διαπιστώνεις ότι έχουν και στόμα.

Το άγαλμα του Σταύρου Παπασταύρου θα τοποθετηθεί ανάμεσα στις Καρυάτιδες

Η κυβέρνηση άκουσε με προσοχή την πρόταση του Άδωνι Γεωργιάδη να δοθεί σε κάποιον δρόμο το όνομα του Σταύρου Παπασταύρου -για τις μεγάλες υπηρεσίες που έχει προσφέρει στη χώρα- και σκέφτεται να τον τιμήσει φτιάχνοντας τον ανδριάντα του.

Μόλις ανακοινώθηκε η είδηση πως η κυβέρνηση σκοπεύει να φτιάξει άγαλμα στον Παπασταύρου, δεκάδες γλύπτες εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους να φιλοτεχνήσουν το γλυπτό.

Δυστυχώς, χρήματα δεν υπάρχουν για να πληρωθεί κάποιος καλλιτέχνης, οπότε το άγαλμα του Παπασταύρου θα φτιαχτεί με διαφορετικό τρόπο.

Τα εγκλήματα της Mekorot που διεκδικεί την ΕΥΑΘ

Από την στήλη του Συλλόγου Ιντιφάντα στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς

Όπως είναι γνωστό, εδώ και μήνες, μια από τις διεκδικήτριες για το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ (αλλά και της ΕΥΔΑΠ), είναι η ισραηλινή εταιρία ύδρευσης Mekorot σε κοινοπραξία με τη ΓΕΚ και τον επιχειρηματία Αποστολόπουλο του Ομίλου Ιατρικό Αθηνών.

Η Mekorot είναι κρατική ισραηλινή πολυεθνική που δραστηριοποιείται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη κι έχει γίνει στόχος λαϊκών εκστρατειών σε πόλεις όπως η Λισσαβώνα, το Λος Άντζελες και το Μπουένος Άιρες, τόσο λόγω των προβλεπόμενων αυξήσεων στις τιμές όσο και λόγω της συνενοχής της στα εγκλήματα του ισραηλινού απαρτχάιντ. Ας δούμε, συνοπτικά, ποια είναι αυτά.

Τα εγκλήματά της ξεκινούν από τη δεκαετία του ’50 με την κατασκευή του τεράστιου δικτύου ύδρευσης που εκτρέπει νερά του Ιορδάνη ποταμού προς όφελος των Ισραηλινών και εις βάρος της Δυτικής Όχθης και των γειτονικών αραβικών κρατών.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ (ΠΟΥ) ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ…

(Ένα Παραμύθι για τους αγαθούς αγρίους της Ανάπτυξης)

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα νησάκι καταμεσής στο Αιγαίο εζούσε μέσα σε λιτά μεγαλεία ένας γέρο-Βασιλέας παλαιών αρχών και γηραλέων αντιλήψεων. Ήτον πολύ αγαπητός στους υπηκόους του και είχε ένα μοναχοπαίδι. Ετούτο πάλε το Πριγκιπόπουλο είχεν από μικρό δείξει μιαν έφεση προς τα τρανά μεγαλεία και την άνευ ορίων Ανάπτυξη.  Κάποτες η θειάκα του νεαρού βλαστού εδώρισε παίγνια εις τον μικρό Πρίγκηπα, ήτοι έναν πλαστικό εξκαφέα, μίαν μηχανική μπουλδόζα και μίαν μπετουνιέρα δια να παίζει, και ο μικρός Πρίγκηψ πλια όλο στα αναπτυξιολάγνα παίγνια είχεν τα μυαλά του.

Επεράσανε οι χρόνοι και μίαν ημέρα που ο ήλιος είχεν ανέβει στα υψηλότερα και ο γεροβασιλέας είχε πλια φτάξει σε βαθύτατα γεράματα, έτσι όπως εκάθονταν ανακούρκουδος στο θρόνο, έγειρε την κεφαλή του ενώ εψέλλιζε τα εξής: “Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες” και μπαφ, τα ετίναξε και μας αφήκε χρόνους.