Δημήτρη, εγώ έχω δει το σχέδιο Β

Του Κώστα Εφήμερου

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ένα άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών, κυρίως επειδή σέβομαι τον συντάκτη και το έργο του. Ο Δημήτρης πάνω-κάτω υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κανένα σοβαρό σχέδιο εξόδου από το ευρώ και ότι στην καλύτερη περίπτωση το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει κάποιες ιδέες και γενικές διατυπώσεις, ότι σίγουρα δεν είναι αρκετά αριστερό (αφού κάποιος που έχει βοηθήσει είχε έναν βοηθό που προσχώρησε στη Λεπέν) και, τέλος πάντων, ότι αν υπήρχε κάτι σοβαρό δεν θα ντρέπονταν να το βγάλουν. Αυτή η νέα γραμμή «Τσίπρα» δεν έχει μεγάλες διαφορές τελικά από αυτή που παρουσιάζει ο Μπάμπης.

Στα πλαίσια του ρεπορτάζ από την ορκομωσία της νέας κυβέρνησης μέχρι σήμερα είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πολλούς υπουργούς, κυβερνητικούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκομίζοντας άλλες φορές καλές εντυπώσεις και άλλες όχι και τόσο καλές. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι ότι παρόλο που δεν είμαι κάποιος διάσημος δημοσιογράφος με εντυπωσιακές προσβάσεις γνώριζα από καιρό την ύπαρξη ενός σχεδίου ανάγκης από την πλευρά Βαρουφάκη αλλά και την ύπαρξη του Σχεδίου Β του Κώστα Λαπαβίτσα. Αυτό δεν ήταν ποτέ κάποιο φοβερό κρατικό μυστικό άλλωστε αφού το πρόγραμμα του βουλευτή Ημαθίας είναι στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό ήδη δημοσιευμένο.

Η κατάλυση της πολιτικής

Του Στάθη Κουβελάκη

Ψηφίζοντας ένα νέο Μνημόνιο, η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα δεν αποχαιρέτησαν απλά την αριστερή πολιτική αλλά και την ίδια την πολιτική. Με αυτήν τους την επιλογήδεν απεμπολούν μόνο το πρόγραμμα του Σύριζα ή τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στο λαό.

Ποδοπατούν το Οχι του ελληνικού λαού που πριν από δώδεκα μόλις απέρριψε κατηγορηματικά, όπως του είχε ζητηθεί από την ίδια την κυβέρνηση, τη λιτότητα και τις μνημονιακές πολιτικές – και μάλιστα σε μια πολύ ηπιότερη  μορφή από αυτήν που επιβάλλει η επαίσχυντη συμφωνία της 12ης Ιουλίου. Καιέχουν επιπλέον απέναντι τους την πλειοψηφία των μελών της κεντρικής επιτροπής του ίδιου του κόμματός τους, δηλαδή του μοναδικού συλλογικού οργάνου που εκλέγεται από το συνέδριο και εκπροσωπεί τη συλλογική βούληση των μελών του. Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερα, που προϋποθέτει όλα τα προηγούμενα και ταυτόχρονα τα υπερβαίνει: ακριβώς τα κάνουν όλα, κυβέρνηση και κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αναγκασμένοι να παραιτηθούν από την ίδια την ιδέα της πολιτικής, και πρωτ’απ’όλα από το θεμέλιό της, που είναι η ιδέα της πολιτικής ευθύνης, της ανάληψης της ευθύνης μιας πολιτικής επιλογής.

Οι αντισυμβατικές φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ δυναμώνουν

του Paul Mason

Το έγγραφο του ΔΝΤ που διέρρευσε το Channel 4 και το ThePressProject την προηγούμενη εβδο-μάδα αποδεικνύει εμπράκτως ότι το δράμα της ελληνικής κρίσης θα ολοκληρωθεί εντός των επόμε-νων τριών εβδομάδων. Το Ταμείο θεωρεί ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η Ελλάδα να αποπλη-ρώσει τις δόσεις 11 δις μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου. Η κυβέρνηση ξεμένει από μετρητά.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης το βράδυ της Τετάρτης είπε στις ειδήσεις του Channel 4 ότι αν βρεθεί στο δίλλημα να διαλέξει στις 5 Ιουνίου μεταξύ της αποπληρωμής της δόσης του ΔΝΤ και της καταβολής των συντάξεων και των μισθών του δημοσίου θα επιλέξει το δεύτερο.

Ευρώ vs Δραχμή. Τι νόμισμα θέλουμε αλλά και χρειαζόμαστε;

Του Στρατή Μαζίδη

Το ερώτημα ευρώ ή δραχμή έχει κάνει την εμφάνισή του πάρα πολλές φορές. Πρώτον γιατί οι σοβαροί υποστηρικτές της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα άρθρωσαν λόγο με επιχειρήματα και δεύτερον γιατί το ευρωκατεστημένο ξέροντας πως θα αποτύχει με ένα πρόγραμμα που δε βγαίνει αφού μας βυθίζει σε μεγαλύτερη ύφεση, επιθυμεί να αφήνει να υπάρχει έστω στο ράφι το σενάριο “Δραχμή”.

Κατά την ταπεινή μου άποψη το ζήτημα του νομίσματος δεν μπορεί να το αποφασίσει είτε η μια είτε η άλλη ομάδα. Θα πρέπει επιτέλους να εφαρμόσουμε τη δημοκρατία στην πράξη προχωρώντας σε δημοψήφισμα δίνοντας ίσες δυνατότητες στο να ακουστούν όλες οι απόψεις.