Η αλλοτριωμένη μου συνείδηση του δούλου

Οι εργαζόμενοι στον επιχειρηματικό όμιλο του Μπόμπολα ομόφωνα αποφάσισαν να στείλουν αυτή την επιστολή στο αφεντικό τους που τους καθυστερεί τα δεδουλευμένα. Τυπικότητα, ευγένεια, επίκληση στο συναίσθημα, κατανόηση των δυσχερειών του αφεντικού, ικεσία αναγνώρισης των κόπων τους και των σωμάτων τους.

Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”! – Ε (τελευταίο) μέρος

Του Constantinos

Συνέχεια από το Δ μέρος

Τρομοκράτες, Hackers, έλεγχος, επενδύσεις, θυγατρικές, υπερκερδοφορία:

Μάλλον πρέπει να έχουμε μειωμένη μνήμη για να ξεχνάμε ό,τι (ιδιαίτερα), τα τελευταία 10-15 χρόνια, για να παραβλέπουμε πως όλα όσα μας έλεγαν οι πολιτικοί ανά τον πλανήτη και διέδιδαν ασύστολα τα μέσα προπαγάνδας τους, τα ΜΜΕ, δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου στους ανθρώπους.Τι καλύτερο λοιπόν από την τρομοκρατία και φυσικά τους hackers στην πορεία, ώστε να καλύψουν όλο το πεδιο (πραγματικής ζωής και ηλεκτρονικό).

Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”! – Δ μέρος

Του Constantinos

Συνέχεια από το Γ μέρος

Πειρατεία και ροζ ελεφαντάκια:

Μια μικρή, μα σημαντική αναφορά στην πειρατεία, την οποία και επικαλούνται οι εταιρείες, έχοντας και την αντίστοιχη πιασιάρικη ατάκα:

Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική

Συγκινητικό έτσι; Και οι κύριοι υπαίτιοι για την πειρατεία, ποιοι είναι; Μα “φυσικά”, αυτοί που λένε τα ΜΜΕ, ως την πηγή αυτού μα και όλων των κακών που μαστίζουν την κοινωνία μας: Οι μετανάστες. Η υγειονομική, οικονομική βόμβα που στις χώρες τους είναι πάμπλουτοι και ήρθαν εδώ η στην υπόλοιπη Ευρώπη προκειμένου να αυγατίσουν τα κέρδη τους.

Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”! – Γ μέρος

Του Constantinos

Συνέχεια από το Β μέρος

Η… Ιδεολογία του κέρδους:

-Και για να γίνει απολύτως αντιληπτό, ακόμα και από πιο δύσπιστους, πώς δουλεύει το σύστημα της βιομηχανίας του κέρδους, μα κυρίως το πώς μας έχει αφομοιώσει και αποχαυνώσει, δεν χρειαζονται πολλά λόγια. Η εικόνα από πάνω  είναι σαφής του τι εννοεί… ο ποιητής

Το παράδειγμα των Microsoft και Apple:

Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”! – B μέρος

Του Constantinos

Συνέχεια από το Α μέρος

Πνευματικά δικαιώματα και η αποδεδειγμένη συμμετοχή τους στην διαμόρφωση της οικονομίας:

Πλέον είναι εμφανής η… συμβολή των πνευματικών δικαιωμάτων στη διαμόρφωση της αγοράς και κατ’ επέκταση τεχνητών κρίσεων οι οποίες δημιουργούνται και ωφελούν όσους κατέχουν το κεφάλαιο. Την δύναμη του χρήματος και του ελέγχου, πιο απλά.

Αφήνουμε λίγο στην άκρη αυτό τώρα και επιστρέφουμε στο παράδειγμά μας με τα αυτοκίνητα των Mercedes και BMW και πιο συγκεκριμένα στις συνθήκες ανταγωνισμού που δημιουργούν τα πνευματικά δικαιώματα και βλέπουμε τη νέα δημιουργηθείσα κατάσταση. Δύο Γίγαντες ανταγωνίζονται για μία κοινή αγορά. Τα προϊόντα τους επιβαρύνονται με το επιπλέον κόστος της υπεραξίας των δούλων. Ανάμεσα στους βιομηχάνους ιδιοκτήτες και τους εργάτες μπαίνει ένα ολόκληρο σύστημα δούλων, που λειτουργεί “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του συστήματος εξουσίας. Στην κορυφή αυτού του συστήματος υπάρχει ο βιομήχανος και στη βάση ο εργάτης. Η γνώση των δούλων κι ο ανταγωνισμός σε συνθήκες ύπαρξης πνευματικών δικαιωμάτων επιβάλλει δημιουργία συστήματος στο σύνολο των ανταγωνιστών. Έτσι στο παράδειγμά μας η BMW που είχε λόγο να βελτιώσει την τεχνογνωσία της, πληρώνει υπεραξία σε μηχανικούς κι εξειδικευμένους εργαζόμενους αλλά αυτή η κίνηση παρασέρνει και τη Mercedes, που θέλει να διατηρήσει τη διαφορά της. Από τη στιγμή που ένας βιομήχανος αναγκάζεται για λόγους επιβίωσης να πληρώσει δούλους, παρασέρνει το σύνολο των υπολοίπων. Αυτό το σύστημα επιβαρύνει το κόστος παραγωγής.

Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”! – A μέρος

Του Constantinos

Σαν osarena, μα και σαν άνθρωποι, όσο έχουμε ακόμα το δικαίωμα της φωνής, θα λέμε κάποια πράγματα που ίσως αγνοούν οι πολλοί άνθρωποι και είναι χρέος των όσων γνωρίζουμε να τα μεταλαμπαδεύσουμε σε όλους. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είμαστε ξερόλες, ούτε προσπαθούμε να πουλήσουμε πνεύμα ή ο,τιδηποτε άλλο (δείτε σχετικά στο τέλος του άρθρου).

Έχετε ακούσει και διαβάσει αρκετά για τις πατέντες, μα και για νομοσχέδια τύπου ACTA/SOPA/PIPA/CISPA, μα και άλλες μεθοδεύσεις οι οποίες καθιστούν τον άνθρωπο σε ένα ον μη σωστά σκεπτόμενο και σαν προορισμό ζωής, δουλειά και κατανάλωση.

Θα ζήσω σαν δούλος

Το «Να μην ζήσουμε σαν δούλοι» είναι το σύνθημα που ακούστηκε περισσότερο από κάθε άλλο στην χρεοκοπημένη ελληνική κοινωνία. Έχω εκφράσει τις αντιρρήσεις μου για το συγκεκριμένο σύνθημα αλλά, αφού το γουστάρει η Αριστερά και οι σύντροφοι, μέσα κι εγώ. Γουστάρω δούλοι κι έτσι.

Ωραία, να μην ζήσουμε σαν δούλοι. Αλλά δεν είναι στο χέρι μας.

Μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας

Περπατώ στους αυγουστιάτικους δρόμους του αθηναϊκού κέντρου, με λεπτό ξηρό καύσωνα και άπλετο φώς. Η πόλη έχει αδειάσει και είναι πιο μελαγχολική από τόσους πολλούς Αύγουστους που την έχω ζήσει. Σαν εγκαταλειμμένη, σαν να την έχουν παρατήσει. Κοντοστέκομαι μπρος σε κατεβασμένα ρολά: έκλεισε για πάντα ή για Δεκαπενταύγουστο. Εύχομαι το δεύτερο, να έχουν παρατήσει την Αθήνα για ν’ απλωθούν στην ενδοχώρα, ή να απλώσουν την πόλη ευδαιμονικά στο αρχιπέλαγος.

Ευχόμαστε το δεύτερο με τους εκλεκτούς φίλους και τσουγκρίζουμε· πάνω απ’ τα ποτήρια φυτρώνουν λιμάνια, κάστρα και νησιά, κάστρα μεσαιωνικά, αρχαίοι οπωρώνες, μυριστικά φυτά, αιθέρια έλαια, ξερικά αμπέλια σε πεζούλες, παππούδες και ερειπωμένα σπίτια πατρογονικά, Γενοβέζοι πολεμιστές και Βενετσιάνοι έμποροι, Ελληνες stradioti, κουρσάροι και κοντραμπατζήδες, η Χίος, η Μονεμβασιά, η Σύρος, το Γαλαξείδι, το Τσιρίγο, φάροι πετρόκτιστοι και φανοί εσβεσμένοι, μπαρ, αρχέγονες ντισκοτέκ καλαμένιες, ρουμς του λετ, η Παναγίτσα του Μουντέ των εξορίστων, και παντού βαπόρια, καράβια, πλοία ολόφωτα στη νύχτα από νησί σε νησί. Αφικνυόμενοι και αναχωρούντες, βρισκόμαστε διαρκώς στη Μεγάλη Μητρόπολη του Αυγούστου: στο Αιγαίο.