Η επιστροφή του φελλού

Πριν πάω στο ζουμί του σημερινού σημειώματος, επιτρέψτε μου μια μικρή εισαγωγή. Το τριμηνιαίο περιοδικό “Οικονομικά Χρονικά” -υποτίθεται πως- είναι μια επιστημονική έκδοση του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Γιατί έβαλα εμβόλιμα αυτό το “υποτίθεται”; Επειδή, ενώ κάποτε διαβάζαμε σ’ αυτό αρκετά ενδιαφέροντα άρθρα οικονομικού, φορολογικού, λογιστικού και ελεγκτικού ενδιαφέροντος, εδώ και κάμποσο καιρό δεν διαβάζουμε παρά πολιτικές και επιστημονικοφανείς μπούρδες.

Το τελευταίο τεύχος τού εν λόγω περιοδικού έχει ως κεντρικό θέμα το “Φάκελος επενδύσεις”. Μόνο που αντί για οποιαδήποτε επιστημονική προσέγγιση του θέματος, ο “φάκελος” φιλοξενεί άρθρα των Δημήτρη Μάρδα (υφυπουργός εξωτερικών), Κωστή Χατζηδάκη (βουλευτής ΝΔ, πρώην υπουργός ανάπτυξης), Αλέξανδρου Χαρίτση (αναπληρωτής υπουργός οικονομίας και ανάπτυξης), Θεοδώρας Τζάκρη (υφυπουργός οικονομίας και ανάπτυξης), Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου (βουλευτής ΠαΣοΚ), Νίκου Χριστοδουλάκη (πρώην υπουργός οικονομίας), Χρήστου Στάικου (διορισμένου προέδρου ΔΣ της κρατικής Enterprise Greece), Θέμη Καλπακτσόγλου (διορισμένου προέδρου του κρατικού Οργανισμού Ασφάλισης Εξαγωγικών Πιστώσεων) και Πέτρου Δούκα (πρώην υφυπουργού οικονομικών). Δηλαδή… ήμαρτον! Καταρτίζει η Τζάκρη (όπως γράφει) “σχέδιο εθνικής βιομηχανικής πολιτικής με ορίζοντα το 2020”; Δηλαδή… ύψιστε τα έργα σου!

Η μεγάλη πληγή: Κρατικοδίαιτοι νεοφιλελεύθεροι

Του Κώστα Καπνίση

“ Ζουν ανάμεσά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο και το απομυζούν επί δεκαετίες ”

Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.