Γίνε κι εσύ δούλος… Μπορείς!

*Η φωτογραφία είναι από το δίσκο των Pink Floyd, Animals

Της Δήμητρας Μυριλλα

Εκείνη, εργαζόμενη σε μεγάλη αλυσίδα σουπερμάρκετ (βλ. σχετική διαφήμιση εδώ) προσελήφθη στην εταιρεία ως μια απλή και ταπεινή ταμίας, αλλά, ως γνωστόν η ελεύθερη αγορά δίνει ευκαιρίες στους άξιους, οπότε και ανελίχθη σε διευθύντρια.  (σ.σ. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για πραγματική εργαζόμενη που παίρνει μέρος στην εν λόγω διαφήμιση, πειθόμενη, με την θέλησή της ή εξαναγκαζόμενη – αν και καμία από τις τρεις περιπτώσεις δεν είναι αμελητέας σημασίας για τον τρόπο που λειτουργούν οι καπιταλιστικές εταιρείες – ή αν πρόκειται για άλλο πρόσωπο που υποδύεται αυτό το ρόλο).

Εκείνος, γιος φτωχού ανθρώπου του μεροκάματου, το οποίο βγαίνει (αν βγαίνει) μετά πολλών κόπων και βασάνων στη λαχαναγορά, βοηθάει τον πατέρα του και κουβαλάει καφάσια (βλ. εδώ )

Ξαφνικά τα καφάσια της λαχαναγοράς γίνονται ντάνες χαρτούρας και φακέλων, τα οποία κουβαλάει στους διαδρόμους μιας προφανώς μεγαλο – εταιρείας. Ε,  ναι, η μεταπήδηση από τα καφάσια στους φακέλους είναι μια κάποια εξέλιξη, η οποία δεν σταματάει εδώ, διότι όπως προείπαμε ο καπιταλισμός είναι γεμάτος ευκαιρίες. Ετσι, λοιπόν, αυτός ο νέος, από κλητήρας γίνεται κάτι σαν… διευθυντής ή executive manager ή κάτι από όλα αυτά, τέλοσπάντων, τα εντυπωσιακά πλην όμως ακατανόητα ως τίτλοι και αρμοδιότητες, που κάνουν τους ανθρώπους να νομίζουν ότι κάτι σπουδαίο έγιναν και όχι δούλοι πολυτελείας (αν τελικά γίνουν αυτό και όχι απλοί κακοπληρωμένοι δούλοι)  στα γρανάζια μιας πολυεθνικής.

Κορνήλιος Καστοριάδης: αρχαία ελληνική δημοκρατία και δουλεία

Του Μιχάλη Θεοδοσιάδη

Απόσπασμα από τη συλλογή διαλέξεων του Κορνήλιου Καστοριάδη Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα (δεύτερος τόμος), εκδόσεις Κριτική, σ. 56-65.

Ας περάσουμε σε πιο σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με το ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται στη νεότερη εποχή και ιδιαίτερα σήμερα το πρόβλημα της ελληνικής δημοκρατίας. Εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να διαπιστώσουμε την τεράστια δυσκολία της πλειονότητας των συγγραφέων να αποφύγουν την άνευ όρων παράδοση η οποία τους καταδικάζει να επιλέξουν ανάμεσα στην Ελλάδα πρότυπο ή αντιπρότυπο.

Ή πάλι η Ελλάδα γίνεται απλό ιστορικό αντικείμενο, η μελέτη του οποίου δεν μας θέτει περισσότερα προβλήματα από τη μελέτη των Αρούντας της κεντρικής Αυστραλίας ή ακόμα, ας πούμε, των Ίνκας – ενώ, ας το επαναλάβω, η μελέτη αυτή είναι δυνατή επειδή ακριβώς τοποθετούμαστε σε αυτή την παράδοση που αρχίζει από την Ελλάδα. Και ανάλογα με τις σχολές, είτε η αιτιατική ερμηνεία εξαφανίζει τη σημασία, είτε πάλι η στρουκτουραλιστική προσέγγιση εξαφανίζει το ίδιο το ζήτημα της σημασίας.

Αλλότριος

«Τίποτα δεν εκβάλλει κάποιον πιο ριζικά από τον κόσμο όσο η αποκλειστική συγκέντρωση στην ζωή του σώματος, μια συγκέντρωση επιβαλλόμενη στον άνθρωπο που βρίσκεται εν δουλεία ή σε μια οριακή κατάσταση αφόρητου πόνου. Όποιος θέλει, για οποιοδήποτε λόγο, να καταστήσει την ανθρώπινη ύπαρξη παντελώς «ιδιωτική», ανεξάρτητη από τον κόσμο και ενήμερη μόνο για τη δική της ζωντάνια, οφείλει να στηρίξει τα επιχειρήματά του πάνω σε αυτές τις εμπειρίες»

(Χάνα Άρεντ, Η Ανθρώπινη Κατάσταση)

Απλήρωτοι και με το νόμο

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: fosphotos/Αλέξανδρος Κατσής

Την ώρα που η «μαύρη» εργασία βρίσκεται στο 30%, οι ατομικές συμβάσεις είναι καθεστώς και η ανεργία παραμένει σε δραματικά υψηλά επίπεδα, το υπουργείο Εργασίας νομιμοποιεί πλέον και την απλήρωτη εργασία.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας», τον ασκό του Αιόλου ανοίγουν δυο επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες, εκτός των άλλων, ανατρέπουν νομικές υποχρεώσεις του εργοδότη, όπως αυτή της μηνιαίας καταβολής του μισθού, τον οποίο μπορούν να καταβάλουν μετά την πάροδο τριών μηνών.

Η Εργασία έγινε Δουλειά!

Του Διονύση Χαριτόπουλου

Μοντέρνες δουλειές η αλλοτρίωση της εργασίας:  Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο, γι  αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δε διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια  νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους. Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη.

Αντιθέτως οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών, δεν αρκούνται  στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν, αλλά αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο  νόημα σε αυτό που κάνουν.

Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία. Ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας αποσιωπάται συστηματικά και προβάλλεται κατά κόρον σαν ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο.