Και η δολοφονία της εργασίας;

της Πέπης Ρηγοπούλου

Η ταινία του 1972 «Ρίξτε το τέρας στο πρωτοσέλιδο» του Mάρκο Μπελόκιο είχε θέμα την εκμετάλλευση από τα ΜΜΕ και το «σύστημα» της δολοφονίας μιας νέας κοπέλας. Ως κατηγορούμενος εμπλέκεται –άδικα- ένας ακτιβιστής της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Που σε πολλές χώρες της Δύσης πίστευε ότι μπορούσε να είναι απειλή για τις διάφορες εξουσίες, την ίδια ώρα που αυτές διόγκωναν ή παραμόρφωναν την εικόνα της στο πλαίσιο της εξελισσόμενης αντεπίθεσής τους.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται και οι ταινίες δεν προφητεύουν πάντα. Η δολοφονία της Καρολάιν δεν είναι μυθοπλασία. Εδώ, δολοφόνος είναι, σύμφωνα με την ομολογία του, ο άντρας της και οι ειδεχθείς λεπτομέρειες εύλογα συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Υπάρχουν ωστόσο κάποια πράγματα που μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι η παρέλαση των «τεράτων» στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα δελτία των 8 μ.μ. μοιάζει να έχει μια διαχρονική λειτουργία.

Η μπλε πανώλη και ο μαύρος θάνατος

Του Glen Ford

Το παθογόνο μικρόβιο που σκοτώνει τους μαύρους δυόμισι φορές περισσότερο από τους λευκούς, πήρε την εβδομάδα αυτή τη ζωή του 46χρονου George Floyd στη Μινεάπολη. Τα τελευταία λόγια του Floyd ήταν «Δεν μπορώ να αναπνεύσω», όπως και οι απελπισμένες εκκλήσεις του έτερου θύματος της ίδιας πανούκλας Eric Garner, που δολοφονήθηκε το 2014 στη Νέα Υόρκη. Σε αντίθεση με τον ιό Covid-19 που εξακολουθεί να μαίνεται – ένας ιός που μολύνει μαύρους και των δύο φύλων – η μπλε πανούκλα (σ.τ.μ. μπλε είναι οι στολές της αστυνομίας) είναι ιδιαίτερα θανατηφόρα στους μαύρους άνδρες όλων των ηλικιών. Σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Rutgers και του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, 1 στα 1.000 μαύρα αγόρια και άνδρες θα χτυπηθούν θανάσιμα από την μπλε πανούκλα κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής τους – σε ηλικίες που κυμαίνονται από τον 12χρονο Tamir Rice, που πυροβολήθηκε στο Κλίβελαντ το 2014, μέχρι τον 50χρονο Walter Scott, ο οποίος έπεσε νεκρός στο Βόρειο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας το 2015.

Αλληλεγγύη στον Αμερικάνικο λαό!

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία της Μινεάπολις πυροδότησε μια δίκαιη εξέγερση του αμερικανικού λαού που αντιμετωπίζει πρωτοφανή βία από την κυβέρνηση Τραμπ και το αμερικανικό κράτος μετρώντας πέντε νεκρούς μέχρι τώρα.

Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν σε όλη τη χώρα αψηφώντας τις αστυνομικές απαγορεύσεις, την κρατική τρομοκρατία και την παρακρατική φασιστική βία. Απαιτούν να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι, απαιτούν δημοκρατία και να σταματήσει ο ρατσισμός.

Εικόνα από το μέλλον μας

Η εικόνα του Τζορτζ Φλόιντ να ξεψυχά με το γόνατο ενός άνδρα της αστυνομίας στον λαιμό του δεν είναι καινούρια για τις ΗΠΑ. Είναι άλλη μία σταγόνα σε ένα ποτήρι που έχει ξεχειλίσει εδώ και δεκαετίες. Η χώρα που ισχυρίζεται πως «εξάγει δημοκρατία» στον υπόλοιπο κόσμο έχει παρελθόν, παρόν και (σχεδόν σίγουρα) μέλλον στο να αντιμετωπίζει ένα κομμάτι του πληθυσμού της ως κατώτερο, ως λιγότερο ανθρώπινο.

Δεν είναι μόνο οι μαύροι Αμερικανοί. Το σύνθημα «Black Lives Matter» είναι σωστό, αλλά φυσικά δεν είναι το μόνο κομμάτι του προβλήματος. Θύματα της βίας της καπιταλιστικής εξουσίας είναι και άλλοι διαχρονικά ή ευκαιριακά φτωχοί πληθυσμοί, με κοινή συνισταμένη αυτό το ρημάδι το «φτωχοί», κατηγορία στην οποία ο μαύρος πληθυσμός της Αμερικής βρίσκεται επί το συντριπτικά πλείστον.

Οργή χωρίς τέλος για τη δολοφονία Φλόιντ – Τραμπ: «Όταν αρχίζει λεηλασία, αρχίζουν και τα πυρά»

Δεν έχει τέλος η οργή χιλιάδων διαδηλωτών στη Μινεάπολη των ΗΠΑ για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ,από αστυνομικούς, όταν κατά τη διάρκεια ελέγχου τον κρατούσαν καθηλωμένο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάρει ανάσα.

Για τρίτο 24ωρο συνεχίζουν οι σφοδρές αντιδράσεις, με επίκεντρο το αστυνομικό τμήμα της τρίτης περιφέρειας, στο οποίο άνηκε ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον46χρονο Φλοιντ. Η αστυνομία επιχείρησε να διαλύσει τους διαδηλωτές κάνοντας χρήση δακρυγόνων και βλημάτων από καουτσούκ, χωρίς αποτέλεσμα. Ορισμένοι εισέβαλαν στο αστυνομικό τμήμα βάζοντάς του φωτιά. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων ένα αυτοκίνητο και άλλα δύο κτίρια επίσης πυρπολήθηκαν, ενώ άγνωστοι επιτέθηκαν, για δεύτερη νύχτα, σε κατάστημα της αλυσίδας Target. Η πυροσβεστική είχε κάνει λόγο για 16 εμπρησμούς κτιρίων τη νύχτα της Τετάρτης.

“Δεν μπορώ να αναπνεύσω”

του Νίκου Μπογιόπουλου

Μια λαοθάλασσα οργής ξεχύθηκε αυτές τις μέρες στους δρόμους της Μινεάπολης των ΗΠΑ μετά τη δολοφονία από την αστυνομία, το απόγευμα της Δευτέρας 25/5, του 46χρονου Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, που το βίντεο τον έχει καταγράψει τα τελευταία 9 λεπτά της ζωής του να παρακαλά τους αστυνομικούς να τον αφήσουν να αναπνεύσει…

Οι εικόνες από την Μινεάπολη μοιάζουν σαν η συνέχεια των γεγονότων του 2014 που ξέσπασαν με σύνθημα «Hands up – don‘t shoot» («Χέρια ψηλά – Μην πυροβολείτε») μετά την δολοφονία του 18χρονου μαύρου στο Μιζούρι, ο οποίος λίγο πριν πέσει νεκρός από τα πυρά του λευκού αστυνομικού εκτελεστή του, έχοντας τα χέρια ψηλά φώναζε: «Είμαι άοπλος, μην πυροβολείτε». Οσο για τις εικόνες από την δολοφονία του Φλόιντ είναι “ριμέικ” της δολοφονίας στη Νέα Υόρκη προ εξαετίας του Ερικ Γκάρνερ, από στραγγαλισμό από έναν αστυνομικό.

Δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση στην υπόθεση Τσαλικίδη

Ανοίγει πάλι η υπόθεση Τσαλικίδη

Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατ’ αγνώστων άσκησε η εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας για την υπόθεση του θανάτου του πρώην στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη.

Η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Σωτηρία Παπαγεωργακοπούλου, άσκησε κακουργηματική δίωξη μετά από παραγγελία του Εισαγγελέα Εφετών, Γρηγόρη Πεπόνη, ανοίγοντας ξανά το φάκελο.

Μια γενοκτονία σε εξέλιξη

Του Χάρη Ζάβαλου

Σύμφωνα με τους New York Times, από το 1968 μέχρι και σήμερα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της  Αμερικής έχουν χάσει την ζωή τους από όπλα 1.516.863 άνθρωποι ενώ στα πεδία των μαχών στους πολέμους της ιστορίας των ΗΠΑ, έχουν σκοτωθεί 1.396.733 άτομα.

Ξεκινάμε με τους αμείλικτους αριθμούς για να αποτυπώσουμε πληρέστερα το μέγεθος της τραγωδίας που συντελείται σε μια χώρα – υπερδύναμη που ένας ακήρυχτος πόλεμος εξολοθρεύει μέρα με την μέρα μια κοινωνία έρμαιο ενός λόμπι.

Την Κυριακή 1^η Οκτωβρίου, στην πόλη του Λας Βέγκας, o 64χρονος Στίβεν Πάντοκ, από τον 32^ο όροφο του ξενοδοχείου Mandalay Bay Resort and Casino,  στο οποίο διέμενε, άνοιξε πυρ ενάντια του πλήθους που βρισκόταν απέναντι και παρακολουθούσε μια συναυλία κάντρι.

Επάγγελμα: καθαριστής δολοφόνων

infowar

του Άρη Χατζηστεφάνου

Η ιστορία των δημοσίων σχέσεων είναι μια συνεχής μάχη ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.

Στιούαρτ Εβανς – ιστορικός, επικοινωνιολόγος

Μεγάλες εταιρείες διαφήμισης και δημοσίων σχέσεων αναλαμβάνουν συχνά να «ξεπλύνουν» τα εγκλήματα αιμοσταγών καθεστώτων. Σύντομα, κάποιες θα βρεθούν αντιμέτωπες με το πιο δύσκολο έργο του αιώνα: να καλλωπίσουν την εικόνα της Σαουδικής Αραβίας.

Το να αποκεφαλίζεις ανθρώπους και να τοποθετείς τα ακέφαλα σώματά τους σε μεγάλους σταυρούς συνήθως δεν ευνοεί την εικόνα σου σε διεθνές επίπεδο.

Εάν βομβαρδίζεις καθημερινά γυναικόπαιδα σε γειτονικές χώρες και ευθύνεσαι για τη μεγαλύτερη επιδημία χολέρας στη σύγχρονη ιστορία, επίσης ενδέχεται να αντιμετωπίσεις προβλήματα με το «ίματζ».

Πώς η Κίνα διέλυσε το δίκτυο παρακολουθήσεων της CIA

Δολοφονίες, συλλήψεις, προδοσίες και… άλλες ιστορίες κατασκόπων | (AP Photo/Ng Han Guan, File)

Μετάφραση – Επιμέλεια: Χρήστος Καλλιμάνης

Θα μπορούσε να είναι αποσπάσματα από ένα καλογραμμένο σενάριο κατασκοπευτικής ταινίας, όμως, πρόκειται για μια περίεργη υπόθεση, η οποία δεν έχει βγει ξανά στο φως και εκθέτει ανεπανόρθωτα τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας, αλλά και την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το ρεπορτάζ των New York Times αποκαλύπτει πως πίσω από τις επίσημες ανακοινώσεις, τις οικονομικές συμφωνίες και τα καλά λόγια, κρύβεται ένας ανελέητος πόλεμος πληροφοριών και κατασκοπίας.

Η κινεζική κυβέρνηση έχει συστηματικά πετύχει να διαλύσει τις όποιες κατασκοπευτικές… δραστηριότητες της CIA στην Κίνα από το 2010 και μετά, αναφέρουν οι New York Times στο αποκαλυπτικό άρθρο τους. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι οι υπηρεσίες του Πεκίνου έχουν σκοτώσει ή φυλακίσει τουλάχιστον δώδεκα άτομα καταστρέφοντας, ουσιαστικά, το δίκτυο πληροφοριών που είχε στήσει εδώ και χρόνια η αμερικανική υπηρεσία.

Λευκά κελιά, μαύρα κορμιά

Άκουγα στο ΣΚΑΙ τον Ερντογάν, να μιλάει για την “εθνική μας τραγωδία”. Χάσαμε, έλεγε, διακόσιους σαράντατοσους ανθρώπους (δεν θυμάμαι ακριβώς τον αριθμό των νεκρών μέχρι εκείνη την ώρα). Εμείς, ένα έθνος 77 εκατομμυρίων, σήμερα πενθούμε τον χαμό των δικών μας ανθρώπων αλλά με τη βοήθεια του θεού μπλα μπλα μπλα. Έκλεισε το διάγγελμα με απειλές για εξεταστικές και για αυτούς που θα πληρώσουν.

Τι πούστηδες είναι αυτοί οι εξουσιαστές τελικά. Προσέξτε γλώσσα που χρησιμοποίησε: τραγωδία του έθνους, ολόκληρου του έθνους, όσων είναι Τούρκοι, όλοι εμείς πενθούμε τους δικούς μας ανθρώπους και ας είμαστε (εμβόλιμος εθνικισμός-πάντα βοηθάει, όπως επίσης και να κολλάς κάπου τον θεό, τον όποιο θεό) ένα κραταιό έθνος 77 εκατομμυρίων και άρα διακόσιοι πάνω η κάτω δεν αλλάζουν κάτι, στο σώμα του έθνους είναι σαν ένα κόψιμο στο δάχτυλο. Ματώνει λίγο, πονάει λίγο αλλά το σώμα παραμένει κραταιό και δυνατό, ισχυρό να συντρίψει αυτούς (κάποιους, όποιους, μια θολή απειλή χωρίς όνομα ή ιδιότητα) που προκάλεσαν αυτό το κόψιμο.

Τον πέθανε τον τραυματία ο Σαμαράς

Η εισαγωγική παρατήρηση που οφείλει να κάνει κάποιος αξιολογώντας τη συνέντευξη Σαμαρά είναι ότι η «πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού», όπως σωστά τη διαφήμισε το Mega, δόθηκε τελικά σε ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι, αν και η λεγόμενη δημόσια τηλεόραση είναι πια πλήρως στη διάθεσή του, ενώ, όπως είχε καυτηριαστεί επανειλημμένα από τους αξιωματούχους και τους παρατρεχάμενους της κυβέρνησης, η ΕΡΤ είχε κλείσει, επειδή οι «χαραμοφάηδες της Αγίας Παρασκευής έκαναν απεργίες, την ώρα ακριβώς που έπρεπε αντ’ αυτών να προβάλλουν την πρωθυπουργική δραστηριότητα.» Τώρα λοιπόν που καθαρίσαμε με τους «χαραμοφάηδες», γιατί δεν επελέγησαν οι «προκομμένοι» για την προβολή;