Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου
Τεκτονικές ήταν οι αλλαγές στο πολιτικό-κομματικό σύστημα που επέφεραν οι κοινωνικές συγκρούσεις το 2010-2015. Από τότε γίνεται προσπάθεια ανασυγκρότησής του, με κέντρο τον αναμορφωμένο ΣΥΡΙΖΑ και στόχο τη διαμόρφωση ενός νέου διπολισμού, ο οποίος όμως είναι πιο αδύνατος από το παρελθόν και αναπτύσσεται σε σαθρό κοινωνικό και οικονομικό έδαφος.
Από το 2009, όταν η χώρα μας εισήλθε στον αστερισμό των μνημονίων αρχίζει περίοδος αντιδραστικών τομών στην οικονομία, κοινωνία, στο κράτος και το κομματικό σύστημα. Ιδιαίτερα το τελευταίο ως ο πιο ευαίσθητος δέκτης των απαιτήσεων της καπιταλιστικής οικονομίας, αφού απ’ αυτό σχηματίζεται η κυβέρνηση, τελεί σε διαρκή κίνηση και ανασυγκρότηση, με διακριτές τομές. Αρχής γενομένης απ’ τη μεγάλη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ μετασχηματίζεται σε κόμμα σκληρής νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, ενώ είχε κερδίσει τις εκλογές με κεϊνσιανό πρόγραμμα. Οι αντιδράσεις στα μνημόνια οδηγούν το 2011 στην κυβέρνηση του τεχνοκράτη Παπαδήμου με συνεργασία -ω του θαύματος- των οξύτατα αντιπαρατιθέμενων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ («φως-σκοτάδι»), αλλά και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ. Στις διπλές εκλογές του 2012 πραγματοποιήθηκαν τεκτονικές αλλαγές λόγω των λαϊκών αντιδράσεων στις μνημονιακές πολιτικές. Το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε, βλέποντας τα ποσοστά του να κατρακυλάνε στο 13,6%. Απώλειες είχε και η ΝΔ, αλλά έμεινε στην πρώτη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ ισχυρή ήταν η παρουσία «ενδιάμεσων» κομμάτων, της ΔΗΜΑΡ που είχε αποχωρήσει απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, της Ένωσης Κεντρώων, των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού και της πρωτοεμφανιζόμενης Χρυσής Αυγής, ενώ σημαντική πτώση σημείωσε το ΚΚΕ λόγω ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ. Σχηματίστηκε κυβέρνηση εκ νέου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με συμμετοχή και της ΔΗΜΑΡ (δεξιά σοσιαλδημοκρατία). More
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 