Οι δικοί μας νέγροι

του Θανάση Σκαμνάκη

Ο Πικάσο που εκτίθεται σε έναν πάγκο, και πέφτει, που κάποιος αδαής τον αρπάζει σαν τσάντα με πατάτες και τον ξαναβάζει στη θέση, στην ίδια θέση, με τον ίδιο τρόπο είναι η εικόνα μιας κυβέρνησης και μιας χώρας. Ένας αμόρφωτος δημοσιογράφος που συνεπικουρεί έναν αστοιχείωτο και φρενήρη υπουργό, κοτζάμ αντιπρόεδρο, απειλώντας με θανατηφόρες ποινές τους μη συμμορφούμενους (και πιθανόν να μη το συνειδητοποιεί, κι αυτό είναι ακόμα πιο κωμικό ή τραγικό) είναι η εικόνα των μέσων της πληροφοριακής ασυδοσίας. Μια υπουργός που προνοεί να δημιουργηθούν χριστιανικά σχολεία, είναι η εικόνα μιας εποχής ειρωνικής αλλά και δύσκολης. Αντί να διαβάσετε κοιτάξτε. Φανταστείτε. Οι εικόνες είναι πιο πειστικές από τις λέξεις. Ο Πικάσο που πέφτει δεν είναι η κακή τύχη δυό υπουργών που αποφάσισαν να προβάλουν τον εαυτό τους μέσω του πίνακα. Είναι η συνέπεια της  διακυβέρνησης που νομοθετεί, πράττει και διαπαιδαγωγεί μια κοινωνία στην αρπαχτή, στην τύχη, στην έλλειψη σεβασμού και γνώσης, στο μπάζωμα των δύσκολων σημείων, όπως καλή ώρα η Ακρόπολη. Και δεν είναι της τωρινής κυβέρνησης. Είναι μια πορεία όλα αυτά.

Ισλανδία: Τεράστια επιτυχία η πολιτική εφαρμογή τετραήμερης εργασίας

Οι δοκιμές για τέσσερις ημέρες εργασίας την εβδομάδα χαρακτηρίστηκαν από απόλυτη επιτυχία και πολλοί εργαζόμενοι αποφάσισαν να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους, αναφέρει μελέτη για την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος στην Ισλανδία.

Το πρόγραμμα στο οποίο εργαζόμενοι πληρώνονταν με τον ίδιο μισθό, αλλά δούλευαν λιγότερες ώρες πραγματοποιήθηκε στη χώρα από το 2015 έως το 2019 και σύμφωνα με τη μελέτη η παραγωγικότητα έμεινε στα ίδια επίπεδα ή βελτιώθηκε στην πλειονότητα των εργασιακών χώρων.

Αντίστοιχα προγράμματα βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Νέα Ζηλανδία.

Μητσοτάκης: Στοχοποίηση των ανεμβολίαστων την ώρα που προαναγγέλλει συρρίκνωση του ΕΣΥ

Την τρομοκράτηση και τους εκβιασμούς επιστρατεύει η κυβέρνηση με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να στοχοποιεί τους ανεμβολίαστους σε μια προσπάθεια να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της (απόρροια των συνεχόμενων παλινωδιών) να πείσει τους πολίτες να εμβολιαστούν.

Συγκεκριμένα ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής»  προέταξε για μια ακόμα φορά την «κόκκινη» διαχωριστική γραμμή μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων υποστηρίζοντας ότι «η χώρα δεν θα ξανακλείσει για να προστατευθούν οι λίγοι ανεμβολίαστοι». Εντείνοντας την απαράδεκτη τακτική περί «ατομικής ευθύνης» που κυριαρχεί από την έναρξη της πανδημίας, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να διχάσει την κοινωνία εξυπηρετώντας το κυβερνητικό αφήγημα που ρίχνει την ευθύνη για την αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος στους πολίτες.

Γαλλία: «Συμβολική» ποινή φυλάκισης για τη Βαλερί Μπακό

Σε «συμβολική» ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, εκ των οποίων τα τρία με αναστολή, καταδικάστηκε η Βαλερί Μπακό που σκότωσε το σύζυγό της που τη βίαζε, την ξυλοκοπούσε και την εξέδιδε επί χρόνια – Αναμένεται να αφεθεί ελεύθερη, καθώς είχε ήδη προφυλακιστεί για έναν χρόνο

Η Βαλερί Μπακό, η 40χρονη γυναίκα που δικαζόταν επειδή σκότωσε τον βίαιο σύζυγο και προαγωγό της, καταδικάστηκε σε «συμβολική» ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, εκ των οποίων τα τρία με αναστολή. Δεδομένου ότι έχει ήδη παραμείνει προφυλακισμένη για έναν χρόνο, η Μπακό θα φύγει ελεύθερη από το δικαστήριο.

Οργανώσεις γυναικών αποκαλύπτουν τα ψέματα Μητσοτάκη στη Βουλή για το νομοσχέδιο – έκτρωμα

Τα «ψέματα» του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής (που σύμφωνα με τον Μπογδάνο πρέπει να πληρώσει και 100 ευρώ που τα ξεστόμισε) αποκαλύπτουν με ανακοίνωσή τους  19 οργανώσεις γυναικών.

Οι γυναικείες οργανώσεις σχολιάζοντας την τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή ότι συμφώνησαν με νομοσχέδιο – έκτρωμα του Κωστή Χατζηδάκη, σημειώνουν: «Μην χρησιμοποιείτε τις γυναικείες οργανώσεις, όπως και τις διεθνείς συμβάσεις, ως προκάλυμμα για την ψήφιση ενός αντεργατικού νόμου που πλήττει γυναίκες και άντρες, καταστρατηγώντας δικαιώματα και κατακτήσεις ετών».

Ολόκληρη η ανακοίνωση τους:

Εργασιακά: Οι 12 νάρκες και απεργίες σε…δόσεις

Του Δημήτρη Κωστάκου

Οι δώδεκα ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που κρίνονται αντεργατικές από τα συνδικάτα, την ώρα που τα ίδια προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις με δόσεις.

Ο Μπάιντεν και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς, στην οποία προχώρησε η Ουάσιγκτον, η διοίκηση Μπάιντεν επιβεβαιώνει τις προεκλογικές της εξαγγελίες για βαθύτερη και συστηματικότερη ενασχόληση με τις υποθέσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η εν λόγω «ανθρωπιστική» διάθεση της νέας αμερικανικής διοίκησης δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι συνδέεται με τις σαφείς προθέσεις της να ασκεί το «δικαίωμα» παρέμβασης όπου αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της υπερδύναμης. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ αξιοποιούν ανθρωπιστικές ευαισθησίες για να οργανώσουν (πορτοκαλί επαναστάσεις) ή να υποθάλψουν (αραβική άνοιξη) εξεγέρσεις στο όνομα πραγματικών ή κατασκευασμένων καταστάσεων.

Spotify: Eννιά πληρωμένα τραγούδια

infowar

του Άρη Χατζηστεφάνου

Νέες πλατφόρμες διαμοιρασμού μουσικής, όπως το Spotify, υποσχέθηκαν μια επανάσταση όχι μόνο στον τρόπο που καταναλώνουμε πολιτιστικά προϊόντα αλλά ακόμη και στην έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας. Μέχρι που ο καπιταλισμός ανέλαβε να ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Φιμώνω τοίχους

ταΐζω μηχανές

για την καρδιά ενός χτήνους

καταπίνω φωτιές

πληρώνω ερωμένες σιωπές εκβιαστές

«Ενα πληρωμένο τραγούδι», Τρύπες

Επικίνδυνοι και ψεύτες – Η αλήθεια για τη χειροβομβίδα κρότου-λάμψης μέσα σε πολυκατοικία (βίντεο)

Η αστυνομία έριξε χειροβομβίδα κρότου – λάμψης, χθες, μέσα σε πολυκατοικία τα Εξάρχεια:

Βίντεο από το πέσιμο στην Τσαμαδού και την ρίψη κροτου λάμψης μέσα σε πολυκατοικία. Δολοφόνοι #antireport #6december #Γρηγοροπουλου #6Δεκεμβρη pic.twitter.com/YWwdkq9i7I

— Souidos (@Souidos) December 6, 2020

«Αστυνομία παντού, Δικαιοσύνη πουθενά»

Περίσσότεροι από 130.000 διαδηλωτές στους δρόμους της Γαλλίας ακόμα και με τις εκτιμήσεις των αρχών, υπολογιζόμενοι σε άνω των 200.000 από τους οργανωτές μόνο στο Παρίσι, ενάντια στον νέο νόμο περί ασφαλείας και στην αχαλίνωτη αστυνομική βία. Τα μαζεύει ο Μακρόν.

Στο στόχαστρο πάνω από 130 χιλιάδων διαδηλωτών, σύμφωνα με τα νούμερα του υπουργείου Εσωτερικών που επικαλείται η «Figaro»,  βρέθηκε και πάλι σήμερα, Σάββατο, ο νόμος περί ασφάλειας που πέρασε πρόσφατα η γαλλική κυβέρνηση, παρά τις αντιδράσεις πολιτών, σωματείων, οργανώσεων και συνδικάτων, από τις ενώσεις των δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ ως το δικηγορικό σύλλογο του Παρισιού και τη Διεθνή Αμνηστία.

Η (αστική) δημοκρατία στο απόσπασμα Εποχή της καταστολής και της ανελευθερίας

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Δεν συνιστά υπερβολή ο ισχυ­ρισμός ότι η Γαλλία, κοιτίδα του Διαφωτισμού και μήτρα πολλών συνταγμάτων των αστικών δημοκρατικών της Ευρώπης, βιώνει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, το οποία σταδιακά αποκτά μό­νιμα χαρακτηριστικά, όπως αποδεικνύει και το περιεχόμενο του επίμαχου νομο­σχεδίου για τη «συνολική ασφάλεια».

Δι­καιώματα και ελευθερίες μπαίνουν πλέον με μεγάλη ευκολία στον «γύψο» από την κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν, του προέδρου ο οποίος -τι ειρωνεία!- εξελέγη το 2017 με τη βοήθεια του «δημοκρατικού τόξου» προκειμένου η χώρα να γλιτώσει από την απειλή της Ακροδεξιάς και της Λεπέν. Πότε με αφορμή το lockdown ελέω κορονοϊού, πότε με επίκληση της τρομοκρατικής απειλής και πότε με συνδυασμό και των δύο, η Γαλλία βιώνει μια πρωτό­γνωρη εδώ και πολλές δεκαετίες κατάστα­ση , η οποία έχει ξεκινήσει το 2015 (μετά τις ένοπλες επιθέσεις στο Παρίσι) και σήμερα μοιάζει να γενικεύεται.

Η Δημοκρατορία του διασκοτισμού

Της Μαρίας Δεναξά

Όταν τον Οκτώβριο του 2019, έγραφα για την ψηφιακή δικτατορία στην Κίνα, θέτοντας το ερώτημα «σύντομα κοντά μας;», δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό πως στην ουσία βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από την δημοκρατορία.

Ένας όρος που δημιουργήθηκε από τις λέξεις δημοκρατία και δικτατορία, για να περιγράψει την ολίσθηση προς τον αυταρχισμό κρατών που έχουν δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και αφορούσε μόνο –υποτίθεται- κράτη όπως η Ουγγαρία.

Όμως μια σειρά από γεγονότα με αφορμή την πανδημία του κορωνοιού, μαρτυρούν πως η υγειονομική κρίση επέσπευσε ή διευκόλυνε αυτή τη μετάβαση, η οποία ίσως τελικά να ήταν και ο ευσεβής πόθος πανίσχυρων συμφερόντων και ανθρώπων, που σχεδόν έχουν καταφέρει να επιβάλουν μια ενιαία διακυβέρνηση απ άκρη σ άκρη στον δυτικό κόσμο περιλαμβανομένης και της Ευρώπης κι έχουν καταστήσει τις κατά τόπους εξουσίες, εκτελεστικές μαριονέτες μιας καταστροφικής για τις κοινωνίες μεταρρυθμιστικής πολιτικής, που δεν είναι γέννημα των παραδοσιακών πολιτικών διεργασιών ή αποφάσεων.

Ποιες κυβερνήσεις μετατρέπουν την πανδημία σε όπλο κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

«Οι κυβερνήσεις που επαινέθηκαν για την πολιτική τους απόφαση να απελευθερώσουν κρατούμενους, σε μια προσπάθεια περιορισμού των κρουσμάτων του COVID-19, κρατάνε ακόμα έγκλειστους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τις συλλήψεις ακτιβιστών, δημοσιογράφων και οποιουδήποτε ασκεί κριτική να συνεχίζονται» δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία.

Σε πρόσφατη ενημέρωση με τίτλο «Τολμώντας να υπερασπιστούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα στην πανδημία», στην οποία τεκμηριώνονται επιθέσεις εναντίον ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η οργάνωση υπογραμμίζει την υποκρισία κυβερνήσεων όπως η Αίγυπτος, η Ινδία, το Ιράν και η Τουρκία, οι οποίες έχουν «ξεχάσει» ακτιβιστές κρατούμενους στις φυλακές, παρά τα ευρέως δημοσιευμένα προγράμματα απελευθέρωσης κρατουμένων.

Χριστ. Σεβαστίδης: “Τα κοινωνικά δικαιώματα βρίσκονται υπό διωγμό”

Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις περιέχει διατάξεις που ανάγονται σε “ανώμαλες περιόδους”, όπως ομολογούσε σε παλιότερα κείμενά του ακόμα και ο σημερινός υπουργός Γεραπετρίτης!

Καταφανής η προσπάθεια της κυβέρνησης να θέσει σε “γύψο” το δικαίωμα των διαδηλώσεων.

Οι διατάξεις που περιέχονται στο νομοσχέδιο καταγράφονταν – ακόμα και από σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης όπως ο κ.Γεραπετρίτης – ως συνάδουσες με άλλες “ανώμαλες περιόδους”! 

COVID-19: o βασιλιάς είναι γυμνός

του Σπύρου Μανουσέλη

Οι περιορισμοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιβάλλονται σήμερα στις περισσότερες χώρες λόγω της έκτακτης υγειονομικής κρίσης ενδέχεται αύριο να διατηρηθούν ή και να επεκταθούν εξαιτίας π.χ. της επόμενης, αλλά ήδη ορατής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που θα προκύψει από την πλανητική εφαρμογή αυτών των «υγειονομικών» μέτρων. Αραγε, νομιμοποιούνται επιστημονικά τέτοιες ακραίες βιοπολιτικές επιλογές, που υπερβαίνουν κατά πολύ την επώδυνη αλλά πρόσκαιρη απειλή της ιογενούς πανδημίας που αντιμετωπίζουμε;

Οι κυρίαρχες στρατηγικές για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού μας αποκαλύπτουν τις εγγενείς αδυναμίες των σύγχρονων νεοφιλελεύθερων πολιτικών για τη δημόσια υγεία, οι οποίες αποδεικνύονται τραγικά ανεπαρκείς τόσο για την προστασία της υγείας των πολιτών όσο και για τη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος των κοινωνιών στις οποίες εφαρμόζονται. Εξού και οι πρόσφατες πανικόβλητες αντιδράσεις, όπως το κλείσιμο των συνόρων, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των επιχειρήσεων, η απαγόρευση της ελεύθερης κυκλοφορίας και συγκέντρωσης των πολιτών.

Λ. Γούλας: Ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα καταργήθηκε;

Σε καταγγελία για την προσπάθεια των υπηρεσιών της αστυνομίας και της κρατικής ασφάλειας να αποκομίσουν τις γνωματεύσεις των γιατρών για τον ξυλοδαρμό του στις 7 Νοεμβρίου από τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια, καταγγέλλει ο αναρχικός Λάμπρος Γούλας.«Με ποιο δικαίωμα θα λάβουν αντίγραφο των διαγνώσεων των γιατρών που με εξέτασαν;» διερωτάται.

Όπως εξηγεί ο Λάμπρος Γούλας, ο οποίος είχε βασανιστεί από τις αστυνομικές δυνάμεις στις 7 Νοέμβρη, με την αστυνομία μετά την κοινωνική κατακραυγή να τον καλεί να συμβάλει στη διερεύνηση της καταγγελίας του και εκείνον να αρνείται, όταν βρέθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός για να πάρει τις σχετικές γνωματεύσεις από τους γιατρούς βρέθηκε μπροστά σε μία αποκάλυψη.

Ο άνθρωπος που τον εξυπηρέτησε τον πληροφόρησε ότι εκτός από εκείνον «έχουν έρθει από δύο-τρεις υπηρεσίες της αστυνομίας και της ασφάλειας» να ζητήσουν τα ίδια χαρτιά.

«Αμερικανικό εργοστάσιο» παγκόσμια απειλή!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Είναι ένα αριστούργημα! Το ντοκιμαντέρ Αμερικανικό  Εργοστάσιο, που προβάλλεται στο Netflix από τις 21 Αυγούστου καταγράφοντας ρεκόρ θεαματικότητας, αναμετριέται με τα πιο μεγάλα και ακανθώδη ζητήματα που θέτει η εποχή μας. Τα θέματα που ανοίγει είναι δεκάδες• κι είμαι σίγουρος πώς αν το έβλεπα και τρίτη φορά θα διέκρινα κι άλλα ερωτήματα που θέτει: Τα εργατικά δικαιώματα, με πρώτο και κύριο το ζήτημα των αμοιβών, οι συνθήκες εργασίας, οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ των λαών, ο ρόλος των συνδικάτων, η εργοδοτική αυθαιρεσία, ο χαρακτήρας του καθεστώτος στην Κίνα, η μετανάστευση, η σημασία του Τύπου, η διάρκεια της εργάσιμης ημέρας, η εργατική αλληλεγγύη, το περιεχόμενο της εργασίας, η αντικατάσταση της ζωντανής εργασίας από τη νεκρή (μηχανές) και, το σημαντικότερο όλων, η σημασία των άμεσων ξένων επενδύσεων. Κάθε νέα επένδυση από το εξωτερικό, ακόμη κι αν είναι πραγματική επένδυση κι όχι ιδιωτικοποίηση δηλαδή αλλαγή ιδιοκτησίας όπως κατά κόρον συμβαίνει, είναι ευεργετική για την οικονομία και επωφελής για τους εργαζόμενους που θα βρουν δουλειά; Το συμπέρασμα που συνάγεται από την ταινία δεν είναι το προφανές, αυτό τουλάχιστον που παπαγαλίζεται με ευκολία σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου οι ξένες επενδύσεις έχουν αναχθεί όχι απλώς σε πανάκεια, αλλά και σε μέτρο αξιολόγησης μιας οικονομίας…

Λόγια της αντίδρασης

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Κάθε προσπάθεια ιατρικοποίησης-ψυχιατρικοποίησης των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων είναι πάντοτε βαθιά αντιδραστική, όχι μόνο επειδή είναι ακραία μη πολιτική, αλλά και επειδή αναπαράγει τα χειρότερα κοινωνικά στερεότυπα εναντίον των ψυχικά ασθενών, που δίνουν αξιοθαύμαστο και πολύ συχνά νικηφόρο αγώνα τόσο εναντίον της ασθένειας όσο και εναντίον του κοινωνικού στίγματος και της άγνοιας.

Το γεγονός ότι η κυρία Αγαπηδάκη και ο κύριος Πολάκης χρησιμοποιούν τάχα τις ιατρικές τους γνώσεις και το προνόμιο του ειδικού αυξάνει εκθετικά τον αντιδραστικό και επικίνδυνο χαρακτήρα των τοποθετήσεών τους. Αντιδραστικές τοποθετήσεις από την πλευρά του πολιτικού, αντιδραστικές από την πλευρά του γιατρού. Στην περίπτωση του πρώην υπουργού, αντιδραστική και από την πλευρά του μεσήλικα λευκού άντρα, που επιτελεί άλλη μία φορά τον ρόλο του μάτσο αρσενικού.

«Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας…»

Του Θανάση Σκαμνάκη

Με αφορμή την απόρριψη των αιτήσεων Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρού προκύπτει το ζήτημα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του νομικού πολιτισμού, κατακτημένου με αγώνες, και των ανθρώπων που πέφτουν θύματα της επίθεσης αυτής, ακόμα περισσότερο κι όταν διαφωνούμε μαζί τους, όχι ως πράξη αλληλεγγύης, είναι ως πράξη αντίστασης.  

Ο τίτλος του δημοσιεύματος είναι αποκαλυπτικός: «Καταπέλτης ο εισαγγελέας για τον Σάββα Ξηρό».

Το ρεπορτάζ ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικό, επεξηγώντας σε τι συνίσταται ο καταπέλτης: «Ο εισαγγελικός λειτουργός, που απέρριψε το προηγούμενο αίτημα του “αγιογράφου” της 17Ν με το οποίο ζητούσε να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας, απαντώντας αρνητικά στο αίτημα αποχής που κατέθεσε η πρόεδρος του Συμβουλίου Εφετών, το οποίο θα εξετάσει τη νέα αίτησή του, είναι κατηγορηματικός: “Ο Σάββας Ξηρός δεν πιστεύει στην έννομη τάξη, παρά μόνο, ως φαίνεται, στην πέραν των φυσικών δικαστών ένοπλη τάξη”.

Ποινές, σπουδές και άφρονες σωφρονισμοί

«Ο Καρτούς στη φυλακή» (γκραβούρα του 1858)

Του Τάσου Θεοφίλου

O όρος σωφρονισμός είναι παλιομοδίτικος και απηχεί μάλλον αντιλήψεις που κυριαρχούσαν τον 19^ο αιώνα. Η σύγχρονη προσέγγιση είναι πως η ποινή στοχεύει στην προστασία της κοινωνίας, αφενός μέσω της γενικής πρόληψης με τον εκφοβισμό των πολιτών βάσει της επαπειλούμενης νομοθετικής πρόβλεψης και, αφετέρου, μέσω της ειδικής πρόληψης ώστε ο δράστης να αποτραπεί από τη διάπραξη νέου εγκλήματος. Η ποινή σήμερα έχει ως διπλό στόχο την πρόληψη και την ανταπόδοση. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώθηκε το 1999 και επισήμως με την μετονομασία των μέχρι τότε Σωφρονιστικών Καταστημάτων σε Καταστήματα Κράτησης.

Η προοπτική της κοινωνικής επανένταξης έχει εγκαταλειφτεί ακόμα και ως διακήρυξη καθώς ο πραγματικός ρόλος της φυλακής είναι η τελικά η διαχείριση της παραβατικότητας και όχι η κοινωνική επανένταξη του παραβάτη.

Υπέρ των δικαιωμάτων, κατά του δικαιωματισμού

του Δημήτρη Μπελαντή

Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα της τελευταίας δεκαετίας ή και εικοσαετίας είναι το φαινόμενο του δικαιωματισμού ή, αλλιώς, του ταυτοτικού φιλελευθερισμού. Θα έλεγε κανείς χωρίς δόση υπερβολής ότι ήδη αυτή η τάση όχι μόνο αποτελεί μια από τις κυρίαρχες πολιτισμικές τάσεις του ύστερου καπιταλισμού αλλά πλέον διεμβολίζει πολύ σημαντικά και την ίδια την πολιτική σκηνή. Το αν θα είναι θετικό το Μπρέξιτ εξετάζεται σε μεγάλο βαθμό από το αν θα ενισχύσει την ξενοφοβία και θα βλάψει έτσι τον μεταναστευτικό πληθυσμό. Το ίδιο ισχύει για την κυβέρνηση Πέντε Αστέρων-Σαλβίνι στην Ιταλία. Κάθε κίνηση που υπονομεύει τις ολοκληρώσεις ή την διεθνοποίηση του κεφαλαίου οφείλει να εξετασθεί μέσα από την κρισάρα των πολιτικών ταυτότητας και «ορθότητας».

Θα σήμαινε αυτό ότι η ατζέντα του δικαιωματισμού και των διακρίσεων κατά συγκεκριμένων ομάδων (μετανάστες – πρόσφυγες – γυναίκες – ΛΟΑΤ κοινότητα – Ρομά κ.λπ.) είναι ψευδής και φανταστική; Όχι βέβαια. Οι μη μονοσήμαντα ταξικές διακρίσεις και υπάρχουν και είναι επικίνδυνες και σε ορισμένες χώρες μπορεί και να επεκτείνονται (βλ. βία κατά των γυναικών στην Ινδία).

Big Brother για το… ωράριο

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

Τα πρωτοείδαμε σε κατασκοπευτικές ταινίες, με πράκτορες νέας γενιάς. Για να ανοίξουν οι πύλες κάποιας υποδομής υψηλής ασφάλειας ο διαπιστευμένος υπάλληλος δεν αρκεί να έχει μαγνητική κάρτα, αλλά πρέπει να «διαβάσει» το μηχάνημα την παλάμη του ή την ίριδα του ματιού του. Πάνω από μία δεκαετία οι τεχνολογίες αυτές δεν είναι προνόμιο των μυστικών υπηρεσιών αλλά είναι προσβάσιμες στον κάθε ιδιώτη.

Τα μηχανήματα «ωρομέτρησης προσωπικού» που περιλαμβάνουν από δακτυλικό αποτύπωμα μέχρι… ιριδογράφημα, πωλούνται στην αγορά σε τιμές που ξεκινούν από 120 ευρώ και ξεπερνούν τα 3.000 ευρώ.

Σημαίνει αυτό ότι η χρήση τους επιτρέπεται χωρίς προϋποθέσεις; Κάθε άλλο.

PNR: εκατομμύρια «αθώοι» πολίτες επισήμως φακελωμένοι από τη νέα ΕΥΠ

Του Νικόλα Λεοντόπουλου

Από τον Μάιο 2018 οι χώρες της Ε.Ε. φακελώνουν όλους τους επιβάτες πτήσεων από και προς την Ε.Ε., αποθηκεύουν τα στοιχεία τους σε γιγαντιαίες βάσεις δεδομένων και τα διαβιβάζουν στις αρχές άλλων χωρών, ακόμα και των ΗΠΑ. Tο σύστημα PNR είναι πράγματι χρήσιμο όπλο κατά της τρομοκρατίας; Είναι νόμιμο; Ποιος πίεζε στο παρασκήνιο για την εφαρμογή του; Ποιος θα αναλάβει την υλοποίησή του στην Ελλάδα; Δεν είναι η ΕΥΠ, αλλά μοιάζει

Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη ώς τώρα επιχείρηση στην ευρωπαϊκή ιστορία μαζικού φακελώματος των Ευρωπαίων πολιτών από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους – αλλά και παράδοσης των στοιχείων τους στις ΗΠΑ.

Μυστική επιχείρηση; Οχι, πρόκειται για ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει από τις 28 Μαΐου 2018.

Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα είναι αυτονόητο;

Της Μελίνας Καλφαντή

Για τις 27 Ιουνίου, έχει οριστεί η εκδίκαση της έφεσης για την «Υπόθεση της Κορίνθου», την υπόθεση της 22χρονης Π.Α., σχετικά με την δολοφονία του Ν.Ζ. τον Ιούνιο του 2016 στην Κόρινθο.

Η πρώτη δίκη της υπόθεσης έγινε στις 27 Σεπτεμβρίου 2017 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο του Ναυπλίου, το οποίο, βρίσκοντας την Π.Α. ένοχη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, την καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση.

Η 22χρονη κοπέλα βρίσκεται έκτοτε στη φυλακή, περιμένοντας την εκδίκαση της έφεσης, που πήρε αναβολή από τις 13 Ιουνίου, μετά από αίτηση της πολιτικής αγωγής. Με την έφεση η υπεράσπιση της Π.Α. ελπίζει σε μία ελάφρυνση της ποινής.

Φονικό στην Εκκλησιά

του Δημήτρη Ουλή

Για εμάς τους άθεους από ένθεο ζήλο, η αθώωση ενός επισκόπου που το όνομά του αρνούμαι ακόμα και να προφέρω εδώ, δεν σημαίνει τίποτε. Το σημαντικό είναι να κοιτούμε τα πράγματα μακροσκοπικά, να ψυχανεμιζόμαστε τους γεωλογικούς αντίκτυπους των γεγονότων. Και οι αντίκτυποι είναι μάλλον αμείλικτοι για το καθίδρυμα που ακούει στο όνομα «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος». Σεξουαλικά σκάνδαλα, συναγελασμοί του αρχιεπισκόπου με υπουργικά συμβούλια και Λαυρεντιάδηδες, θερμοί εναγκαλισμοί με τη Χρυσή Αυγή· ολόθερμη συμπόρευση με το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», πλειοδοσία στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία απέναντι στο ζίου-ζίτσου, το σύμφωνο συμβίωσης και τα «Νέα» Θρησκευτικά αδιακρίτως. Όσες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας κι αν κάνουν, όσες επισκοπικές αθωώσεις κι αν μαγειρέψουν, όσο κι αν η Εκκλησία εκμεταλλευτεί τα θεσμικά και νομικά προνόμια που απορρέουν από τη συνταγματική κατοχύρωση της «ορθοδοξίας» ως επικρατούσας θρησκείας, τίποτε εν τούτοις δεν μπορεί να αναστρέψει την πνευματική της χρεωκοπία. Το φρούτο έχει σκουληκιάσει για τα καλά, η δυσωδία είναι ασφυκτική. Και οι νέοι άνθρωποι –είναι τυχαίο;– αναζητούν πλέον απαντήσεις στα υπαρξιακά τους ερωτήματα οπουδήποτε αλλού, εκτός από τους κόλπους της. Μην νομίζετε ότι η Εκκλησία δεν το βλέπει. Το βλέπει και το καταλαβαίνει μια χαρά. Καταλαβαίνει ότι τα ψωμιά της είναι λίγα, ότι ο χωρισμός της από το Κράτος θα πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα. Καταλαβαίνει ότι ο αθρόος εκκλησιασμός που σημειώνεται κατά τις εορταστικές περιόδους είναι καθαρά εθιμοτυπικός, και δεν επαρκεί στο ελάχιστο για να νομιμοποιήσει την ύπαρξή της. Πάνω απ’ όλα, όμως, καταλαβαίνει ότι οι νέες ολιγαρχίες και τεχνολογίες που κυβερνούν ήδη τον κόσμο, κάθε άλλο παρά έχουν την ανάγκη της.