Αποχαιρέτα τα «αντίμετρα» που χάνεις

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Σκηνικό για επιπλέον λιτότητα μέσα στο 2018

Σε όσο το δυνατόν πιο χαμηλούς τόνους προσπαθεί η κυβέρνηση να «περνάει» στην κοινωνία την υπόθεση της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς για την επόμενη αξιολόγηση, αφού τα πράγματα για μια ακόμη φορά οδηγούνται σε ένα «νέο γύρο» αντιλαϊκών μέτρων και επίσπευσης της προσυμφωνημένης λιτότητας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος διέψευσε –χλιαρά– σενάρια που θέλουν τη μείωση του αφορολόγητου που θα επιφέρει επιβαρύνσεις πάνω από 1500 ευρώ τον χρόνο στον μέσο μισθωτό και συνταξιούχο. Όπως είπε, «δεν υπάρχει ζήτημα λήψης νέων μέτρων το 2018. Αυτά τα ερωτήματα έχουν διευθετηθεί με το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης», ενώ για την περίφημη «καθαρή έξοδο» ισχυρίστηκε πως «είναι γνωστό ότι θα υπάρχουν διαπραγματεύσεις, καθώς πορευόμαστε για τον Αύγουστο του 2018 για το τον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται η παρακολούθηση των δημοσίων οικονομικών το επόμενο διάστημα».

Στρώνουν τον δρόμο για νέα μέτρα και τέταρτο μνημόνιο

του Γιώργου Κρεασίδη

Κοινωνική λεηλασία μακράς διάρκειας μέχρι τον Δεκέμβρη του 2023 και …βλέ­πουμε, συμφώνησαν κυβέρνηση Τσίπρα και Τρόικα, οι «θεσμοί» της μνημονιακής προπα­γάνδας! Για έξι (τουλάχιστον) χρό­νια θα απαιτούνται πρωτογενή πλε­ονάσματα της τάξης του 3,5%, ένας στόχος που μοιάζει ανέφικτος, αλλά θα λειτουργήσει σαν μοχλός αφαί­μαξης και κοινωνικής καταβύθισης.

Ουσιαστικά, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκλεισε μια συμ­φωνία που ξεκινά με σκληρά μέτρα από σήμερα και περιλαμβάνει ολό­κληρη την τετραετή θητεία της επό­μενης βουλής που είναι προγραμ­ματισμένη να εκλεγεί το 2019! Η ΝΔ ήδη επαναλαμβάνει τα γνωστά παραμύθια για τη συνέχεια του κρά­τους και την υπογραφή της χώρας που θα την τιμήσει, δεσμευόμενη να εφαρμόσει τα πάντα, αν βγει στην κυβέρνηση. Η «αντιπολίτευση του βασιλέως» εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακίνδυνη, καθώς δεν προτείνει σε καμιά περίπτωση να μην προχωρή­σει η κυβέρνηση στην ψήφιση και υλοποίηση των μέτρων. Το επίσημο πολιτικό σκηνικό, μαζί με ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντη, είναι πειθαρχημέ­νο στην εφαρμογή της συμφωνίας.

Λαγκάρντ – Μέρκελ: Παίρνοντας από τις δύο τα χειρότερα

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Συναγερμό πρέπει να προκαλέσει στην κοινωνία και την Αριστερά η συμφωνία της κυβέρνησης στο Eurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου 2017 να ανοίξει στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές τα καυτά θέματα του ασφαλιστικού, της φορολογίας και των εργασιακών. Η υποχώρηση της κυβέρνησης καθιστά θέμα λίγων εβδομάδων ένα πολυνομοσχέδιο – σκούπα που θα αποτελεί ένα ακόμη συντριπτικό πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί, ανεξάρτητα από τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης (περί τέλους της λιτότητας) η έναρξη των διαπραγματεύσεων με την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017 θα σημάνει όχι μόνο την προνομοθέτηση νέων μέτρων που θα ισχύσουν από το 2018 αλλά και την εφαρμογή άμεσων μέτρων!

Στο χειρουργικό κρεβάτι έχουν ήδη μπει:

Πόσες φορές να δεις το ίδιο έργο κάνοντας πως δεν ξέρεις το τέλος;

Η διαπραγμάτευση δεν ολοκληρώθηκε, το Eurogroup της Μεγάλης Πέμπτης δεν θα πραγματοποιηθεί και ο Αλέξης Τσίπρας σκοπεύει να ζητήσει την σύγκληση Συνόδου Κορυφής, για να διασφαλιστεί η τήρηση της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου.

Όλα αυτά τα έχουμε ξαναζήσει, οπότε μάλλον δεν προκαλούν έκπληξη σε κανέναν.

Δεν ξέρω καν γιατί θεωρούνται ειδήσεις αυτές οι διαρκείς επαναλήψεις του ιδίου σεναρίου -ούτε γιατί γίνονται τόσες αναλύσεις-, αφού όλοι ξέρουν πως αυτό θα συμβεί.

Δεν πρόκειται να αλλάξει απολύτως τίποτα προς το καλύτερο στην Ελλάδα, όσο η χώρα μένει παγιδευμένη στα Μνημόνια και δεν μπορεί να πάρει την τύχη της στα χέρια της.

Εφεδρικό μνημόνιο: Κάποιος να τελειώσει τη δουλειά

του Αλέξανδρου Ζέρβα

Εκεί λοιπόν που όλοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο περίμεναν «την εκτόξευση της ελληνικής οικονομίας» μετά από το πολυαναμενόμενο κλείσιμο της αξιολόγησης, ήρθε η σύνοδος της Ουάσινγκτον να τους επαναφέρει απότομα στη σκληρή πραγματικότητα.

Δεν πρόκειται απλά για τη ματαίωση ενός ακόμη success story, αλλά παράλληλα για την επαναφορά της πολιτικής αβεβαιότητας. Άλλωστε, ήταν ήδη ορατή δια γυμνού οφθαλμού η αμηχανία στο εσωτερικό της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ακόμη και μπροστά στο αρχικό πακέτο που  ετοιμαζόταν να φέρει «καλώς εχόντων των πραγμάτων» μέσα στο Πάσχα ο Αλέξης Τσίπρας. Φανταστείτε τι έχει να γίνει εφόσον τους φορεθεί κάνα καπέλο έξτρα σκληρών μέτρων, όπως εκείνα του εφεδρικού μνημονίου που συμφώνησαν οι δανειστές (ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης) στην αμερικάνικη πρωτεύουσα. Κάπως έτσι επανέρχονται σενάρια ακόμη κι ενός νέου δημοψηφίσματος. Μόνο που δυστυχώς πλέον είναι πολύ λιγότεροι εκείνοι που πιστεύουν ακόμη στις καλές προθέσεις της κυβέρνησης…

«Κουκουλοφόροι» και ιδιωτικοποιήσεις

ΤηςΒάλιας Μπαζού

Εκβιαστικά επιδιώκουν να αλλάξουν ακόμα και τον αριθμό τους

Ένα άκρως περίεργο και επικίνδυνο παιχνίδι παίζεται το τελευταίο διάστημα στο περιθώριο της διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση και τα νέα μέτρα με επίκεντρο τις ιδιωτικοποιήσεις.

Καλοθελητές και από τις δυο πλευρές ή καλύτερα οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι τα τελευταία χρόνια «κουκουλοφόροι» επιδίδονται σε ένα άνευ προηγουμένου power game με στόχο εδώ και τώρα και ευθέως εκβιαστικά να αλλάξει ακόμα και ο αριθμός των ιδιωτικοποιήσεων για τις οποίες μέσω του μνημονίου έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση για το 2016.

Εγχώριοι ενδιαφερόμενοι με συντονισμένες κινήσεις και διαβλέποντας αγκάθια στη διαπραγμάτευση διοχετεύουν νέες απαιτήσεις που αυξάνουν τον αριθμό των ιδιωτικοποιήσεων στις 27!

Αξιολόγηση – Cosa Nostra

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι μαφιόζοι -στον κινηματογράφο- κάποιες φορές «προσφέρουν» ένα δώρο που δεν μπορεί να αρνηθεί με κανέναν τρόπο ο αποδέκτης του. Πρόκειται για το «δώρο» που δένει αιωνίως τον… ευεργετούμενο με τον μαφιόζο «ευεργέτη». Στην προκειμένη περίπτωση, το «δώρο» που δεν μπορεί να αρνηθεί η ελληνική κυβέρνηση είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης …

Οι δανειστές παρά τις μεταξύ τους επιμέρους διαφωνίες συμφωνούν στα βασικά:

Η Ελλάδα θα παραμείνει υπό ασφυκτικό οικονομικό -άρα και πολιτικό- έλεγχο «αιωνίως».

Σ’ αυτήν την αιωνιότητα η Ελλάδα θα υπάρχει για να ξεπληρώνει πανωτόκια χρεών με άμεσο (περικοπές κοινωνικών δαπανών, περικοπές αμοιβών, σαφάρι φόρων κλπ) και έμμεσο (ξεπούλημα δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ξεπούλημα υποδομών κλπ) τρόπο.

Οι ήρωες διαπραγματεύονται σαν Έλληνες

Η ηρωική κυβέρνηση συνεχίζει την ηρωική διαπραγμάτευση με τους δανειστές αν και δεν υπάρχει καμία ηρωική διαπραγμάτευση. Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό, όπως δεν υπάρχει και διαπραγμάτευση.

Αυτό που πρέπει να βγαίνει προς τα έξω είναι πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται ηρωικά, αφού στην Ελλάδα όλα πάντα είναι ηρωικά και οι ήρωες διαπραγματεύονται σαν Έλληνες. .

Σύντομα θα κλείσουμε τον έκτο χρόνο ηρωικών διαπραγματεύσεων που οδήγησαν σε τρία ηρωικά Μνημόνια, ενώ, όπου να ‘ναι, έρχεται και το τέταρτο Μνημόνιο, το οποίο θα είναι κι αυτό ηρωικό.

Φορολογική λεηλασία και ύφεση φέρνει το κλείσιμο της αξιολόγησης

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με το βλέμμα στραμμένο στις 22 Απριλίου οπότε συνεδριάζει το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ξεκινά αύριο Δευτέρα 4 Απριλίου ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλει ένα νέο γύρω αντιλαϊκών μέτρων (με τα σημαντικότερα να έχουν ήδη οριστικοποιηθεί) με απώτερο στόχο το 2018 να εμφανίσει πλεονασματικό προϋπολογισμό και άμεσο στόχο να κλείσει όπως – όπως η αξιολόγηση, που θα επιτρέψει την εκταμίευση των χρημάτων που απαιτούνται για την πληρωμή των δόσεων του χρέους. Στόχος των πιστωτών και των πρόθυμων συνεργατών τους εντός είναι όλα να έχουν κλείσει στις επόμενες τρεις εβδομάδες!

Οι μπράβοι δεν λυπούνται

του Δημήτρη Μήλακα

Θα ήταν ωφέλιμη μια βόλτα των κυβερνητικών επιτελών στις «ταπεινές» πιάτσες των τοκογλύφων. Να δουν πως τα «αφεντικά» συνεννοούνται και δίνουν τις οδηγίες στα «παιδιά» που εξασφαλίζουν τις εισπράξεις: « Αυτόν, στο γύψο για να του φύγει η μαγκιά, τον άλλο που καίγεται,  στο περίμενε για να πέσει στο παρακάλι, από τον δείνα να πάρουμε τα ρέστα του και βλέπουμε»…

Ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς της «αριστερής» του κυβέρνησης, αν είχαν μια αμυδρή έστω εικόνα και αίσθηση της λειτουργίας του υποκόσμου θα κατανοούσαν ότι δεν έχουν να ελπίζουν σε τίποτε περιμένοντας τα «παιδιά» της τρόικας (κουαρτέτου) που έχουν αναλάβει την αξιολόγηση. Θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα παιδιά και τα ευυπόληπτα αφεντικά τους έχουν χρησιμοποιήσει όλες τις πρακτικές των κοινών τοκογλύφων και των μπράβων  της πιάτσας σε βάρος της χώρας. Θα γνώριζαν πια ότι τα αφεντικά και οι μπράβοι τους δεν δείχνουν έλεος, δεν λυπούνται.

Σε τελειώνουν! Τι δεν καταλαβαίνεις;

του Δημήτρη Μηλάκα

Δεν πρόκειται περί «κακών» δανειστών και «σκοτεινών» συμφερόντων. Είναι—πολύ απλά- δανειστές και προωθούν τα ολοφάνερα συμφέροντά τους. Κυνικά και απροκάλυπτα.

Κοιτώντας τις εξελίξεις από το 2010 μέχρι και σήμερα, αυτό που μπορεί να διακρίνει κανείς είναι μια σταθερά: Το (πρώτο, δεύτερο και τρίτο) μνημόνιο. Πρόκειται για τις «ιερές πλάκες» με τις οδηγίες που παρέλαβαν και εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έστω κι αν το πληρώνουν  με την συντριβή (ΝΔ) σύνθλιψη (ΠΑΣΟΚ) και εξαφάνισή τους (ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ).

Η αξιολόγηση θα διαλύσει τις αυταπάτες

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι σχεδόν …ειδυλλιακό. Ολοκληρώνεται στο επόμενο τρίμηνο η αξιολόγηση, με την αποδοχή του ασφαλιστικού τερατουργήματος από τους εκπροσώπους των πιστωτών, κι από τον Απρίλη όταν θα μπει η Άνοιξη τα δύσκολα θα είναι πίσω.

Ολίγον το ΕΣΠΑ, ολίγον το κουτσουρεμένο παράλληλο πρόγραμμα που θα αρχίσει να εξαγγέλλεται (γιατί από την εφαρμογή του κανείς δεν περιμένει απτά αποτελέσματα), η κυβέρνηση θα μπορεί να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τον κόσμο της Αριστεράς. Το κλείσιμο μάλιστα των μεγάλων εκκρεμοτήτων, με την ψήφιση του αναπτυξιακού νόμου και την αδειοδότηση των τηελοπτικών καναλιών, θα επιτρέψει να ανθίσουν οι δικές της σχέσεις με την εγχώρια διαπλοκή, γυρίζοντας έτσι οριστικά σελίδα από την περίοδο των συγκρούσεων και της αβεβαιότητας του 2015… Η αλήθεια είναι πως η μοναδική αξία του παραπάνω σεναρίου το οποίο διακινεί προς κάθε κατεύθυνση το Μαξίμου είναι για να το αποκλείσουμε. Τα πάντα μπορεί να συμβούν, με εξαίρεση τα παραπάνω, τα οποία δεν είναι κι η πρώτη φορά που τα ακούμε. Από το 2010 δεκάδες φορές επιχειρήθηκε το μαστίγιο της αξιολόγησης να γλυκαθεί με το καρότο της επόμενης μέρας.

Συγγνώμη, μπορώ να μιλήσω;

Απαντώντας στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς δήλωσε πως «δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αφορισμούς» και πως «όποιος έχει κάτι συγκεκριμένο επί της πρότασης ας το κάνει», παρέπεμψε στα λόγια του Αλέξη Τσίπρα πως «όποιος θέλει λύση ας συμβάλλει τώρα, όποιος δεν θέλει λύση ας σιωπήσει».

Προσπερνάω το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά θα καταργούσε το Μνημόνιο.

Προσπερνάω και το ότι όλο σχεδόν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατεθεί στο μέλλον.

Παγίδα φτώχειας το παράλληλο νόμισμα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αδιαπέραστο τοίχο βρήκε μπροστά του ο έλληνας πρωθυπουργός στη σύνοδο κορυφής της Ρίγας στη Λετονία, που τελείωσε προχθές, Παρασκευή το απόγευμα. Ο Αλέξης Τσίπρας προσήλθε στην πρωτεύουσα της Βαλτικής Δημοκρατίας, με την ελπίδα ότι στη συνάντηση που θα είχε εκεί με την γερμανίδα καγκελάριο και τον γάλλο πρόεδρο θα δινόταν μια πολιτική λύση κι έτσι, επί της ουσίας, θα προσπερνούσε τους «θεσμούς» και την «ομάδα των Βρυξελλών». Δεν ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική πολιτική ηγεσία προσέβλεπε στο Βερολίνο και το Παρίσι επιδιώκοντας μια πολιτική λύση. Από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης και με αποκορύφωμα την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο Βερολίνο στις 10 Απριλίου το «κρυφό χαρτί» της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, υποτίθεται πως ήταν η πολιτική συνεννόηση που τελικά θα άνοιγε το δρόμο για την εκταμίευση της δόσης των 7,2 δισ. ευρώ. Κι επανειλημμένες φορές η ελπίδα τους, που ως σημείο αφετηρίας έχει την κοινότητα των συμφερόντων και την δυνατότητα εύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης, έχει αποδειχθεί φρούδα! Συνεχίζουν παρόλα αυτά…

Επικίνδυνη παγίδα το «πάση θυσία συμφωνία»

 

Εκρηκτικό μείγμα η ένταση της ασφυξίας σε συνδυασμό με την προσήλωση στο καλό σενάριο της άμεσης λύσης

Είναι πλέον σαφές και για τους πιο αισιόδοξους ότι ο χρόνος που «κέρδισε» η ελληνική πλευρά με τη Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, δούλεψε για τους «δανειστές» και όχι για τη χώρα. Χωρίς κανένα ουσιαστικά αντάλλαγμα, χωρίς ανάσα ρευστότητας, η κυβέρνηση ανέλαβε δεσμεύσεις, προχώρησε σε υποχωρήσεις, εκπλήρωσε κανονικά όλες τις «υποχρεώσεις» της, εξάντλησε τα τελευταία οικονομικά αποθέματα της χώρας.

Παρά το γεγονός όμως, ότι -έστω και εν μέρει- το «λάθος» της 20ής Φεβρουαρίου έχει αναγνωριστεί, δεν φαίνεται αυτό να σηματοδοτεί κάποια ουσιαστική στροφή στην τακτική της ελληνικής πλευράς. Η προσήλωση στο «καλό σενάριο» μιας… επικείμενης συμφωνίας με τους «εταίρους» εξακολουθεί να επικαθορίζει τις κινήσεις. Πίσω από τις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και παρά τη συχνή αντιφατικότητά τους, η λογική «πάση θυσία συμφωνία» είναι εκείνη που κυριαρχεί.

Ατιμωτικός συμβιβασμός με νέο δάνειο 20-30 δισ. ευρώ και αντιλαϊκό μνημόνιο

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Θέτοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όλα τα θέματα ξεκίνησαν την Πέμπτη 30 Μαΐου και αναμένεται να ολοκληρωθούν σήμερα οι συζητήσεις στην ομάδα των Βρυξελλών. Βασικό γνώρισμα του εν εξελίξει γύρου διαπραγματεύσεων είναι τα θετικά σχόλια στον διεθνή Τύπο και εκ μέρους παραγόντων της ΕΕ, για το «εποικοδομητικό πνεύμα» που επιδεικνύει η ελληνική πλευρά. Πίσω από τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη δεν βρίσκεται τίποτε άλλο παρά η ενθάρρυνση των υποχωρήσεων του Μεγάρου Μαξίμου, που περιλαμβάνουν την αλλαγή στη σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας, με την αναβάθμιση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και του προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Γιώργου Χουλιαράκη και την παράλληλη περιθωριοποίηση του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και του γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Νίκου Θεοχαράκη, που κρίθηκαν …πολύ σκληροί για να διαπραγματευθούν. Οι αλλαγές που ανακοινώθηκαν το πρωί της Δευτέρας, είναι πολύ πιθανό να επιβλήθηκαν στην κυβέρνηση από την Άνγκελα Μέρκελ ή να συζητήθηκαν μαζί της, στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί της ο πρωθυπουργός μια μέρα πριν.

Ο ΜΑΖΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΪΚΑΝΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΠΑΓΙΔΑ

Του ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗ*

Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τρόπους να χρηματοδοτήσει τόσο τις εσωτερικές της υποχρεώσεις όσο και τους δανειστές. Δεδομένου ότι όλοι παραδέχονται πως το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, είναι αυτονόητο πως η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Συνυπολογίζοντας πως βρισκόμαστε ήδη σε μία πορεία διαπραγμάτευσης, οι επιλογές για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις δεν είναι πολιτικά ουδέτερες, αλλά επηρεάζουν καθοριστικά το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε τι έγινε σε ανάλογες περιπτώσεις διαπραγματεύσεων, ώστε να μπορέσουμε να αντλήσουμε συμπεράσματα για το τι (δεν) πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα. Η περίπτωση της Κύπρου είναι ένα παράδειγμα από το οποίο οφείλουμε να αντλήσουμε σημαντικά διδάγματα.

Οι άξονες της «νέας» συμφωνίας

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η επταμερής συνάντηση (Μέρκελ, Ολάντ, Τσίπρας, Τουσκ, Γιούνκερ, Ντράγκι και Ντάισελμπλουμ) στο περιθώριο της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες και η δευτεριάτικη συνάντηση μετά γεύματος εργασίας των Μέρκελ και Τσίπρα στο Βερολίνο έχει διαμηνυθεί από την καγκελαρία ότι δεν μπορεί να υποκαταστήσουν ούτε την αξιολόγηση του μνημονίου ούτε τη λειτουργία των τριών θεσμών των δανειστών.

Επισήμως η σκιά της αξιολόγησης θα πέφτει πάνω και από τις δύο συναντήσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τις καθορίσει αυστηρά ή ότι τα γερμανικά αυτιά θα είναι θεόκλειστα. Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Γερμανίας Στέφεν Ζάιμπερτ σημείωσε ότι τα θέματα της συνάντησης στο Βερολίνο είναι αυτονόητα, αλλά πρόσθεσε ότι «δεν μπορώ όμως να προβλέψω τι θέματα θα θέλει να θέσει ο Έλληνας πρωθυπουργός».

Θουκυδίδης Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων Μάρτιος 416 π.Χ.

Σημείωση Παναγιωτη Ηφαίστου

Ο διάλογος αυτός, είναι ο πυρήνας της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων. Ουσιαστικά, με περιγραφικό και αξιολογικά ελεύθερο τρόπο, ο υπέρτατος ιστορικός και διεθνολόγος όλων των εποχών, θέτει όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα διακρατικό σύστημα. Ένα δηλαδή σύστημα του οποίου αρχή λειτουργίας είναι η εθνική ανεξαρτησία-κυριαρχία και η συνεπαγόμενη διεθνής αναρχία (όπου δηλαδή απουσιάζει μια παγκόσμια κυβέρνηση των κυβερνήσεων). Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως μεταξύ των θεσμών διεθνούς διακυβέρνησης παρεμβάλλονται τα αίτια πολέμου, με πρωταρχικό την ανισότητα ισχύος, τις συνεπακόλουθες ηγεμονικές αξιώσεις που εγείρονται και την άνιση ανάπτυξη που θρέφει τα διλήμματα ασφαλείας.

Θουκυδίδης
Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων
Μάρτιος 416 π.Χ.

Διαπραγμάτευση και διακυβέρνηση

Διαπραγμάτευση και διακυβέρνηση αποτελούν τα δύο πεδία στα οποία συγκεντρώνονται οι προσπάθειες να ασκηθεί σήμερα πολιτική, εν μέσω πλήθους δυσκολιών. Τα σύνορα μεταξύ τους, δυσδιάκριτα. Η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους» επηρεάζει ήδη, καθοριστικά τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο. Ο συσχετισμός δύναμης είναι που αναδεικνύει δυνατότητες ή επιβάλλει όρια σε εξωτερικό και εσωτερικό. Από τη μια μεριά η θέληση του ελληνικού λαού για έξοδο από το καθεστώς των μνημονίων, από την άλλη το ευρωπαϊκό ιερατείο αλλά και τα συμφέροντα που θέλουν να σφραγίσουν την επιστροφή στην «ομαλότητα».

Στο εσωτερικό μέτωπο τα προβλήματα είναι εμφανή. Όταν το νέφος των πρώτων εντυπώσεων κατακάθεται, τα ασφυκτικά κοινωνικά ζητήματα, σε όλους τους τομείς, γίνονται πιο ευδιάκριτα και απαιτούν λύσεις, αφού τα ερείπια που άφησε πίσω της η τρόικα είναι διασκορπισμένα παντού. Η διακυβέρνηση, όμως, δεν προσκρούει μόνο σε αυτά. Εμφανείς είναι οι δυσκολίες συντονισμού, αφού σχεδόν δεν περνά μέρα χωρίς πονοκέφαλους από δηλώσεις και χειρισμούς. Μεταναστευτικό, ΔΕΗ, ρύθμιση δόσεων, ΕΡΤ, δημοσιονομικό κενό είναι κάποια από τα πεδία στα οποία τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκαν δυσκολίες και αντιφάσεις. Νομοσχέδια που ήταν να περάσουν αμέσως μετά την εκλογή Προέδρου, δεν έφτασαν τελικά στη Βουλή ούτε τις τελευταίες μέρες, μετά από νέες εμπλοκές.

Η επανάσταση άργησε μια μέρα…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Λίγοι  είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν με την παράφραση ενός παλιού αναρχικού συνθήματος: «αν τα πράγματα  στην Ευρωπαική Ενωση άλλαζαν με τις εκλογές, θα τις είχαν καταργήσει». Προφανώς, οι ηγήτορες της ΕΕ δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Οι «κανόνες» λειτουργία της ΕΕ και πολύ περισσότερο οι κανόνες λειτουργίας μιας πτωχευμένης χώρας όπως η Ελλάδα φροντίζουν ώστε το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, η όποια εναλλαγή των πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία να μην επηρεάζει την Ευρωπαική (Γερμανική) Τάξη. Αυτό, μπορούμε να φανταστούμε ότι το γνώριζαν πριν τις εκλογές τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ που υποσχέθηκε τη λύση των δεσμών της χώρας, όσο και αυτοί που τον ψήφισαν.

Ήρθε η ώρα να ξεκαθαριστεί αν μιλάμε ή βήχουμε…

Της Μιχαλούς

Μεγάλος ντόρος έγινε για το τίποτα… Δεν ήταν αναγκαίο να συμφωνήσουμε σαν τα καλά παιδιά από το πρώτο Eurogroup… Τι σόι διαπραγμάτευση θα ήταν αυτή, ιδιαίτερα όταν λίγο νωρίτερα, έσταζε «μέλι» το στόμα του Σόιμπλε … «Η Ελλάδα τελείωσε» και άλλα τέτοια «συμπονετικά»!!!

Στην Ευρώπη λέει, όλοι ψάχνουν να βρουν τι πήγε λάθος… Οι FT γράφει μάλιστα  «το κείμενο της συμφωνίας που δεν προχώρησε, δίνει σε όλους μας την ευκαιρία να αξιολογήσουμε τι ήταν αυτό που απορρίφθηκε την τελευταία στιγμή από την ελληνική κυβέρνηση.» Τους αφήσαμε με την απορία τους ανθρώπους. Τόσες μέρες τους λέμε ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και αυτοί κάνουν ότι δεν ακούνε και επιμένουν στην συνέχιση του. Ήμαρτον!!!

«The Stanford Daily»: Oι λόγοι που δεν θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα και ο ρόλος των ΗΠΑ

Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει για καθαρά λόγους γεωπολιτικής και όχι οικονομίας, σύμφωνα με τον αναλυτή της «The Stanford Daily» Winston Shi.

Όπως αναφέρει στην αρχή του άρθρου του, «ο χρόνος τελειώνει για την Ελλάδα» και παρόλα αυτά, «οι δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης-οι ευρωπαϊκοί οικονομικοί θεσμοί στους οποίους χρωστά η Ελλάδα και η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που επιζητά διαγραφή μέρους αυτού του χρέους- είναι πρόθυμες να παίξουν τη γάτα με το ποντίκι για πάνω από 310 δισ. ευρώ».

«Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμης σημασίας για το μέλλον της ευρωζώνης και κατά συνέπεια για τη δημοσιονομική σταθερότητα της ίδιας της Ευρώπης» σχολιάζει ο Shi και επισημαίνει ότι «η προεκλογική υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετά έντιμη: 50 λεπτά από 1 δολάριο είναι καλύτερα από το τίποτα», ενώ αναμοχλεύει και τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών: «Τον Μάρτιο θα έχουμε προβλήματα ρευστότητας… τότε θα δούμε πόσο σκληρή είναι η Ευρώπη».

Τι θα έπρεπε να διαπραγματεύεται η κυβέρνηση

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Πολεμικός πυρετός εμφανίστηκε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, καθώς έρχονται οι εχθροί – και σωτήρες – της τρόικας. Κόκκινες γραμμές αναγγέλονται, αλλά δεν ξέρουμε που θα χαραχτούν. Πώς να ξέρουμε, αφού δεν υπάρχει στρατηγική εξόδου από την κρίση εκτός από αυτήν της τρόικας; Η Ελλάδα δεν έχει δικιά της.

Στην ουσία η κυβέρνηση κάνει τακτικούς ελιγμούς επειδή στα ταμεία υπάρχουν χρήματα που της δίνουν ένα περιθώριο μηνών. Ελπίζει να πετύχει κάποια ελάφρυνση της δημοσιονομικής λιτότητας, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υπαναχωρήσει σε ήδη συμφωνημένα μέτρα, όπως για το ασφαλιστικό. Νομίζει ότι έτσι προετοιμάζει το έδαφος για την πολυπόθητη λύση στο χρέος, αλλά και για άλλη δημοσιονομική πορεία, που ίσως έχουν την καλοσύνη να μας παραχωρήσουν οι δανειστές μετά τις ευρωεκλογές, μιας και οι γερμανικές εκλογές αποδείχτηκαν απατηλό ορόσημο. Πέφτει έξω γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δε λύνεται με τακτικισμούς. Απαιτεί διαφορετική στρατηγική.

…κι αποκοιμήθηκα!

Του ΘΑΝΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ

Οάνθρωπος του ΔΝΤ που έβλεπε κοιμώμενος τα… τρένα να περνούν… Πρόκειται για το οικονομικό στέλεχος του ΔΝΤ που το ‘χε συνήθεια να κοιμάται του καλού καιρού στις διαπραγματεύσεις που έκανε η τρόικα, τον περασμένο Απρίλιο αλλά και τον τωρινό Ιούνιο, με τους επιτελείς του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Στη φωτογραφία που βλέπετε, το οικονομικό στέλεχος του ΔΝΤ έχει πέσει στα δίχτυα του Μορφέα, παρ’ ότι οι συζητήσεις είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και αφορούν την τύχη 15.000 υπαλλήλων που πρόκειται να απολυθούν από το Δημόσιο, καθώς και τη διαθεσιμότητα άλλων 25.000 έως τα τέλη του χρόνου. Πρόκειται για μια συνήθεια -αυτή του υπνάκου- που επαναλαμβανόταν, όπως μας έλεγαν στελέχη του υπουργείου, κάθε φορά και σε όλες τις συναντήσεις που συμμετείχε. Και στην αντιπροσωπεία της τρόικας και στο τιμ των τεχνικών κλιμακίων.