Ρεκόρ χρέους: Ξεπέρασε το 216% του ΑΕΠ!

Πάνω από το 216% του ΑΕΠ θα εκτιναχθεί φέτος το δημόσιο χρέος σύμφωνα και με τις επίσημες προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες αποτυπώνονται στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2021, ενώ θα παραμείνει πάνω από το 200% του ΑΕΠ και το 2021 αν όλα πάνε καλά.

Πρόκειται για ένα ιστορικό αρνητικό ρεκόρ της μεταπολεμικής περιόδου, και παρά τον συγκυριακό του χαρακτήρα, λόγω του κορονοϊού, δύσκολα θα υποχωρήσει στα επόμενα χρόνια, εάν δεν επιτευχθούν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης.

Το χρέος για αρχάριους. Μια ιστορική επισκόπηση

Του Σπύρου Μαρκέτου

Ένας κόσμος χρεωμένος

Τον φετινό Απρίλη το χρέος της πραγματικής οικονομίας προς τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς έφτασε το 318% του προϊόντος παγκόσμια. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018 κάθε κάτοικος του πλανήτη επιβαρύνθηκε κατά μέσον όρο χίλια δολλάρια, χρωστώντας πλέον 35.000 δολλάρια περίπου,^[1], τα οποία έχουν ήδη αυξηθεί στους μήνες που μεσολάβησαν. Το ζήτημα του χρέους, που μέχρι τη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 απασχολούσε μοναχά μερικούς ριζοσπάστες και κάποιους ειδικούς, βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο των πολιτικών συγκρούσεων, της δημόσιας προσοχής και των ιδιωτικών πονοκέφαλων.

Το χρέος είναι η αντίστροφη όψη του πλούτου των χρηματιστών, πλούτου που τώρα πια έχει τόσο πολύ αυγατίσει ώστε ορίζει την ιστορική μας περίοδο ο όρος χρηματιστικοποίηση, άγνωστος στον πολύ κόσμο ως πρόσφατα. Στην ‘εποχή των χρηματιστών’, όπως ονομάστηκε επίσης ο καιρός μας, “ο χρηματιστής πλουτίζει τόσο εντυπωσιακά ώστε γίνεται πρωταγωνιστής της καπιταλιστικής ανάπτυξης, παίρνοντας το ρολο που είχε ως πρόσφατα ο βιομήχανος”.^[2]”. Οι κάτοχοι χρηματιστικού κεφαλαίου είναι ελάχιστοι, αλλά ασκούν τεράστια εξουσία.

Επιταχύνεται η αποσάθρωση της χώρας

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η οικονομική – κοινωνική ισοπέδωση τέμνεται με γεωπολιτικούς σεισμούς

Ο κυβερνητικός μύθος θέλει να πιστέψουμε ότι επίκειται «καθαρή έξοδος» και τέλος των μνημονίων. Η χειραγωγούμενη, από την «εθνική σύμβουλο» Ρότσιλντ, αποκλιμάκωση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων θεωρείται προπομπός μιας «θετικής» υποδοχής της χώρας από τις αγορές, αν όλα εξελιχθούν ομαλά τον προσεχή Αύγουστο.

Το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί τη Δευτέρα ρυθμίζει τις τελευταίες εκκρεμότητες από τις απαιτήσεις των δανειστών και πιστοποιεί ότι η λεγόμενη έξοδος από τα μνημόνια δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από τη διαρκή επιτροπεία της χώρας.

Την ίδια στιγμή, το πεδίο της συνεχιζόμενης οικονομικής και κοινωνικής αποσάθρωσης συναντιέται επικίνδυνα με εκείνο των μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων που συνταράζουν τη Μ. Ανατολή και σταδιακά, μεθοδευμένα εξαπλώνονται στη Βαλκανική διαμορφώνοντας όρους μιας γενικευμένης σύγκρουσης.

Το 2017 έφερε ακόμα περισσότερη φτώχεια

του Παύλου Δερμενάκη

Η οικονομική ανασκόπηση χρονιάς που εφύγε – Τι περιμένει την κοινωνία το 2018

Το 2016 έκλεισε με την ταπεινωτική απολογητική επιστολή Τσακαλώτου προς τους δανειστές ότι «η Ελλάδα δεν θα το ξανακάνει». Είχε βλέπετε αποφασίσει να διανείμει κοινωνικό μέρισμα, χωρίς να έχει προηγούμενα την έγκρισή τους! Η επιστολή καταγράφηκε ως η απόλυτη έκφραση του νέο-αποικιακού καθεστώτος στο οποίο οδήγησαν τη χώρα τα μνημόνια και κατέδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τη δουλικότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα γεγονότα του 2017 που ακολούθησαν, το απέδειξαν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο καθώς η κυβέρνηση σε όλα τα θέματα έριχνε «λευκή πετσέτα». Το Μαξίμου πιστό στις εντολές των δανειστών, εφάρμοσε μέτρα βαθέματος του μνημονιακού καθεστώτος, όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικών μεγεθών, αλλά και ποιοτικά. Πλέον, με τις συμφωνίες της κυβέρνησης, η χώρα και ο λαός είναι «σιδηροδέσμιοι» μέχρι το 2060, ανεξάρτητα πως θα ονομαστεί το καθεστώς μετά τον ερχόμενο Αύγουστο.

Μνημόνιο μέχρι το 2060

Το 2017 ξεκίνησε με τη μεγάλη εκκρεμότητα του κλεισίματος της 2ης αξιολόγησης του τρέχοντος μνημονίου. Αν και είχε διακηρυχτεί η θέληση κυβέρνησης και δανειστών να κλείσει πριν το Νοέμβριο, το 2017 μπήκε με το θέμα εντελώς ανοιχτό. Οι δανειστές, αφού είχαν πετύχει το 2016 την ψήφιση του αυτόματου κόφτη δημοσίων δαπανών σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνονταν οι στόχοι για τα δημοσιονομικά πλεονάσματα, ζητούσαν την ψήφιση νόμων που θα δέσμευαν και τις μελλοντικές κυβερνήσεις. Η βάση συζήτησης είχε τεθεί από το ΔΝΤ, ως αποτέλεσμα του εκτιμώμενου «δημοσιονομικού κενού» στην επίτευξη των υπερβολικών πλεονασμάτων 3,5% επί του ΑΕΠ στην περίοδο 2018-2022, για τα οποία είχε δεσμευθεί η κυβέρνηση.

Το χρέος του δημοσίου και η περιουσία του

31/10/2011: Οι επί κεφαλής της “Πρωτοβουλίας ΚΑΠΑ” (Κρατική Ακίνητη Περιουσία και Αξιοποίηση) Γιάννης Στουρνάρας και Στέφανος Μάνος παρουσιάζουν πρόταση “αξιοποίησης” της δημόσιας περιουσίας.

Ας πάρουμε δυο μεγάλες εταιρείες που παράγουν και εμπορεύονται είδη οικιακής και προσωπικής χρήσεως (καλλυντικά, απορρυπαντικά, χαρτικά κλπ). Η μια έχει συνολικά χρέη ένα δισ. ευρώ και η άλλη έχει 70 δισ. ευρώ. Τί θα απαντούσατε αν σας ρωτούσα ποια από τις δυο στέκεται καλύτερα και ποια χρειάζεται επειγόντως επέμβαση σωτηρίας αλλιώς θα καταρρεύσει;

Αν βιαστήκατε να απαντήσετε ότι η πρώτη εταιρεία πάει καλά και η δεύτερη είναι για φούντο, προφανώς οι γνώσεις σας περί τα οικονομικά συναγωνίζονται τις δικές μου περί την αεροναυπηγική. Το ύψος των χρεών από μόνο του δεν δείχνει σε καμμιά περίπτωση την οικονομική κατάσταση του χρεώστη, είτε αυτός είναι εταιρεία είτε είναι πρόσωπο. Για να δείξει κάτι, πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με την περιουσία του χρεώστη. Για παράδειγμα, ένα χρέος εκατό χιλιάδων ευρώ είναι ικανό να γονατίσει εμένα αλλά τον Μπιλ Γκέητς θα τον ενοχλούσε λιγώτερο από μια τρίχα στην σούπα του. Και για να κάνω σαφέστερα όλα τούτα, να σας πω ότι οι δυο εταιρείες του παραπάνω παραδείγματος (με τα ποσά στρογγυλοποιημένα, βέβαια) είναι υπαρκτές: λίγο πάνω από ένα δισ. χρωστούσε ο Μαρινόπουλος όταν κατέρρευσε ενώ κάπου 70 δισ. είναι σήμερα οι υποχρεώσεις τού κολοσσού που λέγεται Πρόκτερ & Γκαμπλ.

Το αδιέξοδο με το δημόσιο χρέος

Του Παύλου Δερμενάκη

Το 2010 η χώρα μας χρωστούσε 137 δισ. ευρώ τα οποία, μετά από 3 μνημόνια με ολέθριες συνέπειες για το λαό και την οικονομία, ανήλθαν σε 328 δισ. ευρώ το 2016

Η συζήτηση για το θέμα της ελάφρυνσης ή όχι του χρέους από τους δανειστές καλά κρατεί. Η κυβέρνηση «αγωνίζεται» για την ελάφρυνση, με βοήθειες επί του θέματος από τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, απέναντι στα συνεχή «όχι» της γερμανικής πλευράς ή αλλιώς της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Πόσο, όμως, έχει νόημα η ελάφρυνση του χρέους που, στην πράξη, σημαίνει απλώς αναδιάρθρωση με επιμήκυνση των πληρωμών, δηλαδή να πληρώσουν το χρέος οι επόμενες γενιές, και κάποιες μικρές βελτιώσεις στα επιτόκια. Η εξέλιξη του χρέους από το 2010 και μετά είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική…

Το ελληνικό δημόσιο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στις 30/6/2010, τη στιγμή της έναρξης των μνημονίων, ήταν 317 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 140,2% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο δημοσίου χρέους του υπουργείου Οικονομικών στις 30/6/2016 το χρέος ήταν 328 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 188,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή, μετά: α) από 3 μνημόνια που επέφεραν σε βάρος του λαού ένα σωρευτικό ετήσιο σύνολο μέτρων 30 δισ. €, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και β) τη μερική διαγραφή χρέους (το γνωστό ως PSI του 2012) το χρέος βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από εκεί που ξεκίνησε.

Το ελληνικό χρέος και πάλι …

Η φασαρία για την «μείωση του ελληνικού χρέους» έχει γίνει απ’ τα βασικά κλισέ της δημαγωγικής πλύσης εγκεφάλου. Ελάχιστοι μη επαγγελματίες ασχολούνται ή καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται· την ίδια στιγμή που πολλοί είναι σίγουροι ότι ξέρουν, και είναι ικανοί να στήσουν πάνω σ’ αυτή την υποτιθέμενη «γνώση» τους όλα τα πυργάκια: το δντ (που θέλει το καλό μας), την γερμανία (που θέλει το κακό μας) κλπ κλπ.

Το μόνο βέβαιο είναι πως όλα τα κακά της τελευταίας 6ετίας, τα «μνημόνια», οι «τρόικες», οι ατέρμονες «διαπραγματεύσεις», γίνονται … για να μπορεί να ξαναδανειστεί το ελληνικό κράτος απ’ τις αγορές! Γι’ αυτό και μόνον αυτό: για να δανείζεται / χρεώνεται εμπνέοντας εμπιστοσύνη (στους δανειστές των αγορών χρήματος).

Οι συντάξεις στις συμπληγάδες των πιστωτών

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ πριν το θέμα του ελληνικού δημόσιου χρέους συνδεθεί τόσο ευθέως όσο και απροειδοποίητα, εξ αιτίας του ανοιχτού μικροφώνου του προέδρου του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντέιζελμπλουμ, με την τρέχουσα αξιολόγηση είχε ανοίξει με το άρθρο παρέμβασης που έγραψε ο διευθυντής πλέον του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, στο μπλογκ του ΔΝΤ, στις 11 Φεβρουαρίου (Εδώ ολόκληρο το άρθρο).

Από αυτό το άρθρο αν κάτι έγινε ευρέως γνωστό είναι το αίτημα του Δανού για νέα μέτρα ύψους 4-5% του ΑΕΠ ως απαραίτητη προϋπόθεση για να υλοποιηθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% ΑΕΠ. Απαίτηση που υπερβαίνει σημαντικά το αντίστοιχο αίτημα των Ευρωπαίων για νέα μέτρα ύψους γύρω στο 3% του ΑΕΠ.

Λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους συστήνει η Deloitte!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Καλύτερη συγκυρία δεν μπορούσε να βρεθεί από την τρέχουσα για να δοθεί στη δημοσιότητα από την λογιστικοελεγκτική εταιρεία Deloitte η μελέτης της υπέρ του λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους (εδώ ολόκληρη η έκθεση). Το νορβηγικό τμήμα για την ακρίβεια της πολυεθνικής ελεγκτικής συστήνει τον λογιστικό έλεγχο ως προληπτικό μηχανισμό για τον μετριασμό των δημοσιονομικών κρίσεων.

Η φούσκα της διεθνούς οικονομίας σε ένα γράφημα

Του Μιχάλη Γιαννεσκή

Οι πολυάριθμες προβλέψεις των οικονομικών δεικτών  και της πορείας των διεθνών αγορών που δημοσιεύονται καθημερινά σχολιάζουν τις λεπτομέρειες της διεθνούς οικονομίας, αλλά σπανίως την ουσία. Η οποία μπορεί να συνοψιστεί σε ένα γράφημα με στοιχεία από οργανισμούς όπως η Τράπεζα της Αγγλίας, οι Financial Times και το Bloomberg.

Τα διεθνή χρέη, κρατικά και μη, ανέρχονται σε περίπου 200 τρις. δολάρια. Ως αντίκρισμα υπάρχει το χρυσάφι (αξίας 7,8 τρις. διεθνώς), το ρευστό χρήμα και οι καταθέσεις παντός είδους (8.2 τρις.). Ακόμη και αν προστεθεί στο αντίκρισμα η αξία της διεθνούς αγοράς ακινήτων (13,6 τρις.), το συγκριτικά αμελητέας αξίας ασήμι (14 δις.) και η εκτίμηση της (αμφιβόλου) αξίας των διεθνών χρηματιστηρίων (70 τρις.), το διεθνές χρέος είναι υπερδιπλάσιο της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων.

Το λάθος που δεν κάναμε

Το ΔΝΤ παραδέχεται πως έκανε λάθη στο ελληνικό πρόγραμμα που εγκρίθηκε τον Μάιο του 2010, χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτό η αναδιάρθρωση του χρέους.

Βέβαια, οι πάντες γνώριζαν το 2010 πως το ελληνικό χρέος ήταν μη βιώσιμο αλλά έκαναν πως δεν το έβλεπαν γιατί δεν τους συνέφερε κάτι τέτοιο.

Το αποτέλεσμα είναι, πέντε χρόνια μετά, η Ελλάδα να πηγαίνει από το ένα Μνημόνιο στο άλλο, το χρέος να αυξάνεται και οι ελληνικές κυβερνήσεις να κάνουν συμφωνίες χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτές ούτε διαγραφή χρέους, ούτε κούρεμα χρέους.

Ο νομισματικός ανταγωνισμός ΗΠΑ-Γερμανίας και η Ελλάδα(μέρος Β)

Tου Βασίλη Ζαφειρόπουλου

συνέχεια από το μέρος Α

«Εάν δεχόμασταν εμείς, η Ελλάδα ή οποιοσδήποτε άλλος ότι η Ελλάδα μπορεί να αποχωρήσει από τον χώρο αλληλεγγύης και ευημερίας που ονομάζεται ευρωζώνη, θα θέταμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο καθώς πολλοί, ιδίως στον αγγλοσαξονικό κόσμο, θα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποδομήσουν την ευρωζώνη κομμάτι-κομμάτι»
Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, ομιλία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν του Βέλγιου, 6/5/2015

Στις 6 Μαΐου του 2010, μια 8ετία σχεδόν μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, τόσο το δημόσιο έλλειμμα όσο και το χρέος είχαν εκτροχιαστεί ενώ παράλληλα τα επιτόκια δανεισμού είχαν εκτοξευθεί κατακόρυφα, με συνέπεια την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης» της Τρόικα, απαρτιζόμενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), και τα μνημόνια που αυτή επέβαλε.

Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την εξαίρεση της Ελλάδας από τον πόλεμο λόγω χρεών

Τον γύρο του κόσμο κάνει η είδηση πως ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τους μεγαλύτερους ηγέτες του κόσμου να εξαιρεθεί η Ελλάδα από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο -και από όποιες άλλες πολεμικές συγκρουσεις-, λόγω χρεών.

Ο Αλέξης Τσίπρας είχε τηλεδιάσκεψη με τον Μπαράκ Ομπάμα, τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την Άνγκελα Μέρκελ, και τους είπε πως η Ελλάδα δεν πρέπει να πάρει μέρος σε κανένα πόλεμο επειδή έχει χρέη.

«Αυτή τη στιγμή έχουμε ως εθνικό στόχο να ξεπληρώσουμε το δημόσιο χρέος των 314 δισεκατομμυρίων και δεν μπορούμε να μπλέκουμε σε πολέμους που θα μας βγάλουν από τον στόχο μας» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στους ομολόγους του.

Το Ισλαμικό Κράτος προτείνει να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας, με αντάλλαγμα την είσοδό του στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Πάταγο έχει προκαλέσει σε όλο τον κόσμο η πρόταση του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας, με αντάλλαγμα την είσοδό του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε ανακοίνωσή του, το Ισλαμικό Κράτος αναφέρει πως μπορεί να πληρώσει αύριο κιόλας το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, αφού τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ είναι ψίχουλα μπροστά στα τρισεκατομμύρια που έχει το Ισλαμικό Κράτος από δωρεές φιλάνθρωπων τζιχαντιστών και από χώρες της Δύσης.

Παράλληλα, το Ισλαμικό Κράτος αναφέρει πως εγγυάται την πρώτη κατοικία όλων των Ελλήνων και προσφέρεται να χτίσει σε κάθε Έλληνα ένα εξοχικό, ενώ τονίζει την εμβληματική φράση του Αλέξη Τσίπρα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», και υποστηρίζει πως έχει πια αντικατασταθεί από το σύνθημα «Κανένα σπίτι στα χέρια πρώην Κνίτη».

Το κακό παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ στη διεθνή μάχη για το δημόσιο χρέος,

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη, Αποστολή στη Λίμα

Από το 2008 κιόλας, όταν εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί πως την κρίση θα ακολουθήσει μια περίοδος ραγδαίας ανόδου του δημοσίου χρέους που θα οδηγούσε ουκ ολίγες χώρες στα βράχια της χρεοκοπίας, ξεκίνησαν οι προσπάθειες για να συμφωνηθεί ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο κρατικών χρεοκοπιών.

Έτσι, με πρωταγωνιστή την υπηρεσία του ΟΗΕ, UNCTAD (Συνέδριο για το Εμπόριο και της Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών), διαμορφώθηκε το 2013 εν τέλει μια ομάδα εργασίας που συζητάει και εξετάζει νομικές και οικονομικές διαστάσεις του προβλήματος, στην κατεύθυνση ξεπεράσματος της σημερινής κατάστασης που ως κύρια γνωρίσματα έχει τον κατακερματισμό και την μεροληψία, μιας και δεν υφίσταται ένα εκ των προτέρων γνωστό πλαίσιο επίλυσης δημοσιονομικών κρίσεων. Ως αποτέλεσμα οι πιστωτές πάντα επιβάλλουν το δικό τους δίκαιο.

Με τη γραμμή των πιστωτών η Ελλάδα στην απόφαση του ΟΗΕ για το χρέος

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η στάση της Ελλάδας στη ψηφοφορία που διεξήχθη στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θύμιζε έναν όμηρο μελλοθάνατο που εμφανίζεται μπροστά του ως από μηχανής θεός η δυνατότητα να δραπετεύσει κι αυτός αδιαφορεί! Γυρίζει την πλάτη του, συνεχίζοντας να δηλώνει υποταγή στους δεσμώτες του με την ελπίδα να ανταμειφθεί για τη δουλικότητά του…

Μάχη με σημαδεμένα χαρτιά

Του Γιώργου Μποτονάκη*

Μετά το σοκ των πρώτων ημερών, έχει ήδη αρχίσει και καλά κρατεί, η έκρηξη του απολογισμού. Παρακολουθήσαμε με τη ψυχή στο στόμα μια τερατώδη σε μέγεθος, σε ενέργεια, σε συζητήσεις, σε αντεγκλήσεις, σε ξενύχτια και σε αγωνία διαπραγμάτευση.

Η συζήτηση αυτή ήταν τόσο άγρια γιατί είχε ως αξεπέραστη και μη αναστρέψιμη βάση το κυκλώπειο χρέος, η οποία εξ αρχής είχε τοποθετηθεί ως αμετακίνητη και μη επιδεχόμενη οιαδήποτε αμφισβήτηση της πραγματικότητάς της, σαν μία θρησκευτική αρχή, την οποία κανείς θνητός δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Το ποσόν μέσα στο ιερό των αγορών ήταν ένας τεράστιος αριθμός, απ’ αυτούς που δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε και τον οποίο, δέχτηκαν οι Έλληνες συζητητές ως υπεράνω πάσης υποψίας και εκτός παντός ελέγχου. Το ποσόν αυτό είναι το φυσικό αποτέλεσμα διαφόρων πολύπλοκων υπολογισμών του παρόντος νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίοι βέβαια υπολογισμοί είναι ‘νόμιμοι’ σύμφωνα πάντα με τους νέους κανόνες και νόμους του εν λόγω συστήματος. Οι νόμοι αυτοί είναι έξω από κάθε αμφισβήτηση και υπηρετούνται από ‘βαπτισμένους’ απόλυτα πιστούς στο σύστημα.

Νέο χρέος, νέα αντιλαϊκά μέτρα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε νέα επίπεδα θα εκτιναχθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος ύψους 324 δισ. ευρώ, το οποίο κρίνεται ήδη μη βιώσιμο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν θα πάρει η Ελλάδα το νέο δάνειο ύψους 82-86 δισ. ευρώ. Ο τρόπος μάλιστα που θα δαπανηθούν αυτά τα χρήματα επιβεβαιώνει ότι για ακόμη μια φορά ο ελληνικός λαός θα αναλάβει χρέη για λογαριασμό άλλων. Θα κληθεί δηλαδή να αποπληρώνει στο μέλλον δάνεια που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τους πιστωτές.

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση στο σχέδιο της διαπραγμάτευσης

 

Tου Ερικ Τουσέν

Στις 5 Ιουλίου του 2015, μετά το δημοψήφισμα που προώθησε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και η Βουλή των Ελλήνων, ο ελληνικός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία τη συνέχιση της λιτότητας που ήθελαν να επιβάλουν οι θεσμοί, παλαιότερα «τρόικα». Αποτελεί μια σπουδαία νίκη για τη δημοκρατία. Ωστόσο, εάν τεθεί σε εφαρμογή, η συμφωνία της Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015, θα σημάνει τη συνέχιση της λιτότητας, στο πλαίσιο μιας νέας πολυετούς συμφωνίας. Κάτι που είναι σε πλήρη αντίθεση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Αυτή η συμφωνία περιλαμβάνει την εγκατάλειψη μιας σειράς πολύ σημαντικών δεσμεύσεων από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική εκστρατεία που του επέτρεψαν να αποκτήσει μια νίκη ιστορικής σημασίας, στις 25 Ιανουαρίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε απέναντι στον Ελληνικό λαό και θα ήταν τραγικό να μην το σεβαστεί, ιδιαίτερα όταν  ο λαός του πρόσφερε μια πολύ σαφή υποστήριξη τόσο στις 25 Ιανουαρίου, όσο και στις 5 του Ιούλη 2015.

Επιτροπή Αλήθειας: «Το χρέος δεν πρέπει να πληρωθεί!»

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κι όμως, τα τελεσίγραφα, οι εκβιασμοί και οι ταπεινώσεις εκ μέρους των πιστωτών δεν αποτελούν μονόδρομο για την ελληνική κυβέρνηση. Το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής (εδώ η ιστοσελίδα της Επιτροπής), που δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη 18 Ιουνίου και σύντομα θα είναι διαθέσιμο και στα ελληνικά, τεκμηριώνει με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, στη βάση διεθνών ρητρών και πρόσφατων δεδικασμένων, ότι η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους είναι εφικτή. Η στάση πληρωμών και η αποκήρυξη του χρέους, με όρους κυρίαρχου κράτους, αποτελεί μια ρεαλιστική εναλλακτική και την μόνη φιλολαϊκή λύση στο ακανθώδες πρόβλημα του χρέους που σέβεται το διεθνές δίκαιο και αναγνωρίζει την προτεραιότητα που έχουν τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα του πληθυσμού (από το δικαίωμα στην εργασία και την στέγαση, μέχρι την παιδεία και την υγεία) έναντι των συμφερόντων των πιστωτών.

Εχουμε και δίκιο και υπομονή. Οι άλλοι βιάζονται…

Του Δημήτρη Τρίμη

Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, ο σχεδιαστής του προγράμματος «εσωτερικής υποτίμησης» εκ μέρους του ΔΝΤ (το οποίο υιοθέτησαν και οι υπόλοιποι «θεσμοί»), πριν αποχωρήσει από το Ταμείο, έδωσε σήμερα την πραγματική διάσταση της ελληνικής… διάσωσης.

Εγραψε στο blog iMFdirect ότι οποιαδήποτε μείωση, τώρα ή αργότερα, του στόχου του «πρωτογενούς πλεονάσματος» για την Ελλάδα θα απαιτήσει, πιθανότατα, κούρεμα του χρέους, διότι αλλιώς δεν βγαίνει με τίποτα.

Εξ ίσου απαράδεκτες με των δανειστών οι προτάσεις της κυβέρνησης

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Το πρώτο σοκ της προηγούμενης εβδομάδας προήλθε από τους δανειστές. Οι προτάσεις που περιλαμβάνονταν στο πεντασέλιδο κείμενό τους (εδώ μπορείτε να τις διαβάσετε) δικαίως έκαναν ακόμη και τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να φρίξουν, καθώς ανέτρεπαν κάθε κεκτημένο των διαπραγματεύσεων: από την υποβολή συμπληρωματικού προϋπολογισμού που θα περιλαμβάνει στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 1, 2, 3 και 3,5% του ΑΕΠ για τα έτη 2015, 2016, 2017 και 2018, μέχρι τον ΦΠΑ του 23%, όπου θα ενταχθούν όλα σχεδόν τα είδη πλην τροφίμων, φαρμάκων και ξενοδοχείων που θα φορολογούνται με 11% και την επαναφορά των δύο εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ, όλες οι προτάσεις τους πρόδιδαν διάθεση ρεβανσισμού και παντελούς αδιαφορίας για το εκλογικό αποτέλεσμα της 25^ης Ιανουαρίου. Νέα πολιτικά ήθη επίσης εγκαινίασε κι η παντελώς εξωθεσμική 5μερής που συνεδρίασε στο Βερολίνο, παρουσία Μέρκελ, Ολάντ, Λαγκάρντ, Ντράγκι και Γιουνκέρ, παραπέμποντας στο πάλαι ποτέ διευθυντήριο.

Τα δισεκατομμύρια που δεν έφτασαν ποτέ

Δημοσίευμα της εφημερίδας die Zeit προσπαθεί να εξηγήσει στους Γερμανούς που πήγαν τα 244 δισ. ευρώ δανείων που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα.

«Πέντε χρόνια μετά από αυτή την επιχείρηση διάσωσης, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Η χώρα είναι πάλι στο χείλος του γκρεμού. Η οικονομία έχει βυθιστεί στην πιο μακρά ύφεση από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο λαός έχει φτωχύνει, ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί. Και το βάρος του χρέους είναι υψηλότερο σήμερα παρά ποτέ. Αυτό εγείρει το ερώτημα: τι έχουν κάνει οι Έλληνες με τα δισεκατομμύρια που πήραν; Η απάντηση είναι: τίποτα. Το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας άλλωστε δεν έφθασε ποτέ στην Ελλάδα».

Αποικία χρέους μέχρι το 2057;

Στοιχεία για το δημόσιο χρέος διαβίβασε στη Βουλή ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) μετά από σχετικό αίτημα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Σταθά.

Τα στοιχεία δείχνουν, για μια ακόμα φορά, τη θηλιά που έχει περαστεί στον ελληνικό λαό και υποθηκεύει το μέλλον του.

Σύμφωνα με το έγγραφο, από το Μάιο μέχρι το τέλος του 2015, το καθαρό ποσό που πρέπει να δοθεί για χρεολύσεια είναι 13,1 δισ., ενώ για τόκους θα πρέπει στο ίδιο διάστημα να καταβληθούν 3,1 δισ.

Στα σκαριά το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες της δεύτερης συνάντησης των μελών της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους που ξεκίνησαν την Δευτέρα 4 Μαΐου και ολοκληρώθηκαν στις Τετάρτη 6 Μαΐου. Έναν σχεδόν μήνα μετά την πρώτη συνάντηση, η τωρινή συζήτηση αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο της, τις δύο πρώτες μέρες για την ακρίβεια, στην εξέταση των συστατικών μερών του ελληνικού χρέους (EFSF, διμερή δάνεια, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ιδιώτες πιστωτές, κ.λπ.), στη βάση εισηγήσεων που είχαν προετοιμάσει τα μέλη της και σε άλλα θέματα όπως αυτά που άπτονται νομικών θεμάτων των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, κ.α.