Άνοδος του συντηρητισμού: Πολιτικές ιδεολογίες στην Ελλάδα μετά το Μνημόνιο

του Γιάννη Μαυρή

Πως άλλαξε ο ιδεολογικός χάρτης, στην περίοδο 2009-2017

«Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει (…) να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την ενίσχυση των δυνατοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της Ελληνικής Διοίκησης» («3ο Μνημόνιο», Ν.4334/16 Ιουλίου 2015, ΦΕΚ Α’80).

Μετά από επτά χρόνια βαθειάς κρίσης και έντονων κοινωνικών ανταγωνισμών, η ελληνική κοινωνία δείχνει να οδηγείται σε συντηρητική διέξοδο. Η στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό είναι προφανής, όχι μόνον στο επίπεδο των τάσεων του εκλογικού σώματος, αλλά –περισσότερο σημαντικό- στο πεδίο της ιδεολογίας.

Ιδιωτικοποιήσεις… με το ζόρι

Ο Ιταλός πρωθυπουργός φοβάται προφανώς ότι μετά τη μεταρρύθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, ριζική αλλαγή του τοπίου για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους θα μπορούσε να επιφέρει καίριο πλήγμα στη δημοτικότητά του. | AP Photo/Luca Bruno

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελάκη

Ολα δείχνουν ότι και φέτος ο Ματέο Ρέντσι θα «δραπετεύσει» από τη Ρώμη μόνο για ολιγοήμερες διακοπές. Μόλις κατάφερε να περάσει από τη Βουλή τον νέο νόμο για τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και τον Σεπτέμβριο ετοιμάζεται να παρουσιάσει στους Ιταλούς το σχέδιό του για περικοπές δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ στις κρατικές δαπάνες.

Ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός συνεχίζει να εφαρμόζει το πρόγραμμά του, βάσει του οποίου η ανταγωνιστικότητα και οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να στηρίζονται και σε αναθεώρηση των κεκτημένων των εργαζομένων.

Εργολαβικές εταιρείες: πώς απομυζούν Δημόσιο και εργαζόμενους

Δύο μέλη της Παναττικής Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού παραθέτουν στοιχεία για το στήσιμο των διαγωνισμών και για την εργασιακή γαλέρα

Των Κώστα Ζαφειρόπουλου, Αφροδίτης Τζιαντζή, Άντας Ψαρρά

Υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι που έζησαν ένα Μνημόνιο πριν καν αυτό εγκαθιδρυθεί από την τρόικα. Αυτοί οι εργαζόμενοι, στις υπηρεσίες φύλαξης, καθαριότητας και σίτισης, αλλοδαποί και Ελληνες, ζουν τα τελευταία 5 χρόνια, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, ένα δεύτερο, πιο επώδυνο καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης.

Θύματα ενός πάρτι εργολαβικών εταιρειών, που μετατρέπονται σε μικρούς ιδιωτικούς ΟΑΕΔ, βιώνουν καθημερινά την απόφαση του κράτους να παραχωρήσει στους ιδιώτες σημαντικούς τομείς, στερώντας τα δημόσια κτίρια από μόνιμους ή συμβασιούχους εργαζόμενους. Με τη σκέψη σε αυτούς, η «Εφ.Συν.» ανοίγει σήμερα τον φάκελο των εργολαβικών εταιρειών καθαρισμού και σίτισης σε δημόσιους οργανισμούς.

Κατεδάφιση με την αξιολόγηση

Καμπανάκι κινδύνου ότι θα διαλυθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, αν εφαρμοστεί η αξιολόγηση με τις ποσοστώσεις, χτυπάει ο κατ’ εξοχήν επιστημονικός δημόσιος φορέας για τη δημόσια διοίκηση, το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, με υπόμνημα-χαστούκι που στέλνει στον ίδιο τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Καταπέλτης στην εμμονή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης να προχωρήσει στην αξιολόγηση είναι η απόφαση (κατά πλειοψηφία) του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου, που ελήφθη στις 23 Μαΐου, ότι τα κυβερνητικά σχέδια θα απορρυθμίσουν τη δημόσια διοίκηση και θα εκθέσουν τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη και το υπουργείο του.

Δημόσιες τράπεζες ανά τον κόσμο

Ποτέ άλλοτε η επίθεση στον δημόσιο τομέα δεν ήταν τόσο σφοδρά συκοφαντική, όσο στις μέρες που ακολούθησαν την κρίση. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, όπου κανείς θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο φταίχτης ήταν το ίδιο το κράτος που καταβαράθρωσε τη χώρα και τις τράπεζες με τα τοξικά του ομόλογα, αλλά το ίδιο συνέβη και σ’ ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπου ο τοξικός φορέας ήταν αποκλειστικά και αποδεδειγμένα ο ιδιωτικός τομέας, και δη οι τράπεζες, που για να καθαρίσουν θα πρέπει εφ εξής να αποσύρουν παράγωγα-στοιχήματα ίσα τουλάχιστον με το δεκαπλάσιο του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το «υδροκέφαλο» δημόσιο και οι πλεονάζοντες εντός του

Του Χρήστου Λάσκου

Με αφορμή την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ έχουμε και πάλι σε πρώτο πλάνο την «ανάλυση» περί του υπερμεγέθους ελληνικού δημοσίου. Κάθε βράδυ στις 8 Τρέμη, Τσίμας και λοιποί δίνουν, με αυτήν την ανάλυση ως οδηγό, μάχες για την προστασία του απροστάτευτου ιδιώτη –με όλες τις σημασίες- φοιτητή και της βαρυγκομούσας οικογενείας του.

Με μια οργουελική κίνηση, μπροστά στην οποία θα υποκλινόταν σεμνά ακόμη και ο ναζιστικός Volkische Beobachter, ισχυρίζονται, με ύφος ανθρώπου που έχει μαζί του όλο το δίκιο του κόσμου, πως αυτό που απειλεί τις σπουδές (;) των φοιτητών δεν είναι η πολιτική των Σαμαράδων και των Βενιζέλων, αλλά οι διοικητικοί και οι πρυτάνεις.

Ο κ. Μητσοτάκης χορηγεί πλαστά πιστοποιητικά

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Με το που ανέλαβε καθήκοντα, πρόσφατα, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα περικοπής θέσεων εργασίας του δημόσιου τομέα κατ’ επιταγήν της τρόικας, περισσότερο για διδακτικούς παρά για οικονομικούς λόγους, όπως όλοι έχουμε καταλάβει. Αιχμή της πολιτικής αυτής είναι το κυνήγι του πλαστογράφου δημοσίου υπαλλήλου, αυτού δηλαδή που προσλήφθηκε με πλαστά χαρτιά (τίτλους σπουδών πιστοποιητικά, κ.λπ.) και ιδίως γλωσσομάθειας.

Η ειρωνία είναι ότι τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης κυνηγάει εναγωνίως πλαστογράφους και μάλιστα με “λαγωνικά” που δεν φημίζονται για την ευστροφία τους, όπως αποδείχθηκε τις τελευταίες ημέρες, ο ίδιος ως υπουργός ανέχεται, συντηρεί και διατηρεί την μεγαλύτερη φάμπρικα πλαστών πιστοποιητικών της χώρας, απαραίτητων για το διορισμό στο δημόσιο τομέα!

Η μεγάλη πληγή: Κρατικοδίαιτοι νεοφιλελεύθεροι

Του Κώστα Καπνίση

“ Ζουν ανάμεσά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο και το απομυζούν επί δεκαετίες ”

Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.

“Μπήκαν” ή “τους έμπασαν”;

Μέσα στα πολλά διλήμματα  ας βάλουμε κι ακόμα ένα: Είναι η σκέψη που οδηγεί τη γλώσσα, ή η γλώσσα τη σκέψη;

Εξαρτάται, είναι η απάντηση, από το ποιος κρατάει το πηδάλιο του μυαλού του. Αν το κρατάει ο ίδιος ή αν το κρατάει κάποιος άλλος εκτός. Κυρίως όμως, εξαρτάται από το βαθμό επίγνωσης που έχει το άτομο για το ποιος είναι ο τιμονιέρης. Διότι μπορεί να νομίζει ότι τιμονεύει αυτός, στην πραγματικότητα όμως ο χειριστής να είναι κάποιος άλλος,  που έχει τη δύναμη να υποβάλλει και να συσκοτίζει κυριότητες.

Πόσο σπάταλο είναι το κράτος; (ξανά μανά η ίδια ιστορία)

Παρά το πλήθος των εμπεριστατωμένων αναλύσεων και στοιχείων από διεθνείς οργανισμούς ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε υπερτραφής, (το αντίθετο μάλιστα), τόσο ως αριθμός απασχολούμενων σε αυτόν, όσο και ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, εν τούτοις ο χαρακτηρισμός του ως το αδηφάγο τέρας που ξεσκίζει τις σάρκες του ιδιωτικού, που τον απομυζά και τον αποτελειώνει, συνεχίζει να επιζεί και με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό να καλλιεργείται και να τροφοδοτεί την ανθρωποφαγία και τη λεηλασία, του ό,τι έχει απομείνει από αυτόν.

Για ακόμα μια φορά παρουσιάζουμε στοιχεία για τα οικονομικά μεγέθη της χώρας μας, που αναποδογυρίζουν την απατηλή εικόνα που κυριαρχεί. Όχι ότι ευελπιστούμε ότι θα αλλάξουν την αίσθηση που έχει στοιχειώσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας, (περίπου οι μισοί προσδοκούν να γιάνουν τη δυστυχία τους με λίγο από το αίμα των δημοσίων υπαλλήλων, και περίπου τα δυο τρίτα  πιστεύουν ότι το μηδενικό κράτος θα κάνει ακόμα μεγαλύτερο καλό στην παραπαίουσα υγεία τους), αλλά έτσι να βρίσκονται για όσους στα χρόνια που έρχονται μετανοιώσουν για την ανοησία τους να παραβλέπουν την πραγματικότητα.